Re: جسم شتابدار در خلا و رسیدن به سرعت نور
ارسال شده: چهارشنبه ۱۳۹۵/۴/۱۶ - ۲۲:۲۶
با عرض معذرت فعلاً گرفتار یه سری کارا و مشغله ها شدم. در اولین فرصت پاسخ شما رو میدم.
با تشکر
با تشکر
هوپا، انجمن علم ایران
https://hupaa.com/forum/
یک بحثی مطرحه به نام Warp Drive که انگاری می تونه چنین کاری انجام بده.
بعد از یه مدت ، دانشمندا متوجه شدند که این دو الکترون چیزی ردوبدل نمیکنن نه اطلاعات، نه فوتون و ذره مجازی، هیچی! نتیجه گرفتند که هر الکترون، به طور وضعی از وضعیت تمام الکترون های دیگه تو عالم با خبره و انگار اطلاعات هر الکترون تو تمام الکترون های دیگه هست
اگه به فرض دو ناظر داشته باشیم که هر کدوم بغل یک الکترون باشن با ایجاد شبکه میشه ساعتای این ناظرای مستقل و دور از هم رو هم زمان کرد (کتاب نسبیت خاص ) حالا اگه آزمایش انجام بشه و ناظرا بخوان نتیجه آزمایششون رو باهم به اشتراک بزارن، میبنن هردو ساعتاشون یک لحظه رو برای تغییر اسپین ثبت کردند.
ممکنه بگید چطور الکترونی که انرژی لازم برای رفتن به یک مکان دیگه رو نداره، به یک مکان دیگه میره! این بر خلاف نسبیته
همونطور که اتساع زمان، در قرن بیستم آزمایش نشد ولی پذیرفته بود، اینجور چیزا چنانچه تو کوانتوم آزمایش هم نشده باشن بازم پذیرفته هستند.
نسبیت با مکان های قطعی سروکار داره و رابطه علی در نسبیت برقرار میشه. الکترونی که ما با قطعیت نمیتونیم بگیم کجاست، و حتی نمیتونیم با قطعیت بگیم کجا جهش کرده (اگرچه امکان فهمیدن اینکه کجا رفته بعد از آزمایش هست) یعنی شروع و پایان قطعی ای نداره، چطور میشه براش قوانین قطعی وضع کرد؟
طبق عدم قطعیت که شما وارد تر هستی، یه الکترون در چندجا میتونه حضور داشته باشه. چنین چیزی در نسبیت امکان پذیره؟
فکر میکنید چرا این جمله خیلی معروف شده (علیت در کوانتوم نقض میشه)؟
اگه دقت کنید ما نمیتونم فضاپیمایی بسازیم که بینهایت توش گاز ذخیره کنیم.
از طرفی با خالی شدن گاز، مقداری از جرم فضاپیما کمتر میشه و نیرویی که موتور به فضاپیما وارد میکنه، شتاب بیشتری به فضاپیما میده فکر کنم تا اینجا موافق باشید.
از نظر من گازی که قراره به فضا پیما نیرو وارد کنه، باید از فضاپیما مستقل بشه. اگه نباشه شبیه این میمونه که شما سعی کنی خودت رو هل بدی، یا موهای سرت رو بگیری و سعی کنی خودت رو بلند کنی،که امکان پذیر نیست. یعنی جسم که نمیتونه به خودش نیرو بده! امیدوارم اینم بپذیرید. وقتی گاز مذکور مستقل میشه از فضاپیما و میخواد فضاپیما رو (هل) بده، دیگه جرم فضاپیما براش همون جرم فضاپیما در حالت سکون نیست. جرم فضاپیما درحالت نسبی هست (یعنی خیلی زیاد) بنابرین اگه این گاز فرضا یه ناظر باشه، داره یه کوه رو هل میده! بنابرین شتاب چندانی وارد نمیشه، و این شتاب به تدریج به 0 میل میکنه.
DR.A نوشته شده:سوال من بیشتر از نطر مفهومی بود. یعنی به جز این توصیف هایی که از نطر ریاضی شدن،مثلا از نظر فلسفی برای یک نفر که از دید کلاسیک به موضوع نگاه میکنه توضیحی هست؟
یا فقط با ریاضی توضیحش میدن؟
میتونید یکی از آزمایشای مربوط به درهم تنیدگی رو که به واضحترین شکل انجام شده، برام شرح بدین؟ اگه این آزمایش ثابت کنه که این درهم تنیدگی در تضاد با نظریه نسبیت نیست، که چه بهتر.
همین که تغییر اسپین یه الکترون وابسته به تغییر اسپین الکترون دیگه بشه یعنی بینشون رابطه علی برقرار شده؛ در حالی که این دو رویداد دارای بازه فضاگونه هستن و طبق نسبیت این دو رویداد باید از هم مستقل باشن و نمیتونن از همدیگه تأثیر بپذیرن.
