ریسمان های کیهانی

ريسمان هاي كيهاني                                                                                                                                                                                                                                                       

 مترجم : حبيب كرمي پور                                                                                           

                                                                                                                  

هنگامي كه به زمان عقب درگذشته هاي دور برميگرديم, جهان كوچكتر , چگالتر و بسيار داغ تر مي شود.

با اين شرايط بينهايت ( حداكثر ميزان چگالتر شدن و داغ شدن و كوچك شدن ), ماده موجود در جهان دستخوش تغييرات و تحولات فازي يا مرحله اي مي شود , شبيه آب .

وحدت بزرگ به همه نيروهاي فيزيكي ( كه همانند هستند ), بلافاصله بعد از انفجار بزرگ نياز دارد.

اين يگانگي با شكوه و عظيم بصورت يك همسازي فشرده شود .هنگامي كه عالم بعد از انفجار بزرگ سرد شد , گرانش اولين نيرويي بود كه از انجماد خارج شد و همسازي را برهم زذ و سپس نيروي قوي و بعد از آن نيروي ضعيف .

در دماهاي بسيار پايين , ما ماهيت ذراتي را كه مي شناسيم تحصيل مي كنيم .

عيوب كيهان شناسي مي توانند شكل بگيرند در حاليكه جهان به داخل تغييرات فازي وارد مي شود .

اين عيوب پيكره بندي هايي از ماده هستند كه همسازي يا فاز ( خواص مرحله هاي شكلگيري قبلي ) را حفظ مي كنند و هنگاميكه همسازي محوري يا استوانه اي شكسته مي شود ريسمانهاي كيهاني شكل مي گيرند . اين ريسمانها تريليون ها بار كوچكتر از شعاع اتم هيدروژن هستند و ممكن است در عرض جهان امتداد بيابند .

 

ترقي و تكامل تدريجي نظريه ريسمان كيهاني شامل 3 پروسه اصلي است .

 

انبساط كيهاني سبب مي شود ريسمانها كشيده شوند. هنگاميكه دو انتهاي ريسمانها بايكديگر برخورد مي كنند , آنها مي توانند به اشتراك گذارده شوند و انتها ها را بايكديگر مبادله كنند .

اشتراك گذاري در طبيعت در كريستالهاي مايع نيوماتيك مشاهده شده است .

 

( شكل زير اين شكل گيري و تبادل را نشان ميدهد)

 

 

 

همچنين يك ريسمان مي تواند با خودش , براي توليد يك حلقه , اثر متقابل داشته باشد . ريسمانها و حلقه ها مي توانند بوسيله ارتعاش , تشعشع بكنند و متشعشع بشوند و از اين رو انرژي از دست مي دهند .

نتيجه اين پروسه ها براينكه : ريسمانها رقيق تر مي شوند هنگامي كه زمان و جهان منبسط مي شوند و گسترش مي يابند , دلالت دارد .

شبيه سازي ها ( سيمولينك ها ) براي مطالعه ريسمانهاي كيهاني و فرضيه تكامل آنها , ساخته مي شوند.اين شبيه سازي ها ايده اي با اين عنوان كه : چه تعداد ريسمان كيهاني رها مي شوند و سرعت و فاصله بين آنها چقدر است , را بدست مي دهند . اين مساله در رديابي بررسي آنها كمك خواهد كرد .

Radiation Dominated

 

منبع :                                                                              http://solar.physics.montana.edu