جسم شتابدار در خلا و رسیدن به سرعت نور

مدیران انجمن: parse, javad123javad

DR.A

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۴/۶/۲۶ - ۱۳:۴۳


پست: 12

سپاس: 2

جنسیت:

جسم شتابدار در خلا و رسیدن به سرعت نور

پست توسط DR.A »

سلام
من یه سوال داشتم.
فرض کنیم یه جسم شتابداری در خلأ داریم. چون شتاب داره پس همینجور سرعتش بیشتر و بیشتر میشه تا بینهایت.
چطوری به سرعت نور نمی رسه؟

نمایه کاربر
You-See

نام: U30

محل اقامت: تهران

عضویت : یک‌شنبه ۱۳۹۳/۵/۱۹ - ۱۹:۰۵


پست: 1280

سپاس: 787

جنسیت:

تماس:

Re: یه سوال

پست توسط You-See »

هر چه سرعت بالاتر بره، زمان براش بیشتر کش میاد.
به همین دلیل سرعتش اون جور که باید زیادتر نمی شه.
دوستای گلم حمایت کنید : https://cafebazaar.ir/app/com.nikanmehr.marmarxword/

Paradoxy

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۳/۱۰/۲۲ - ۲۲:۱۷


پست: 2211

سپاس: 1012

Re: یه سوال

پست توسط Paradoxy »

قشنگ تر بگم، هرچی جسم سریعتر حرکت میکنه، جرمش بیشتر میشه، و این یعنی نیرویی که داره هلش میده و شتاب برای ایجاد میکنه، شتاب کمتری بهش وارد میکنه، حتی اگه اون نیرو هم هی زیاد شه با افزایش سرعت تا شتاب کاهش پیدا نکنه، بعد از محدوده ای که سرعت داره کم کم میرسه به سرعت نور، جرم جسم انقدر زیاد میشه که نیرویی باید به اندازه بینهایت داشته باشیم تا بتونه جسمی به اون جرم رو هل بده و برسونه به سرعت نور.

نمایه کاربر
The Morrígan

عضویت : سه‌شنبه ۱۳۹۴/۱۱/۱۳ - ۱۸:۱۰


پست: 177

سپاس: 182

جنسیت:

Re: یه سوال

پست توسط The Morrígan »

paradoxy نوشته شده:قشنگ تر بگم، هرچی جسم سریعتر حرکت میکنه، جرمش بیشتر میشه، و این یعنی نیرویی که داره هلش میده و شتاب برای ایجاد میکنه، شتاب کمتری بهش وارد میکنه، حتی اگه اون نیرو هم هی زیاد شه با افزایش سرعت تا شتاب کاهش پیدا نکنه، بعد از محدوده ای که سرعت داره کم کم میرسه به سرعت نور، جرم جسم انقدر زیاد میشه که نیرویی باید به اندازه بینهایت داشته باشیم تا بتونه جسمی به اون جرم رو هل بده و برسونه به سرعت نور.

خب یعنی این نیروی بینهایت غیر قابل تأمینه؟

بالفرض غیر قابل تأمین هم باشه، افزایش سرعت تا بیشینه ی سرعت نور باید از نظر ریاضی هم غیرممکنه. آیا اینطوریه؟

نمایه کاربر
assarzadeh

نام: امیر عصارزاده

عضویت : جمعه ۱۳۹۳/۱۰/۱۲ - ۲۱:۱۹


پست: 160

سپاس: 88

جنسیت:

تماس:

پاسخ به بحث «جسم شتابدار در خلا و ...»

پست توسط assarzadeh »

سلام به دوستان
بله، توی این حالت نیروی بینهایت غیر قابل تأمینه، چون برای شتاب دادن به جسمی که جرمش بینهایته، به انرژی بینهایت نیاز داریم که مسلمه اگه حتی تمام مواد عالم رو به انرژی تبدیل کنیم، باز انرژیش به مقدار بینهایت نمیرسه.
البته برای اینکه بخواهیم حرفهایی که نظریه نسبیت میزنه رو درک کنیم، نیاز به تعاریف دقیقتری از جرم، سرعت، زمان و ... داریم. به بیان ساده اینکه گفته میشه جرم جسم با افزایش سرعت، زیاد و زیادتر میشه، فقط از دید بیننده ای صحت داره که همراه با اون جسم شتابدار حرکت نمیکنه و کلاً در حال حرکت شتابدار نیست. وگرنه از دید کسی که روی جسم سوار شده و باهاش حرکت میکنه هر چقدر هم که شتاب جسم ادامه پیدا کنه هیچ تغییری در جرم جسم و ظاهرش اتفاق نمی افته. smile026

[email protected]

Paradoxy

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۳/۱۰/۲۲ - ۲۲:۱۷


پست: 2211

سپاس: 1012

Re: جسم شتابدار در خلا و رسیدن به سرعت نور

پست توسط Paradoxy »

بالفرض غیر قابل تأمین هم باشه، افزایش سرعت تا بیشینه ی سرعت نور باید از نظر ریاضی هم غیرممکنه. آیا اینطوریه؟

اصلا چون از نظر ریاضی غیر ممکن میشه، میگیم جرم جسم بینهایت میشه و انرژی بینهایت هم میخواد، رابطه جرم نسبیتی رو سرچ بزنید، مخرج 0 میشه اگه جسمی بخواد به سرعت نور برسه.
بعد هم ما نیازی نداریم برای رسیدن به سرعت های بالا انقدر انرژی مصرف کنیم و مصیبت بکشیم وقتی فیزیک کوانتوم رو داریم. مثلا به فرض اگه شخصی رو به ذرات سازندش تقسیم کنیم، خیلی راحت شخص رو میشه تو اون حالت تلپورت کرد. یعنی به شکل آنی به یه مکان دیگه ای بره. اما فعلا تکنولوژی به اونجا نرسیده.

وگرنه از دید کسی که روی جسم سوار شده و باهاش حرکت میکنه هر چقدر هم که شتاب جسم ادامه پیدا کنه هیچ تغییری در جرم جسم و ظاهرش اتفاق نمی افته.

خب این یکم مشکل داره. شخصی که شتاب داره، متوجه شتاب خودش هست. سرعت خودش رو حس نمیکنه. و در جسم و ظاهر خودش هم هیچ تغییری حس نمیکنه. اما دقت کن که سرعت بین دو جسم معنی داره، فرض کن کلا دو جسم بیشتر در عالم نداریم که یکیشون میخواد سرعتش بیشتر از نور شه. از دید ناظری که داره بهش نگاه میکنه و سرعتش رو میسنجه امکان پذیر نیست. حالا از دید خود ناظری که میخواد شتاب بگیره و حرکت کنه چطور؟ ، این ناظر مجبوره به ناظر ساکن نگاه کنه و سرعت خودش رو به اون نسبت بده ، که پر واضحه که از دید همین ناظر هم ، اون ناظر ساکن که انگار داره حرکت میکنه، نمیتونه به سرعت نور برسه. بنابرین ناخودآگاه حتی ناظر متحرک هم که خودش رو ساکن میبینه، تحت تاثیر قوانین نسبیت نمیتونه سرعتش به نور برسه

نمایه کاربر
assarzadeh

نام: امیر عصارزاده

عضویت : جمعه ۱۳۹۳/۱۰/۱۲ - ۲۱:۱۹


پست: 160

سپاس: 88

جنسیت:

تماس:

پاسخ به بحث «جسم شتابدار در خلا و ...»

پست توسط assarzadeh »

paradoxy نوشته شده:بعد هم ما نیازی نداریم برای رسیدن به سرعت های بالا انقدر انرژی مصرف کنیم و مصیبت بکشیم وقتی فیزیک کوانتوم رو داریم. مثلا به فرض اگه شخصی رو به ذرات سازندش تقسیم کنیم، خیلی راحت شخص رو میشه تو اون حالت تلپورت کرد. یعنی به شکل آنی به یه مکان دیگه ای بره. اما فعلا تکنولوژی به اونجا نرسیده.

دوست عزیز!
اینکه شما میگید میشه جسمی رو بعد از اینکه به ذرات سازندش تقسیم کردیم، به شکل آنی به مکان دیگه ای برد، غیر ممکنه و توی این حالت هم نمیشه جسم رو سریعتر از نور در جای دیگه ای از جهان ظاهر کرد؛ به خاطر اینکه ما برای این کار باید بتونیم اطلاعات رو با سرعت بیشتر از سرعت نور بفرستیم که این با توجه به نظریه نسبیت محاله.
آقای paradoxy، به جمله زیر که از پاسخ قبلی من نقل قول کردین توجه کنین.

وگرنه از دید کسی که روی جسم سوار شده و باهاش حرکت میکنه هر چقدر هم که شتاب جسم ادامه پیدا کنه هیچ تغییری در جرم جسم و ظاهرش اتفاق نمی افته.

شما در پاسخ به این جمله نوشتید: سرعت بین دو جسم معنی داره و ادامه دادید سرعت جسم بدون شتاب از دید جسم شتابدار نمیتونه به سرعت نور برسه؛ که درست هم هست؛ ولی تصور کردید من متوجه این نبودم. در حالی که منظور منو خوب متوجه نشدید. من نگفتم سرعت جسم ساکن یا بدون شتاب از دید جسم شتابدار میتونه به سرعت نور برسه؛ منظورم این بود سرعت و جرم و سایر ویژگی های فیزیکی جسم شتابدار از دید ناظری که با اون جسم در حرکته، به مرور زمان تغییر نمیکنه (سرعت: صفر، جرم: ثابت، ابعاد: ثابت)، اما همین ویژگی های جسم شتابدار از دید جسم بدون شتاب، به مرور زمان تغییر میکنه (سرعت: در حال افزایش تا مرز سرعت نور، جرم: در حال افزایش بدون مرز، ابعاد: در راستای سرعت جسم در حال کاهش تا مرز صفر). میخوام بگم اگه فرض کنیم در جهان فقط دو جسم وجود داشته باشه، این تغییراتی که در جسم شتابدار رخ میده، فقط از دید ناظر بدون شتاب قابل اندازه گیریه و جسم شتابدار، خودش هیچ تغییری در خودش نمیبینه.
ضمناً خطاب به شخصی که این موضوع بحث رو مطرح کرد بگم که طبق نظریه نسبیت اگه جسم شتابدار مدت زمان بسیار زیادی در حالت شتاب بمونه و سرعتش خیلی خیلی به سرعت نور نزدیک بشه، میتونه بعد از اینکه از حالت شتاب دراومد، خودش به عنوان جسم ساکن (مثلاً A) فرض بشه و جسم دیگه ای رو به حالت شتابدار درآره تا سرعت این جسم نسبت به جسم A تا مرز سرعت نور برسه؛ و این سلسله میتونه ادامه پیدا کنه.

با تشکر

Paradoxy

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۳/۱۰/۲۲ - ۲۲:۱۷


پست: 2211

سپاس: 1012

Re: جسم شتابدار در خلا و رسیدن به سرعت نور

پست توسط Paradoxy »

اینکه شما میگید میشه جسمی رو بعد از اینکه به ذرات سازندش تقسیم کردیم، به شکل آنی به مکان دیگه ای برد، غیر ممکنه

ضمن عرض معذرت،برای جلوگیری از اسپم شدن تاپیک، توصیه به شما میکنم که این عبارات رو در گوگل سرچ کنید، اگه زبانتون خوب هست این عبارات :
quantum jump ، Quantum entanglement،quantum uncertainty، quantum teleport

اگه زبانتون خوب نیست این عبارات رو سرچ کنید :
درهم تنیدگی کوانتومی، عدم قطعیت، تلپورت کوانتومی، جهش کوانتومی.

اگه حوصله ندارید، این لینک رو مطالعه کنید.
http://bigbangpage.com/?p=45211

مستند های علمی هم تا دلتون بخواد در این زمینه فتو فراوون هست. اکثرش هم برای میچیو کاکو ه. اما به شخصه کتاب رو ترجیح میدم. امیدوارم پس از سرچ زدن این عبارات، مجددا نظرتون رو درباره عدم امکان تلپورت آنی و الباقی مباحث بگید.

جسم شتابدار، خودش هیچ تغییری در خودش نمیبینه.

دقیقا همینطوره، اما اون موتور، یا هر چیز دیگه ای که داره به این جسم شتاب دار، شتاب میده، متوجه سنگین تر شدن این جسم میشه.
به این مسئله اصلا دقت نمیکنید که شتاب، حاصل نیرو هست، و نیرو هم بالاخره باید از موتوری چیزی تامین بشه.

نمایه کاربر
assarzadeh

نام: امیر عصارزاده

عضویت : جمعه ۱۳۹۳/۱۰/۱۲ - ۲۱:۱۹


پست: 160

سپاس: 88

جنسیت:

تماس:

جسم شتابدار در خلا و رسیدن به سرعت نور

پست توسط assarzadeh »

جناب paradoxy
من با اینکه قبلاً در رابطه با این مطالب جستجو کرده بودم، اما بازم توصیه شما رو انجام دادم و اون عبارتایی رو که خواستید، دنبالش رفتم. اما بازم فهمیدم که نظرم درست بوده. اصولاً طبق قانون نسبیت، نمیشه بین دو نقطه از فضازمان که دارای بازه فضاگونه هستند، یک رابطه علّی برقرار کرد؛ به بیان ساده، اطلاعات از هر جنسی و هر چیزی باشه نمیتونه به صورت آنی یا حتی سریعتر از سرعت نور در خلأ ارسال بشه.
کل روش تله پورت هم به این صورته که برای انتقال یه جسم، به جای اینکه خود جسم رو در فضا انتقال بدیم، اطلاعات ذرات تشکیل دهندشو به هر جا میخواهیم ارسال کنیم؛ یعنی اول اونو به اطلاعات ذرات تشکیل دهندش تبدیل کنیم، سپس اطلاعات رو به هر نقطه از فضا که مایلیم انتقال بدیم و در مقصد عمل عکسو انجام بدیم و اطلاعات رو به جسم متناظرش تبدیل کنیم (شبیه کاری که یه مودم انجام میده). این روش با اینکه سفر رو برای ما آسون میکنه و خطرات سفرهای فضایی رو ظاهراً به همراه نداره، اما نمیتونه امکان سفر سریعتر از سرعت نور رو به ما بده، چون اطلاعات ما چه از جنس نور باشه، چه از هر جنس دیگه ای، نمیتونه سریعتر از نور منتشر بشه. اصلاً امکان ارسال اطلاعات سریعتر از نور باعث تناقضات فاحش و حتی نقض خود نظریه نسبیت میشه و اینو میشه با یه مثال ذهنی نشون داد.
دقیقا همینطوره، اما اون موتور، یا هر چیز دیگه ای که داره به این جسم شتاب دار، شتاب میده، متوجه سنگین تر شدن این جسم میشه.
به این مسئله اصلا دقت نمیکنید که شتاب، حاصل نیرو هست، و نیرو هم بالاخره باید از موتوری چیزی تامین بشه.

اتفاقاً اون موتور یا وسیله ای که به جسم شتابدار شتاب میده، چون داره با خود جسم حرکت میکنه متوجه افزایش جرم جسم شتابدار نمیشه و اصلاً از نظر اون، افزایشی در جرم اون جسم به وجود نمیاد که بخواد اندازه گیری کنه. این افزایش جرم رو فقط ناظر ساکن (بدون شتاب) که سرعت بسیار زیادی نسبت به جسم شتابدار داره، درک میکنه و بس.
اگه فرض کنیم جسم شتابدار داخل یک اتاقک قرار داشته باشه و از ناظر داخل اون بپرسیم چه حسی داشتی؟، خواهد گفت «از ابتدای شتاب گرفتن تا هر زمان که موتور روشن بود [با فرض ثابت ماندن قدرت موتور] احساس فشرده شدن یکسانی به یک طرف اتاقک داشتم و نیروسنجی که روی آن بودم، همواره عدد ثابتی را نشان میداد.»
موفق باشید

Paradoxy

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۳/۱۰/۲۲ - ۲۲:۱۷


پست: 2211

سپاس: 1012

Re: جسم شتابدار در خلا و رسیدن به سرعت نور

پست توسط Paradoxy »

اینکه شما میگید میشه جسمی رو بعد از اینکه به ذرات سازندش تقسیم کردیم، به شکل آنی به مکان دیگه ای برد، غیر ممکنه و توی این حالت هم نمیشه جسم رو سریعتر از نور در جای دیگه ای از جهان ظاهر کرد؛ا

شرط میبندم فقط به اون لینکی که ارجاعتون دادم رفتید، عبارات رو سرچ نکردید، در جهش کوانتومی، یا تونل زنی کوانتومی یا اینجور موارد، خود ذره در نقطه ی دیگه از فضا حضور پیدا میکنه.(یا بهتر بگیم احتمال حضورش بیشتر میشه ) برای اطلاعات بیشتر اگه با عدم قطعیت آشنا باشید میدونید که نمیشه محل دقیق یک ذره مثلا یک الکترون رو مشخص کرد. تنها میشه احتمال حضورش در بخشی از فضا که با دلتا ایکس نشون میدن، محاسبه کرد. فکر نکنم تا اینجا مشکلی باشه. اما خب وقتی ما محل یک جسم رو میخوایم با دقت بیشتر اندازه بگیریم، اون ذره بیشتر تمایل به جهش پیدا میکنه. یعنی ممکنه بر خلاف انتظار ما یک ذره ای که جلوی چشمامون بوده، حین اندازه گیری به ناحیه ی دیگه ای از فضا جهش کنه.
تصویر
این قضیه آنی هست. کتاب جهان کوانتومی صفحه 55 . تنها کافیه دقت رو روی یک نانومتر جلومون زیادتر کنیم تا الکترونه احتماله جهشش بیشتر بشه.تکنولوژی ای رو تصور کنید که ذرات بدن انسان رو به محل های کنترل شده ای جهش بده به شکلی که احتمال حضور الکترون رو در نقاط دیگه ی فضا به شدت کاهش بده (مثلا با استفاده از اصل پائولی) و در نقطه ای دیگه در فضا زیاد کنه، بعد اونارو سرهم کنه.

اتفاقاً اون موتور یا وسیله ای که به جسم شتابدار شتاب میده، چون داره با خود جسم حرکت میکنه متوجه افزایش جرم جسم شتابدار نمیشه و اصلاً از نظر اون، افزایشی در جرم اون جسم به وجود نمیاد که بخواد اندازه گیری کنه. این افزایش جرم رو فقط ناظر ساکن (بدون شتاب) که سرعت بسیار زیادی نسبت به جسم شتابدار داره، درک میکنه و بس.

خب پس برای جلوگیری از طولانی شدن پست، همونطور که گفتم نیرو کنش و اندر کنش داره. اگه میشه دقیق مشخص کنید که موتورتون به چه نحو به فضاپیما در فضا شتاب میده، تا راحت تر صحبت کنیم.