اصلاً صحبت از آنی بودن یک رشته رویداد که آنی بودنشون مستقل از دید ناظرین مختلف باشه، نشون میده هنوز مفهوم نسبیت همزمانی در ذهن گوینده جا نیفتاده
خیر، من قبلا همچین چیزی نگفتم و الانم نمیگم. اصلاً کار به انرژی لازم برای این عمل ندارم و فکر میکنم رفتن الکترون از یه جا، به جای دیگه اگه سریعتر از نور نباشه ناقض نسبیت نیست؛ صرف نظر از اینکه انرژیش از کجا تأمین بشه.
اولاً تا وقتی چیزی آزمایش نشده باشه نمیشه در موردش یقین حاصل کرد. ثانیاً به فرض که چیزای گفته شده در کوانتوم درست باشن، دیگه نمیشه همزمان نظریه نسبیت رو هم پذیرفت.
اینکه ما با قطعیت نتونیم بگیم فلان الکترون کجاست، یه موضوعه و اینکه در حقیقت کجاست موضوع دیگه.
همینجوریش که تعداد بیشماری الکترون در دنیا داریم. این کجاش بر خلاف نسبیته؟ اگه منظور اینه که الکترونایی میشه پیدا کرد که از همه لحاظ مانند هم باشن و همه اونا رو یکی حساب کنیم، بازم بر خلاف نسبیت نیست. تازه مگه از لحاظ کوانتومی ممکنه که در آن واحد چند تا الکترون دقیقاً شبیه هم داشته باشیم؟ مگه نباید الکترونا تغییر اسپین بدن تا دقیقاً شبیه هم نباشن؟
علیت جزو بدیهی ترین اصول عقلیه و چیزیه که نباید به هیچ وجهی نقض بشه و اگه قانون و نظریه ای منجر به نقض اون بشه، این کار به معنی نقص اون قانونه و باعث باطل شدن اون قانون میشه، نه اینکه علیت نقض بشه.
«اگه دو الکترون پا به پای هم با سرعت و جهت حرکت یکسان از کنار ما بگذرن و ما سعی کنیم اسپین یه الکترونو مشابه الکترون دیگه بکنیم، آیا بازم از دید مایی که نسبت به الکترونا ساکن نیستیم، الکترون دوم همزمان با الکترون اول تغییر اسپین میده؟»
وقتی دو الکترون در حال حرکت هستند، چطور ما می خوایم بگیم فلان الکترون کجاست، و اون یکی کجاست؟
سرعت نور، حد نهایی سرعت در عالم هست. اصل اول نسبیت به این موضوع دقیقا اشاره می کنه و میگه از دید تمامی ناظر های لخت، سرعت نور ثابت، و حد نهایی سرعت می باشد. خب، اگه سرعتی برابر 10 هزار برابر نور مشاهده شده، از دید هر ناظر دلخواه لختی، این قضیه چه موضعی رو نسبت به نسبیت، اتخاذ می کنه؟ آیا شما می گید چنین چیزی با نسبیت سازگاره؟ دقت کنید که لازمه این واکنش، یا انتقال اطلاعات هست، از یک الکترون به الکترون دیگری، یا دلیل نا شناخته ای داره. در صورتی که مورد اول یعنی انتقال اطلاعات باشه، نقض اصل اول نسبیت، به خوبی در این آزمایشات مشاهده شده.فقط اومدن گفتن که بله؛ ما متوجه شدیم ذرات درهم تنیده به صورت آنی یا با سرعتی حداقل ده هزار برابر سرعت نور واکنش میدن
گه اون الکترونا ثابت باشن، میتونیم بگیم فلان الکترون کجاست و اون یکی کجاست؟
چطور میشه آزمایشی ترتیب داد که ثابت کنه فلان دو الکترون به صورت آنی عکس العمل نشون میدن و تازه این آنی بودن مستقل از دید ناظرین مختلف غیر ساکن هم باشه، وقتی نه از مکان و در نتیجه فاصلشون خبر داریم و نه از اسپینشون؟
من تو هیچ جایی ندیدم و نشنیدم که آزمایشی انجام شده باشه که درش ضمن اثبات آنی بودن واکنش ذرات درهم تنیده، وجود آثار نسبیتی از جمله نسبیت همزمانی هم تأیید شده باشه؛ یعنی آزمایشی انجام بدن که بگه وجود آثار نسبیتی با طرز واکنش ذرات درهم تنیده ناسازگاری نداره.
نگید آثار نسبیتی در حوزه ذرات زیر اتمی قابل نقضه
کی فرض کرد الکترونا در حالت موجی باشن؟ چرا فرضی رو از خودتون وارد آزمایش من کردید