فرصتی برای ایده پروری

[نوآور]

سلام به همگی دوستان، با اجازه شما این تاپیک را زدم تا فرصتی فرآهم شود فراروی ذهنهای خلاقی که فکر می کنند ایده نو ، خام و شایان توجهی (به خصوص آنها که ماهیتی بین رشته ای دارند) یافته اند و دوست دارند برای تبادل نظر، پرورش، غنا، بارور سازی و هر چه حرفه ای تر کردن آن، از راهنمائی، تجربه و تخصص دیگران بهره مند شوند. پس برای حصول هر چه بیشتر نتیجه و نیز برای هرچه پویا و بالنده شدن این جستار، شایسته است موارد زیر را در نظر بگیریم:


_ در ارسال ایده های تازه به ذهن رسیده خود شتاب نکنید بلکه، ابتدا کمی پیرامون آن جستجو کنید و با آرامش، در ذهن خود آنها را کمی پرورش داده و جوانب آن را بسنجید، بعد چنانچه سوال لاینحلی داشتید اول ، در یک چرک نویس، آنرا در کوتاهترین جملات نوشته ، ویراستاری کرده و ارسال فرمائید..
_ دقت کنیم که مفاهیمی مانند طرح پژوهشی، ابداع ، نوآوری، اختراع و ایده خام و ایده تکمیل شده تعاریف متفاوتی دارند.
_ تلاش کنیم از آوردن مطالب غیر مرتبط با عنوان تاپیک خودداری کنیم و پستهائی را که تایپ کرده ایم ، جهت رفع اشکالات تایپی، دست کم یکبار نگاه کنیم.
_ یادمان باشد که این کاملا عادی است که در جلسات ارائه ایده و بارش فکری، بسیاری از ایده ها تکراری از آب درآیند و یا از اساس بر مبنای غلطی بر پا شده باشند؛ پس جملاتی که باعث دلسردی افراد خلاق (ولی ضعیف النفس) می شود را بیان نکنیم.
_ اگر ممکن است در طرح سوالتان، مشخص نمائید دقیقا از متخصصین و یا دارندگان مهارت در چه رشته ای انتظار همفکری دارید.
_ توانائی ایده یابی (قدرت تشخیص مشکل حل نشده ای از جامعه بشری یا بهبود کارآئی راه حلهای موجود)، مهمترین بخش فرآیند «از ایده تا محصول» است، بنابراین طرح سوالاتی با مضمون «دوست دارم مخترع شوم، لطفا بهم یک ایده بدهید»، خطاست.
_ بهتر است جهت حفظ و صیانت از حقوق مالکیت معنوی صاحبان ایده، ایده هائی که در مرحله شروع فرآیند ثبت اختراع یا مرحله اتمام ساخت نمونه مفهومی یا مرحله امکان سنجی و تجاری سازی نهائی هستند را، به طور مستقیم و روشن بیان نکنید بلکه سوالتان را محدود به جزئیات نمائید (البته سوالتان نباید مبهم و ناروشن باشد).

_ اگر خواستیم به ایده نوی دیگران امتیاز بدهیم، برای استاندارد شدن،بر اساس بارم بندی زیر (امتیاز از صفر تا صد) باشد:

معـــیار ........... امتیـــاز
نوآوری 40
درجه پختگی، ظرافت و دقت در ساخت نمونه 10
امکان تولید انبوه 5
ارزش افزوده اقتصادی 5
درجه رفع نیازها و مشکلات واقعی جامعه و پتانسیل فراگیری استفاده و کاربری 20
میزان گستره استفاده از تنوع ترکیبی دانشها، فنون و تخصصها ی مختلف 10
امکان ارائه در صحنه جهانی 10
جمع ........... 100

[نوآور]

خوب برای شروع، خودم یک ایده در حوزه دانشهای بنیادی در تاپیکی به نشانی زیر (دومین پست) مطرح کرده ام ، کسانی که در آن زمینه صاحب نظر هستند، لطفا نظر خود را بیان کرده و ایده را ارزیابی کنند:

http://www.hupaa.com/forum/viewtopic.php?f=13&t=29137

[نوآور]

