آشنایی با اصطلاحات هواشناسی
آشنایی با اصطلاحات هواشناسی
در این مبحث اصطلاحات متداول در پیش بینی های جوی مورد بررسی قرار خواهد گرفت
توده هوا
توده هوا:
توده هوا حجم وسیعی از هوا است که که در سطح بسیار وسیعی، دارای خصوصیت فیزیکی ثابت است. توصیف توده های هوا در ارتفاع بالا به مراتب ساده تر است و به دو دسته توده های قطبی و استوایی تقسیم می شود. اما در لایه های پایین تر جو، چون خصوصیت فیزیکی سطح زمین را بطور بیشتر پذیرا می شود، به دسته های بیشتری به شرح زیر تقسیم بندی می شوند:
توده‌هاي هوا با در نظر گرفتن منشاء تشكيل، رطوبت و دما به شرح زير مي‌باشند.
1- توده هواي كلاهك قطبي يا منجمده A
2- توده هواي قطبي دريايي MP
3- توده هواي تروپيكي دريايي MT
4- توده هواي قطبي قاره‌اي CP
5- توده هواي تروپيكي قاره‌اي CT
6- توده هواي استوايي E
1- توده هواي كلاهك قطبي يا منجمده ( A )
توده هواي منجمده در آنتي‌سيكلون‌هاي قطبي تشكيل ميشود و از خصوصيات آن دماي پائين و كمبود رطوبت مطلق است، گرچه رطوبت نسبي آن ممكن است كمي بالا باشد. اين نوع توده‌هاي هوا در نزديكي سطح زمين پايدار هستند و معمولاً وارونگي دمايي قويي در يك تا دو كيلومتري بالاي سطح زمين دارا مي‌باشند.
2- توده هواي قطبي دريايي MP
اين نوع توده‌هاي هوا در روي اقيانوس در عرض‌هاي بالا در هر نيمكره تشكيل مي‌شوند. گرچه تعداد كمي از آنتيسيكلونها براي مدت طولاني در عرض‌هاي بالا متوقف مي‌گردند، با اين حال مناطق منشاء توده هواي قطبي دريايي بدين ترتيب بوجود مي‌آيد. مناطق اقيانوسي وسعت كافي براي تغيير خصوصيات مشخص و تشكيل توده هوا، حتي براي هواي در حال حركت را دارند. در زمستان دماي هواي MP با مقايسه با هواي CP يا توده هواي منجمده قطب جنوب نسبتاً بيشتر است. اما در تابستان آنها خنك‌تر هستند. در هر دو فصل زمستان و تابستان، توده هواي MP مرطوب و زود ناپايدار ميشود.
3-توده هواي قطبي قاره‌اي ( CP )
توده هواي قطبي قاره‌اي پديده‌اي است كه در نيمكره شمالي شكل مي‌گيرد. هنگامي كه آنتيسيكلونها براي مدت زيادي روي زمين‌هاي مناطق عرض‌هاي بالا مانند آلاسكا، شمال كانادا و يا سيبري ساكن مي‌مانند، توده هواي قطبي قاره‌اي تشكيل ميشود. در زمستان آنها سرد و كمي پايدار هستند و در تابستان گرچه هنوز نسبتاً سردند، اما پايداري آنها كمتر و رطوبت‌شان بيشتر است. در طول تابستان به علت عقب‌نشيني منبع تشكيل به عرض‌هاي بالاتر كشيده ميشود.
4- توده هواي تروپيكي قاره‌اي ( CT )
اين نوع توده‌هاي هوا بويژه در نيمكره شمالي در روي مناطق جنب تروپيكي تشكيل ميشود. بنابراين آفريقاي شمالي، جنوب غربي ايالات‌متحده، مكزيك و نواحي بياباني آسيا بخصوص در تابستان، مناطق مساعدي براي تشكيل توده هواي CT مي‌باشند. در نيمكره جنوبي فقط منبع اصلي تشكيل اين نوع توده‌هاي هوا در جنوب غربي و مركز استراليا است. توده هواي CT داغ و خشك و ناپايدار بوده، اما بعلت كمبود رطوبت اين ناپايداري تاثيري در تشكيل ابر ندارد.
