ویجر

مدیران انجمن: parse, javad123javad

ارسال پست
saturn-live

عضویت : شنبه ۱۳۸۸/۱۲/۸ - ۱۵:۳۴


پست: 5



ویجر

پست توسط saturn-live »

ویجر و کشفی در فضای میان ستاره ای

منظومه ی شمسی در حال گذر از میان ابری از ماده ی میان ستاره ای است که بنظر فیزیک دانان اصلا" نباید وجود داشته باشد ! فضاپیمای ویجر پرده از این راز برداشته است.
اختر شناسان این ابر را که منظومه ی شمسی در حال عبور از میان آن است «ابر میان ستاره ای محلی» یا «پف محلی» ! نامیده اند. پهنای این ابر حدود ۳۰ سال نوری و شامل ترکیب رقیقی از اتم های هیدروژن و هلیوم با دمای ۶۰۰۰ درجه ی سانتی گراد است . راز وجودی این ابر مربوط به اطراف آن است .حدود ۱۰ میلیون سال پیش خوشه ای از ابر نواختر ها در نزدیکی ما منفجر شد و حبابی عظیم از گاز با دمای میلیون ها درجه خلق کرد . این بقایای پر فشار ابر نو اختری کاملا" این ابر را در بر گرفته اند و باید آنرا خرد یا پراکنده کنند . بنابر این امروز نباید اثری از آن وجود داشته باشد .

چندی پیش ، گروهی از دانشمندان اعلام کردند که فضاپیمای ویجر ناسا این راز را حل کرده است .به گفته ی مدیر این گروه، مِراواُفِر فیزیک دان خورشیده ناسا از دانشگاه جورج میسن :«ما با استفتده از داده های ویجر میدان مغناطیسی قدرتمندی را درست خارج از منظومه ی شمسی کشف کرده ایم . این میدان مغناطیسی این ابر میان ستاره ای را نگاه داشته است و این راز قدیمی را که اصلا" چگونه است که این ابر وجود دارد حل میکند . این کشف اشاراتی هم به آینده دارد ، زمانی که منظومه ی شمسی سرانجام با ابر مشابه دیگری در بازوی کهکشان راه شیری بر خورد خواهد کرد .

دما و چگالی این ابر رصد شده ی ابر محلی فشار کافی برای مقاومت در برابر فشار خرد کننده ی گاز های داغ اطرافش تولید نمیکند .پس لین ابر چگونه جان به در برده است ؟ فضاپیمای ویجر پاسخ را یافته است . افر میگوید :« داده های ویجر نشان میدهند که این ابر به شدت مغناطیسی است ، بسیار بیشتر از آنکه کسی بتواند تصور کند - حدود ۴ و ۵ میکرو گاوس . این میدان مغناطیسی میتواند فشار اضافی لازم برای مقاومت در برابر نابودی را تولید کند.»

دو فضاپیمای ویجر ناسا بیش از ۳۰ سال است که بسوی خارج از منظومه ی شمسی پیش میروند . آنها اکن.ن فراتر از مدار نپتون و در شرف ورود به فضای میان ستاره ای قرار دارند اما هنوز وارد این محیط نشده اند . به گفته ی افر:«در واقع ویجر ها هنوز درون ابر محلی نیستند ، اما نزدیک میشوند و همین طور که پیش میروند بهتر حس میکنند که این ابر چیست ».

میدان مغناطیسی خورشید، که باد خورشیدی آنرا متورم کرده و به حبابی مغناطیسی به پهنای بیش از ۱۰ میلیارد کیلومتر تبدیل کرده است ، این ابر را درست خارج از مرز منظومه ی شمسی نگه داشته و انع ورودش به محدوده ی منظومه است . این حباب که «خور سپهر» نام دارد مانند سپری عمل میکند که از مناطق درونی منظومه ی شمسی در برابر پرتو های کیهانی کهکشانی و ابر های میان ستاره ای محافظت میکند . دو فضاپیمای ویجر در خارجی ترین لایه ی خور سپهر قرار دارند که « خور غلاف » نام دارد و حایی است که به سبب فشار گاز میان ستاره ای از سرعت باد خورشیدی کاسته میشود .

ویجر در ۱ آذر ۱۳۸۳/ دسامبر ۲۰۰۴ وارد خور غلاف شد و ویجر ۲ حدود ۳ سال بعد در مرداد ۱۳۸۶/آگوست ۲۰۰۷ وارد این ناحیه شد .این عبور ها در کشف این گروه مهم بودند . اندازه ی خور غلاف را تعادل نیرو ها معین میکند : باد خورشیدی حباب را از درون متورم میکند و در همین حال پف محلی آنرا از بیرون فشرده میکند . گذر ویجر ها از میان خور غلاف اندازه ی تقریبی آنرا آشکار کرد و بنابراین مشخص شد که فشار این پف محلی چقدر است . بخشی از این فشار ، مغناطیسی و برابر است با همان حدود 5 میکرو گاوسی که گروه افر بدست آورده است .

این حقیقت که این ابر به شدت مغناطیسی است به این معناست که دیگر ابر های کهکشانی در همسایگی ما ممکن نیز ممکن است چنین باشند . سر انجام منظومه ی شمسی ما وارد یکی از آنها خواهد شد و میدان های مغناطیسی شدید آنها ممکن است خور سپهر را حتی بیشتر از آنچه امروز فشرده است ، فشرده کند . فشردگی بیشتر ممکن است منجر به ورود پرتوهای کیهانی بیشتر به نواحی درونی منظومه ی شمسی شود که احتمالا" بر ابو هوای زمین و امکان سفر های ایمن به فضا برای فضانوردان تاثیر خواهد گذاشت . از سوی دیگر فضانوردان لازم نیست زیاد دور شوند ، زیرا در آن هنگام فضای میان ستاره ای از همیشه به ما نزدیک تر خواهد بود . این رویداد ها در مقیاس های زمانی ده ها تا صد ها هزار سال روی میدهند . بخه گفته ی افر :« باید منتظر دوره های جذابی باشیم.»!

--------------------------------------------------------------------------------



فضاپیماهای ویجر
فضاپیماهای ویجر ۱ و ۲ در سال ۱۳۵۶/۱۹۷۷ به فضا پرتاب شدند تا سفر دراز خود را به فراسوی منظومه ی شمسی آغاز کنند . هر کدام از این فضاپیما ها با ابزار هایی که به همراه داشتند ، اجزایی از منظومه ی شمسی را که سر راهشان بودند بررسی کردند . ویجر ۱ از کنار مشتری و زحل گذر کرد و ویجر ۲ به هر ۴ سیاره ی غول پیکر منظومه ی شمسی سر زد . این دو فضاپیما اطلاعات و پیام هایی را از ساکنان زمین با خود با خود به همراه دارند تا نقدیم موجودات فضایی احتمالی - که آنها را میابند - کنند .


منبع:www.milkywaygalazy.blogfa.com


ممنون میشم اگه نظری چیزی بدین دلمون وا شه

ارسال پست