گفته مي شه «برفك» تلويزيون (در هنگامي كه روي كانالي تنظيم نيست) ناشي از انرژي الكترومغناطيسي است كه منشا آن، همان درخشش ناشي از بيگ بنگ است.حالا ايده ام اين است كه آيا مي توان با استفاده از يك آنتن جهتي و گيرنده كيفيت بالاي VHF يا UHF؛ و تحليل تغييرات ظريف نويز سفيد (با استفاده از يك Noise enalyzer )؛ به نوعي، «عدم يكنواختيهاي» كوچك در تابش كيهاني اطراف را آشكار كنيم؟

[Aryan_M]

من یک فرضیه دارم که نمی دونم چطور می شه رد یا تاییدش کرد ولی خیلی انقلابیه.
ایده جهان n بعدی یعنی n بعد مکان به جای 3 بعد.
در این تاپیک نوشتم.
http://www.hupaa.com/forum/viewtopic.php?f=2&t=29565

یک ایده مهندسی هم دارم. آیا ممکنه بتونیم یک بالون مخابراتی رو به جو فوقانی زمین بفرستیم مثلا تا 50کیلومتر بالای زمین. یعنی تا جایی که جریان هوا آنقدر ضعیف باشد که بالون ما زیاد حرکت نکنه.
و این بالون به عنوان یک ماهواره مخابراتی استفاده بشه یعنی دارای یک آینه مایکروو بزرگ باشه و یا دوربین عکس برداری و تجهیزات دیگه روش نصب بشه. برای اصلاح موقعیت هم می تونه با 3 پرره که با سرعت می چرخند همون میزان هوایی که کنارش هست رو به حرکت در بیاره.
بنظرتون ممکنه عملی باشه؟
یک ایده دیگه هم دارم این که یک ربات قایق بسازیم که با 2 منبع انرژی باد و خورشید حرکت کنه و بدون نیاز به سوخت گیری در کل آبهای جهان حرکت کنه. یک بادبان که از صفحات خورشیدی انعطاف پذیر ساخته شده باشه و کل سطح قایق هم پوشیده از صفحات خورشیدی باشه و یک موتور و پره که پیشران الکتریکی باشه. یک سیتسم هوشمند در قایق میزان نور خورشید و باد رو اندازه بگیره و برای ماکسیمم بازدهی بادبان و جهت حرکت قایق رو تنظیم کنه. باید ربات یک سیستم ارتباطی هم داشته باشه مثلا یک گیرنده ماهواره و از این گیرنده با ارتباط اینترنی فرمان حرکت رو بگیره و با جی پی اس موقعیتشو بدونه. یک مرکز کنترل هم با نقشه های آب و هوایی بهترین مسیر رو برای قایق انتخاب کنه.
حالا کاربردش می تونه هر چیزی باشه. شاید این بتونه یک روش خوب برای حمل و نقل بار باشه. مثلا ما بارو می زاریم تو کشتی و مسیر رو تعیین می کنیم و کشتی خودش می ره. برای مسافتای کوتاه خیلی خوبه. ولی برای مسافت های بلند به دلیل پیچیدگی کشتی نیاز به خدمه داره. این می تونه یک سلاح نظامی باشه برای شناسایی دشمن در زیر و روی آب. این قایق می تونه به خوبی از رادار دشمن پنهان بشه و از اونجا که نیاز به سوخت نداره می تونه تا مسافتای طولانی حرکت کنه. برای پنهان شدن کافیه بادبانو جمع کنه و روی قایق بزاره که نور خورشیدو بگیره.
فقط بادبان برای جذب نور خورشید نیازی نیست از دو سمت حساس باشه.

