کهکشان ها

مدیران انجمن: parse, javad123javad

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

کهکشان ها

پست توسط اماتور »

کهکشان به مجموعه ستارگان،گاز و غبار گفته می‌شود که توسط نیروی جاذبه در کنار یکدیگر قرار گرفته اند.این اجرام، تعداد زیادی از

ستارگان و مواد غیر ستاره ای را شامل می شوند که درخشندگی جرم فراوانی دارند . کوچک ‌ترین کهکشان ها دارای عرضی برابر با

چند صد سال نوری هستند و بزرگ ‌ترین کهکشان ها تا ? میلیون سال نوری عرض دارند و شامل بیش از ۱۰۰۰ میلیارد ستاره

هستند.

تنها 3 کهکشان خارج از منظومه شمسی را می توان با چشم غیر مسلح از روی زمین مشاهده کرد.کهکشان آندرومدا که 2 میلیون

سال نوری دورتر از ما قرار دارد در نیمکره شمالی قابل رؤیت است و مردمان نیمکره جنوبی می توانند ابرماژلانی بزرگ در فاصلۀ

160.000 سال نوری و ابر ماژلانی کوچک در فاصلۀ 180.000 سال نوری مشاهده کنند.

ستاره شناسان دریافته اند که ماده تاریک در شکل گیری کهکشان ها, جرم واندازه آنها بسیار موثر است.بیشتر کهکشان ها طی

زمانی نسبتاً کوتاه بعد از شکل گیری کیهان به شکل کنونی خود رسیده اند وشکل گیری ستارگان در آنها آغاز شده است.

کهکشان ها به طور نامنظم در فضا توزیع شده اند. بعضی از آنها هیچ همسایه ای ندارند و بعضی به صورت جفت بوده و حول یکدیگر

در گردشند.

کهکشان ها به طور نامنظم در فضا توزیع شده اند. بعضی از آنها هیچ همسایه ای ندارند و بعضی به صورت جفت بوده و حول یکدیگر

در گردشند. البته بیشتر آنها در گروه هایی به نام خوشه تجمع کرده اند.یک خوشه ممکن است از ده ها تا چندین هزار کهکشان را در

بر گیرد.

کهکشان ها دارای طبقه بندی های مختلفی هستند که عواملی مانند ساختمان، تراکم، رنگ، نوع، نورانیت و... در این طبقه بندی

مؤثرند. از جمله ی این طبقه بندی ها می توان به طبقه بندی ادوین هابل(ستاره شناس آمریکایی) اشاره کرد که در این طبقه بندی

کهکشان ها به سه دسته اصلی تقسیم می شوند:

طبقه بندی کهکشان ها

تصویر
کهکشان های مارپیچی

تصویر
کهکشان مارپیچی M 101


دارای بازوهایی هستند که شکلی مارپیچ آنها در اطراف برآمدگی مرکزی، قرصی ایجاد می کند که چرخش هسته با چرخش بازوهای

آن همراه می شود.از جمله ی این کهکشان ها، می توان به کهکشان فرفره ای اشاره کرد.


کهکشان بیضوی

تصویر

کهکشان بیضوی M 104
کهکشان های بیضوی: از شکل بیضی گون(شبیه توپ فوتبال آمریکایی) تا شکل کروی متغیر هستند و اشکالی مابین این

دو نیز در میان این کهکشان ها یافت می شود.برخلاف سایر کهکشان های دیگر که نوری آبی از ستاره های فروزان و کم عمر منعکس

می کنند، کهکشان های بیضوی زردرنگ به نظر می رسند.


کهکشان های نامنظم

تصویر
کهکشان بی قاعده M 82


هیچ شکل یا ساختار منظمی ندارند. آن ها دارای جرم بیشتری از کهکشان های دیگر هستند و بیشتر ستاره های موجود در آنها

دارای طول عمر کم و درخشان می باشند. حدود 5 درصد از هزار کهکشان درخشان را کهکشان های نامنظم تشکیل می دهند.


کهکشان های فعال



از همه کهکشان‌ها میزان آشکاری بازتابالکترومغناطیسی ساطع می‌شود. برخی کهکشان‌ها، به گونهٔ غیر عادی، مقادیر فراوانی تابش

دارند. این کهکشان‌ها، کهکشان‌های فعال نامیده می‌شوند. انرژی آنها از منبعی با جرم بسیار زیاد اما به هم فشرده که در میانه

کهکشان فعال جای دارد تأمین می‌شود. انرژی بیش تر گونه اشعه ایکس، موج رادیویی و همچنین نور است و میزان انرژی آزاد شده به

اندازه‌ای زیاد است که نمی‌توان تصور کرد ستاره‌ها آنرا بوجود آورده باشند. ستاره شناسان بر این باورند که تنها جسمی که قادر است

این مقدار انرژی را آزاد کند یک حفره سیاه فوق العاده پر جرم است. بنابر این، علت اینکه برخی کهکشان‌ها از جمله کهکشان خودمان

انرژی کمابیش کمی آزاد می‌کنند این است که حفره سیاه میانه‌ای کوچکی را در میان گرفته‌اند.


انفجار کهکشانها



در فراسوی جهان برخی از کهکشانها بطور کامل در حال انفجارند، با از هم پاشیدن هسته کهکشان ، ستارگان نیز نابود می‌شوند.

در برخی کهکشانهای ویژه ، نور درخشان حاصل از انفجار ، تمام آن چیزی است که می‌بینیم. نور ستاره در برابر عظمت انفجار

کهکشانی ناچیز است.

در اثر انفجار کهکشان، نور و امواج رادیویی بسیار شدیدی ساطع می‌شود و ستارگان کهکشان مزبور نیز نابود می‌شوند. ولی هنوز

علت دقیق انفجار کهکشانها مشخص نشده است. حدود چندین سال پیش، اخترشناسان رادیویی برای نخستین بار کهکشان های

انفجاری را کشف کردند.

خانه ما در یکی از این کهکشان ها به نام راه شیری قرار گرفته است. این کهکشان از مرکز انفجار بزرگ، در حدود۸ تا۱۰ میلیارد سال

نوری فاصله دارد. تعداد ستارگان آن بین۲۰۰ تا۴۰۰ میلیارد عدد تخمین زده شده که بیشتر آنها از زمین قابل رؤیت نیستند.

بیشتر کهکشان ها از کهکشان های همسایه خود صدهزار سال نوری فاصله دارند. اما به هرحال، بعضی از کهکشان ها تا اندازه ای

به یکدیگر نزدیک می شوند که این نزدیکی بیش از حد کهکشان ها ممکن است، توام به تصادم آنها گردیده و به دنبال این عمل یک

تغییر شکل بنیادی در شکل ظاهری آنها صورت پذیرد.

دو نوع تئوری اصلی در مورد منشاء کهکشان ها مطرح است که سرآغاز هر دو نوع تئوری انفجار بزرگ است. انفجاری که ۱۰ تا ۲۰

بیلیون سال پیش رخ داد و سرآغاز جهان شد. اندکی پس ازآن انفجار، مقادیری از گاز به یکدیگر پیوستند. سپس گرانش به آرامی

آنها را به کهکشان ها تبدیل نمود. تفاوت این دو تئوری در بیان نحوه رشد کهکشان ها است. تئوری نوع اول بر این اساس است که

ابتدا اجرام کوچک شکل گرفتند و از پیوستن این اجرام کهکشان ها به وجود آمدند. بر اساس تئوری نوع دوم نخست کهکشان ها و

خوشه های کهکشانی به وجود آمده اند. سپس ستارگان و اجرام کوچک در دل این کهکشان ها پدیدار شدند. با اینحال همه

تئوریهای مربوط به تشکیل کهکشان ها پس از انفجار بزرگ به این نتیجه رسیده اند که پس از شکل گیری نخستین کهکشان ها،

این روند متوقف شده و هیچ کهکشان جدیدی به وجود نیامده است یا دست کم تعداد بسیار اندکی کهکشان جدید ایجاد شده است.

تصادف کهکشان ها

تصویر
ژول ورن و اچ. جی. ولز هیچکدام نمی‌توانستند وقایعی را که بعد از وقوع یک تصادف در جهان رخ می‌دهد پیش بینی نمایند. جهان

مجموعه‌هایی از ستارگان عظیم الجثه‌ای است که هر یک از آن مجموعه‌ها کهکشان نامیده می‌شوند و هر یک ترکیبی از میلیونها

ستاره می‌باشند. اکنون با وسعت دید فوق العاده تلسکوپ فضایی هابل بخوبی می‌توان دریافت که برخورد کهکشانها حوادث دیگری

همچون تولد ستاره‌ها را به دنبال خواهد داشت. تصاویر جدید و جالب توجه هابل ، ترکیب دو کهکشان را به معرض نمایش می‌گذارد.

آنها آنتنهای تماس (موجگیر) را به فضا پرتاب می‌نمایند، زیرا که تصادفا دم یک جفت از این ستاره‌های دنباله‌دار ، شبیه به دم حشره‌ها

می‌باشد. بیشترین نقطه تصادف در میان بیش از هزار توده درخشان و آتشین ستارگان جدید می‌باشد که نور آبی رنگی را به دنبال

دارند. ستاره شناسان احتمال می‌دهند که حاصل انفجار این گلوله‌های روشن بیش از یک میلیون ستاره تازه تولید یافته باشد.

بردلی وایت مور از موسسه علمی تلسکوپهای فضایی ، واقع در بلتی مورد اظهار داشت: درخشش نور برخی از این ستاره‌های جوان

شگفت انگیز است. اما چرا این پدیده را تولد می‌دانیم و نه مرگ؟ هنگامی که کهکشانها به یکدیگر نزدیک می‌شوند، جاذبه نیرومندی

توده‌های گاز هیدروژن را به یکدیگر می‌فشارد و بعد از آنکه تراکم آنها به نقطه حساسی رسید، این دسته‌ها به ستاره‌های جدیدی تبدیل

می‌شوند

دنباله‌های کشندی



بیشتر کهکشانها از کهکشانهای همسایه خود صد هزار سال نوری فاصله دارند. به هر حال ، بعضی از کهکشانها تا اندازه‌ای به یکدیگر

نزدیک می‌شوند که نیروی جاذبه دو طرفه آنها اشیاء موجود در کهکشانها دیگر را به اطراف خود می‌کشد و این امر باعث بوجود آمدن

توده‌هایی به نام دنباله‌های کشندی می‌گردد، که این دنباله‌ها مانند پلی کهکشانها را به یکدیگر وصل می‌نمایند. نزدیکی بیش از حد

کهکشانها ممکن است، توأم با تصادم آنها گردیده و به دنبال این عمل یک تغییر شکل بنیادی در شکل ظاهری آنها صورت پذیرد.



منبع : http://eghlim-epsilon.blogfa.com

http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9% ... 8%A7%D9%86

http://www.tebyan.net

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

دوستان گرامی در صورت مشاهده نشدن منبع بدانید که منبع مطلب مربوطه تکراری و مطالب از یک منبع گرفته میشود

و لازم به ذکر است که در صورت استفاده از منبع جدید نام منبع رو ذکر خواهم کرد

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

آیا راه شیری خاص است؟



دانشمندان دانشگاه استنفورد با استفاده از اطلاعات پروژه "ارزیابی دیجیتالی آسمان" (SDSS) کشف کردند که تنها چهار درصد از

کهکشانها همسایه ای شبیه به ابرهای ماژلان دارند و بنابراین راه شیری یک کهکشان نمونه و کمیاب است. پروژه SDSS در مدت 8

سال فعالیت توانسته است یک نقشه سه بعدی تهیه کند که محتوی بیش از 930 هزار کهکشان و 120 هزار اخترنما است.

این ستاره شناسان در این خصوص توضیح دادند: "چیزی که برای ما بسیار جالب است روشی است که کهکشان راه شیری از طریق

آن وارد وسیع ترین بافت جهان می شود. این تحقیقات به ما کمک می کند که بفهمیم آیا راه شیری یک کهکشان نمونه است یا خیر و

همچنین می تواند در خصوص چگونگی تشکیل این کهکشان اطلاعاتی را به ما عرضه کند."براساس گزارش ساینس نیوز، این

دانشمندان اطلاعات پروژه SDSS را با یک سری از شبیه سازیهای مربوط به مدلهای تشکیل کهکشانها در جهان نخستین

مقایسه کردند.سپس، این تیم تئوریهای مختلف مرتبط با تشکیل کهکشانها را برپایه این اطلاعات آزمایش کرد و دریافت که این اطلاعات

با نظریه ای با عنوان "تئوری ماده تاریک سرد" منطبق است.
تصویر
این نظریه، ساده ترین توضیح درباره روش چیدمان کهکشانها در پهنه جهان پس از بیگ بنگ را ارائه می کند و نشان می دهد که بیشتر

ماده موجود در جهان از موادی تشکیل شده است که به دلیل وجود پرتوهای الکترومغناطیس تاریک، رصد نمی شوند و همچنین شامل

ذراتی است که به آهستگی حرکت می کنند و بنابراین سرد هستند. ماده تاریک، یک ماده غیرمتعارف و نامرئی از ترکیبات ناشناخته

است. اعتقاد براین است که این ماده بر روی توزیع و چیدمان کهکشانها در فضا و در کل بر روی گسترش جهان می گذارد.

بنابراین کهکشان راه شیری برپایه تئوری ماده تاریک سرد تشکیل شده و یک مورد بسیار نادر است. نادربودن راه شیری می تواند

اطلاعاتی را در خصوص تاریخ تشکیل این کهکشان ارائه کند.همچنین ستاره شناسان آمریکایی در این تحقیقات، راه شیری را با

کهکشانهای دیگری که از نظر وسعت انتشار نور و فاصله به این کهکشان شباهت داشتند مقایسه کردند. در این مقایسه مشخص شد

کهکشانهایی که دو قمر بسیار نزدیک و درخشان همانند ابرهای کوچک و بزرگ ماژلان که قمرهای راه شیری هستند، دارند بسیار نادرند.

این محققان در این خصوص توضیح دادند: "از آنجا که حضور دو قمر شبیه به ابرهای ماژلان در کنار راه شیری غیرعادی است، ما

توانستیم از این قمرها برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نادربودن کهکشان خود استفاده کنیم."در همین راستا گروهی از محققان به

سرپرستی "کارن مسترز" از دانشگاه پورت اسموث در انگلیس با استفاده از اطلاعات جمع آوری

شده در دو پروژه "نقشه برداری دو میکرونی از تمام آسمان" (2MASS) و "نقشه برداری انتقال به سرخ" (2MRS) توانستند

نقشه ای سه بعدی از تمام ساختارهای قابل رویت در فاصله حدود 380 میلیون سال نوری از زمین را تهیه کنند.
تصویر
این دو نقشه برداری حاصل 10 سال اسکن از تمام آسمان شب در طیف نور نزدیک به مادون قرمز و با استفاده از دو تلسکوپ "رصدخانه

فرد لارنس ویپل" در مونت هاپکینز و رصدخانه "سرو تولولو" در شیلی است.نور نزدیک به مادون قرمز که نسبت به نور مرئی طول موج

بلندتری دارد می تواند در ابرهای تیره گرد و غبارهای کهکشانها نفوذ کند به این ترتیب درک دانشمندان از جزئیات مربوط راه شیری و

کهکشانهای همسایه آن افزایش می یاید.

این دانشمندان اظهار داشتند: "این نقشه 95 درصد از آسمان را پوشش می دهد. در نور مادون قرمز ما کمتر با مناطق تاریک راه شیری

روبرو می شویم و بنابراین می توانیم پرواز نزدیک تری به کهکشان داشته باشیم."

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

تلسکوپ فضایی هابل در آستانه بیست و یکمین سال پرتاب خود تصویر جدیدی را به دوستداران نجوم هدیه کرده است که یک زوج

کهکشانی مارپیچ به شکل گل رُز را نشان می دهد.

دانشمندان ناسا به مناسبت تولد 21 هابل، چشم این تلسکوپ فضایی را به طرف یک توده کهکشانی دیدنی به نام ARP 273

چرخاندند. به این ترتیب هابل توانست از بزرگترین کهکشان مارپیچ این توده کهکشانی عکسبرداری کند. این کهکشان که

UGC 1810 نام دارد به دلیل اینکه جذب نیروی گرانشی کهکشان همسایه با عنوان UGC 1813 قرار گرفته به شکل یک

شاخه گل رُز درآمده است.نقاط آبی رنگی که در بخش فوقانی تصویر دیده می شوند نور ناشی از توده ستارگان جوانی است که در

طیف ماوراء بنفش می درخشند.

در کهکشان کوچکتر (UGC 1813) که تقریبا بریده شده است خصوصیات مشخصه ای از یک منطقه تشکیل ستاره ای مشاهده

می شود که شاید در اثر فعل و انفعالات گرانشی میان دو کهکشان به وجود آمده است.

در بازوی خارجی این کهکشان، بخشی شبیه به حلقه ظاهر شده است. این ویژگی زمانی دیده می شود که کهکشانها درحال عبور از

کنار هم نسبت به یکدیگر فعل و انفعال نشان می دهند.

تصویر
در بالای سمت راست این تصویر، در بازوهای مارپیچ کهکشان UGC 1810 یک کهکشان مینی مارپیچ دیده می شود.

واضح است که خارجی ترین بازوی مارپیچ زمانی که این کهکشان سوم (مینی مارپیچ) از کنارش عبور می کند خصوصیات آن را تغییر

می دهد و با یک بسته بزرگ از ستارگان قدیمی (رنگ مایل به قرمز در یک طرف و نقاط آبی در طرف دیگر) شکل آن را منظم می کند.

جرم کهکشان بزرگتر در زوج کهکشان UGC 1810-UGC 1813 حدود 5 برابر بیشتر از کهکشان کوچکتر است. توده کهکشانی

Arp 273 در صورت فلکی آندرومدا در فاصله حدود 300 میلیون سال نوری از زمین واقع شده است.

این تصویر در 17 دسامبر 2010 با دوربین "WFC3" هابل گرفته شده است. تلسکوپ فضایی هابل 24 آوریل 1990

(4 اردیبهشت 1369) توسط شاتل فضایی دیسکاوری به فضا فرستاده شد. در سال 2009 گروهی از فضانوردان همراه با شاتل آتلانتیس

خود را به این تلسکوپ فضایی رساندند و آن را تعمیر کردند. قرار است در سال 2014 تلسکوپ فضایی جیمز وب جایگزین این تلسکوپ

کهنه کار شود.

آینه اصلی 6.5 متری وب که تقریبا سه برابر قطر آینه هابل است، بزرگ ‌ترین قطعه‌ ای خواهد بود که تاکنون به فضا پرتاب شده است.

این تلسکوپ به مجموعه‌ای از فناوری‌های جدید و ناآزموده متکی خواهد بود که از ابزارهای حساس حسگر نور تا سیستم‌ سرمایشی

که دمای این فضاپیمای بزرگ را زیر 50 درجه کلوین نگاه می‌دارند، دربر می‌گیرد. این تلسکوپ باید دقیقا در اولین تلاش شروع به کار کند،

جایی در فاصله 1.5 میلیون کیلومتری زمین: چهار برابر فاصله ماه از زمین و دور از دسترس تمام فضاپیماها برای تعمیر تلسکوپ. اگر

جیمز وب (که به افتخار مدیر ناسا در طول برنامه ماموریت‌های آپولو نام‌گذاری شده) شکست بخورد، پیشرفت اخترشناسی تا یک

نسل کامل عقب خواهد افتاد.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

دورترین کهکشان های عالم




اگر از یک اختر‌شناس بپرسید بزرگ‌ترین اجرام در مقیاس کیهانی کدامند احتمالا پاسخ خواهد داد "ابرخوشه‌های کهکشانی". نزدیک‌ترین

این اجرام به ما ابرخوشه سنبله است که مرکز آن در فاصله ۵۰ سال نوری از ما قرار گرفته و کهکشان ما جایی در حومه آن قرار دارد.

بخش مرکزی ابرخوشه سنبله شامل بیش از یک هزار کهکشان می‌شود و دارای جرمی بیش از یک کوادریلیون (۱۰ به توان ۱۵) برابر

جرم خورشید است که به صورت ستاره، گاز، غبار، سیاهچاله، و از همه مهم‌تر ماده تاریک وجود دارد. وقتی در این مقیاس به کیهان

نگاه می‌کنیم، آن را به صورت مجموعه‌ای لایتناهی از ابرخوشه‌های کهکشانی می‌بینیم که همانند یک تار عنکبوت سه بعدی پیچیده،

توسط رشته‌هایی از کهکشان‌ها به یکدیگر متصل شده‌اند.

با این وجود کیهان اولیه در ابتدای تولد، بر خلاف ساختار امروزی مجموعه‌ای یکدست از ماده بوده است، اما پس از گذر زمان کوتاهی از

انفجار بزرگ توده‌هایی از ماده متجمع شده و کهکشانهای بزرگ را شکل داده‌اند. اما چه زمانی کهکشان‌ها شروع به شکل دادن

خوشه‌ها کردند؟

تصویر

هنوز پاسخ این سوال را به درستی نمی‌دانیم. اما گروهی از پژوهشگران به سرپرستی پیتر کی پک از (Caltech) با بکارگیری

مجموعه‌ای از تلسکوپ‌های فضایی و زمینی در طول موج‌های مختلف، گروهی کوچک از کهکشان‌ها را یافته‌اند که به طور گرانشی با

یکدیگر مرتبط‌ند و از همه مهم‌تر در زمانی قرار داند که کیهان تنها ۱/۱ میلیارد سال عمر داشته است. این گروه کهکشانی با داشتن

انتقال به سرخی در حدود ۵/۳ و با توجه به سن ۱۳/۷ میلیارد ساله کیهان، تصویری از خود در ۱۲/۶ میلیارد سال قبل را در اختیار ما

قرار داده‌اند. خوشه کهکشانی گفته شده با نام COSMOS-AzTEC۳ در صورت فلکی سکستانت قرار دارد و شامل ۱۱

کهکشان مرئی است.

اغلب کهکشان‌های این خوشه مانند دیگر کهکشان‌های اولیه کوچک‌تر از راه شیری بوده و مملو از ستارگان در حال تشکیل‌اند. یکی از

این کهکشان‌ها سیاهچاله‌ای را در خود جای داده است که جرمی بیش از ۳۰ میلیون برابر جرم خورشید برای آن تخمین زده می‌شود.

تصور می‌شود این گروه کهکشانی بعد از این دورانی که ما اکنون در حال مشاهده آن هستیم، در یکدیگر ادغام شده و کهکشانی بزرگ‌تر

مانند کهکشان ما را شکل داده‌اند. این کهکشان‌ها با توجه به فعالیت بسیار شدید آن‌ها، که در خوشه‌های دیگر از این نوع نیز دیده شده

است، می‌بایست ده‌ها میلیون و یا صد‌ها میلیون سال قبل‌تر تشکیل شده باشند.

پیتر کی پک در این باره می‌گوید: "کشف این کهکشان‌ها مانند آن است که کلان شهرهایی مانند نیویورک و لندن را در زمانی مشاهده

کنیم که تنها روستاهای کوچکی بوده‌اند." با مشاهده خوشه‌هایی از این دست در فواصل مختلف و مشاهده چگونگی تغییر آن‌ها در طول

زمان اختر‌شناسان می‌توانند اطلاعات بدست آمده مانند تکه‌های مختلف پازل تارخچه تحول کیهان، کنار هم بچینند و به پاسخ این

سوال دست پیدا کنند که چطور کهکشان‌های کوچک به یکدیگر پیوستند تا کهکشان‌های بزرگ‌تر، خوشه‌ها، ابرخوشه‌ها و دیگر ساختار

های بزرگ مقیاس را شکل دهند.

برای به دست آمدن این اطلاعات جمعی از تلسکوپ های مطرح سازمان های فضایی کشورهای مختلف نظیر هابل، سوبارو، اسپیتزر،

کک و چاندرا به کار گرفته شدند که اهمیت مشارکت جهانی در پروژه های بین المللی را به خوبی نشان می دهد.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

کشف دورترین خوشه ی کهکشانی




این خوشه ی کهکشانی بسیار بسیار دور که مانند منظره ای از فیلم " جنگ ستارگان " است، خاستگاهی بسیار بسیار قدیمی دارد.

این خوشه که نام غیر جذاب SXDF-XCLJ0218-0510 را به دوش می کشد، در حقیقت دورترین خوشه ی کهکشانی است

که تاکنون مشاهده شده است.

خوشه ی کهکشانی در فاصله ی بسیار دور 9/6 میلیارد سال نوری از ما قرار گرفته و مشاهدات در طول موج های فرو سرخ و پرتو X

نشان داده اند این خوشه میزبان کهکشان هایی است که غالب آن ها پر جرم و پیر هستند. این موضوع یعنی که این کهکشان ها

زمانی شکل گرفته اند که جهان هنوز بسیار جوان بوده است. بنابراین پیدا کردن این خوشه و توانایی مشاهده ی آن، اطلاعات تازه ای را،

نه تنها در مورد سیر تکاملی اولیه کهکشانی، بلکه درباره ی تاریخ کل جهان به ما خواهد داد. گروهی بین المللی متشکل از ستاره

شناسان انستیتوی فیزیک کیهان شناسی ماکس پلانک و دانشگاه های توکیو و کیوتو این خوشه را کشف کردند.

این موضوع یعنی که این کهکشان ها زمانی شکل گرفته اند که جهان هنوز بسیار جوان بوده است. بنابراین پیدا کردن این خوشه

اطلاعات تازه ای را درباره ی تاریخ کل جهان به ما خواهد داد.

پیکان های تصویر پایین کهکشان هایی را مشخص می کنند که احتمالاً در فاصله ی یکسانی قرار دارند و به دور مرکز تصویر گرد آمده اند.

کهکشان هایی که فاصله ی 9/6 میلیارد سال نوری برای آن ها اندازه گیری و تأیید شده، به دورشان دایره ای کشیده شده است. ترکیب

آشکار سازی های پرتو X و مجموعه ی کهکشان های پرجرم، به صورتی روشن و صریح وجود خوشه ای واقعی با مرزهای

گرانشی را اثبات می کند.
تصویر
پیکان های تصویر کهکشان هایی را مشخص می کنند که احتمالاً در فاصله ی یکسانی قرار دارند و به دور مرکز تصویر گرد آمده اند.

این موضوع که کهکشان های منفرد همزمان توسط گرانش نیز در کنار همدیگر نگه داشته شده اند، به کمک مشاهداتی در طول موج

بسیار متفاوتی تأیید شده است. ماده ی میان کهکشانی در خوشه ها تا دماهای بسیار بالایی گرما داده می شود و نور را در طول

موج هایی بسیار کوتاهتر از نور مرئی برای چشم انسان، منتشر می کند. به همین دلیل گروه برای جستجوی این تابش پرتو X ،

از رصد خانه ی فضایی XMM – نیوتن بهره برد.

به گفته ی الکسیس فینوگوئینف از انستیتوی فیزیک کیهان شناسی ماکس پلانک: " با وجود دشواری هایی که در جمع آوری فوتون

های پرتو X با یک تلسکوپ کوچک مؤثر در ابعاد شبیه به یک تلسکوپ آماتوری وجود داشت، ما توانستیم اثر واضحی را از گاز

داغ در خوشه مشاهده کنیم ".

تحلیل داده های جمع آوری شده از کهکشان ها به صورت منفرد نشان می دهد که خوشه در عین حال شامل تعداد بسیاری کهکشان

های گسترده و پرجرم است که دو میلیارد سال زودتر شکل گرفته اند. در عین این که روند پویای پیر شدن کهکشان ها کند است، بقای

این کهکشان ها نیازمند آن است که کهکشان های خوشه به صورت گروه های کهکشانی پرجرم در هم ادغام شوند و هر کهکشان تغذیه

کننده ی کهکشان مسلط و غالب بر خود باشد. از این نظر، خوشه، آزمایشگاهی ایده آل برای مطالعه ی تکامل کهکشان ها در زمانی

است که جهان تنها حدود یک سوم عمر کنونی اش را دارا بود.

از آن جایی که خوشه های کهکشانی دوردست ردیاب های مهمی از ساختارهای پر تعداد و نوساناتی در تراکم در دوره های نخستین

جهان هستند، مشاهداتی مشابه در آینده، منجر به دست یابی به اطلاعاتی مهم برای کیهان شناسان خواهد شد. نتایجی که تاکنون

به دست آمده نشان می دهد امکانات کنونی سنجش طول موج های نزدیک فروسرخ قادرند تحلیلی پر از جزئیات از جمعیت های

کهکشانی دوردست فراهم آورند و ترکیب آن با داده های پرتو X نیز ابزاری جدید و قدرتمند است. به همین دلیل گروه به جستجوی

خود برای یافتن تعداد بیشتری از خوشه های دوردست، ادامه خواهد داد.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

ساطع شدن امواج رادیویی بسیار مرموز از یکی از کهکشان‌های نزدیک




در یک رویداد بسیار عجیب، منبع ناشناسی در یکی از کهکشان های نزدیک به کره زمین امواج رادیویی خاصی را به کره زمین ارسال

کرده است. این شیء ناشناخته در نزدیکی‌های کهکشان M82 شروع به انتشار امواجی نموده که تا کنون مشابه آن توسط

اخترشناسان رویت نشده است.
تصویر
آقای تام ماکسلاو از مرکز نجوم جادرل بنک در انگلستان که در تیم کاشف این امواج حضور داشته اذعان می‌کند که " ما نمی‌دانیم این

امواج چیست و از کجا می‌آید".در واقع خصوصیات امواج ارسال شده به زمین به گونه است که هیچ شباهتی به آنچه که تاکنون در کائنات

دیده شده است، ندارد. اگر چه متخصصان فیزیک نجوم هنوز به ماهیت این امواج رادیویی پی نبرده اند، اما بهترین حدسی که در این

باره زده شده آن است که این امواج احتمالا متعلق به یک شیء بسیار متراکم می‌باشد که با مواد اطراف خود در فضا تلفیق شده است

و این می‌تواند یک سیاه‌چاله یا یک سیاه‌چاله درون یک محیط غیر عادی فضایی باشد.

این امواج احتمالا متعلق به یک شیء بسیار متراکم می‌باشد که با مواد اطراف خود در فضا تلفیق شده است و این می‌تواند یک

سیاه‌چاله یا یک سیاه‌چاله درون یک محیط غیر عادی فضایی باشد.

جریان کشف این امواج در ماه می سال گذشته و در زمان رصد انفجارهای ابرنواختری در کهکشان M82 رخ داده است. لکه روشنی از

امواج در مدت زمان بسیار کوتاهی منتشر شدند که از نظر قواعد فیزیک نجوم سرعت این انتشار بسیار زیاد بوده و موجب حیرت منجمین

شده است. از آنجا که امواج ناشی از سوپرنواها در طی چند هفته به حداکثر روشنایی می‌رسند و سپس پس از چند ماه روشنایی خود

را از دست می‌دهند، امواج ارسالی شباهتی به امواج منتشر شده از سوپرنواها ندارند و از الگوی آنها پیروی نمی‌کنند.

این امواج جدید در طی یک سال روشنایی خود را از دست نداده است و طیف آن نیز پایدار می‌باشد.

گزارش این کشف عجیب که می‌تواند حاکی از وجود منبعی ناشناخته در تلاش برای ارتباط با کره زمین باشد، توسط آقای ماکسلاو در

روز چهارشنبه 14 آوریل به جلسه مرکز ملی نجوم در گلاسکو در انگلستان ارائه شده است.

شاید به زودی منجمین به دنبال سازماندهی هیات استقبال کره زمین از موجوداتی باشند که از کهکشان‌های نزدیک پیام‌های رادیویی

مخابره می‌کنند!

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

چندتا کهکشان داریم ؟




آقای اید چرچویل دانشمند اخترشناس در دانشگاه ویسکانسین – مادیسون می گوید: " ما هنوز تعداد دقیق کهکشان ها را نمی دانیم،

اما می دانیم که بسیار زیاد هستند." در یک تصویر گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی هابل حدود 10 هزار کهکشان دیده می شود.

در کهکشان خود ما (کهکشان راه شیری) حدود 100 تا 300 میلیارد ستاره وجود دارد که از جمله آن فقط 6000 ستاره از زمین با چشم

غیرمسلح قابل دیدن می باشد. اما با پیشرفت تلسکوپ های ساخته شده، شمار کهکشان ها هم بیشتر می شود و می توانیم بهتر

به گذشته های دور تر بنگریم.
تصویر
آقای چرچویل می گوید: " برای شمردن همه آنها، باید بتوانید عمیقتر به فضا بنگرید تا ببینید که کهکشان ها چه زمانی تشکیل شده اند.

ما تا کنون به آن حد نرسیده ایم. تعداد کهکشان ها به خوبی مشخص نشده، اما زمانی به این هدف خواهیم رسید."

اخترشناسان فکر می کنند که صدها میلیارد کهکشان در کائنات وجود دارد، اما شمار دقیق آن تا کنون مشخص نشده است . آیا لازم

است اخترشناسان بدانند که چه تعداد کهکشان را می شناسیم؟

تخمین شمار موجود کهکشان ها در کائنات با شمردن اینکه چه تعداد کهکشان را می توانیم در یک منطقه کوچک از آسمان بنگریم، به

دست می آید. سپس این تعداد را تعمیم می دهیم تا حدس بزنیم که چه تعداد کهکشان در کل آسمان وجود دارد.

در حال حاضر، صد ها میلیارد کهکشان توسط میدان بی نهایت عمیق تلسکوپ فضایی هابل در مدت یک سال شمرده شده است. هابل

با نشانه گرفتن به یک قسمت کوچک آسمان برای چند ماه؛ یعنی یک نقطه کوچک کمتر از یک دهم یک میلیونم آسمان را جستجو

میکند.
تصویر
چرچویل می گوید: "شما به آسمان می نگرید و با خود می گویید که چه تعداد کهکشان را می توانم ببینم؟ بعد معلوم می شود که

چقدر شمار آن زیاد است." شما تعدادی از کهکشان در یک قسمت کوچک آسمان (به اندازه یک سانتی متر مربع) را بشمارید و همه

آسمان را با این قسمت کوچک ضرب کنید. در نتیجه می بینید که چقدر شمار کهکشان ها در آسمان زیاد است.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

عظمت کيهان و علم نجوم




ما در علم نجوم نياز داريم که درباره کميتهاي بزرگ، فواصل بزرگ، زمانهاي بلند و جمعيتهاي زياد سخن بگوييم، و اين مقادير را در ابعاد

ميليون و ميليارد (ميليون 1000) اندازه بگيريم. فواصل در کهکشانها آنقدر بزرگند که عاقلانه نيست براي اينکه آن را با مقياس هاي

معمولي، که براي اندازه گيري فواصل در زمين به کار مي بريم، مانند مايل يا کيلومتر بيان کنيم. حتي اگر ميلياردها مايل يا کيلومتر

حرکت کنيم نيزنخواهيم توانست خيلي از زمين دور شويم. مي توانيم فواصل بزرگ را با مدت زماني که نور با سرعت زيادي آنرا بپيمايد،

مشخص کنيم، و اين به ما اجازه مي دهد اعداد کوچکتري به کار ببريم. بدين طريق به جاي آنکه بگوييم خورشيد 93000000 مايل با ما

فاصله دارد مي توانيم بگوييم 8 دقيقه نوري فاصله دارد. فاصله زمين تا خورشيد 1 واحد نجومي (Astronomical Unit: AU) خوانده

ميشود.

5 ساعت طول مي کشد تا نور، فاصله خورشيد تا پلوتو را بپيمايد- که {قبلاً} دورترين سياره در منظومه شمسي {محسوب مي شد}-

بنابراين مي گوييم پلوتو در فاصله حدود 5 ساعت نوري يا 40 AU (واحد نجومي) از خورشيد قرار دارد.

با نگاهي به آسمان شب مي توانيد صدها نقطه ي روشن ببينيد. بيشتر آنها ستاره هايي هستند در کهکشان ما «راه شيري» که

يکي ازشايد ميلياردها کهکشان در جهان باشد. نزديکترين ستاره به خورشيد پروکسيما قنطورس- کوچکترين عضو سيستم سه تايي

آلفا قنطورس در فاصله 2/4 سال نوري است. يک سال نوري، مسافتي است که نور در يک سال پيموده است، وبرابر است با 46ر9

ميليون ميليون يا 1012 × 9.46 کيلومتر. پس مي بينيد که استفاده کردن از واحد کيلومتر براي فواصل نجومي عملي نيست.
تصویر
ما در کهکشان راه شيري زندگي مي کنيم. دليل اين نامگذاري اين است که از ديد ما مانند يک نوار درخشنده ي سفيد رنگي در آسمان

شب ديده مي شود. کهکشان راه شيري يک سيستم عدسي مانند بزرگ، شامل ميلياردها ستاره است. خورشيد ما فقط يکي از

آنهاست. وقتي اين کهکشان با نور دهي طولاني مدت عکس برداري مي شود، قسمتهايي از که آن قابل ديدن با چشم غير مسلح

نبود، نمايان مي شود. دراين تصوير قسمتي از مرکز کهکشان در صورت فلکي قوس نشان داده شده است. نوارهاي تاريکي از غبار

ميان ستاره اي در مقابل نور ميليونها ستاره قرار گرفته است. سحابي هاي تابشي سرخ و سحابي بازتابي آبي نيز قابل رويتند. راه

شيري شبيه کهکشان آندرومرا است. توجه کنيد که اين تصوير شبيه قسمت کوچکي از کهکشان مارپيچي NGC891 است که

در تصوير بعد نشان داده شده است. ستاره قلب العقرب يک غول سرخ است، با حجم 300 برابر خورشيد، که به صورت يک ستاره روشن

در پايين مرکز تصوير ديده مي شود.

اگر خورشيد را در فاصله ي 200 متري از زمين قرار دهيم و زمين به اندازه يک سکه ي 2 ريالي باشد، قنطورس بايد در فاصله 56300

کيلومتري قرار گيرد. همانطور که مي بينيد، بازهم اين ستاره در فاصله اي نه چندان نزديک قرار مي گيرد. خورشيد ستاره اي است

معمولي که نزديکترين ستاره به زمين محسوب مي شود. راه شيري يک منظومه ي عدسي شکل غول آسا است که شامل ستاره ها،

گازهاي ميان ستاره اي، غبار و ماده اسرارآميز سياه مي باشد. ستاره شناسان تخمين زده اند که راه شيري حدود 200 ميليارد ستاره

دارد، بيشتر از تعداد دانه هاي شن در چندين کيلومتر ساحل شني! نور 100000 سال طول مي کشد تا از يک طرف اين عدسي به طرف

ديگر آن برود، بنابراين اگر فکر مي کنيد خورشيد به طور غيرقابل تصوري دور است ديگر چطور مي خواهيد فواصل کيهاني را تصور کنيد؟!

بقيه کهکشانها ميليونها يا حتي ميلياردها سال نوري از ما دورند. چه مي توانم بگويم؟ جهان فضاي بزرگ متحيرکننده و بسيار عظيمي

است (و پيوسته در حال بزرگتر شدن است!)

خورشيد ما در جايي قرار گرفته است که مي توانيم به آن حومه ي راه شيري بگوييم، در فاصله حدود 30000 سال نوري از مرکز.

خورشيد، مرکز کهکشان را دور مي زند و تحت تاثير قوه جاذبه مرکزکهکشان در هر 250 ميليون سال، يک «سال کيهاني» را ايجاد ميکند.

اگر در موقعيتي تاريک و دور از نور چراغهاي شهر، با دقت به آسمان بنگريد، خواهيد فهميد که بيشتر ستارگان در نوار پهن سفيدرنگي،

از يک سو به سوي ديگر آسمان جمع شده اند.

اين نوار، کهکشان راه شيري ما است که از موقعيت ما، که در درون آن هستيم اين طور ديده مي شود. وقتي مطالعات خود را با دوربين

دو چشمي يا تلسکوپ، حتي با نوع کوچکي از آنها، ادامه مي دهيم همانطور که اولين بار گاليله در سال 1609 چنين کرد، ميليونها

ستاره ديده مي شود که با چشمان غيرمسلح ديده نمي شدند.
تصویر
خوشه هاي کهکشاني ساختارهاي بزرگي در جهان اند. آنها شامل صدها يا هزارها کهکشانند که که توسط نيروي گرانشي بدور مرکز

جرم مشترکشان مي چرخند. اين تصوير با تلکسوپ 5/3 متري WIYN در کيت پيک آريزونا گرفته شده است، که نشان دهنده

خوشه کهکشاني Abel 98 مي باشد. اين خوشه ي کهکشاني در فاصله عظيم 1000 ميليون سال نوري از ما قرار دارد، يعني

اينکه نوري که اين تصوير را ساخته 1000 ميليون سال را طي کرده تا از آنجا به اينجا بيايد. همه ي اين تکه نورها در اين عکس کهکشانند

که بعضي از آنها کروي اند و گرد به نظر مي رسند، و بقيه عدسي مانند هستند و در بعضي جهات، تخت به نظر مي رسند. صدها

کهکشاني که قسمتي از اين خوشه اند، هر کدام شامل ميلياردها ستاره هستند.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

عمیق ترین تصویر فرابنفش: دریایی از کهکشانها




تلسکوپ بسیار بزرگ VLT عمیق ترین تصویر زمینی در طول موج فرابنفش را از نقطه ای از آسمان تهیه کرده است که تقریبا

تمامی آسمان با کهکشانها پر شده است!! هر کدام از این نقطه هایی که در تصویر می بینید یک کهکشان یا به عبارت بهتر مجموعه ای

از میلیاردها ستاره است: هر نقطه = صدها میلیارد ستاره!!!

این کهکشانها هر کدام یک میلیارد بار از حد توانایی چشم انسان کم نور تر اند و همچنین طول موجی دارند که مستقیما با چشم بشر

قابل رؤیت نیست. در این تصویر تعداد زیادی از کهکشانهای تازه کشف شده ، دیده می شوند. این کهکشانها آنقدر دورند که ما آنها را در

وضعیتی می بینیم که جهان تنها 2 میلیارد سال سن داشت!!!!
تصویر
این تصویر خود شامل 27 میلیون پکسل می باشد و نتیجه ی حدود 55 ساعت رصد و عکاسی مداوم توسط ابزاری به نام «طیف نگار

چند جسمی مرئی» (VIMOS) می باشد.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

تصادم خوشه ها




یک برخورد قدرتمند دو خوشه ی کهکشانی توسط تلسکوپ فضایی هابل تصویر برداری شده است. رصدخانه ی پتوی x چاندرا

هم شواهدی یافته است که وجود ماده ی تاریک را در این دو خوشه تأیید می کند. رصد این خوشه که MACS J0025.4-1222

نام دارد، مشخص کرده است که یک برخورد عظیم، ماده ی تاریک را از ماده ی معمولی جدا کرده است.
تصویر
خوشه ی کهکشانی و گازهای درون آن


خوشه ی MACS J0025 بعد از یک برخورد پرعظمت بین دو خوشه ی بزرگ بوجود آمده است. با استفاده از تصاویر نورمرئی از

تلسکوپ هابل، تیم محقق این توانایی را پیدا کرد که توزیع جرم مواد تاریک و معمولی را کشف کند. با استفاده از تلسکوپ هابل

نقشه ی ماده ی تاریک تهیه شده است (قسمت آبی رنگ) که با تکنیکی به نام عدسی گرانشی انجام گرفته است. اطلاعات رصد

خانه ی چاندرا کمک کرد که توزیع جرم معمولی را پیدا کنند. این ماده ی معمولی بیشتر به صورت گاز داغ می باشد که در پرتوی X

می درخشد (قسمت صورتی).

با ترکیب دو خوشه و شکل گیری MACS J0025 (هرکدام از دو خوشه تقریبا چندین کوادریلیون برابر خورشید جرم دارند!) که با

سرعت چندین میلیون کیلومتر بر ساعت به سوی هم حرکت می کردند، گاز داغ درون دو خوشه با هم برخورد نمودند و کند شدند، ولی

ماده ی تاریک درست از میان آنها عبور کرد. جدایی بین مواد با رنگهای صورتی و آبی نمایش داده شده است که شوهدی برای ماده ی

تاریک است و این نظر را تأیید می کند که ذرات ماده ی تاریک با همدیگر واکنش می دهند. البته این واکنش بسیار ضعیف جدای از

کشش گرانشی است.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

زایشگاه ستاره ای کیهانی




دانشمندان کهکشانی کشف کرده‌اند که مانند یک کارخانه‌ی ستاره‌سازی، سالانه 4000 ستاره تولید می‌کند.

ستاره‌شناسان،‌ یک ماشین کیهانیِ تولید ستاره کشف کردند. کهکشانی در جهان بسیار دور که با آهنگی شگفت‌انگیز ستاره تولید

می‌کند: 4000 ستاره در سال! در مقایسه، کهکشان خود ما هر سال 10 ستاره تولید می‌کند. این آهنگ باور نکردنی نشان می‌دهد

که برای اولین بار شاهد شکل‌گیری یکی از بزرگترین کهکشان‌های بیضوی هستیم.

این کشف حاصل رصد چندین تلسکوپ در طول موج‌های مختلف است. در نور مریی این کهکشان به خاطر فاصله‌ی زیادش به صورت

لکه‌های محوی دیده می‌شود. اما مشاهده این لکه‌های محو در طول موج‌های فروسرخ و طول موج‌های زیرمیلیمتری، آن را به صورت

یکی از درخشان‌ترین کهکشان‌های دوردست نشان می‌دهد. درخشندگی قیاسی از آهنگ تولید ستاره در کهکشان است. شناخت

این کهکشان با چنین خواص غیر عادی تنها با بررسی آن در تمام طیف الکترومغناطیسی امکان‌پذیر بود.
تصویر
نور سبز (طیف مریی) گاز را در این کهکشان نشان می‌دهد. نور آبی (طیف مریی)‌ کهکشان‌های زمینه را نشان می‌دهد که آهنگ

ستاره‌سازی بالایی ندارند. رنگ زرد/نارنجی (طول موج‌های فروسرخ نزدیک)‌ نور ستاره‌‌ها را از قسمت خارجی کهکشان نشان می‌دهد.

لکه قرمز سمت چپ، یکی دیگر از کهکشان‌های زمینه است که آهنگ ستاره زایی بالایی ندارد.

این کهکشان در دسته کهکشان‌های «ستاره‌زا» (starburst) قرار دارد و درخشنده‌ترین آن‌ها به حساب می‌آید. دلیل این درخشندگی،

شمار عظیم ستاره‌های جوان در آن است. هنگامی که ستاره‌ها زاده می‌شوند، به شدت نور فرابنفش می‌تابانند و مقدار زیادی غبار

تولید می‌کنند. غبار، نور فرابنفش را جذب می‌کند و گرم می‌شود،‌ سپس با تابش در طول موج‌های فروسرخ و زیرمیلیمتری، گرما را به

محیط پس می‌دهد. فرآیندی که باعث می‌شود این کهکشان در نور فروسرخ به طور غیر عادی بدرخشد.

ستاره شناسان در طول موج مریی فاصله دقیق این کهکشان را اندازه گرفتند:‌ 3ر12 میلیارد سال نوری. دیدن این کهکشان مثل این است

که به تماشای جهان در سن 3ر1 میلیارد سال بنشینیم. (سن جهان 7ر13 میلیارد سال برآورد شده است). اگر سن جهان را با سن یک

انسان مقایسه کنیم، این کهکشان را در 6 سالگی جهان می‌بینیم. آهنگ ستاره‌سازی این کهکشان با استفاده از طول موج‌های

رادیویی اندازه گرفته شده است: 1000 تا 4000 ستاره در سال. با این آهنگ، کهکشان تنها 50 میلیون سال زمان نیاز دارد تا به کهکشانی

هم‌اندازه بزرگترین کهکشان‌هایی که امروزه می‌بینیم تبدیل شود که این زمانی نه چندان طولانی در مقیاس کیهانی است. پیش از این

کشف، دورترین کهکشانی که چنین آهنگی را نشان می‌داد، کهکشانی در فاصله 7ر11 میلیارد سال نوری در سن 9ر1 میلیارد سال

جهان بود.
تصویر
یک کهکشان با قدرت ستاره زایی بسیار، که شبیه این کهشان مذکور است.


تولید ستاره در این کهکشان با «مدل سلسله مراتبی»(Hierarchical model)، متعارف‌ترین تئوری شکل‌گیری کهکشان‌ها، ناسازگار

است. بنابر این تئوری، کهکشان‌ها ستاره‌هایشان را به آهستگی و با گذر زمان، با مصرف قسمت کوچکی از مواد کهکشانی می‌سازند

و نه در فرآیند بزرگی از ستاره‌سازی آنچنان که در این کهکشان دیده می‌شود. پرسش این است که این کهکشان یک استثنا است یا این‌

که بیشتر کهکشان‌هایی که در ابتدای جهان شکل گرفته‌اند چنین آهنگ بالایی از تولید ستاره داشته‌اند. پاسخ این سوال می‌تواند سطح

سازگاری تئوری سلسله مراتبی را با واقعیت تعیین کند.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

شکر در اعماق فضا




به تازگی مقداری مولکول آلی شکر در ناحیه ای از کهکشان ما، جایی که امکان وجود سیاره های قابل سکنی در آن است کشف شده

است. تیمی بین المللی از دانشمندان با استفاده از رادیو تلسکوپ IRAM در فرانسه در ناحیه ای از فضا که ستاره های پرجرم

در حال شکل گیری هستند و در فاصله حدود 26000 سال نوری از زمین موفق به کشف یک مولکول آلی شکرشدند، که میتواند به طور

مستقیم ما را به منشأ حیات هدایت کند .

دکتر سرنا ویتی Serena Viti یکی از مقاله نویسان در این زمینه می گوید:" کشف گلیکولالدهید glycolaldehyde، مولکول

پایه شکر، دستاوردی مهم برای ماست چراکه این نخستین باری است که این مولکول نزدیک به یک ناحیه تشکیل ستاره وجایی که

سیارات احتمالی دارای امکان بالقوه حیات هستند کشف شده است".

وجود Glycolaldehyde وواکنش های آن میتواند سبب شکل گیری ریبوزها( ribose) که یکی از ذرات اصلی و کلیدی

سازنده نوکلئیک اسید ها است شوند و به نظر میرسد این مولکول ،مولکول مرکزی و اصلی منشأ حیات است.

Glycolaldehyde قبلا در نواحی مرکزی کهکشان ما ،جایی که کاملا با بقیه نواحی کهکشان متفاوت است ،کشف شده بود، ولی

کشف جدید که در ناحیه ای به نام ‘G31.41+0.31’ ودور از مرکز کهکشان صورت گرفته نشان دهنده آن است که تولید این ذره

کلیدی حیات در تمام نواحی کهکشان صورت میگیرد. این خبر بسیار خوبی برای جستجوهای ما در یافتن حیات خارجی است، زیرا

وجود گسترده این مولکول، شانس وجود مولکول های حیاتی دیگر، در کنار آن ودر ناحیه ای که سیارات زمین- مانندِ احتمالی وجود دارند،

را بهبود می بخشد.

پروفسور Keith Mason مدیر اجرایی تیم STFC میگوید:"کشف این مولکول آلی شکر در یک ناحیه تشکیل ستاره در فضا

بسیار هیجان انگیز است و اطلاعات سودمند و باورنکردنی ای را در جستجوی حیات های بیگانه در اختیار ما قرار خواهد داد. اینگونه

تحقیقات و تحقیقات گسترده دیگری که توسط محققان اروپایی و طی پروژه ای اختر شناختی صورت میگیرد به طور مستمر دانش ما را

در مورد جهان افزایش و اروپا را همچنان پیشگام درعلم اختر شناسی نگاه خواهد داشت."

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

تصویری از اعماق یک جهان جزیره ای




این «جهان جزیره‌ای» پر گرد و غبار، یکی از درخشان‌ترین کهکشان‌های آسمان است. NGC 253 که تقریبا از پهلو آن را می‌بینیم، نزدیک

به 13 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و بزرگترین کهکشان گروه کهکشانی «حجار»، همسایه‌ی گروه محلی خودمان است. این تصویر

دقیق و نگاه نزدیک با جزئیات فراوان، از داده‌های دوربین بررسی پیشرفته‌ی هابل (ACS) بدست آمده است.
تصویر
از سمت چپ که شروع کنیم، هسته‌ی کهکشان قرار دارد، پانارومای این کهکشان با رشته‌های گاز و گرد و غبار میان ستاره‌ای ادامه

مییابد و به ستارگان جدا افتاده در انتهای صفحه‌ی کهکشان منتهی می‌شود. محدوده‌ی میدان گرانشی این کهکشان گستره‌ای به

وسعت 50 هزار سال نوری را پوشش می‌دهد. اطلاعات این عکس بخشی از طرح ANGST است. طرحی با عنوان « نگاه ACS

به کهکشان‌های اطراف ما» که هدفش کمک به درک بهتر جهان پیرامون ماست.



دوستان برای دیدن تصویر اگه با کلیک بر روی دکمه zoom به مشکل برخوردید از گزینه Wiew image و zoom استفاده کنید

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: کهکشان ها

پست توسط اماتور »

پیچ و تاب یک کهکشان مسطح




تصویری از کهکشان ESO 510-13 که توسط تلسکوپ هابل به ثبت رسیده می تواند به خوبی انحنا و پیچ و تاب صفحه مسطح

این کهکشان را نمایش دهد.

بیشتر کهکشان های مارپیچی صفحاتی مسطح متشکل از میلیون ها ستاره و سیاره و همچنین گازهای کیهانی هستند که به دور

مرکز کهکشانی در حال گردشند. این صفحه ها به واسطه طبیعت برخورد ابرهای گازی در اوایل دوران شکل گیری کهکشان به این شکل

مسطح شده اند. با این همه در اکثر این کهکشان ها پیچ و تابی دیده می شود، حتی در کهکشان راه شیری و تلسکوپ فضایی هابل

نیز در یکی از تصاویر خود از کهکشان ESO 510-13 که در فاصله 150 میلیون سال نوری از زمین قرار داشته و وسعتی برابر 100

هزار سال نوری دارد، توانسته پیچ و تاب این کهکشان را به خوبی نمایش دهد.
تصویر
بعضی از اخترشناسان بر این باورند که طبیعت پر پیچ و تاب تعدادی از کهکشان ها ساخته دست تعاملات گرانشی میان کهکشان ها و

یا حتی برخورد میان آن ها است. با این همه دلیل اصلی چنین پدیده کیهانی در کهکشان ها هنوز در دست مطالعه و بررسی قرار دارد.

بر اساس گزارش پاپ ساینس، این کهکشان نمونه ای واضح از کهکشان های پیچ و تاب خورده است که تصویر آن توسط تیم میراث هابل

و با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل به ثبت رسیده است.

ارسال پست