ثبت عکس‌های نادر از قبل و حین انفجار یک ستاره

مدیران انجمن: parse, javad123javad

ارسال پست
نمایه کاربر
DARKENERGY

نام: Melina

محل اقامت: krj_teh

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۱۸ - ۱۳:۲۷


پست: 7029

سپاس: 4151

جنسیت:

تماس:

ثبت عکس‌های نادر از قبل و حین انفجار یک ستاره

پست توسط DARKENERGY »

_star_exploding_jskowronwarsawuniversityobservatory_nocredit.jpg
دو عکس از قبل و بعد از انفجار نواختر توسط رصدخانه دانشگاه ورشو در شیلی


اخترشناسان عکس هایی نادر از یک ستاره کوچک پیش از انفجار، حین انفجار،
و پس از انفجار آن در پدیده موسوم به "نو اختر کلاسیک" تهیه کرده اند.
این ستاره بخشی از یک منظومه دو ستاره ای است.
در این منظومه یک ستاره از نوع کوتوله سفید گاز شریک
بسیار بزرگتر خود را می بلعد تا زمانی که منفجر شود.
این انفجارها هر ۱۰ هزار سال تا یک میلیون سال یک بار روی می دهد.

اکنون تیمی از منجمان در لهستان موفق به ثبت این انفجار با کمک تلسکوپی در شیلی شده است.
این رصدها که نتایج آن در نشریه نیچر چاپ شده به عنوان بخشی
از یک مطالعه وسیع تر اصلا با هدف یافتن ماده تاریک انجام شد.
رشته عکس هایی که در طول زمان به عنوان بخشی از آن پروژه تهیه شده به منجمان
امکان داد عقب بروند و عکس ستاره پیش از انفجار در ماه مه ۲۰۰۹ را پیدا کنند.
شمک مروز نویسنده اصلی این مقاله که دانشجوی پی‌اچ‌دی در رصدخانه نجومی
دانشگاه ورشو است به بی بی سی گفت:‌ "به لطف رصدهای طولانی مدت،
توانستیم این نواختر (نووا) را چند سال قبل از انفجار و چند سال بعد از انفجار مطالعه کنیم."
"این خیلی غیرعادی است چون نواخترها عموما فقط وقتی جلب توجه می کنند که خیلی نورانی شده باشند، یعنی پس از فوران."


8_illustration_of_star_system_during_eruption_624x351_kulaczykwarsawuniversityobservatory_nocredit.jpg
نقشی ساختگی از فوران کوتوله سیستم در یک سیستم دو ستاره ای



این نوع نواخترها - در مقایسه با ابرنواختر یا سوپرنووا - با یک کوتوله سفید شروع می شوند.
کوتوله سفید در واقع لاشه یک ستاره معمولی مثل خورشید پس از مرگ است که در یک مدار
بسیار تنگ با یک ستاره فعال معمولی گیر می افتد.
فاصله میان این دو ستاره بسیار کم است یعنی به اندازه شعار یک ستاره معمولی.
چنان نزدیک که گاز ستاره بزرگتر ظرف پنج ساعت به کوتوله سفید می رسد.
این ماده اضافی روی سطح کوتوله سفید جمع می شود تا اینکه به یک انفجار
هسته ای حرارتی ـ ترمونوکلیر - منجر می شود. اما مهم اینکه این انفجار فقط
باعث پراکنده شدن مواد اضافه ای که از ستاره بزرگتر روی کوتوله سفید جمع شده می شود؛
در نتیجه کوتوله سفید پس از انفجار سر جایش باقی می ماند.
آقای مروز گفت:‌ "کل این سیستم از انفجار نواختر جان به در می برد...
و به این ترتیب کل این فرآیند دوباره شروع می شود. بعد از چند هزار سال،
نواختر دوباره منفجر می شود اما دیگر کسی قادر به دیدن آن نخواهد بود."
این در تضاد با ابرنواخترهای نوع آی‌ای Ia است که در وضعیتی مشابه شروع می شود
اما در نهایت در انفجاری بسیار بزرگتر کوتوله سفید را کاملا نابود می کند.