5- توده هواي تروپيكي دريايي ( MT )
توده هواي تروپيكي دريايي در روي اقيانوسهاي عرض‌هاي پايين در مجاورت آنتي‌سيكلون‌هاي جنب تروپيكي بسط و گسترش مي‌يابد. سطوح پايين‌تر آنها گرم و مرطوب است و بعلت فرونشيني در داخل آنتيسيكلونها، معمولاً يك وارونگي دمايي به ضخامت چند صد متر روي دريا بوجود مي‌آيد. بالاي اين وارونگي دما هوا نسبتاً گرم و خشك‌تر است. اين نوع توده هوا در فصل زمستان حوضه درياي مديترانه را تحت تاثير قرار مي‌دهد و در تابستان به سبب افزايش دماي لايه‌هاي زيرين از ميزان پايداري توده هوا MT كاسته شده و حين ورود به قاره‌ها بعلت تفاوت گرماي قاره‌ها و دريا، خصوصيات آن تغيير مي‌كند.
6- توده هواي استوايي ( E )
مناطق منشاء براي توده‌هاي هواي استوايي، حوزه بادهاي شرقي و كم فشار استوايي است، منطقه‌اي كه باد آرام بوده و به منطقه دالدروم (Doldrum) موسوم ميباشد.
توده هوا حجم وسیعی از هوا است که که در سطح بسیار وسیعی، دارای خصوصیت فیزیکی ثابت است. توصیف توده های هوا در ارتفاع بالا به مراتب ساده تر است و به دو دسته توده های قطبی و استوایی تقسیم می شود. اما در لایه های پایین تر جو، چون خصوصیت فیزیکی سطح زمین را بطور بیشتر پذیرا می شود، به دسته های بیشتری به شرح زیر تقسیم بندی می شوند:
توده‌هاي هوا با در نظر گرفتن منشاء تشكيل، رطوبت و دما به شرح زير مي‌باشند.
1- توده هواي كلاهك قطبي يا منجمده A
2- توده هواي قطبي دريايي MP
3- توده هواي تروپيكي دريايي MT
4- توده هواي قطبي قاره‌اي CP
5- توده هواي تروپيكي قاره‌اي CT
6- توده هواي استوايي E
1- توده هواي كلاهك قطبي يا منجمده ( A )
توده هواي منجمده در آنتي‌سيكلون‌هاي قطبي تشكيل ميشود و از خصوصيات آن دماي پائين و كمبود رطوبت مطلق است، گرچه رطوبت نسبي آن ممكن است كمي بالا باشد. اين نوع توده‌هاي هوا در نزديكي سطح زمين پايدار هستند و معمولاً وارونگي دمايي قويي در يك تا دو كيلومتري بالاي سطح زمين دارا مي‌باشند.
2- توده هواي قطبي دريايي MP
اين نوع توده‌هاي هوا در روي اقيانوس در عرض‌هاي بالا در هر نيمكره تشكيل مي‌شوند. گرچه تعداد كمي از آنتيسيكلونها براي مدت طولاني در عرض‌هاي بالا متوقف مي‌گردند، با اين حال مناطق منشاء توده هواي قطبي دريايي بدين ترتيب بوجود مي‌آيد. مناطق اقيانوسي وسعت كافي براي تغيير خصوصيات مشخص و تشكيل توده هوا، حتي براي هواي در حال حركت را دارند. در زمستان دماي هواي MP با مقايسه با هواي CP يا توده هواي منجمده قطب جنوب نسبتاً بيشتر است. اما در تابستان آنها خنك‌تر هستند. در هر دو فصل زمستان و تابستان، توده هواي MP مرطوب و زود ناپايدار ميشود.
3-توده هواي قطبي قاره‌اي ( CP )
توده هواي قطبي قاره‌اي پديده‌اي است كه در نيمكره شمالي شكل مي‌گيرد. هنگامي كه آنتيسيكلونها براي مدت زيادي روي زمين‌هاي مناطق عرض‌هاي بالا مانند آلاسكا، شمال كانادا و يا سيبري ساكن مي‌مانند، توده هواي قطبي قاره‌اي تشكيل ميشود. در زمستان آنها سرد و كمي پايدار هستند و در تابستان گرچه هنوز نسبتاً سردند، اما پايداري آنها كمتر و رطوبت‌شان بيشتر است. در طول تابستان به علت عقب‌نشيني منبع تشكيل به عرض‌هاي بالاتر كشيده ميشود.