[نوآور]

من یک فرضیه دارم که نمی دونم چطور می شه رد یا تاییدش کرد ولی خیلی انقلابیه.
ایده جهان n بعدی یعنی n بعد مکان به جای 3 بعد.
در این تاپیک نوشتم.
http://www.hupaa.com/forum/viewtopic.php?f=2&t=29565

دورود، اين ايده جالبه ولي n(بي نهايت) بعد مكاني فكر كنم قابل اثبات نباشه، نظريه ابر ريسمان هم مي گويد وقتي جهان را يازده بعدي در نظر مي گيريم، نتايج حاصل از محاسبات رياضي نظريه، خيلي به دنياي واقعي نزديك مي شوند.البته آنها هيچ وقت سعي نمي كنند چنين دنيائي را تصور كنند،بلكه بيشتر، روي صورت رياضي آن كار مي كنند. طبق اين نظريه، ساير ابعاد مكاني فولد و بي نهايت كوچك شده اند (حتي كوچكتر از هسته يك اتم هيدروژن)

یک ایده مهندسی هم دارم. آیا ممکنه بتونیم یک بالون مخابراتی رو به جو فوقانی زمین بفرستیم
مثلا تا 50کیلومتر بالای زمین. یعنی تا جایی که جریان هوا آنقدر ضعیف باشد که بالون ما زیاد حرکت نکنه.
و این بالون به عنوان یک ماهواره مخابراتی استفاده بشه یعنی دارای یک آینه مایکروو بزرگ باشه و یا دوربین عکس برداری
و تجهیزات دیگه روش نصب بشه. برای اصلاح موقعیت هم می تونه با 3 پرره که با سرعت می چرخند همون میزان هوایی
که کنارش هست رو به حرکت در بیاره.بنظرتون ممکنه عملی باشه؟

به نوعي اين كار الآن صورت مي گيره، مثلا بالونهاي هواشناسي كه معمولا تا ارتفاع 30 كيلومتري بالا رفته و
دستگاه جو نگار متصل به آنها (Radiosonde)، برخي اطلاعات جوي مانند دماي لايه هاي جو، رطوبت و جهت حركت باد
را تا زماني كه باطري دارند (معمولا حدود 2 ساعت)، به صورت ديجيتال و راديوئي به يك مركز ارسال مي كنند.
با افزايش ارتفاع و طبعا كاهش فشار جو، اين بالونها افزايش حجم زيادي پيدا كرده و نهايتا مي تركند و سقوط مي كنند.
http://www.vaisala.com/en/meteorology/p ... fault.aspx
گاهي هم باد آنها را تا صدها كيلومتر از مراكز رها سازي دور مي كند و پس از سقوط، گاهي ممكن هم هست
كه يك آدم عادي آنها را در بيابان پيدا كند.
http://khabarfarsi.com/ext/2308265
به همين دليل غير قابل كنترل بودن در جريانات شديد جوي، طول عمر كوتاه باطريهاي سيستمهاي فرستنده پر قدرت و
وزن زياد آنها و نيز دماهاي تا 50- درجه سانتيگراد، اين كار كمتر استفاده مي شود. ولي براي كاربردهاي سنجش از دور و عكسبرداري، گاهي مورد استفاده هستند.

یک ایده دیگه هم دارم این که یک ربات قایق بسازیم که با 2 منبع انرژی باد و خورشید حرکت کنه و بدون نیاز به سوخت گیری در کل آبهای جهان حرکت کنه. یک بادبان که از صفحات خورشیدی انعطاف پذیر ساخته شده باشه و کل سطح قایق هم پوشیده از صفحات خورشیدی باشه و یک موتور و پره که پیشران الکتریکی باشه. یک سیتسم هوشمند در قایق میزان نور خورشید و باد رو اندازه بگیره و برای ماکسیمم بازدهی بادبان و جهت حرکت قایق رو تنظیم کنه. باید ربات یک سیستم ارتباطی هم داشته باشه مثلا یک گیرنده ماهواره و از این گیرنده با ارتباط اینترنی فرمان حرکت رو بگیره و با جی پی اس موقعیتشو بدونه. یک مرکز کنترل هم با نقشه های آب و هوایی بهترین مسیر رو برای قایق انتخاب کنه.
حالا کاربردش می تونه هر چیزی باشه. شاید این بتونه یک روش خوب برای حمل و نقل بار باشه. مثلا ما بارو می زاریم تو کشتی و مسیر رو تعیین می کنیم و کشتی خودش می ره. برای مسافتای کوتاه خیلی خوبه. ولی برای مسافت های بلند به دلیل پیچیدگی کشتی نیاز به خدمه داره. این می تونه یک سلاح نظامی باشه برای شناسایی دشمن در زیر و روی آب. این قایق می تونه به خوبی از رادار دشمن پنهان بشه و از اونجا که نیاز به سوخت نداره می تونه تا مسافتای طولانی حرکت کنه. برای پنهان شدن کافیه بادبانو جمع کنه و روی قایق بزاره که نور خورشیدو بگیره.
فقط بادبان برای جذب نور خورشید نیازی نیست از دو سمت حساس باشه.