160818210318_telescope_624x351_sciencephotolibrary_nocredit.jpg
رصدها با کمک تلسکوپ ۱.۳ متری در شیلی انجام شد


آقای مروز می گوید:‌ "آنچه ما مشاهده کردیم این بود که قبل از فوران، میزان جابجایی جرم در سیستم
دو ستاره ای خیلی پایین و بی ثبات بود. بعد از فوران، به نظر می رسد که جابجایی جرم خیلی شدیدتر و باثبات تر است."
"این بدان معنی است که انفجاری که ما شاهد بودیم خواص سیستم دو ستاره ای را عوض کرده."
پروفسور کریستیان نیگ از دانشگاه ساتهمپتون به بی بی سی گفت:‌

"این رصدی فوق العاده است که بستری برای نظریه های ما در مورد چگونگی این انفجارها فراهم می کند."
"واقعا می توانیم میزان تابندگی و شرایط پیش از فوران را اندازه گیری کنیم؛
می توانیم از این اطلاعات برای ساختن مدل های فوران استفاده کنیم."

او که در این مطالعه نقشی نداشته بر این باور است که این داده ها
به شکل گیری نظریه های بهتری درباره نواخترهای کلاسیک منجر می شود.


بنمایه

smile072
شما دسترسی جهت مشاهده فایل پیوست این پست را ندارید.


آنکه رفت، به حُرمت آنچه با خود برد حقِ بازگشت ندارد

I’m so lonely, broken angel
I’m so lonely, listen to my heart
One n’ only, broken angel
Come n’ save me, before I fall apart

نمایه کاربر
d.shakeri

نام: د.شاکری

عضویت : شنبه ۱۳۹۴/۸/۲۳ - ۱۴:۰۰


پست: 166

سپاس: 52

جنسیت:

Re: ثبت عکس‌های نادر از قبل و حین انفجار یک ستاره

پست توسط d.shakeri »

با درود و سپاس بیکران

لطفا اگر امکان دارد در خصوص اینکه چطور در طول یک بازه زمانی محدود یعنی از سال 2009 تا 2016 ظرف مدت 15 یا 16 سال میتوان
متوجه این همه تغییرات در نور یک ستاره شد .و این انفجار ها که هر از ده ها و یا میلیون ها سال یکبار اتفاق می افتد. چطور با داشتن فواصل بسیار زیاد تا زمین میتوان این رخداد را ظرف مدت زیادی دید.
ممنون میشوم کمی در این مورد راهنمایی بفرمایید. اگر انفجاری برای یک ستاره نو اختر ایجاد بشود . از لحظه انفجار تا اتمام انفجار معمولا چقدر زمان نیاز دارد.؟ منظورم خود زمان انفجار یک ستاره هست . ایا در کسری از زمان این اتفاق می افتد یا مدت زمان زیادی طول میکشد تا این حادثه رخ دهد. نور این حوادث که بصورت یکسری فیلم به سمت ما در حال حرکت هست موقعی که به زمین میرسد نیز مانند دیدن یک فیلم سینمایی بصورت ممتد قابل دیدن میباشد یا خیر.؟ چرا الان ما شاهد تماشای انفجار ستاره ها نیستم. با وجود این همه ستاره و سیاره
که وجود داره و گذشت میلیاردها سال از عمر کیهان بندرت میتوان شاهد انفجار ها بود یا حتی وقوع بعضی ها را پیش بینی کرد.
سپاس از وقتی که خواهید گذاشت.
One thing I have learned in a long life: that all our science, measured against reality, is primitive and childlike - and yet it is the most precious thing we have

[u]Albert Einstein[/u]
(1879-1955)

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: ثبت عکس‌های نادر از قبل و حین انفجار یک ستاره

پست توسط اماتور »

لطفا اگر امکان دارد در خصوص اینکه چطور در طول یک بازه زمانی محدود یعنی از سال 2009 تا 2016 ظرف مدت 15 یا 16 سال میتوان متوجه این همه تغییرات در نور یک ستاره شد .و این انفجار ها که هر از ده ها و یا میلیون ها سال یکبار اتفاق می افتد. چطور با داشتن فواصل بسیار زیاد تا زمین میتوان این رخداد را ظرف مدت زیادی دید.

