هابل خوشه‌ی کهکشانی عظیمی را به تصویر می‌کشد.
مجله علمی ایلیاد - خوشه‌های کهکشانی جز بزرگ‌ترین و عظیم‌ترین ساختارهای فضایی هستند که در جهان هستی وجود دارند. تصویر جدیدی که تلسکوپ هابل ثبت کرده است، یکی از این ساختارها را نشان می‌دهد. خوشه‌ی عظیم کهکشانی «RXC J0142.9+4438» که به طور تقریبی در فاصله‌ی ۴ میلیارد سال نوری از ما، در صورت فلکی آندرومدا واقع شده است. منجمان توده‌ی خورشیدی این خوشه را بسیار عظیم برآورد کرده‌اند.
خوشه‌های کهکشانی اجرام زیبایی در کهکشان هستند که در دل خود هزاران کهکشان دارند که با چسبی به نام نیروی جاذبه به هم متصل شده‌اند. پیش‌تر این باور وجود داشت که این خوشه‌ها عظیم‌ترین ساختارهای هستی هستند، تا اینکه در دهه‌ی هشتاد میلادی اَبَرخوشه‌ها کشف شدند که اغلب چندین خوشه‌ی کهکشانی در خود داشته و میلیون‌ها سال نوری وسعت دارند.
هرچند نکته‌ای در مورد ابرخوشه‌ها وجود دارد و آن اینکه نیروی جاذبه‌ای در خود ندارند؛ بنابراین خوشه‌های کهکشانی را همچنان می‌توان بزرگ‌ترین ساختارهای جهان هستی نامید. در دهه‌ی ۳۰ میلادی اخترفیزیک‌دانان دریافتند که جزء قابل رویت خوشه‌های کهکشانی تنها بخش کوچکی از عظمت آن است و حدود ۸۰درصد ماده‌ی آن غیرقابل رویت است که آن‌را «ماده‌ی تاریک» می‌نامیم.
خوشه‌های کهکشانی نه تنها در مطالعه‌ی این نوع ماده مفید بوده، بلکه امکان انجام مطالعه در خصوص کهکشان‌های دورتر را نیز فراهم می‌آورد. اثرگرانشی عظیم آن‌ها نشان می‌دهد که فضا-زمان اطراف خود را منحرف می‌سازند که باعث می‌شود عملکردی همانند عدسی‌های کیهانی بزرگ داشته باشند.
نور کهکشان‌های پس‌زمینه در عبور از میان خوشه‌ی کهکشانی، منحرف و بزرگ‌نمایی می‌شود که در نتیجه، این امکان را به منجمان می‌دهد که مسافت‌های دور را رصد کرده و در نهایت در خصوص ابتدای هستی دانش کسب نمایند. این تصویر به وسیله‌ی دوربین پیشرفته تحقیقاتی هابل «ACS» و دوربین میدان دید باز «WFC3» به عنوان بخشی از پروژه‌ی گسترده رصدی که «RELICS» نام دارد، گرفته شد.
این پروژه، طی ۳۹۰ بار گردش هابل، موفق به عکس‌برداری از ۴۱ خوشه‌ی کهکشانی عظیم شد و هدف از آن کشف درخشان‌ترین کهکشان‌های دور دست بود. امید است مطالعه‌ی دقیق این کهکشان‌ها با تلسکوپ‌های فعلی و تلسکوپ فضایی جیمز وب که در حال ساخت است، دانش ما را از خاستگاه‌های کیهانی‌مان وسعت بخشد.
نوشته: SciNews
ترجمه: مریم رفیعی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: مریم رفیعی - مجله علمی ایلیاد