رد يك نظريه

[توازني زاده]

به نام خدا


در اينجا در نظر داريم مسئله اي را كه شايد دغدغه ي ذهن بسياري شده باشد را مطرح و تا حد امكان جوابي براي آن بياوريم.
بدون مقدمه به طرح مسئله مي پردازيم .
مسئله بيانگر اين موضوع است كه خداوند بر تمام وقايعي كه در عالم اتقاق مي افتد و خواهد افتاد عالم هست و همچنين محدود به مكان و زمان نيست،تا اينجا هيچ چيز منافی با تعليمات ديني ما نيست ولي نتيجه اي كه از اين مقدمه مي گيرند محل بحث هست.
قبل از بيان نتيجه بهتر هست مثالي را درباره ي نحوه ي انجام امور توسط ما بيان كنيم.
ابتدا سه زمان t1-t2-t3 را فرض مي كنيم و براي هر يك از اين زمان ها عملي را متصور مي شويم به اين قرار كه عمل aدر زمان t1و عمل bدر زمان t2و عمل cدر زمان t3مابراي انجام عمل a بايد در زمانt1 باشيم و نمي توانيم در زمان مثلا t1عمل cرا انجام دهيم و به همين تر تيب بايد براي انجام هر عملي در زمان مخصوص همان عمل قرار بگيرم و اين موضوع براي مكان هم صادق هست.
اما خداوند چون مثل ما محدود به زمان و مكان نيست مي تواند در زمان t1عمل مربوط به زمان ديگر را انجام دهد و همچنين در مورد مكان ، با توجه به اين موضوع اگر ما بگوييم كه همكنون خداوند برگي را از درخت انداخت به گفته ي ايشان نشان نقص خداوند هست چرا كه خداوند محدود به زمان نيست كه مجبور باشد به زماني برسد تا برگي را از درختي بياندازد پس خداون همه ي امور را در ابتداي عالم انجام داده و در نهايت اين نتيجه را مي گيرند كه خداوند در زمان حال هيچ عملي را انجام نمي دهد چرا كه همه ي اعمال را بدون نياز به زمان و مكان انجام داده است.
و خداوند در حال حاضر به اندازه ي يك نوزاد هم عمل ندارد.
نتيجه اي كه گرفته شد مورد قبول هيچ انسان مسلمان نميشود هر چند نتواند دليلي بر رد اين مدعا بيان كند.
اين بخشي از نظريه ي فيلسوف هلندي يعني اسپينوزا بود در باب خداي متشخص و غير متشخص.
حال شما چه جوابي مي توانيد بياوريد؟
و اما جواب :
همان طور كه مي دانيد ما هيچ گاه نمي توانيم بر علم خداوند مسلط شويم يا آن را به طور كامل درك كنيم چرا كه محدود نمي تواند نامحدود را درك كند و همچنين اين مسئله در مقدمه محل اشكال است لذا نتيجه نيز مردود مي باشد.
آيا جز اين هست كه اگر ما خدا را توصيف كنيم بنا بر بيان نهج البلاغه او را در حد خود پايين آورده و كوچك كرده ايم و همچنين براي خداوند ديروز و امروز مطرح نيست و اين ما هستيم كه بايد مسائل خودمان را با معيار هايي چنين بسنجيم و اصلا خدامثل ما نيست و اصلا فهم خدا در حد ما نيست.
در نهایت همه به اين نتيجه مي رسند كه جز ايمان راهي براي رهايي از گمراهي نيست البته نبايد چشم و گوش بسته بود ولي هر گاه علم محدود بشري ما نتوانست آن وجود واجب را درك كند بايد با اتكا به ايمان خود دين و اعتقاد خود را نجات دهيم.
حسين توازني زاده

[سعيد صالح]

ممنون عالي بود

[علي جديدي]

جالب بود و جاي برسي بيشتري را هم دارد

[علي انصاري]

يعني چه!!!؟