4- توده هواي تروپيكي قاره‌اي ( CT )
اين نوع توده‌هاي هوا بويژه در نيمكره شمالي در روي مناطق جنب تروپيكي تشكيل ميشود. بنابراين آفريقاي شمالي، جنوب غربي ايالات‌متحده، مكزيك و نواحي بياباني آسيا بخصوص در تابستان، مناطق مساعدي براي تشكيل توده هواي CT مي‌باشند. در نيمكره جنوبي فقط منبع اصلي تشكيل اين نوع توده‌هاي هوا در جنوب غربي و مركز استراليا است. توده هواي CT داغ و خشك و ناپايدار بوده، اما بعلت كمبود رطوبت اين ناپايداري تاثيري در تشكيل ابر ندارد.
5- توده هواي تروپيكي دريايي ( MT )
توده هواي تروپيكي دريايي در روي اقيانوسهاي عرض‌هاي پايين در مجاورت آنتي‌سيكلون‌هاي جنب تروپيكي بسط و گسترش مي‌يابد. سطوح پايين‌تر آنها گرم و مرطوب است و بعلت فرونشيني در داخل آنتيسيكلونها، معمولاً يك وارونگي دمايي به ضخامت چند صد متر روي دريا بوجود مي‌آيد. بالاي اين وارونگي دما هوا نسبتاً گرم و خشك‌تر است. اين نوع توده هوا در فصل زمستان حوضه درياي مديترانه را تحت تاثير قرار مي‌دهد و در تابستان به سبب افزايش دماي لايه‌هاي زيرين از ميزان پايداري توده هوا MT كاسته شده و حين ورود به قاره‌ها بعلت تفاوت گرماي قاره‌ها و دريا، خصوصيات آن تغيير مي‌كند.
6- توده هواي استوايي ( E )
مناطق منشاء براي توده‌هاي هواي استوايي، حوزه بادهاي شرقي و كم فشار استوايي است، منطقه‌اي كه باد آرام بوده و به منطقه دالدروم (Doldrum) موسوم ميباشد.
سیکلون و آنتی سیکلون ها
- چرخند يا سيكلون (Cyclone)
يك چرخند يا سيكلون، منطقه اي است از هواي كم فشار و تقريبا دايره اي شكل كه قطر آن ممكن است به صدها كيلومتر برسد. اين منطقه از هوا در نيمكره شمالي در خلاف جهت عقربه هاي ساعت و در نيمكره جنوبي در جهت حركت عقربه هاي ساعت در چرخش مي باشد؛ در چنين ناحيه اي كمترين مقدار فشار جوي در مركز بوده و در امتداد شعاع و به طرف خارج از مركز مقدار فشار افزايش مي يابد؛ در واقع سيكلون يك مركز كم فشار است.
هرچند باد تحت تاثير گراديان فشار (اختلاف فشار بين دو مركز فشار) به جريان مي افتد اما در سيكلون، جريان هوا تحت تاثير نيروي اصطكاك، كوريوليس و نيروي گريز از مركز به جاي اينكه به طور مستقيم به سمت مركز كم فشار باشد در امتداد خطوط هم فشار مي وزد و با جهت گراديان فشار زاويه نسبتا بزرگي مي سازد.
در نيمكره شمالي به حركت پادساعتگرد، گردش چرخندي (Cyclonic Circulation) گفته مي شود نكته قابل توجه اينكه چرخند بر خلاف آنچه از نامش تداعي ميشود هيچ توفان مخرب و خطرناكي را ايجاد نمي كند بلكه تنها يكي از الگوهاي متعارف آب و هوايي عرض هاي مياني است. گرچه گراديان هاي شديد فشار در مناطق كم فشار عرض هاي مياني، وزش بادهاي شديدي را يه دنبال مي آورد؛ اما اين بادها را نبايد با توفندها و يا چرخند هاي حاره اي يكي دانست.
- واچرخند يا آنتي سيكلون(Anticyclone)
مناطق پرفشار، مدور و غيرمنظم را كه جهت حركت آنها در جهت حركت عقربه هاي ساعت است، واچرخند يا آنتي سيكلون مي نامند.
از آنجا كه جهت حركت باد در آنتي سيكلون ها بر خلاف جهت حركت باد در سيكلون ها مي باشد بنابراين به آن حركت، واچرخندي و چنين سيستمي را سيستم واچرخندي مي گويند.
آنتي سيكلون ها در شرايط هوا و اقليم نقش بسيار مهمي دارند.
از نظر ديناميك، آنتي سيكلون ها از بسياري جهات شبيه سيكلون ها هستند. در واقع مي توان گفت آنتي سيكلون ها مراكز پرفشار بوده و حركت هوا در آنها از مركز به اطراف و از بالا به پايين بوده و در نيمكره شمالي گردش هوا در آن در جهت حركت عقربه هاي ساعت و در نيمكره جنوبي بر خلاف جهت حركت عقربه هاي ساعت ميباشد.
همانطور كه فعاليتهاي چرخندي توام با ايجاد بادهاي نسبتا قوي مي باشند، واچرخندهاي قوي نيز با جريان هاي هواي سرد و چگالي كه از قطب به طرف عرض هاي جغرافيايي پايين حركت مي كنند، به راه مي افتند و بادهاي قوي را در اين مدارها ايجاد مي كند كه به آن باد شمالي (Norther) گفته مي شود.
يك چرخند يا سيكلون، منطقه اي است از هواي كم فشار و تقريبا دايره اي شكل كه قطر آن ممكن است به صدها كيلومتر برسد. اين منطقه از هوا در نيمكره شمالي در خلاف جهت عقربه هاي ساعت و در نيمكره جنوبي در جهت حركت عقربه هاي ساعت در چرخش مي باشد؛ در چنين ناحيه اي كمترين مقدار فشار جوي در مركز بوده و در امتداد شعاع و به طرف خارج از مركز مقدار فشار افزايش مي يابد؛ در واقع سيكلون يك مركز كم فشار است.
هرچند باد تحت تاثير گراديان فشار (اختلاف فشار بين دو مركز فشار) به جريان مي افتد اما در سيكلون، جريان هوا تحت تاثير نيروي اصطكاك، كوريوليس و نيروي گريز از مركز به جاي اينكه به طور مستقيم به سمت مركز كم فشار باشد در امتداد خطوط هم فشار مي وزد و با جهت گراديان فشار زاويه نسبتا بزرگي مي سازد.
در نيمكره شمالي به حركت پادساعتگرد، گردش چرخندي (Cyclonic Circulation) گفته مي شود نكته قابل توجه اينكه چرخند بر خلاف آنچه از نامش تداعي ميشود هيچ توفان مخرب و خطرناكي را ايجاد نمي كند بلكه تنها يكي از الگوهاي متعارف آب و هوايي عرض هاي مياني است. گرچه گراديان هاي شديد فشار در مناطق كم فشار عرض هاي مياني، وزش بادهاي شديدي را يه دنبال مي آورد؛ اما اين بادها را نبايد با توفندها و يا چرخند هاي حاره اي يكي دانست.
- واچرخند يا آنتي سيكلون(Anticyclone)
مناطق پرفشار، مدور و غيرمنظم را كه جهت حركت آنها در جهت حركت عقربه هاي ساعت است، واچرخند يا آنتي سيكلون مي نامند.
از آنجا كه جهت حركت باد در آنتي سيكلون ها بر خلاف جهت حركت باد در سيكلون ها مي باشد بنابراين به آن حركت، واچرخندي و چنين سيستمي را سيستم واچرخندي مي گويند.
آنتي سيكلون ها در شرايط هوا و اقليم نقش بسيار مهمي دارند.
از نظر ديناميك، آنتي سيكلون ها از بسياري جهات شبيه سيكلون ها هستند. در واقع مي توان گفت آنتي سيكلون ها مراكز پرفشار بوده و حركت هوا در آنها از مركز به اطراف و از بالا به پايين بوده و در نيمكره شمالي گردش هوا در آن در جهت حركت عقربه هاي ساعت و در نيمكره جنوبي بر خلاف جهت حركت عقربه هاي ساعت ميباشد.