كار جالبيه، البته در مقياسهاي كوچك اين كار انجام شده، مثل سيستمهاي خودكار سنجش اقيانوسي (عكس رو ببينيد) كه تا چند سال به طور خودكار ، كارشان را در اقيانوسها انجام داده و با ماهواره رهگيري مي شوند.

[Aryan_M]

برای n بعد من می گم باید با هندسه تحلیلی بررسی کرد و همون طور که گفتم ابعاد مکان در اتراف ما به 3 بسیار نزدیک است یعنی تقریبا ما و اجرام نزدیک به ما همه در یک فضای 3 بعدی هستیم.
تنها استدلالی که من برای وجود n بعد (منظورم نا مشخص) است اینه که برای ایجاد محدودیت باید قانون و تبصره زد و تا زمانی که قانونی برای محدود کردن یک چیز نباشد آن چیز ممکن است محدود باشد ممکن است محدود نباشد مثلا همین تعداد ابعاد مکان. از اونجا که کسی استدالی بر محدود بودن ابعاد بر 3 ندارد پس ممکن است تعداد نا مشخصی بعد مکان وجود داشته باشد.

یعنی در ارتفاع 30 کیلومتری هم جریان هوا قویه؟ من یک مقاله تو مجله دانشمند خوندم که یک کاری می کردن که بالون های هواشناسی در ارتفاع بالا نترکن. می تونیم از یک سیستم تنظیم ارتفاع استفاده کنیم که بالون بیش از حد بالا نره.
من در نظر دارم که برقو از سلول خورشیدی بگیره با باطری های با ظرفیت بالا استفاده کنه که در طول روز با نور خورشید و در شب با باطری سیستم های کنترلی رو کنترل کنه و با 3 پره موقعیت خودشو تثبیت کنه.
البته من گفتم از این به عنوان ماهواره مخابراتی استفاده کنن یعنی یک آینه رادیویی بزرگ و سبک داشته باشه که بتونه در یک محدوده مثلا به شعاع 1000 کیلومتری امواجو پخش کنه.
اگر جریان هوا بیش از حد زیاد باشه برق مصرفی زیاد می شه و بالون نمی تونه تثبیت موقعیت کنه. اگر تنظیم ارتفاع نتونه از ترکیدن بالون جلوگیری کنه باز هم طرح ناممکنه. اگه باطری های سبک و خوب نتونن برق مورد نیاز یک شب رو تامین کنن و سلول خورشیدی برق شارژ و استفاده در روز رو تامین نکنه باز هم طرح ناممکنه.
ولی گه بشه می تونیم ماهواره مخابراتی با قیمت کم بسازیم و ارتباط درون کشوری خیلی ارزون راه بنداریم.
باید سعی بشه مصرفش کم باشه.

این قایق خورشیدی بادبان هم داره؟ اگه بادبان داشته باشه می تونه خیلی کارآمد تر حرکت کنه چون بادبانش هم انرژی خورشیدو می گیره هم انرژی باد. ابتدا باید تونست یک صفحه خورشیدی انعطاف پذیر ساخت.یا این که سلول خورشیدی رو ریز ریز کنیم رو یک تیکه پلاستیک یا پارچه سبک و محکم وصلش کنیم. باید برم از یکی که درباره قایقای بادبانی و مکانیکشون اطلاعات کاملی داره بپرسم ببینم چه بادبانی از همه کارآمد تره. ولی فکر کنم اگه سول خورشیدی از 2 طرف حساس باشه بهتذره ولی ساخت سلول خورشیدی 2 طرفه سخته. در ضمن کشتی های بادبانی حتما باید یک تیغه بلند در زیظشون داشته باند که بدون تیغه کشتی بادبانی معنی نداره.
جدا از اینا من حساب کردم برای حرکت در خلاف جهت باد بهترین زاویه اینه که کشی با زاویه 60 درجه نسبت به حرکت باد و مسیرش تا حدف حرکت کنه و بادبان نیز زاویه 30 درجه. یعنی ماکسیمم راندمان کشتی در مینیمم وضعیت 15% است. که با دو عامل کم می شه یکی اصتکاک عمود تیغه زیر کشتی و میزان جذب انرژی باد توسط بادبان.

[Amir75]

من یه فکری تو ذهنمه فکر کنم عملی نباشه ولی حالا من می گم اون اینه:
می شه با توجه ماهواره هایی که وجود داره می تونند از هر جایی توی کشور ما اطلاعات کسب کنند و ببینند کشورهای مختلف سوالم اینه می شه هر تصویری که ما می خواییم بندازیم روی تصاویر ماهواره ای اونا تا کشورهای مختلف تصویر واقعی از کشور ما(جاهای امنیتی)رو نبینند در عوض اون تصویری رو که ما می خوایمو ببینند؟؟؟!؟؟؟؟

[نوآور]

من یه فکری تو ذهنمه، فکر کنم عملی نباشه ولی حالا من می گم، اون اینه:
می شه با توجه به ماهواره هایی که وجود داره و می تونند هر جایی توی کشور ما و كشورهاي مختلف رو ببينند و اطلاعات کسب کنند ؛می شه هر تصویری که ما می خواییم رو بندازیم روی تصاویر ماهواره ای اونا تا کشورهای مختلف تصویري از جاهای امنیتی كشور ما رو نبینند در عوض، اون تصویری رو که ما می خواهیم رو ببینند؟؟؟!؟؟؟؟

تا جائيكه مي دانم، اطلاعات تصويري ماهواره هاي جاسوسي كدينگ مي شود و به صورت ديجيتال، به مراكز مربوطه ارسال مي شود.
يعني دوربينهاي مختلف طيف مرئي و مادون قرمز نصب شده روي ماهواره اطلاعات را جمع آوري مي كنند و پس از پردازش و ديجيتاليزه شدن، توسط آنتنهاي جهتي، ارسال مي شوند. بنابراين شايد كاري كه بشه كرد اين باشد كه فركانسهاي مورد استفاده و الگوهاي پرش فركانسي آنها را كشف كرد و بعد روي همان فركانسها، پارازيت ارسال كرد.
يك راه ديگر هم، از كار انداختن سنسورهاي تصوير برداري ماهواره هاي جاسوسي با ليزر است. مثلا هشدارهاي آمده در نحوه استفاده از اين محصول را ببينيد:
http://www.wickedlasers.com.hk/image/wi ... 302012.pdf

[Amir75]

من یه فکری تو ذهنمه، فکر کنم عملی نباشه ولی حالا من می گم، اون اینه:
می شه با توجه به ماهواره هایی که وجود داره و می تونند هر جایی توی کشور ما و كشورهاي مختلف رو ببينند و اطلاعات کسب کنند ؛می شه هر تصویری که ما می خواییم رو بندازیم روی تصاویر ماهواره ای اونا تا کشورهای مختلف تصویري از جاهای امنیتی كشور ما رو نبینند در عوض، اون تصویری رو که ما می خواهیم رو ببینند؟؟؟!؟؟؟؟

تا جائيكه مي دانم، اطلاعات تصويري ماهواره هاي جاسوسي كدينگ مي شود و به صورت ديجيتال، به مراكز مربوطه ارسال مي شود.
يعني دوربينهاي مختلف طيف مرئي و مادون قرمز نصب شده روي ماهواره اطلاعات را جمع آوري مي كنند و پس از پردازش و ديجيتاليزه شدن، توسط آنتنهاي جهتي، ارسال مي شوند. بنابراين شايد كاري كه بشه كرد اين باشد كه فركانسهاي مورد استفاده و الگوهاي پرش فركانسي آنها را كشف كرد و بعد روي همان فركانسها، پارازيت ارسال كرد.
يك راه ديگر هم، از كار انداختن سنسورهاي تصوير برداري ماهواره هاي جاسوسي با ليزر است. مثلا هشدارهاي آمده در نحوه استفاده از اين محصول را ببينيد:
http://www.wickedlasers.com.hk/image/wi ... 302012.pdf

