ما چیزی به نام "عامل افزاینده" نداریم که گراویتون باشد.chikh نوشته شده:ببینید شما وقتی میتوانید جاذبه را به آب یا شیشه تشبیه کنید که آن را مانند این دو بازدارنده در نظر بگیرید! یعنی اگر ما وارد میدان گرانشی شویم مثل این است که وارد آب شده ایم و با ورود به آن هر لحظه از سرعت ما کاسته شود! پس با توجه به اینکه جاذبه یک عامل افزاینده است و با ورود ما به ان هر لحظه بر سرعتمان افزوده میشود اینجاست که دیگر نمیتوان کند شدن فوتون را در جاذبه مانند آب در نظر گرفت. یعنی اگر یک فوتون با یک گراویتون برخورد کند نمیتوان گفت مانند این است که به یک الکترون برخورد کرده! گراویتون یک عامل افزاینده است و با برخورد فوتون به آن چون سرعت فوتون بیشتر از c نمیشود این افزایش انرژی را با کاهش بسامد نشان میدهد. ولی هیچ کند شدنی در کار نیست.(طبق نظریه شما)هرمز پگاه نوشته شده:خود شما انگیزه ی کاهش تندای فوتون در اب و شیشه و ..
را درنگ برهمکنشی فوتون با ریزگان این مدیوم ها دانستید.
شما از برهمکنشی فوتون با اتم های شیشه یا
مولکول های آب سخن گفتید و گفتید که برهمکنشی
زمان نیاز دارد. این هم یک برهمکنشی میان ریزگان
بنیادین ماده بود( که اتم های اب از ان درست شده اند)
ولی ناگهان در باره ی برهمکنشی با گراویتون ها
گفتید که زمان نیاز ندارد.گفتیم که گراویتون عامل افزاینده است پس کند شدنی هم در کار نیست.هرمز پگاه نوشته شده:اینهم که فرمودید که " هرچه گرانش بیشتر باشد .."
همان خود هم ارز چگالی گراویتون هاست. پس هرجا
گراویتون انبوه باشد، همانجا زمان نسبی کندتر
است. پس گراویتون با این کندی در پیوند است.منظورمان از بی درنگ این بود که هنگام برخورد فوتون با گراویتون مانند برخورد با الکترون مکثی روی نمیدهد چون گراویتون عامل افزاینده است و گرنه حتی با این حال هم طبق نظریه کوانتوم این برهمکنش کمتر از زمان پلانک روی نخواهد داد.هرمز پگاه نوشته شده:این است که شگفت زده شدیم که شما با بـُرندگی
فرمودید که گراویتون بی درنگ با الکترون و فوتون و
.. برهمکنش دارد.
بسته به اینکه فوتون از میدان دور یا به آن نزدیک
میشود، همکنشی با گراویتون ها، میتوانند توانمایه ی
فوتون را کاهش یا افزایش دهند، اینکار آنها، پیام آنهاست
و همانگونه که گفتیم، همواره "افزاینده"(?) نیست. پیام آنها
یک چیز است و خود روند برهمکنش یک چیز دیگر است
که چه فوتون بیرون برود چه درون بیاید، روی میدهد
و این روی دادن، به وارون گفته ی شما ، نمیتواند بیدرنگ
باشد، همچنان که برهمکنش فوتون با ریزگان شیشه، به
گفته ی خودشما، بیدرنگ نیست، مگر اینکه شما به
انگیزه ای گراویتون را تافته ی جدا بافته دانسته و
این بیدرنگی را از خود به گراویتون بخشیده باشید.
---
این برهم کنش با گراویتون ها، هتا بروی ما که روی زمین
ایستاده ایم انجام میشود، بی اینکه تندایی به ما بیفزاید یا بکاهد!!
---
فزون بر این تاجایی که میدانم، بسامد همان فرکانس است و
بسامد با افزایش توانمایه فوتون، افزایش پیدا میکند و نه کاهش.
گمان کنم با درازای خیزه ( طول موج) یکی گرفته باشید.