همانطور كه فعاليتهاي چرخندي توام با ايجاد بادهاي نسبتا قوي مي باشند، واچرخندهاي قوي نيز با جريان هاي هواي سرد و چگالي كه از قطب به طرف عرض هاي جغرافيايي پايين حركت مي كنند، به راه مي افتند و بادهاي قوي را در اين مدارها ايجاد مي كند كه به آن باد شمالي (Norther) گفته مي شود.
Re: آشنایی با اصطلاحات هواشناسی
به طور كلي، انواع مهم ابرها را به طور خلاصه به شرح زير مي‌توان بيان داشت:
1- ابرهاي سيروس (Cirrus) : اين ابرها از مرتفع‌ترين ابرها بوده واغلب به صورت پرمانند و سفيد رنگ و شفاف (ملو از بلورهاي يخ) در آسمان ديده مي‌شوند. اين ابرها بعضاً به صورت دسته‌هاي منظم جدا از هم، در آسمان ديده مي‌شوند در اين صورت موسوم به سيروس‌هاي هواي خوب بوده و اگر توأم با ابرهاي سيرواستراتوس و آلتواستراتوس گردند. معمولاً علامت هواي بد مي‌باشند.
2- سيرو استراتوس (Cirrostratus) : اين ابرها را مي‌توان سيروس‌هاي نازك تور مانندي دانست كه از ابرهاي كوچك سفيد و به هم فشرده به شكل گوله پشمي شكيل يافته‌اند و به علت شفافيت خورشيد و ماه و ستارگان از پشت آنها قابل رويت بوده و اغلب هاله‌اي دور خورشيد و ماه تشكيل مي‌دهند. اين هاله نتيجه شكست نور بوسيله بلورهاي يخ معلق در هوا است ظهور اين ابرها، علامت نزديك شدن هواي طوفاني بوده و به همين لحاظ، اين ابرها را مي‌توان پيش از فرا رسيدن هواي بد و يا حالت‌هاي طوفاني هوا، مشاهده نمود.
3- سيرو كومولوس (Cirrocumulus) : اين ابرها اغلب از توسعه ابرهاي سيرو استراتوس حاصل شده و بدون سايه مي‌باشند و غالباً به جاي خورشيد و ماه هاله‌اي در آسمان بوجود مي‌آورند. ساختمان آنها اغلب متشكل از قطعات سفيد رنگ بوده و معمولاً پيش از ابرهاي سيروس در آسمان ظاهر مي‌شوند. ظهور آنها در آسمان، مقدمه فرا رسيدن هواي ابري و طوفاني است.
4- آلتو استراتوس (Altostratus) : اين ابرها به صورت لايه‌هاي يكنواخت و متحدالشكل خاكستري يا متمايل به آبي به صورت تركيبي از الياف، آسمان را مي‌پوشانند.
به علت قشر ظريف اين ابرها تشخيص موقعيت خورشيد از پشت آنها امكان‌پذير است معمولاً پس از پيدايش ابرهاي آلتو استراتوس، ريزيش‌هاي جوي در سطح وسيعي به طور مدام شروع مي‌گردد.
5- آلتوكومولوس : (Altocumulus) اين ابرها شامل لايه‌ها و يا تكه‌هاي بزرگ گوي مانندي از قطرات زير آب بوده كه معمولاً بصورت شيار و يا امواج نسبتاً منظمي مشاهده مي‌گردد. جريان عمودي هوا در لايه‌اي كه بوسيله اين ابرها پوشيده شده، سبب رشد سريع قابل ملاحظه‌ايي در جهت عمودي در اين ابر مي‌گردد به همين سبب، اين ابرها اغلب در بالاي قلل كوهها و يا در فوق جريانات عمودي مشاهده مي‌گردند . اين ابر اغلب شكل عدسي دارند . پديدار شدن اين ابرها در آسمان بيانگر شرايط بد هوا و ايجاد رعد و برق ميباشد.
6- استراتوس : (Stratus) نوع اصلي اين ابر لايه‌اي يكدست و شبيه مه ميباشد . و معمولاً به صورت توده متراكمي از بخار آب كه قطر آن در همه‌جا يكسان است، مشاهده مي‌گردد. ارتفاع اين ابر از سطح زمين بسيار كم است بارندگي در اين ابرها در حرارت‌هاي فوق صفر درجه سانتي‌گراد بصورت ريزدانه ميباشد.
7- استراتوكومولوس (Stratucumulus): اين ابرها داراي رنگي تيره و يا سفيد متمايل به خاكستري بوده معمولاً بصورت دسته يا خطوط و يا توده‌هاي كروي مانند بزرگ و امواج كروي از ابرهاي خاكستري با فواصل و شكاف‌هاي روشن تشكيل مي‌گردد. اين ابرها اغلب بيشتر آسمان را پوشانده و بارندگي آن بصورت ريزدانه بود. و در نتيجه فاقد شرايط بارندگي‌هاي رگباري است.
8- نيمبواستراتوس : (Nimbostratus) اين ابرها متراكم و فاقد شكل معيني بوده و تمام آسمان را به‌طور نامنظم مي‌پوشانند بارندگي‌هاي حاصل از اين ابرها اغلب مداومند.
9- كومولوس: (Cumulus) اين ابرها اغلب ساختمان گل كلمي داشته و سطح بالاي آن حالت گنبدي دارد و متشكل از قطعات كوچك ابرهاي سفيد پنبه‌اي است كه معمولاً صبحگاهان در امتداد ارتفاعات تشكيل مي‌گردند و داراي حالت جوشش (در اثر صعود هواي مرطوب) هستند . قطعات پراكنده اين ابرها تقريباً داراي ارتفاع يكسان و معرف به كومولوس‌هاي هواي خوب مي‌باشند.
10- كومولونيمبوس (Cumulunimbus): اين ابرها را توده‌هاي بزرگ و انبوه ابر كه به شكل برج عظيمي سر به آسمان كشيده‌اند تشكيل مي‌گردند رنگ قسمت فوقاني در اين ابرها متمايل به آبي و سطح زيرين آب كاملاً تيره ميباشد . اين ابرها به نام ابرهاي رعدوبرق نيز معروف‌اند. و بارندگي آنها بصورت رگباري است. اغلب با يك جبهه سرد و فعال همراه بوده و يا در اثر ناپايداري محلي ايجاد مي‌شوند و در عرض‌هاي ميانه اغلب در اوايل بهار و پاييز مشاهده مي‌شوند.
1- ابرهاي سيروس (Cirrus) : اين ابرها از مرتفع‌ترين ابرها بوده واغلب به صورت پرمانند و سفيد رنگ و شفاف (ملو از بلورهاي يخ) در آسمان ديده مي‌شوند. اين ابرها بعضاً به صورت دسته‌هاي منظم جدا از هم، در آسمان ديده مي‌شوند در اين صورت موسوم به سيروس‌هاي هواي خوب بوده و اگر توأم با ابرهاي سيرواستراتوس و آلتواستراتوس گردند. معمولاً علامت هواي بد مي‌باشند.
2- سيرو استراتوس (Cirrostratus) : اين ابرها را مي‌توان سيروس‌هاي نازك تور مانندي دانست كه از ابرهاي كوچك سفيد و به هم فشرده به شكل گوله پشمي شكيل يافته‌اند و به علت شفافيت خورشيد و ماه و ستارگان از پشت آنها قابل رويت بوده و اغلب هاله‌اي دور خورشيد و ماه تشكيل مي‌دهند. اين هاله نتيجه شكست نور بوسيله بلورهاي يخ معلق در هوا است ظهور اين ابرها، علامت نزديك شدن هواي طوفاني بوده و به همين لحاظ، اين ابرها را مي‌توان پيش از فرا رسيدن هواي بد و يا حالت‌هاي طوفاني هوا، مشاهده نمود.
3- سيرو كومولوس (Cirrocumulus) : اين ابرها اغلب از توسعه ابرهاي سيرو استراتوس حاصل شده و بدون سايه مي‌باشند و غالباً به جاي خورشيد و ماه هاله‌اي در آسمان بوجود مي‌آورند. ساختمان آنها اغلب متشكل از قطعات سفيد رنگ بوده و معمولاً پيش از ابرهاي سيروس در آسمان ظاهر مي‌شوند. ظهور آنها در آسمان، مقدمه فرا رسيدن هواي ابري و طوفاني است.
4- آلتو استراتوس (Altostratus) : اين ابرها به صورت لايه‌هاي يكنواخت و متحدالشكل خاكستري يا متمايل به آبي به صورت تركيبي از الياف، آسمان را مي‌پوشانند.
به علت قشر ظريف اين ابرها تشخيص موقعيت خورشيد از پشت آنها امكان‌پذير است معمولاً پس از پيدايش ابرهاي آلتو استراتوس، ريزيش‌هاي جوي در سطح وسيعي به طور مدام شروع مي‌گردد.
5- آلتوكومولوس : (Altocumulus) اين ابرها شامل لايه‌ها و يا تكه‌هاي بزرگ گوي مانندي از قطرات زير آب بوده كه معمولاً بصورت شيار و يا امواج نسبتاً منظمي مشاهده مي‌گردد. جريان عمودي هوا در لايه‌اي كه بوسيله اين ابرها پوشيده شده، سبب رشد سريع قابل ملاحظه‌ايي در جهت عمودي در اين ابر مي‌گردد به همين سبب، اين ابرها اغلب در بالاي قلل كوهها و يا در فوق جريانات عمودي مشاهده مي‌گردند . اين ابر اغلب شكل عدسي دارند . پديدار شدن اين ابرها در آسمان بيانگر شرايط بد هوا و ايجاد رعد و برق ميباشد.
6- استراتوس : (Stratus) نوع اصلي اين ابر لايه‌اي يكدست و شبيه مه ميباشد . و معمولاً به صورت توده متراكمي از بخار آب كه قطر آن در همه‌جا يكسان است، مشاهده مي‌گردد. ارتفاع اين ابر از سطح زمين بسيار كم است بارندگي در اين ابرها در حرارت‌هاي فوق صفر درجه سانتي‌گراد بصورت ريزدانه ميباشد.
7- استراتوكومولوس (Stratucumulus): اين ابرها داراي رنگي تيره و يا سفيد متمايل به خاكستري بوده معمولاً بصورت دسته يا خطوط و يا توده‌هاي كروي مانند بزرگ و امواج كروي از ابرهاي خاكستري با فواصل و شكاف‌هاي روشن تشكيل مي‌گردد. اين ابرها اغلب بيشتر آسمان را پوشانده و بارندگي آن بصورت ريزدانه بود. و در نتيجه فاقد شرايط بارندگي‌هاي رگباري است.
8- نيمبواستراتوس : (Nimbostratus) اين ابرها متراكم و فاقد شكل معيني بوده و تمام آسمان را به‌طور نامنظم مي‌پوشانند بارندگي‌هاي حاصل از اين ابرها اغلب مداومند.
9- كومولوس: (Cumulus) اين ابرها اغلب ساختمان گل كلمي داشته و سطح بالاي آن حالت گنبدي دارد و متشكل از قطعات كوچك ابرهاي سفيد پنبه‌اي است كه معمولاً صبحگاهان در امتداد ارتفاعات تشكيل مي‌گردند و داراي حالت جوشش (در اثر صعود هواي مرطوب) هستند . قطعات پراكنده اين ابرها تقريباً داراي ارتفاع يكسان و معرف به كومولوس‌هاي هواي خوب مي‌باشند.
10- كومولونيمبوس (Cumulunimbus): اين ابرها را توده‌هاي بزرگ و انبوه ابر كه به شكل برج عظيمي سر به آسمان كشيده‌اند تشكيل مي‌گردند رنگ قسمت فوقاني در اين ابرها متمايل به آبي و سطح زيرين آب كاملاً تيره ميباشد . اين ابرها به نام ابرهاي رعدوبرق نيز معروف‌اند. و بارندگي آنها بصورت رگباري است. اغلب با يك جبهه سرد و فعال همراه بوده و يا در اثر ناپايداري محلي ايجاد مي‌شوند و در عرض‌هاي ميانه اغلب در اوايل بهار و پاييز مشاهده مي‌شوند.
