هوش‌مصنوعی بهتر از انسان‌ها سازش‌گر است.
مجله علمی ایلیاد - در طول سال ۲۰۱۷، مشخص شد که ماشین‌ها می‌توانند در بسیاری از بازی‌های با حاصل جمع صفر و یک ما را شکست دهند. مطالعه‌ِی جدید گروه بین‌الملی دانشمندان کامپیوتر، قصد دارد نوع جدیدی از الگوریتم بازی را طراحی کند؛ الگوریتمی که می‌تواند با تکیه به صفاتی مثل مشارکت و سازش، بازی کند. محققان دریافتند که ماشین‌ها این خصوصیات را بهتر از انسان‌ها دارند.
بازی‌های شطرنج، Go و پوکر، همگی بازی‌های تدافعی هستند که در آن‌ها دو یا چند بازیکن با یکدیگر رقابت می‌کنند. چنین بازی‌هایی نقاط عطفی را ارائه می‌دهند تا فرآیند پیشرفت هوش‌مصنوعی را اندازه‌گیری کنند و انسان‌ها را قادر می‌سازند تا با کامپیوتر رقابت کنند. اما بسیاری از سناریوهای دنیای واقعی که هوش‌مصنوعی در نهایت اجرا می‌کند، نیازمندِ روابطی پیچیده، مشارکتی و طولانی مدتی بین انسان‌ها و ماشین‌ها است.
نویسنده‌ی ارشد مطالعه‌ی جدید، «جیکوب کراندال» می‌گوید: «هدف نهایی این است که ریاضیات در پسِ مشارکت با انسان را درک کنیم و هوش‌مصنوعی باید مهارت‌های اجتماعی را تقویت کند. هوش‌مصنوعی باید بتواند به ما پاسخ دهد و کاری که انجام می‌دهد را شرح دهد و همچنین باید بتواند با افراد دیگر تعامل برقرار کند.»
این گروه، الگوریتمی به نام «S#» را ساخت و عملکرد آن‌را در بازی‌های دو نفره آزمایش کرد، چه ماشین با ماشین، چه انسان با ماشین و چه انسان با انسان. بازی‌های انتخابی عبارت بودند از معمای زندانی و بازی «شاپلی» که در هر دو، بازیکن برای پیروزی به سطوح مشارکت یا سازش گوناگونی نیاز داشت. نتایج حیرت‌آور بود و نشان داد که در بیشتر مواقع، ماشین در بازی‌ها بهتر از انسان عمل کرد.
کراندال گفت: «اگر دو انسان با یکدیگر صادق و وفادار باشند، می‌توانند به‌خوبی ماشین عمل کنند. اما حدود نیمی از انسان‌ها بعضی مواقع دروغ می‌گویند. بنابراین اساساً این الگوریتم ویژه یاد می‌گیرد که خصوصیات اخلاقی خوب است. این الگوریتم به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده که دروغ نگوید و همچنین یاد می‌گیرد که وقتی ظهور پیدا می‌کند، مشارکت خود را حفظ کند.»
تکنیک جالبی که در این الگوریتم به‌کار رفته، توانایی ماشین برای «گفتگوی ارزان» بود. این گفتگو شامل مراحلی است که در آن ماشین به یک حالت مشارکتی «عزیزم، ما داریم ثروتمند میشیم!» یا به شرکت‌کننده دیگری که دروغ می‌گوید یا تقلب می‌کند «بهایش رو می‌دهی!» واکنش نشان می‌دهد. وقتی ماشین‌ها از گفتگوی ارزان استفاده کردند، بازیکنان انسان تشخیص ندادند که در حال بازی با ماشین هستند و در بیشتر مواقع نظرات میزان مشارکت را دو برابر کرد.
محققان می‌گویند که این یافته‌ها می‌توانند زیربنای ماشین‌های مستقل‌تر را در آینده تشکیل دهند، زیرا تکنولوژی‌هایی مثل خودروهای بدون راننده، برای تعامل با انسان‌ها و ماشین‌های دیگری که اهداف یکسانی ندارند، به چنین الگوریتم‌‌هایی نیاز دارند.
کراندال افزود: «در جامعه، روابط همیشه از هم پاشیده می‌شود. کسانی که به مدت سال‌ها با هم دوست بودند، ناگهان به دشمن یکدیگر تبدیل می‌شوند. از آن‌جایی‌که ماشین اغلب بهتر سازش پیدا می‌کند، می‌تواند به ما نیز یاد دهد، چگونه به این سازش و مصالحه دست پیدا کنیم.»
این مطالعه در مجله‌ی Nature Communications منتشر شده است.
نوشته: ریچ هاریدی
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد