اورانوس هفتمين سيارهي منظومهي شمسي و عجيبترين سياره از نظر شكل و ساختار است. محور دوران اين سياره بر صفحهي منظومهي شمسي خوابيده است و شبيه يك گوي غلتان است. مناطق قطبي اورانوس رو به خورشيد است و همچنين نور بيشتري نسبت به استوا دريافت ميكند ولي دماي كل اين سياره يكسان است، دمايي در حدود 214- درجهي سانتي گراد. اين دماي يكسان در همهي نواحي اورانوس به خاطر يك جرياني مخفي است كه هنوز به درستي مشخص نشده است كه چه عاملي باعث يكسان نگه داشتن دما ميشود. اورانوس از چندين جهت در ميان سيارات منحصر به فرد است:
ـ نخستين سياره اي است كه توسط تلسكوپ كشف شد
ـ كشف آن بر حسب تصادف بود.
ـ دوران آن بر گرد محورش معكوس است.
اورانوس را ميتوان حتي با چشم غيرمسلح در شبي صاف و به دور از آلودگي نوري مشاهده كرد. رنگ اورانوس از درون تلسكوپ شبيه گويي به رنگ آبي سبز است. درون اورانوس اقيانوسي عميق از آب، آمونياك و متان است. جوّ اورانوس از 83 درصد هيدروژن، 15 درصد هليوم، 2 درصد متان و مقدار كمي آمونياك و آب تشكيل شده است، در لايههاي بالايي جوي اورانوس ابرهاي كوچكي وجود دارد كه سرعت آنها بين 40 تا 160 متر در ثانيه است. (بزرگترين طوفانهاي مخرب در زمين سرعتي برابر 50 متر در ثانيه دارند.) به علّت فاصلهي بسيار زيادي كه با خورشيد دارد هر 84 سال يك بار خورشيد را دور ميزند. سيارهي اورانوس در 13 مارس 1781 توسط ويليام هرشل كشف شد. زماني كه هرشل با تلسكوپ بازتابي 18 سانتي متر خود در حال رصد كردن ستارههاي صورت فلكي جوزا بود. ناگهان قرصي نوراني را ديد. او شك كرد به اين موضوع كه همهي ستارگان به حالت نقطههاي ريز نورانياند ولي اين قرص نوراني با بقيه تفاوت داشت. در روزهاي بعدي هرشل دوباره اين قرص را رصد كرد و متوجه جابهجايي و تغيير مكان آن شد. او متوجه شد كه اين قرص يك سياره جديد است كه با محاسباتي كه انجام داد فاصلهي آن را 19 واحد نجومي حساب كرد. (به فاصلهي زمين تا خورشيد كه برابر 150 ميليون كيلومتر است يك واحد نجومي گويند.)
هرشل سيارهي جديد را به نام پادشاه انگلستان، جرج سوم ناميد. نام اورانوس را اخترشناسي آلماني به نام يوهان اِلرِت بُده بر آن گذاشت. زيرا او اعتقاد داشت نام خدايان باستان بر همهي سيارات قرار داد و از اين رو آن را اورانوس به معناي خداي آسمانها نام نهاد. اورانوس داراي يازده حلقه به دور خود ميباشد. در سال 1977 زماني كه اورانوس از مقابل ستاره اي گذشت، ستارهي مورد نظر 9 بار خاموش و روشن شد قبل از اين كه خود سيارهي اورانوس به جلوي ستاره بيايد. هر بار خاموش و روشن شدن ستاره حاكي از آن بود كه جرمي در پهلوي اورانوس بايد باشد، پس با اين وجود 9 جرم در پهلوي اورانوس وجود دارد. بعد از عبور اورانوس از مقابل ستارهي مورد نظر دوباره 9 بار خاموش و روشن اتفاق افتاد. از اين رو اخترشناسان دريافتند كه اورانوس داراي 9 حلقه است. در سالهاي بعد 2 حلقهي ديگر هم كشف شد و تعداد حلقههاي اورانوس به 11 عدد رسيد. تاكنون 25 قمر براي اورانوس به ثبت رسيده است كه مهمترين آنها عبارتند از: آريل، اومبريل، تيتانيا، اُبررون، ميراندا و 2 قمر كوچك به نامهاي كُردِليا، اُقليا و پاك.
تيتانيا بزرگترين قمر اورانوس است كه تقريباً نصف اندازهي كرهي ماه ميباشد. سطح آن پر از دهانههاي برخوردي است. آريل با درههاي گسل مانند بسياري كه دارد، از نظر زمين شناختي جوانتر است. ميراندا با مجموعه اي از انواع خاكهاي عجيب جالبترين قمر اورانوس است. در برخي نواحي دشتهاي پردهانه ديده ميشود و در برخي جاهاي ديگر دره هايي به عمق 20 كيلومتر. همچنين تركهاي عظيم و جريان يخچالهاي طبيعي و صخرههاي مرتفع بر آن ديده ميشود. هر 5 قمر اصلي اورانوس، بيشتر از سنگ و يخِ آب به اضافهي كمي يخِ متان و آمونياك شكل گرفتهاند.
اورانوس
-
نام: امیرنظام امیری
عضویت : پنجشنبه ۱۳۹۱/۱/۱۷ - ۲۳:۵۲
پست: 19-
سپاس: 14
- جنسیت: