کشف یک واقعیت خفه کننده!
ارسال شده: دوشنبه ۱۳۹۶/۸/۲۹ - ۲۲:۰۳
درود،
در این روزهای پایانی آبان ماه، جبهه های هوای پر فشار و ساکن را بیشتر می بینیم. به هر روی؛ در آغازین ساعات دیروز، به ابرهای موج گون و با یک نوع پیکربندی ویژه و در نگاه اول زیبا، بر فراز آسمان شهرمان (اصفهان) می نگریستم:
اما بعد متوجه شدم حرکت آنها از غرب به شرق و صورت بندی آنها به شکل شاخه های موازی است و سپس با نگاه به تصاویر ماهواره ای اینترنتی Real Time، دیدم هیچ نوع ابری به آسمان ایران نمی آید و با کمی اندیشه ی بیشتر، به ناگاه دریافتم که در واقع؛ این حجم وسیع از پوشش ابری، اساسا ابر نیست!
اینها در حقیقت گازهای خروجی از موتورهای جت هواپیماهای مسافربری متعلق به انواع و اقسام ایرلاین های بین المللی هستند که از کریدور هوایی غرب ایران عبور می کنند. این راه هوایی پر ترافیک، تقریبا بر فراز کوههای زاگرس قرار دارد. در تصویر زیر، تراکم پروازها را مشاهده می کنید:
این گازها در ابتدا خیلی متراکم هستند و وقتی جو ساکن است (بیشتر بر اثر نیروی کوریولیس) به آرامی به شرق حرکت کرده و تا وقتی به شهر ما در فاصله ی تقریبا 200 کیلومتری می رسند، جهت آنها از شمالی - جنوبی، به غربی شرقی تغییر می کند (در واقع حرکتی ساعتگرد دارند) و کم کم به صورت نواری پهن تر در آمده و به یکدیگر نزدیک می شوند.
اما نکته ی بد این است که زمان هائی که پدیده ی وارونگی دما و افزایش تراز آلاینده ها رخ می دهد، این دودهای بسیار سمی به تدریج به ترازهای پائینی جو می آیند و خلاصه مستقیم می روند توی حلق و ریه های ما و بچه هایمان.
البته این پروازهای عبوری از فراز ایران، سالانه حدود 140 میلیون دلار برای کشورمان ارز آوری دارند، اما باید پرسید نمی شود تعداد بیشتری از این پروازها به کریدور مرکزی ایران منتقل شوند تا به هنگام Inversion، این دودها دست کم در مناطق کم جمعیت کویری پائین بیایند؟
در این روزهای پایانی آبان ماه، جبهه های هوای پر فشار و ساکن را بیشتر می بینیم. به هر روی؛ در آغازین ساعات دیروز، به ابرهای موج گون و با یک نوع پیکربندی ویژه و در نگاه اول زیبا، بر فراز آسمان شهرمان (اصفهان) می نگریستم:
اما بعد متوجه شدم حرکت آنها از غرب به شرق و صورت بندی آنها به شکل شاخه های موازی است و سپس با نگاه به تصاویر ماهواره ای اینترنتی Real Time، دیدم هیچ نوع ابری به آسمان ایران نمی آید و با کمی اندیشه ی بیشتر، به ناگاه دریافتم که در واقع؛ این حجم وسیع از پوشش ابری، اساسا ابر نیست!
اینها در حقیقت گازهای خروجی از موتورهای جت هواپیماهای مسافربری متعلق به انواع و اقسام ایرلاین های بین المللی هستند که از کریدور هوایی غرب ایران عبور می کنند. این راه هوایی پر ترافیک، تقریبا بر فراز کوههای زاگرس قرار دارد. در تصویر زیر، تراکم پروازها را مشاهده می کنید:
این گازها در ابتدا خیلی متراکم هستند و وقتی جو ساکن است (بیشتر بر اثر نیروی کوریولیس) به آرامی به شرق حرکت کرده و تا وقتی به شهر ما در فاصله ی تقریبا 200 کیلومتری می رسند، جهت آنها از شمالی - جنوبی، به غربی شرقی تغییر می کند (در واقع حرکتی ساعتگرد دارند) و کم کم به صورت نواری پهن تر در آمده و به یکدیگر نزدیک می شوند.
اما نکته ی بد این است که زمان هائی که پدیده ی وارونگی دما و افزایش تراز آلاینده ها رخ می دهد، این دودهای بسیار سمی به تدریج به ترازهای پائینی جو می آیند و خلاصه مستقیم می روند توی حلق و ریه های ما و بچه هایمان.
البته این پروازهای عبوری از فراز ایران، سالانه حدود 140 میلیون دلار برای کشورمان ارز آوری دارند، اما باید پرسید نمی شود تعداد بیشتری از این پروازها به کریدور مرکزی ایران منتقل شوند تا به هنگام Inversion، این دودها دست کم در مناطق کم جمعیت کویری پائین بیایند؟