موفقيت شبيه سازي سفر در زمان براي فوتون ها
ارسال شده: سهشنبه ۱۳۹۳/۴/۳ - ۲۱:۳۰
فیزیکدانان دانشگاه کویزلند توانستند پدیده "سفر در زمان" را برای ذرات نور (فوتون) شبیه سازی کنند.
پژوهشگر اصلی این آزمایش آقای مارتین رینگبور دانشجوی دکترای این دانشگاه گفته است که آنها با استفاده
از فوتون توانستند این پدیده شگفت انگیز که از خواص کوانتمی ذرات است را برای نخستین بار شبیه سازی کنند.
سفر در زمان؛ در اصل یکی از محل های تلاقی دو نظریه اصلی فیزیک یعنی نسبیت عام اینشتین و مکانیک کوانتمی است.
نسبیت عام اینشتین رفتار ذرات بسیار بزرگ مانند سیارات، ستارگان، سیاه چاله ها و کهکشان ها یا بسیار سریع مانند
ذرات نزدیک سرعت نور را توضیح می دهد، در حالیکه مکانیک کوانتمی رفتار ریزذرات در حد اتم و مولکول را توصیف می کند.
نظریه نسبیت عام؛ زمان را یکی از ٤ بعد فضا-زمان می داند و احتمال حرکت در زمان را پیشبینی کرد
(چون زمان هم یکی از نمودارهاست پس اگر می توان در فضا به جلو و عقب حرکت کرد چرا همین کار را نتوان در زمان کرد).
این پیشبینی از سال ١٩٤٩ دلمشغولی فیزیکدانان و حتی فلاسفه بزرگ بوده است
و آنها مشکلاتی چون "پارادوکس پدربزرگ" را مطرح کرده اند
(به زبان ساده اگر امکان سفر در زمان باشد ممکن است یک نفر برود و پدربزرگ خود
را پیش از اینکه پدر او بدنیا بیاید را بکشد. آنگاه وجود خود او پارادکس می شود.)
برای این پارادوکس راه حل های مختلفی ارائه شده که یکی از راه حل ها پاسخ نظریه "جهان های موازی کوانتمی" است
که می گوید در هر رویداد کوانتمی جهان به دو جهان موازی تقسیم می شود و ما در یکی از این انتخاب ها
و جهان های موازی هستیم و اگر سفر در زمان هم باشد ما به گذشته ی جهان موازی خود سفر می کنیم.
راه حل دیگری که در سال ١٩٩١ توسط پروفسور تیم رالف داده شد این بود که ذرات کوانتمی ماهیتی فازی
و عدم قطعیتی دارند، و به این ذرات آنقدر فضا برای وول خوردن می دهد که چنین تداخلی با گذشته امکان پذیر نیست.
نمونه هایی از امکانات جالبی که این آزمایش ممکن است به ما بدهد این است که در حضور منحنی زمانی بسته ما ممکن است
شاهد نقض اصل عدم قطعیت هایزنبرگ، کد شکستن رمزنگاری کوانتومی و شبیه سازی کامل از حالات کوانتومی باشیم.
--------------------------
بنمایه ها:
http://phys.org/news/2014-06-simulating ... nberg.html
مقاله ی مورد نظر که در ژورنال نیچر چاپ شده است:
http://www.nature.com/ncomms/2014/14061 ... s5145.html
پژوهشگر اصلی این آزمایش آقای مارتین رینگبور دانشجوی دکترای این دانشگاه گفته است که آنها با استفاده
از فوتون توانستند این پدیده شگفت انگیز که از خواص کوانتمی ذرات است را برای نخستین بار شبیه سازی کنند.
سفر در زمان؛ در اصل یکی از محل های تلاقی دو نظریه اصلی فیزیک یعنی نسبیت عام اینشتین و مکانیک کوانتمی است.
نسبیت عام اینشتین رفتار ذرات بسیار بزرگ مانند سیارات، ستارگان، سیاه چاله ها و کهکشان ها یا بسیار سریع مانند
ذرات نزدیک سرعت نور را توضیح می دهد، در حالیکه مکانیک کوانتمی رفتار ریزذرات در حد اتم و مولکول را توصیف می کند.
نظریه نسبیت عام؛ زمان را یکی از ٤ بعد فضا-زمان می داند و احتمال حرکت در زمان را پیشبینی کرد
(چون زمان هم یکی از نمودارهاست پس اگر می توان در فضا به جلو و عقب حرکت کرد چرا همین کار را نتوان در زمان کرد).
این پیشبینی از سال ١٩٤٩ دلمشغولی فیزیکدانان و حتی فلاسفه بزرگ بوده است
و آنها مشکلاتی چون "پارادوکس پدربزرگ" را مطرح کرده اند
(به زبان ساده اگر امکان سفر در زمان باشد ممکن است یک نفر برود و پدربزرگ خود
را پیش از اینکه پدر او بدنیا بیاید را بکشد. آنگاه وجود خود او پارادکس می شود.)
برای این پارادوکس راه حل های مختلفی ارائه شده که یکی از راه حل ها پاسخ نظریه "جهان های موازی کوانتمی" است
که می گوید در هر رویداد کوانتمی جهان به دو جهان موازی تقسیم می شود و ما در یکی از این انتخاب ها
و جهان های موازی هستیم و اگر سفر در زمان هم باشد ما به گذشته ی جهان موازی خود سفر می کنیم.
راه حل دیگری که در سال ١٩٩١ توسط پروفسور تیم رالف داده شد این بود که ذرات کوانتمی ماهیتی فازی
و عدم قطعیتی دارند، و به این ذرات آنقدر فضا برای وول خوردن می دهد که چنین تداخلی با گذشته امکان پذیر نیست.
نمونه هایی از امکانات جالبی که این آزمایش ممکن است به ما بدهد این است که در حضور منحنی زمانی بسته ما ممکن است
شاهد نقض اصل عدم قطعیت هایزنبرگ، کد شکستن رمزنگاری کوانتومی و شبیه سازی کامل از حالات کوانتومی باشیم.
--------------------------
بنمایه ها:
http://phys.org/news/2014-06-simulating ... nberg.html
مقاله ی مورد نظر که در ژورنال نیچر چاپ شده است:
http://www.nature.com/ncomms/2014/14061 ... s5145.html