اجزاء تشکیل دهنده یک ستاره

مدیران انجمن: parse, javad123javad

ارسال پست
Hassan.gh

عضویت : سه‌شنبه ۱۳۹۵/۱۱/۵ - ۱۱:۳۱


پست: 16

سپاس: 2

اجزاء تشکیل دهنده یک ستاره

پست توسط Hassan.gh »

سلام
ببخشید چطور دانشمندان با جمع آوری نور بیشتر توسط تلسکوپ ها می توانند اجزاء تشکیل دهنده یک ستاره را بفهمند؟
منظورم این هست که آیا نور ها قاطی نمی شوند؟ اگر صد کهکشان را در یک خط مستقیم فرض کنیم چطور دانشمندان نور کهکشان سوم و هفتادم را از یکدیگر تشخیص می دهند؟

Paradoxy

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۳/۱۰/۲۲ - ۲۲:۱۷


پست: 2211

سپاس: 1012

Re: اجزاء تشکیل دهنده یک ستاره

پست توسط Paradoxy »

راستش من زیاد اهله نجوم عملی نیستم و ادمین بهتر میدونه، منتهی چیزی که به نظرم میاد رو میگم.

مواد سازنده یک ستاره با طیف جذبی شناسایی میشه، نوری که به تلسکوپ ها میرسه رو جمع آوری میکنن جلو منشوری چیزی میزارن که طیفا از هم جدا بشه، وقتی طیفا جدا شد میبینن کدوم طیفا کمه و نیست. به این طیفایی که حضور ندارن در مجموعه طیفا میگن طیف جذبی و هر عنصر طیف جذبی منحصر به فرد خودش رو داره.

برای تشخیص فواصل و جداسازی کهکشانا چند مورد به ذهنم میرسه.
شدت نور کهکشان های دورتر کمتر هستش، مثلا یک کره رو فرض کنید مثل خورشید که ازش نور در همه جهت ها تابش میشه. هرچی دورتر بشیم از خورشید این تابش ها واگراتر میشه در نتیجه شدتش هم پایینتر میاد. پس با این روش می تونیم بفهمیم که کدوم کهکشان دورتره. البته کسی تو نجوم از این روش استفاده نمیکنه چون اغلب نمی دونیم که شدت و انرژی واقعی طیف های یک ستاره چقدره.
دو این که با قانون هابل می دونیم هرچی یه کهکشان دورتر باشه، طیفش بیشتر به سمت قرمز میل میکنه. این قرمز شدن طیف ها تاثیری در تشخیص ما از عناصر سازنده یک ستاره نداره و تنها می فهمیم که چقدر دورتره. اما از این روشم فکر نکنم کسی استفاده کنه.

اما روش عملی که اغلب فکر می کنم استفاده‌ میکنن استفاده از چرخش های زمین هست. ببینید وقتی زمین میچرخه، چیزی که ما که روی زمین هستیم میبینیم اینه که ستاره ها میچرخن و حرکت میکنن. حالا هرچی ستارهه نزدیک تر باشه، چرخشی که به ستاره نسبت میدیم سریع تره. مثلا خورشید رو در نظر بگیرید که توی ۲۴ ساعت یک بار کامل از شرق میره غرب. اما برای یک ستاره خیلی خیلی دور، خیلی این سرعت چرخش کمتر میشه و شاید لازم باشه یک سال کامل صبر کنیم تا زمین یکدور بچرخه دور خورشید تا وضعیت های مختلف فقط چند ستاره رو مشاهده کنیم، ببینیم جا به جایی برای کدومشون سریعتر رخ داده تا بفهمیم نزدیکتره. یعنی اون کهکشان های هم راستا، فقط تحت یه زاویه خاص نسبت به زمین هم راستا میمونن و وقتی زمین جاشو عوض کنه، میتونیم اونارو تا حدی عرضی تر ببینیم و تمایزشون بدیم و فواصلشونم دراریم.

ارسال پست