Re: آشنایی با اصطلاحات هواشناسی
با سلام
واقعاً از ماهان عزیز تشکر میکنم
من هم این اطلاعات بعضی را نمیدانستم
و دست ایشان را از همین صفحه مجازی میبوسم
واقعاً از ماهان عزیز تشکر میکنم
من هم این اطلاعات بعضی را نمیدانستم
و دست ایشان را از همین صفحه مجازی میبوسم
تبریز - ۱۴ مرداد ۱۲۸۵ : مشروطه میکنیم و تمام ایران را گلستان خواهیم کرد ؛ آزادی از آذربایجان برای تمام ایران
تبریز - ۲۸ مرداد ۱۳۹۰ : قطعه خاکی در مرکز ایران بدهید ، در کویر ارومیه چیزی جز نمک برایمان نمانده است
http://tabrizweather.blogfa.com
تبریز - ۲۸ مرداد ۱۳۹۰ : قطعه خاکی در مرکز ایران بدهید ، در کویر ارومیه چیزی جز نمک برایمان نمانده است
http://tabrizweather.blogfa.com
Re: آشنایی با اصطلاحات هواشناسی
آشنایی با پدیده های جوی
الف: بارش
1- نرمه باران (Drizzle):
نرمه باران، نوعی از بارندگی است که قطرات آن از باران کمترند و قطری در حدود 0.5 میلیمتر دارند. این بارندگی ها همانطور که در بحث ابرها هم اشاره کردم از ابرهای استراتوس کم ارتفاع و یا استراتوکومولوس هستند.
میزان بارش از این نوع، چندان قابل توجه نیست و ریت آن حداکثر به چندین میلیمتر در روز می رسد. حتی گاهی اوقات قطره های آب حاصل از این نوع بارش قبل از رسیدن به سطح زمین بخار می شوند.
این نوع از بارندگی در اقیانوس های با عرض جغرافیایی بالا یا پایین تر از خط استوا (مناطق سردتر از استوایی) به وفور یافت می شوند چون این مناطق توسط ابرهای استراتوکومولوس کم ارتفاع و بادهای تجاری احاطه شده اند.
در مورد این نوع از بارندگی، تحقیقاتی انجام شده است. یکی از فرضیه ها این مطلب را مورد اشاره قرار می دهد که افزایش ذرات معلق و گازهای گلخانه ای سبب افزایش این نوع از بارندگی می شوند. (در یک پدیده تجربی مشاهده شده که آتش زدن کاه و کلش برنج در استان گیلان و افزایش آلاینده ها مانند دود در مرداد ماه جاری، باعث افزایش این نوع از بارندگی در مناطقی شده بود که سوزاندن ضایعات برنج انجام شده بود).
الف: بارش
1- نرمه باران (Drizzle):
نرمه باران، نوعی از بارندگی است که قطرات آن از باران کمترند و قطری در حدود 0.5 میلیمتر دارند. این بارندگی ها همانطور که در بحث ابرها هم اشاره کردم از ابرهای استراتوس کم ارتفاع و یا استراتوکومولوس هستند.
میزان بارش از این نوع، چندان قابل توجه نیست و ریت آن حداکثر به چندین میلیمتر در روز می رسد. حتی گاهی اوقات قطره های آب حاصل از این نوع بارش قبل از رسیدن به سطح زمین بخار می شوند.
این نوع از بارندگی در اقیانوس های با عرض جغرافیایی بالا یا پایین تر از خط استوا (مناطق سردتر از استوایی) به وفور یافت می شوند چون این مناطق توسط ابرهای استراتوکومولوس کم ارتفاع و بادهای تجاری احاطه شده اند.
در مورد این نوع از بارندگی، تحقیقاتی انجام شده است. یکی از فرضیه ها این مطلب را مورد اشاره قرار می دهد که افزایش ذرات معلق و گازهای گلخانه ای سبب افزایش این نوع از بارندگی می شوند. (در یک پدیده تجربی مشاهده شده که آتش زدن کاه و کلش برنج در استان گیلان و افزایش آلاینده ها مانند دود در مرداد ماه جاری، باعث افزایش این نوع از بارندگی در مناطقی شده بود که سوزاندن ضایعات برنج انجام شده بود).