اگه حوصله دارید اینم توجه کنید که درهم تنیدگی کوانتومی آنی هست. البته اینو خودم توی یه تاپیک دیگه بیشتر توضیح دادم که اخیرا میگن این روش در انتقال اطلاعات ناموفقه، اما هنوز جواب قطعی داده نشده. دوتا الکترون که 10 تیلیارد سال نوری از هم دور هستند رو تصور کنید. کاملا دارای اعداد کوانتومی یکسانی هستند، بجز اسپینشون. یک کدوم ازین الکترون ها در نزدیکی ما قرار داره و الکترونی که 10 تیلیارد سال نوری اونور تره، نزدیک عده ی دیگه از محققان. اگه ما اسپین الکترون نزدیکمون رو عوض کنیم، آنن، و درجا و دقیقا در همون لحظه تغییر، الکترونی که 10 تیلیارد سال نوری دور تره واکنش نشون میده و اسپینش رو عوض میکنه تا اعداد کوانتومی دقیقا یکسان نشن!
طبق پستی که شما دادید، باید 10 تیلیارد سال بعد انتظار واکنش الکترون دور رو داشته باشیم، در صورتی که در حقیقت اینطور نیست. حتی آزمایشاتی در این باره انجام شده و همگی سربلند اومدن بیرون. سایت بیگ بنگ از سایت های خوبی مثل ساینس دیلی و اینا ترجمه کرده بود، شاید پارسال.

نمایه کاربر
assarzadeh

نام: امیر عصارزاده

عضویت : جمعه ۱۳۹۳/۱۰/۱۲ - ۲۱:۱۹


پست: 160

سپاس: 88

جنسیت:

تماس:

Re: جسم شتابدار در خلا و رسیدن به سرعت نور

پست توسط assarzadeh »

دوست بزرگوار
من قبلاً در مورد مطالبی که گفتید جستجو کردم و در مورد عدم قطعیت آشنایی دارم. فکر میکنم اکثر قریب به اتفاق کسایی که مقالات فیزیک نوین بخصوص نظریه نسبیت رو مینویسن یا ترجمه و انتشار میکنن، درک درست و عمیقی از مطالب ندارن (بلانسبت شما). نقل قول از یک دانشمند یا بکار بردن فرمولها و اصطلاحات اون در رابطه با یه نظریه؛ یه چیزه و داشتن درک و تصور عمیق ذهنی از اون، چیز دیگه. مطمئنم خیلی از این افراد حتی تصور ذهنی درستی از چگونگی نظریه نسبیت خاص ندارن؛ چون این نظریه با شهود روزمره اونا سازگار نیست. به عبارت بهتر وقتی این نظریه میگه جرم، زمان، طول و امثالهم کمیتهایی نسبی هستن، با اینکه ممکنه در ظاهر بگن ما این مطالبو درک کردیم، باز بدون اینکه متوجه باشن، در اعماق ذهنشون نوعی مطلقیت برای این کمیتها قائل میشن و این میشه که انبوهی از تناقضات به خورد مخاطباشون میدن.
در بحث جهش ذره در نقطه ای دیگه از فضا، باید بگم اگه قرار باشه جهشی صورت بگیره، بازم این جهش نمیتونه سریعتر از سرعت نور اتفاق بیفته. کی تا حالا همچین آزمایشی رو با موفقیت به انجام رسونده؟ فرض کنیم بعد از اینکه اومدیم محل یه ذره رو با دقت بیشتر محاسبه کنیم و ذره به فاصله مثلاً یک سال نوری دورتر جهش بزنه، از کجا میتونیم بفهمیم این جهش آنی بوده (با توجه به اینکه ارسال و دریافت سیگنال از هر دو ذره یا هر کار دیگه ای محدودیت سرعت نور رو داره)؟ این یعنی در جهان رویدادهایی یافت میشن که نسبت به هم دارای بازه فضاگونه (میدونید معنی فضاگونه چیه؟) هستن و در عین حال با هم رابطه علّی و معلولی دارن (یه رویداد از رویداد دیگه متأثر بشه). قبلاً عرض کردم چنین چیزی بر خلاف نظریه نسبیته. اگه واقعاً چنین چیزی اتفاق افتاده، معنیش اینه که نظریه نسبیت نقض شده و دیگه اعتبار نداره.
دوتا الکترون که 10 تیلیارد سال نوری از هم دور هستند رو تصور کنید. کاملا دارای اعداد کوانتومی یکسانی هستند، بجز اسپینشون. یک کدوم ازین الکترون ها در نزدیکی ما قرار داره و الکترونی که 10 تیلیارد سال نوری اونور تره، نزدیک عده ی دیگه از محققان. اگه ما اسپین الکترون نزدیکمون رو عوض کنیم، آنن، و درجا و دقیقا در همون لحظه تغییر، الکترونی که 10 تیلیارد سال نوری دور تره واکنش نشون میده و اسپینش رو عوض میکنه تا اعداد کوانتومی دقیقا یکسان نشن! طبق پستی که شما دادید، باید 10 تیلیارد سال بعد انتظار واکنش الکترون دور رو داشته باشیم، در صورتی که در حقیقت اینطور نیست. حتی آزمایشاتی در این باره انجام شده و همگی سربلند اومدن بیرون.