ببین یکی از وظایف تلسکوپا خصوصا رادیویی نقشه برداری از اسمان ( کاری با طیفای دیگه ندارم ).از تلسکوپای اپتیکی هم همینطور
استفاده میشه. ستاره شناسا نمیان تمام ستاره هارو دونه دونه زیر نظر بگیرن.اولویت بندی میکنن از مثلا 100 تا ستاره 30 تارو درنظر میگیرن که شرایط خاصی دارن که میتونه از تغییر قدر یا درخشندگی - تغییر رنگ و ... باشه تا نوع ستاره. مثل غول - ابر غول - ستاره های آبی- ستاره های فوق چگال - ستاره های مینیاتوری و الی آخر ... اینا توی لیست الویت قرار میگیرن برای تحقیقات و زیر نظر گرفتن و این کارا زمان های مختلفی میبره از ثانیه تا چندین دهه میتونه وقت ببره و کاملا غیر قابل پیش بینیه. هرآینه پیش میاد که اتفاقی به ازین موارد هم خیلی ناگهانی برخورد کنن.

ممنون میشوم کمی در این مورد راهنمایی بفرمایید. اگر انفجاری برای یک ستاره نو اختر ایجاد بشود . از لحظه انفجار تا اتمام انفجار معمولا چقدر زمان نیاز دارد.؟ منظورم خود زمان انفجار یک ستاره هست . ایا در کسری از زمان این اتفاق می افتد یا مدت زمان زیادی طول میکشد تا این حادثه رخ دهد.

برای ما زمان نسبتا زیادی میبره .فرایند عرض کنم تخریب یک ستاره برعکس اکثریت که هنوزم فکر میکنن که یک انفجار ناگهانی این فرایند زمانی خاصی میبره چون یه فرایندیه که توسط سیال درون ستاره اتفاق میوفته و توضیحش سخته ولی در مجموع مجموعه ای از جت - موج های کوبشی - انباشت سیال ستاره ای و ... که شروع تخریب از پوسته یا لایه های اولیه ستاره اغاز میشه و اروم اروم ستاره از بین
میره ولی در قالب پاشیدگی.مدت زمان فروپاشی بستگی داره به نوع سیستم منتها برای همشون هم دوقطبیا - هم دوتاییا و هم منفردا معمولا زمان برن .
بله کاملا مثل یک فیلم سینمایی منتها فیلمی در ابعاد زمانی بسیار بالا. ببین تغییرات در میانه های عمر یک ستاره ( ستاره معمولی )
قابل توجه نیست یعنی اگر ستاره ای مثل خورشید خودمون باشه واقعا تغییرات خاصی اتفاق نمیوفته وبه همین علت امشب ستاره نرخ تغییراتش مثلا روی 1 بعده 100 سال دیگه 200 سال دیگه 500 سال دیگه 10000 سال دیگم همینی که امشب دیدیمه . مگر اینکه متغیر باشه - غول و ابرغول باشه گونه ای از ستاره باشه که تغییراتش در طول 300 سال زیاد و قابل ملاحظه باشه. چون یادتون باشه بیشتر تغییرات در زمانیه که ستاره یا در حال تولده یا مرگ که باز در حالت مرگ خیلی بیشتره مثلا تغییر قدر ناگهانی از 12.25 میرسه به 7- .

چرا الان ما شاهد تماشای انفجار ستاره ها نیستم. با وجود این همه ستاره و سیاره
که وجود داره و گذشت میلیاردها سال از عمر کیهان بندرت میتوان شاهد انفجار ها بود یا حتی وقوع بعضی ها را پیش بینی کرد.

چون با ابعاد کیهانی سروکار داریم اینجا دیگه کیلومتر - مایل واز این قبیل واحدا جوابگوی نجوم نیست حتی حرف 1 میلیارد کیلومتر هم نیست. اینجا انقدر وسعت زیاده با واحد سال نوری مسافت و زمان سنجی میکنن.وقتی کاوشکر کنجکاوی رو بهش دستور میدادن چیزی حدود 15 دقیقه طول میکشید که دستوراتشون به کاوشگر برسه و متقابلا 15 دقیقه هم برای پاسخ. و برای همین در نجوم از واحدهای
مثل واحد نجومی - سال نوری - پارسک استفاده میشه. نزدیک ترین ستاره به سامانه خورشیدی ما الفا قنطورس که خودش 4 سال نوری فاصله داره. یعنی با سرعت نور حرکت کنی 4 سال طول میکشه بهش برسی. حاالا در نظر بگیر که ستاره های دیگه در ابعاد چند ده - چند صد و هزاران سال نوری با ما فاصله دارن و برای همین هر چندینو چند سال تا چند دهه و چند صد سال ما شاهد یه اتفاق مثلا انفجار ستاره هستیم. زمان وقوع هیچ چیزیو توی کیهان نمیشه پیش بینی کرد

ارسال پست