این دانشمندان با مشاهده سیستمی مرکب از آب و قطرات روغن توانستند تصاویری سه بعدی تهیه کنند و رفتار هر ذره را به صورت منفرد مورد امتحان قرار دهند. سپس با کمک همین روش توانستند گروهی از آب نباتهای داخل قوطی را مشاهده کنند.
براساس گزارش نیچر، این فیزیکدانان کشف کردند که ذرات بزرگ بیش از ذرات کوچکتر به یکدیگر می چسبند و به این ترتیب تعداد متوسط تماسهای میان ذرات نزدیک به هم برای حفظ ثبات مکانیکی سیستم بدون تغییر باقی می ماند. این دانسته ها به دانشمندان کمک کرد که بتوانند در سیستمی که بزرگی و وزن ذرات آن قابل شناسایی است تعداد ذرات داخل آن را محاسبه کنند.
این مدل می تواند برای محاسبه تعداد ذرات با ابعاد مختلف که درون یک سیستم قرار دارند مثل ترکیبات نفتی و پودرهای دارویی کاربردهای بسیاری داشته باشد.