انهدام نسبیت خاص و عام آلبرت اینشتین (به همراه مقالات)

[thetime]

نسخه خارجی این مقاله رو واسه همین فیزیکدان مشهوری که باهاش مصاحبه کردین فرستادین؟ نظرش چی بود؟

[[email protected]]

سوال خیلی خوبی پرسیدی راستیتش در ابتدا نسخه ی انگلیسی ساعت نوری خارجی رو براش فرستادم، حدود پنج شش ساعت بعد برام ایمیل زد و گفت مقاله ات رو خوندم و برای من تابش زمینه ی کیهانی را مثال زد که دقیقا ً نفهمیدم منظورش چیه بعد چند تا سوال راجع به تفسیر کمیت هایی که تو مقالم بود ازم پرسید که جوابشو واضح دادم و بعد دیگه هیچی نگفت و شروع کرد از نظریه ی خودش دفاع کردن و من هم متقابلاً حمله کردن! بعد از یک حمله ی معقول و منطقی طی یک ایمیل طولانی دیگه جواب ایمیل هام رو نداد!
وقتی نامه ی این آقا رو برای مدیر مجله ی خودم (که طرف رو میشناخت و خودش به من توصیه کرد که با ماسرلیز ارتباط برقرار کنم) فرستادم، مدیر مجله گفت که مثال تابش زمینه ی کیهانی که آقای "ماسرلیز" زده بود، در اصل می تونه به نفع نظریه ی من باشه. جالبه که وقتی خود میدر مجله که یه خانوم 74 سالست، لیسانس فیزیک ام آی تی، فوق لیسانس برق و باز دکترای فیزیک همون ام آی تی رو داره، مقاله ی ساعت خارجی رو خوند یک ماه خبری ازش نداشتم بعد یه ایمیل رسمی با تایتل نام مجله برام فرستاد و نظرش رو گفت: نسبت به ایده ی شما شک دارم ولی این عقاید از نظر ما باید در دست رس عموم قرار گیرد!

مقاله ی نظریه ی غلظت رو که 15 صفحه بود فقط شش صفحه ازش رو خوند و نامه ی تاییدی برای چاپ برام فرستاد.

[[email protected]]

دیگه وقتی مقاله ی سوم رو براش فرستادم یه جورایی چشم بسته تایید کرد و فقط ایرادات نگارشی ازش می گرفت و وقتی یه فرمولی براش نا مفهوم بود خیلی مودبانه و با احتیاط ازم سوال می کرد. بعد از اون ازش نظر کلّیش رو راجع به مقالاتم پرسیدم وگفت:

Dear Mohammad,



Mainly I think you do a lot of deep thinking, and are not at all captured into the current thought patterns of mainstream Physics. My mission is to make novel ideas about Physics available to GED readers. There are hardly any other venues available for novel ideas about Physics, if they depart in any way from Einstein. That is the state of Physics today. I’m pretty sure that Einstein himself would not have wanted it that way! But that is the way it is. I see that you are in an engineering department, and that I believe that engineering is where all the sensible people are. One of my academic degrees is in Electrical Engineering, and all of my paid professional life was in engineering work of one sort or another. My colleagues at work generally questioned Einstein.



CKW

[lightwave]

البته یه جورایی این قضیه مشکوک هست ولی در "عمل" فکر نکنم پارادوکسی ایجاد کنه.کلا این حرکت دورانی در عین سادگی واقعا چیز عجیبیه!
اگر اینجوری باشه که شما میگویید پس اگر من دور خودم بگردم سرعت نسبی سر من با ستارگان خیلی دور حتی به بیشتر از سرعت نور هم میرسه!غیر از اینه؟(شاید ربطی به اصل ماخ هم داشته باشه این قضیه.)
پس همچین چیزی درست نخواهد بود که من با چرخاندن سر سرعت یک فضاپیما را خنثی کنم قبول دارید یانه؟چون در این صورت عکس این هم صادق خواهد بود یعنی با چرخاندن سر سرعت نسبی را میتوان به بینهایت رساند و این غیر ممکنه.
علتش اینه که کلا حرکت دورانی یه حرکت موهومی هست و یه جور تناقض درست میکنه ولی در واقعیت این تناقض موجودیت نداره
نمیشه گفت که نسبیت تو این مورد به اشتباه بر میخوره(به علت غیر واقعی بودن حرکت دورانی)و حداکثر میشه گفت که این نوع حرکت در نسبیت توضیحی نداره.
شما چه توضیحی دارید؟

[[email protected]]

اتفاقاً همین اصل ماخی رو که داری میگی داره یه جورایی این قضیه رو تایید می کنه، ماخ میگه وقتی تو داری دور خودت می چرخی نتایج فیزیکی که مشاهده می کنی معادل با حالتیه که تو ساکن باشی و به جاش جهان دور تو بچرخه یعنی با اینکه تو با چرخیدن به دور خودت باعث سرعت (ظاهری) خیلی زیاد ستاره های دور دست می شی ولی به علت دوران یه شتاب گریز از مرکز جزیی رو مثلا ً نوک دماغت احساس می کنه. حالا ماخ میگه اگه تو ثابت باشی و ستاره ها و جهان با همون سرعتی که می دیدی دورت بچرخند باز نیروی گریز از مرکز هر چند کم توی تو القاء می شه و باز روی نوک دماغت همون احساس رو پیدا می کنی. ببین دقیقاً اساس نسبیت ماخ وابسته به مشاهدست: مشاهدات یکسان= قوانین فیزیکی یکسان. یعنی وقتی تو داری دور خودت می چرخی واقعاً انگار جهان داره دورت می چرخه سرعت خیلی ها شون هم از یه فاصله ای به بعد بیشتر از نور میشه و به بی نهایت هم می رسه. البته این قضیه پیچیدست و باید بیشتر بحث کنیم

[[email protected]]

در ثانی این سرعت بینهایت هم وجود داره و نسبیت خاص مشکل داره که حد بالای سرعت برای تمام اشیاء قایل شده. من فکر کنم فقط و فقط سرعت نور رو نمیشه تغییر داد ولی این دلیل نمیشه که همه ی اشیاء دیگه هم نتونن از سرعت نور تجاوز کنند. این رو توی مقاله ی ساعت نوری خارجی توضیح دادم. ثالثاً اگه بازم مشکل داری می تونم حضوراً نظریه ام رو شیر فهمت کنم!

[lightwave]

در کل حرکت دورانی جدا از نسبیت خودش به اندازه کافی پارادوکسیکال است

در ثانی این سرعت بینهایت هم وجود داره و نسبیت خاص مشکل داره که حد بالای سرعت برای تمام اشیاء قایل شده. من فکر کنم فقط و فقط سرعت نور رو نمیشه تغییر داد ولی این دلیل نمیشه که همه ی اشیاء دیگه هم نتونن از سرعت نور تجاوز کنند.

با این جملت موافق نیستم.به نظرم این سرعت بینهایت فقط مربوط به حرکت دورانی میشه و این یه استثنا هست.و همچنین این سرعت مانند خود نیروی گریز از مرکز سرعتی غیر واقعی است هرچند وجود داشته باشد.
ولی اینکه جسمی واقعا بتونه به سرعت نور برسه به نظرم اشتباست حتی همچین چیزی حتی توسط آزمایش و تجربه هم مردوده.
...................
خب حالا سوالی که دارم:
نظریه شما آیا راجع به سرعت های دورانی نظری داره؟
وقتی اتری که شما معرفی میکنید ساختار مادی نداره چطور باعث شکست نور میشود؟
آیا این اتری که شما معرفی کردید همانند نیوتون چارچوب لخت مرجع است یا سرعت آن هم نسبی است؟

[matrix]

سلام دوست عزیز
چند ساعتی هست که دارم درباره نظریتون فکر میکنم.من تقریبا پنج ماه هست که یادگیری فیزیک رو شروع کردم و نمی تونم ادعا کنم از فیزیک خیلی می فهمم.
مقالتون رو یک مقدارش رو خوندم. من نه می خوام نظریتون رو رد کنم نه اثبات فقط می خوام دقیق تر اونو بفهمم.