ممنون
من نمی گم که از کار بندازیم سنسورهای تصویر برداری شونو من می گم بیایم تصاویری رو که خودمون دوست داریم روش بندازیم تا اونا انچه را که ما می خوایم ببینند یک مثال ساده اگر دارن یه پایگاه نظامی رو می بینند ما کاری کنیم مثلا یه جنگل ببینند
ایا می شه؟

[نوآور]

همانطور كه گفتم، اطلاعات تصويري ديجيتاليزه شده ماهواره هاي جاسوسي كدينگ مي شود و ارسال مي شود، يعني اگر كد آنرا نداشته باشيم (مثلا يك كد شناور صد بيتي)، نمي شه آنها را رمز گشائي كرد، پس حداقل از نظر تئوري، نمي شه هم كه يك تصوير ديگه روي گيرنده آنها بار گزاري كرد.

[Aryan_M]

من برای زدن ماهواره یک ایده دیگه دارم. یک EMP ساز قوی و جهت دهی شده بسازیم این طوری که یک خازن خیلی ولتاژ و ظرفیت بالا رو شارژ کنیم و وصلش کنیم به یک سلف و در یک دیش سهمی گون وسطش یک فیوز فوق سریع سوزنده بزاریم که به محض این که جریان سلف به ماکسیمم می رسه خیلی سریع بسوزه و یک قوس الکتریکی لحظه ای قوی ایجاد کنه که پالس خفن ارسال کنه به ماهواره و ماهواره از همه جا بی خبر مداراش بسوزه.

حالا ایده های من چی شد کسی نیست کمک کنه ببینم کدوم عملیه؟

[نوآور]

من برای زدن ماهواره یک ایده دیگه دارم. یک EMP ساز قوی و جهت دهی شده بسازیم این طوری که یک خازن خیلی ولتاژ و ظرفیت بالا رو شارژ کنیم و وصلش کنیم به یک سلف و در یک دیش سهمی گون وسطش یک فیوز فوق سریع سوزنده بزاریم که به محض این که جریان سلف به ماکسیمم می رسه خیلی سریع بسوزه و یک قوس الکتریکی لحظه ای قوی ایجاد کنه که پالس خفن ارسال کنه به ماهواره و ماهواره از همه جا بی خبر مداراش بسوزه.

حالا ایده های من چی شد؟ کسی نیست کمک کنه ببینم کدوم عملیه؟

Aryan_M عزيز؛ ايده ات اندكي شبيه طرحهاي بمب الكترومغناطيسي است. ولي در مورد ماهواره هاي جاسوسي؛ بايد بگم اونها مانند ماهواره هاي رله تلويزيوني، در مدار ژئو سنكرون (فاصله 36000 كيلومتري از زمين) قرار ندارند، بلكه معمولا در مدار LEO (با سرعت مداري بيشتر نسبت به زمين) قرار دارند تا بتوانند عكسهاي با وضوح بالاتري بگيرند. در واقع از لحاظ تئوري، شما بايد سيستم خود را ابتدا به فضا پرتاب نموده و سپس در فضا آنها را ردگيري و تعقيب كرده و به تدريج به آنها نزديك شويد (مانند نحوه نزديك شدن محموله هاي تداركاتي به ISS و آخر دست نقشه خود را عملي سازيد. بنابراين؛ اين بخش از كار است كه عمل كردن ضد ماهواره را مشكل و پر هزينه مي كند (في الواقع اين طرح بخشي از برنامه جنگ ستارگان آمريكا در دهه نود ميلادي بود كه به علت پر هزينه بودن، كنار گذاشته شد).
بنابر اين معمولا بهترين راه، استتار مراكز امنيتي حساس و يا حتي به زير زمين بردن تاسيسات است و يا اينكه نقل و انتقالات حساس، در شب و با به كار گيري تجهيزات فريب مادون قرمز صورت گيرد.