اگه شما با نظریه نسبیت آشنا باشین حتماً میدونین که به اعتقاد اون تمام سرعتها بجز سرعت نور در خلأ نسبی ان؛ و حتی عجیب اینکه سرعت بینهایت هم نسبیه! در نتیجه اگه ما سعی کنیم اسپین الکترونی رو همانند اسپین الکترون 10 تیلیارد سال نوری اونطرفتر بکنیم و اون الکترون بلافاصله واکنش نشون بده، در این صورت تغییر اسپین الکترونا فقط از دید مایی که نسبت به اونا ساکنیم به صورت آنی رخ میده و از دید حتی لاکپشتی که در امتداد خط واصل الکترونا حرکت میکنه دیگه به صورت آنی رخ نمیده و بسته به جهت حرکت لاکپشت یکی از الکترونا زودتر تغییر اسپین میدن و مثل این میمونه که سیگنالی سریعتر از سرعت نور از یه الکترون به الکترون دیگه ارسال بشه و خبر تغییر اسپینو به اون بده. اگه از لاکپشتی که در امتداد خط واصل دو الکترون و به سمت الکترون دوردست حرکت میکنه بپرسیم، خواهد گفت: «در یک لحظه الکترون دوردست اسپینشو تغییر میده و شبیه این الکترون میکنه و بعد گذشت مدتی، این الکترون هم اسپینشو تغییر میده تا با الکترون دوردست یکی نباشه»! smile048 این فاصله زمانی رو به راحتی طبق فرمولهای نسبیت میشه محاسبه کرد. این نشون میده کسایی که معتقد به آنی بودن در هم تنیدگی کوانتومی هستن و در عین حال نظریه نسبیت رو قبول دارن، به چه نکته ساده ای توجه نکردن.
برای جلوگیری از طولانی شدن پست، همونطور که گفتم نیرو کنش و اندر کنش داره. اگه میشه دقیق مشخص کنید که موتورتون به چه نحو به فضاپیما در فضا شتاب میده، تا راحت تر صحبت کنیم.

خیلی ساده است. موتوری که ازش صحبت میکنیم میتونه یه موتور جت مثل موتور هواپیما یا فضاپیما باشه. یعنی موتوری که با سوزاندن سوخت و پرتاب گازهای ناشی از اون، در جهت عکس حرکت گازها طبق قانون سوم نیوتن به خودش و شیئی که بهش متصله، شتاب میده.
حالا گذشته از اینا فکر کنم دوستمون که این بحث رو از اول مطرح کردن، بازم جواب سؤالشونو نگرفته باشن. smile042
موفق و پیروز باشید

Paradoxy

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۳/۱۰/۲۲ - ۲۲:۱۷


پست: 2211

سپاس: 1012

Re: جسم شتابدار در خلا و رسیدن به سرعت نور

پست توسط Paradoxy »

این فاصله زمانی رو به راحتی طبق فرمولهای نسبیت میشه محاسبه کرد. این نشون میده کسایی که معتقد به آنی بودن در هم تنیدگی کوانتومی هستن و در عین حال نظریه نسبیت رو قبول دارن، به چه نکته ساده ای توجه نکردن.

اتفاقا همگی به دلتا اس و دلتاآر توجه دارند. ماجرا چیه حالا این وسط؟ اصولا این درهم تنیدگی در قرن بیستم توسط اینشتین موسوم به پارادوکس epr اگه اشتباه نکنم طراحی شد که نشون بده آقاجان، فیزیک کوانتوم چرنده. (البته آزمایش ذهنی اینشتین به تبع ، مربوط به عدم قطعیت بود اما یکم مفصله توضیحش که چیکار به درهم تنیدگی داره) جالب اینه که خود اینشتین این قضیه رو تاثیر شبه وار از فاصله دور نام گذاری کرد. چند سال بعد که آزمایش ها انجام شد ، معلوم شد پارادوکس اینشتین یه اصله علمیه و واقعا اتفاق میوفته (میتونید اینم سرچ کنید آزمایش های انجام شده در رابطه درهم تنیدگی) چیزی پیدا نکردید خودم براتون میفرستم.
حالا چرا کسی نمیگه نسبیت نقض میشه؟ اتفاقا همه میگفتن نسبیت در حوزه کوانتوم نقض میشه! بعد از یه مدت ، دانشمندا متوجه شدند که این دو الکترون چیزی ردوبدل نمیکنن نه اطلاعات، نه فوتون و ذره مجازی، هیچی! نتیجه گرفتند که هر الکترون، به طور وضعی از وضعیت تمام الکترون های دیگه تو عالم با خبره و انگار اطلاعات هر الکترون تو تمام الکترون های دیگه هست (منبع جهان کوانتومی)
این تاثیر آنیه و مستقل از دید ناظرا هست. مثلا شخصی که دقیقا بین دو الکترون ایستاده، تغییر اسپین رو همزمان درک میکنه (اما اگه قرار بود اطلاعاتی چیزی ردو بدل شه، ناظر وسط باید صبر میکرد تا اطلاعات از الکترون اولی به دومی برسه تا تغییر توی اون دیده بشه)
به همین سادگی

