"ویین سالد" مدیر موقعیتهای اضطراری در بخش شارلوت که توفان چارلی در سال ۲۰۰۴آسیب شدیدی به این منطقه رساند می‌گوید "ما کور خواهیم شد و این وضع بسیار خطرناک است."
در دنیای امروز، کشورهایی که ماهواره ندارند، "کور" توصیف می‌شوند.
بیل روئنزا مدیر مرکز ملی هاریکن که از زمان تصدی این سمت نسبت به قدیمی بودن این ماهواره اظهار نگرانی کرده بود مورد توبیخ مافوق خود قرار گرفت. یکی از رییسان روئنزا از وی خواسته است که در این‌باره سخن نگوید.
یک سخنگوی سازمان ملی جو و اقیانوس آمریکا (نوآ) راه‌حل‌های دیگری نظیر استفاده از اطلاعات سایر ماهواره‌ها برای جبران فقدان ماهواره QuikScatرا رد کرد.
کنراد لاتنباچر رییس این سازمان در نامه‌ای به کنگره فلوریدا علت تاخیر در پرتاب ماهواره جایگزین را مشکلات فنی و بودجه بیان کرده است.
دانشمندان می‌گویند اگر این ماهواره از کار بیفتد ناچارند به ماهواره‌های کمتر دقیقتری اتکا کنند که هزینه‌های بیشتری را تحمیل می‌کند.
جایگزینی ماهواره‌ها بخشی از برنامه به روز رسانی ماهواره‌های هواشناسی آمریکا است.
دقت کمتر فناوری که قرار است در ماهواره جایگزین بکار گرفته شود از دیگر اشکالات وارده به این طرح است.
ماهواره QuikScatکه در سال ۱۹۹۹به مدار زمین پرتاب شد برای دو تا سه سال فعالیت طراحی شده بود. این ماهواره اطلاعات مهمی در مورد سرعت و جهت وزش باد بر فراز اقیانوس فراهم می‌کند. هواپیماهای هواشناسی و بویه‌های شناور هواشناسی هم می‌توانند ارزیابی‌های مشابهی از نزدیکی توفان به عمل آورند، اما همانند ماهواره QuikScatنمی‌توانند بطور مداوم درباره توفان ها اطلاعات ارسال کنند.
سال گذشته این ماهواره دچار یک اشکال مهم شد و دستگاه فرستنده اطلاعات به زمین از کار افتاد. درحال حاضر ماهواره از فرستنده پشتیبان استفاده می‌کند، اما مشکلات دیگری نیز بروز کرده است.
رابرت گاستون که بر روی این ماهواره در آزمایشگاه نیرو محرکه جت سازمان ناسا کار می‌کند گفت هیچ تضمینی برای ادامه فعالیت این ماهواره وجود ندارد و ممکن است ناگهان از کار بیفتد.
مدیران موقعیتهای اضطراری آمریکا که از مشکلات این ماهواره مطلع شده‌اند، می‌گویند ناچارند در مورد مسائل مهمی مانند تخلیه بیمارستانها یا ارسال تجهیزات اضطراری زودتر تصمیم‌گیری کنند.
هزینه تخلیه هر مایل مناطق ساحلی یک میلیون دلار برآورد شده است و طبعا هر قدر مناطق بیشتری تخلیه شود هزینه بیشتری به بار خواهد آورد.
چنانچه بودجه مورد نیاز بلافاصله تامین شود، ساخت ماهواره جایگزین دستکم چهار سال به طول می‌انجامد و ۴۰۰میلیون دلار هزینه در بردارد.
ماهواره اروپایی ASCATتصویر واضحی همانند ماهواره QuikScatفراهم نمی‌کند. ماهواره WINDSATمتعلق به سازمان ناسا و وزارت دفاع نیز سرعت و جهت باد را اندازه‌گیری می‌کند، اما این ماهواره نیز قدیمی شده و از عمری که برای آن تعیین شده بود فراتر رفته است، از این رو برای رصد سامانه‌های آب و هوایی حاره‌ای مشکل ساز است.
طرح پرتاب ماهواره‌ای بجای QuikScatابتدا برای سال ۲۰۰۹برنامه‌ریزی شده بود، اما این طرح با چند سال تاخیر در سال ۲۰۱۶انجام می‌شود.
* سنجش گرمایش زمین از فضا
در حالی که جورج بوش رییس جمهور آمریکا می‌کوشد جهان را متقاعد کند که آمریکا در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای نقش رهبری را به عهده دارد، دولت این کشور تلاش‌های خود برای سنجش گرمایش زمین از فضا را کمتر کرده است.
دانشمندان سازمان ناسا و نوآ در گزارش محرمانه‌ای به کاخ سفید هشدار دادند آمریکا به زودی بیشتر توانایی خود برای نظارت بر گرمایش زمین از فضا را که از یک دهه پیش آغاز شد، از دست خواهد داد.
ریک پلیتز یکی از مقامات "برنامه دیده‌بان طرح پاسخگویی دولت آمریکا" این وضعیت را بحرانی خواند و افزود ما در توانایی خود برای رصد زمین کور خواهیم شد. به گفته وی رهبران جامعه علوم اوضاع اقلیمی زنگهای خطر را به صدا درآورده‌اند.
انجمن پیشبرد علوم آمریکا و فرهنگستان ملی علوم آمریکا هر دو نسبت به کوچک‌سازی این برنامه ماهواره‌ای که می‌تواند خلاء بزرگی در کیفیت و تداوم اطلاعات در مورد زمین از فضا ایجاد کند هشدار داده‌اند.
سازمانهای ناسا و نوآ در ماه آوریل با استقرار مجدد سنجنده‌ها که امکان نقشه برداری از ازون را برای ماهواره‌ها فراهم می‌کند به توافق رسیدند. این کار ایده بهتری از توزیع و محتوای گازهای جوی در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد.
اما هفت سنجنده دیگر اوضاع اقلیمی حذف شده یا کوچکتر شده‌اند تا در هزینه‌ها صرفه جویی شود. بیشتر این ماهواره‌ها که برای پرتاب در سال آینده برنامه‌ریزی شده بودند به تاخیر افتاده و طی سالهای ۲۰۱۳تا ۲۰۲۶ پرتاب خواهند شد.
این ماهواره‌ها، بنیان برنامه آینده تحقیقات اوضاع اقلیمی از فضا هستند.
منبع: ایرنا
ارسال : فاطمه شنبه زاده