[Aryan_M]

می شه این سیستم رو با بالون ببریم بالای جو؟ یا مثلا با بالون موشک ببیرم بالای جو و شلیک کنیم؟
یا مثلا با رادار مسیر حرکت ماهواره رو تخمین بزنیم و مکرر به ماهواره EMP بزنیم؟
درسته می دونم ماهواره در ارتفاع کم پرواز می کند.
فکر می کنم بردن موشک به بالای جو با بالون بزرگ خیلی خوب باشه. یک بالون بزرگ چند بار مصرف که برای پایین اومدن مثل زیر دریایی گازشو در محفظه ای متراکم کنه و بیاد پایین که نه گاز و نه حباب بالون اصراف نشه. با این کار مقدار زیادی اصتکاک هوا برای موشک از بین میره و موشک می تونه خیلی خوب به سمت هدف پرواز کنه.

[نوآور]

سلام، طبق تعاريف ارتفاع بالاي 80 كيلومتر را فضا مي گوئيم. يعني جائيكه آسمان تاريك شده و مولكولهاي هوا تقريبا نيستند. بالا رفتن بالن بر اساس قانون جرم حجمي است يعني سيال سبكتر بالاي سنگينتر قرار مي گيره، لذا ارتفاع گرفتن بالن فقط درون جو صورت مي گيره و پرواز مافوق جوي براي بالن معني نداره.
چنانچه پيشتر گوشزد كردم، با كاهش فشار هوا و افزايش رقت آن، بالن به شدت متسع شده و نهايتا دوام نمي آورد.
ولي نمي تونم پنهان كنم ايده شما براي رله راديوئي از طريق بالا بردن تجهيزات ريپيتر و باطريهاي آن به كمك بالن، از نظر هزينه و سرعت آماده سازي ؛ خيلي قابل توجه است و دست كم در كاربردهاي كوتاه مدت (مثلا مانورها) مي تونه موثر باشه.

[Aryan_M]

درسته من می گم بالون تا جایی بالا میره که جو بسیار رقیق بشه و همون جا که جو رقیق می شه اصتکاک هوا برای موشک کمه. منظور من این بود. یعنی گذروندن هوای متراکم با بالون.

این بالون رله یا مخابراتی که گفتم آیا احتیاجی به ریپیتر دارد یا فقط یک آینه کارو انجام می ده؟
فکر کنم اون تکنولوژی جدید تر طراحی بالون که از خرابی بالون جلوگیری می کنه باید خوب باشه.

یک فکر برای جلویری از انفجار بالون دارم این که حباب بالون با نوعی بافت محکم مثل کولار یا ابریشم که به شکل تور هستش محکم بشه و اولا اجازه تغییر حجم زیاد رو به حباب نده و دوما وقتی یک نقطه سوراخ می شود اجازه گسترش سوراخ را ندهد و چند ربات سبک روی بالون به محض تشخیص سوراخی محل سوراخ را شناسایی و وصله زنی کند!!! عجیبه ولی جالبه. برای تشخیص پارگی می شه سیم لاکی های نازک رو به الیاف حباب اضافه کرد که وقتی یک سوراخ بوجود میاد اون نقطه سعی می کنه باز تر بشه پس الیاف در اون محدوده به هم نزدیک می شن تا اجازه باز شدن رو به حباب بدن پس سیم لاکی ها به هم نزدیک می شن پس انداکتانس اون نقطه زیاد می شه پس با داشتن سیم لاکی در 2 محور مثل الیاف توری می شه موقعیت دقیقش رو تشخیص داد و یک ربات سریع فرستاده می شه به محل سوراخ تا یک وصله چسبی رو سریع بزنه رو سوراخ. خیلی تخیلی شد.
در ارتفاع 30 کیلومتری می توان تا برد حد اقل 1000 کیلومتر را تحت پوشش امواج قرار داد.

من چند ایده درباره ربات های تعمیر کار دارم مثلا در تابلو LED های موجو که معمولا 5 سانتی متر قطر دارند اگر یک سیستم رباتیک ساده مثل یک CNC با 2 پیچ LEAD SCREW در 2 جهت حرکت کند و یک مخزن LED داشته باشد و با یک سنسور LED خراب را تشخیص دهد و یک LED جدید را جایگزین کند. اگر برای LED ها مقاومت گذاشته نشود هم وضع بهتر می شود. LED ها باید سوکت ساده ای داشته باشن که به راحتی تعویض شوند.
برای تابلو LED های بزرگ که برای کار کردن در زمان طولانی طراحی شده اند کاراییی خوبی دارد.

