جو ساتر، مهندس آمریکایی، مدیر پروژه طراحی و ساخت
بوئینگ ۷۴۷ در سن ۹۵ سالگی درگذشت.
بوئینگ ۷۴۷ که نخستین پرواز خود را در سال ۱۹۶۹ انجام داد
تا سال ۲۰۰۷ به عنوان بزرگترین هواپیمای مسافربری جهان شناخته می‌شد.
رِی کانر، مدیر بخش هواپیماهای تجاری شرکت بوئینگ،
مرگ جو ساتر را "ضایعه‌ای" برای صنعت هوانوردی جهان خوانده است.
هواپیمای مسافربری بوئینگ ۷۴۷ نخستین پرواز بازرگانی خود را در سال ۱۹۷۰ انجام داد
و سرآغازی شد برای رونق استفاده از هواپیماهای غول‌پیکر در سفرهای طولانی و میان قاره‌ای.
این هواپیما که جو ساتر و تیم مهندسانش طراحی و ساخت آن را در اواسط دهه ۶۰ میلادی شروع کردند
و نخستین فروند آن را تنها ظرف ۲۹ ماه تحویل دادند، تا همین چند سال پیش پیشگام و پیشتاز ابرهواپیماهای
مسافربری جهان بود و تنها در سال ۲۰۰۷ بود که مقام نخست را به ایرباس آ-۳۸۰ واگذار کرد.
جو ساتر و تیمش پس از ساخت بوئینگ ۷۴۷ به گروه "شگفت‌انگیزها" شهرت یافتند.
آغاز محتاطانه
برخلاف شهرت امروزی و اسطوره‌یی بوئینگ ۷۴۷، سازندگان این هواپیما
و مدیران بوئینگ انتظار شکوفایی آن در صنعت هوانوردی را نداشتند.
در دهه ۶۰ میلادی صنعت هوانوردی علاقه بیشتری به
هواپیماهایی با سرعت مافوق صوت نشان می‌داد
و بوئینگ ۷۴۷ که زیر سرعت صوت حرکت می‌کرد
بیشتر برای مقاصد باربری مناسب به نظر می‌رسید.
در حقیقت، علت آن که کابین خلبان‌های بوئینگ ۷۴۷
در طبقه دوم این هواپیما تعبیه شد هم بیانگر هدف
استفاده از آن در پروازهای ترابری بوده است.
جذابیت طراحی و ساخت هواپیماهای مافوق‌صوت‌پرواز تا به آنجا پیش رفت که شرکت
بوئینگ بعد از ساخت حدود ۴۰۰ فروند ۷۴۷ به فکر متوقف کردن خط تولید آن افتاد.
اما با افزایش بهای نفت در اواسط دهه ۷۰ میلادی، علاقه‌مندی به هواپیماهای
سوپرسونیک کم‌رنگ شد و تنها یک مافوق‌صوت‌پرواز به نام کنکورد در بازار باقی ماند؛
و این آغاز دوران 'استیلای' ۷۴۷ بود.
با رونق گرفتن بازار بوئینگ ۷۴۷ این هواپیما دائما در حال تغییر و پیشرفت
قرار گرفت به طوری که بوئینگ ساخت آن را تا سال ۲۰۱۹ ادامه خواهد داد.
این شرکت آمریکایی تاکنون ۱۵۰۰ فروند بوئینگ ۷۴۷ تولید کرده و تا سه سال
دیگر شصتمین سال تولد آن را جشن خواهد گرفت.
جوساتر در بهار سال ۱۹۲۱ در شهر ساحلی سیاتل به دنیا آمد
او کار خود در بوئینگ را در سال ۱۹۴۰ و تحت عنوان یک قرار داد
موقت برای سه ماه تابستان آن سال شروع کرد
ساتر ۱۹ ساله در آن زمان دانشجوی رشته مهندسی هوا و فضا بود
جو ساتر پس از آن در بیشتر پروژه‌های بزرگ بوئینگ مشارکت داشت
و از او به عنوان یکی از ستون‌های اصلی این ابرشرکت صنایع هوایی یاد می‌شد
ساتر در سال ۱۹۸۶ از بوئینگ بازنشسته شد
اما در مقام مشاور این شرکت به همکاری خود ادامه داد
او در همان سال عضو کمیسیون راجرز هم شد؛ کمیته‌ای که مسئول
رسیدگی به علت سانحه مرگ‌بار و دل‌خراش فضاپیمای چلنجر بود