در حالتای دیگه اگه به فرض دو ناظر داشته باشیم که هر کدوم بغل یک الکترون باشن با ایجاد شبکه میشه ساعتای این ناظرای مستقل و دور از هم رو هم زمان کرد (کتاب نسبیت خاص ) حالا اگه آزمایش انجام بشه و ناظرا بخوان نتیجه آزمایششون رو باهم به اشتراک بزارن، میبنن هردو ساعتاشون یک لحظه رو برای تغییر اسپین ثبت کردند.
آخرین ویرایش توسط Paradoxy چهارشنبه ۱۳۹۵/۴/۱۶ - ۰۳:۳۴, ویرایش شده کلا 3 بار

Paradoxy

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۳/۱۰/۲۲ - ۲۲:۱۷


پست: 2211

سپاس: 1012

Re: جسم شتابدار در خلا و رسیدن به سرعت نور

پست توسط Paradoxy »

فکر میکنم اکثر قریب به اتفاق کسایی که مقالات فیزیک نوین بخصوص نظریه نسبیت رو مینویسن یا ترجمه و انتشار میکنن، درک درست و عمیقی از مطالب ندارن

من به شخصه فیزیک رو از روی همین مقالات و کتاب ها یاد گرفتم. البته اکثرا هم از دانشمندای معروفی مثل ریندلر، رزنیک، هالیدی، گیرین، هاوکینگ .... خوندم. بهرحال من به کتابی که پشتش حداقل 30 تا منبع هست اعتماد دارم.

در بحث جهش ذره در نقطه ای دیگه از فضا، باید بگم اگه قرار باشه جهشی صورت بگیره، بازم این جهش نمیتونه سریعتر از سرعت نور اتفاق بیفته. کی تا حالا همچین آزمایشی رو با موفقیت به انجام رسونده؟

اینو یه نگاه سرسری انداختم، اما ظاهرا جواب شماست.
http://www.nytimes.com/1986/10/21/scien ... wanted=all
در مورد تونل زنی کوانتومی همونطور که میدونید الکترون انرژی کافی برای جهش نداره ولی بازم جهش میکنه. چطور؟ عدم قطعیت! حالا ممکنه بگید چطور الکترونی که انرژی لازم برای رفتن به یک مکان دیگه رو نداره، به یک مکان دیگه میره! این بر خلاف نسبیته . شاید؟ من نمیدونم.تاریخچه اثباتش تو این لینک هست.
https://en.wikipedia.org/wiki/Quantum_tunnelling
ضمنن دقت کنید که همونطور که اتساع زمان، در قرن بیستم آزمایش نشد ولی پذیرفته بود، اینجور چیزا چنانچه تو کوانتوم آزمایش هم نشده باشن بازم پذیرفته هستند.

از کجا میتونیم بفهمیم این جهش آنی بوده

سوال خوبیه. فرض کنیم یک لامپ و یک آینه داریم که ده سال نوری از هم دور هستند (به فرض مکان ابتدایی و انتهایی الکترون هستند.)
ما لامپ رو روشن میکنیم. (الکترون رو جهش میدیم) انتظار داریم که نور بازتابی از آینه (مکان دوم الکترون) پس از بیشتر از 20 سال نوری دیگه به ما برسه طبق نسبیت. (بیشتر از 10 سال نوری طول میکشه پرتوی گسیل شده از لامپ یا همون الکترون جهش شده برسه به آینه، و بیشتر از 10 سال طول میکشه پرتوی گسیلی بازتابش به ما برسه.) بیشتر رو برای این ذکر کردم که الکترون به سرعت c نمیرسه. اما وقتی دانشمندا این آزمایش رو کردند، دیدن نور بازتابی از آینه (مکان دوم الکترون) طی 10 سال بدست ما رسیده در صورتی که باید 20 سال طول میکشید برسه! یعنی چی؟ یعنی الکترون 10 سال در راه نبوده تا به مکان دومش جهش کنه و برسه.آنن در نقطه ی دیگه ای از فضا ظاهر شده و نور بازتاب شده ازش به ما رسیده. (آزمایش ذهنی بود)


اگه بازم نگران نسبیت هستید، بنظر من نباشید! نسبیت با مکان های قطعی سروکار داره و رابطه علی در نسبیت برقرار میشه. الکترونی که ما با قطعیت نمیتونیم بگیم کجاست، و حتی نمیتونیم با قطعیت بگیم کجا جهش کرده (اگرچه امکان فهمیدن اینکه کجا رفته بعد از آزمایش هست) یعنی شروع و پایان قطعی ای نداره، چطور میشه براش قوانین قطعی وضع کرد؟
طبق عدم قطعیت که شما وارد تر هستی، یه الکترون در چندجا میتونه حضور داشته باشه. چنین چیزی در نسبیت امکان پذیره؟
فکر میکنید چرا این جمله خیلی معروف شده (علیت در کوانتوم نقض میشه)؟

Paradoxy

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۳/۱۰/۲۲ - ۲۲:۱۷


پست: 2211

سپاس: 1012

Re: جسم شتابدار در خلا و رسیدن به سرعت نور

پست توسط Paradoxy »

خیلی ساده است. موتوری که ازش صحبت میکنیم میتونه یه موتور جت مثل موتور هواپیما یا فضاپیما باشه. یعنی موتوری که با سوزاندن سوخت و پرتاب گازهای ناشی از اون، در جهت عکس حرکت گازها طبق قانون سوم نیوتن به خودش و شیئی که بهش متصله، شتاب میده.

خب من دنبال همین سازوکار شتاب دهی بودم. اگه دقت کنید ما نمیتونم فضاپیمایی بسازیم که بینهایت توش گاز ذخیره کنیم.
از طرفی با خالی شدن گاز، مقداری از جرم فضاپیما کمتر میشه و نیرویی که موتور به فضاپیما وارد میکنه، شتاب بیشتری به فضاپیما میده فکر کنم تا اینجا موافق باشید. مشکل کجاست؟ از نظر من گازی که قراره به فضا پیما نیرو وارد کنه، باید از فضاپیما مستقل بشه. اگه نباشه شبیه این میمونه که شما سعی کنی خودت رو هل بدی، یا موهای سرت رو بگیری و سعی کنی خودت رو بلند کنی،که امکان پذیر نیست. یعنی جسم که نمیتونه به خودش نیرو بده! امیدوارم اینم بپذیرید. وقتی گاز مذکور مستقل میشه از فضاپیما و میخواد فضاپیما رو (هل) بده، دیگه جرم فضاپیما براش همون جرم فضاپیما در حالت سکون نیست. جرم فضاپیما درحالت نسبی هست (یعنی خیلی زیاد) بنابرین اگه این گاز فرضا یه ناظر باشه، داره یه کوه رو هل میده! بنابرین شتاب چندانی وارد نمیشه، و این شتاب به تدریج به 0 میل میکنه.

تصویر
چیزی که من از سازو کاره موتوری که ذکر کردید میدونم به این شکله، در حالتی که موتور روشن نیست، نیرویی که گاز به دیواره های موتور وارد میکنه، برآیندش از هر طرف 0 میشه بنابرین موشک حرکتی نداره. درحالتی که موتور روشن باشه، یک دیواره حذف میشه و دیگه برآیند 0 نیست. همونطور که تو شکلم معلومه، گاز ها جزئی از موتور هستند، و در عینه حال مستقل اند. ممکنه که ملکول های گاز، چون داخل موتور هستن، با سرعت فضاپیما حرکت کنند. (البته نمیشه همشون با اون سرعت حرکت کنند، قوانین آنتروپی نقض میشه.) اما باز هم فضاپیما نسبت به همشون ساکن نیست. (فکر کنم مشخصه چرا) معدود ملکول هایی که فضاپیما نسبت بهشون ساکنه، هیچ نیرویی به فضاپیما وارد نمیکنن. البته پر بدیهیه که این حالتشون رو نمیتونن حفظ کنند و در اثر برخورد با ملکول های دیگه ، دیگه نسبت به فضاپیما ساکن نخواهد بود.

نمایه کاربر
You-See

نام: U30

محل اقامت: تهران

عضویت : یک‌شنبه ۱۳۹۳/۵/۱۹ - ۱۹:۰۵


پست: 1280

سپاس: 787

جنسیت:

تماس:

Re: جسم شتابدار در خلا و رسیدن به سرعت نور

پست توسط You-See »

حرفات منطقی و درسته.
اما یک بحثی مطرحه به نام Warp Drive که انگاری می تونه چنین کاری انجام بده. لااقل در تئوری
دوستای گلم حمایت کنید : https://cafebazaar.ir/app/com.nikanmehr.marmarxword/

ارسال پست