در فیزیک٬ اصل نسبیت بیان میکند که معادلات بیانکننده قوانین فیزیک٬ در همهی چارچوبهای مرجع (مجاز) شکل یکسانی دارند.
اصل نسبیت پیش از مطرح شدن توسط اینشتین به عنوان یکی از اصول در نظریههای نسبیت ٬ به شکل محدودتری بیان شده بود. گالیله اولین بار اشاره کرد که هیچ راهی وجود ندارد که مشخص کنیم که آیا جسمی به طور یکنواخت حرکت میکند یا ساکن است. در مکانیک نیوتنی هم که در آن شتاب به جای سرعت نقش بسیار مهمی دارد، این اصل به شکل بسیار دقیقی دربارهٔ قوانین مکانیک بیان شده بود. اما اینشتین اصل نسبیت را به برهمکنشهای الکترومغناطیسی و، با قبول فرضهایی، به همهٔ قوانین فیزیک تعمیم داد. این اصل برای اینشتین به صورت ابزار مهمی برای کشف شکل صحیح قوانین فیزیک درآمد.
اهمیت این اصل در نظریه نسبیت به قدری است که ماکس پلانک نظریه نسبیت خاص را به همین نام ٬ نامگذاری کرد.