یک ایده دیگه ربات خورشیدی بازرسی از ریل راه آهن و جاده که حرکت می کنه و یا با پردازش تصویر یا با کنترل از راه دور ناهماهنگی رو تشخیص بده. برای ریل راه آهن شاید نیاز به بررسی با آلتراسونیک باشه.
البته یک کار بهتر اینه که در یک قطار کند رو که سرعت 80 تا است سنسورا نصب بشن و خود قطار ریل رو کنترل کنه.
البته نمی دونم اصلا جاده های ایران به نگهداری هم نیازی دارد یا نه!!! ولی بزرگراه زنجان تهران مهمه که فکر کنم مسئولای خودشو داره.

اون قایقی که می گم بادبانی و خورششیدیه به چه دردی می خوره؟ شاید بخوام بسازمش.

یک ایده دیگه دارم در مورد ماشین. شما درباره ماشین برودتی شنیدین؟ که با نیتروژن مایع کار می کنه . اگر در یک ماشین بنزینی سوخت ترکیبی نیتروژن مایع و بنزین استفاده بشه فکر می کنم ساختار خوبی بشه.
این گونه که سیلنر ابتدا با بنزین کار می کنه و تا زمانی که سنسور دما بگه که دما زیاد شده و حالا نیتروژن مایع بیاد و گرمای سیلندرو که در یک محفظه عایق بندی در یک HEAT SINK نگه داری شده رو بگیره و منفجر بشه. و نیتروژن قبل از ورود ابتدا انرژی گاز اگزوز رو بگیره و بعد وارد سیلندر بشه.
یک کاربرد دیگه در موتور جت هستش که در موتور توربو جت یک محل پس سوز تعبیه دیده بشه که در نهایت که گاز در حال خروجه نیتروژن مایع به گاز داغ اضافه بشه و گرما رو به کار تبدیل کنه. البته این کار در محل دیگری هم ممکنه. مثلا اگر طول موتور کمی بیشتر بشه تا احتراق کامل صورت بگیره و پس از احتراق گاز با نیتروژن مایع مخلوط بشه و سرد بشه تا انرژی به کار تبدیل بشه و گاز سرد شده به پره عقبی موتور توربو جت برسه تا نیازی به ساخت پره با تحمل دمای بالا نباشه.
نیتروژن مایع توانایی انبساط تا 1000 برابر رو داره پس می تونه تمام انرژی آزاد شده توسط سوخت به صورت گرما رو به کار تبدیل کنه. در ضمن گاز خروجی از موتور جت سرده و خیلی خوبه. نسبت مصرف نیتروژن به سوخت باید خیلی کم باشه.

یک ایده دیگه استفاده از سیتمی در جت های جنگنده برای جلوگیری از اثابت موشک های رادار کنترل است. برای منحرف کردن موشک حرارتی از جت مواد حرارت زا آزاد می شود (فکر کنم فسفری) . حالا برای گمراه کردن رادار هایی که موشک می فرستند باید امواج گمراه کننده ایجاد کرد. از اونجا که رادار ها حسابی کدینگ می شن و در برابر پارازیت مقاومند یک راه بهتر وجود دارد این که یک صفحه سبک و بزرگ از جنس ماده بازتابنده امواج رادار مثل آلومینیوم یا سرب که بسیار نازک و سبک است و شکل آن به شکل آکاردئونی با زوایای 90 درجه است که امواج را دقیقا به منبع آن بازتاب می کند. این صفحه در یک لوله استوانه ای جمع شده و در موقع نیاز صفحه باز شده و در اثر حرکت باد از جت جدا می شود و رادار را گمراه می کند که این جت است یا آن.
البته فکر کنم اگر متسدی آدم باشد و بتواند کنترل کند طرح بی فایدست ولی اگر اتوماتیک باشد به راحتی سیستم گمراه باید بشود. البته راه ایمن سازی در برابر گمراهی برای رادار زیاد است.
یک کاربرد دیگه صفحه بازتاب دهنده امواج اینه که یک پهباد از این صفحه پوشیده شود و در رادار دشمن بزرگ نمایی کند.