اگر ما یک ریل دایره ای داشته باشیم و یک قطار با یک اتاق هم روی این ریل در حال حرکت باشد و ساعت نوری هم در داخل این اتاق باشد. و فرض می کنیم که شعاع این ریل دایره ای هم انقدر زیاد نباشد که لازم شود ما از دوربین استفاده کنیم.حال فرض کنیم به جای اینکه سر خود را همراه با قطار بچرخانیم یک دید 360 درجه داریم و می توانیم به طور همزمان اطرافمان را به طور کامل ببینیم.در این صورت فقط کافی است سر جای خود به طور ساکن بایستیم و نگاه کنیم و لازم هم نیست که فقط حرکت قطار را تعقیب کنیم بلکه میتوانیم همزمان همه چیز را همزمان ببینیم..وقتی این سناریو را در ذهنتان تصور میکنید دقیقا چه چیزی میبینید؟ چه نتیجه ای می توان گرفت؟

[[email protected]]

lightwave: بله؛ سرعت بیشتر از نور هم داریم و حقیقی هم هست من این ادعا رو بر اساس نتایج نظریه ی ساعت نوری خارجی میگم. در ضمن خلاف آزمایش هم نیست! باید نظریه رو بخونی تا متوجه بشی. یا باید سه سال صبر کنی تا من نسخه ی فارسیش رو منتشر کنم یا اگه می خوای زود تر بدونی به صورت خصوصی یا نیمه خصوصی برای تو و کاربران احتمالی دیگه حضورا ً توضیحش می دم. الان وقت و اجازه ی این کار رو ندارم.

ببین فعلا ً بر اساس نظریه ی غلظت هر شیء متحرک نسبت به شیء ساکن دچار غلظت میشه و این هم وقتی رخ می ده که ناظر از طریق دوربین شیء رو دنبال کنه و اگر سرش رو با حرکت شیء نچرخونه اونوقت غلظتی رو هم در اتاقک متحرک نمی بینه و توجیه اتساع زمان دقیقاً می افته گردن نسبیت خاص و اون مسیر موربی که نور طی می کنه و خودت هم اشاره کردی، فعلاً حرکت دورانی یا هر حرکت شتابدار دیگه هم مستثنی نیست. (هرچند که قبول دارم حرکت دورانی شاید یه خورده مشکل ساز باشه!)(دقت کن که من این پارادوکس رو با فرض وجود غلظت رفع کردم و فعلا ً مشکلی با نسبیت خاص نداریم). این اتر ساختار مادی اتمی و مولکولی نداره ولی به این معنی نیست که اصلا ً ساختار نداره و یا مثلا ً خواص فیزیکی مثل شکست، دما و انقباض و انبساط رو شامل نمی شه. ببین اون چیزی که امروزه ضریب شکست رو برای محیط های مادی هم تعریف می کنه به نوعی وابستگی اساسی به چگالی الکترونی دور هر اتم برای یه ماده داره که بر اساس کاربرد معادلات ماکسول درون ماده تعریف میشه ولی جالب اینجاست که وقتی فرض کنیم ماده ای داریم متشکل از گاز هلیوم دو بار یونیده یعنی تمام اتم هاش بدون الکترونند اون وقت معادلات ماکسول دچار یه سری مشکلات اساسی می شه و مثلا ً به جای موج معمولی پای گروه موج و اعداد مختلط به میون کشیده میشه و به زور و با یه سری فرض عجیب ضریب شکست رو با توجه به مقدار بار هر هسته تعریف می کنه حالا فرض کن بجای پروتن یه گاز متشکل از نوترون داریم که همگی بی بارند، من جایی ندیدم که معادلات ماکسول بتون ضریب شکست رو برای این گاز تعریف کنه در حالی که معقوله که یه ضریب شکستی داشته باشه در ضمن خود معادلات ماکسول برای پیشگوییِ خیلی از ضریب شکست های مواد معمولی هم دچار عدم دقت کافی میشه، می خوام بگم که اون ماده ای که تو میگی باعث ضریب شکست میشه خودش زیر سواله و معلوم نیست که دقیقاً چه عواملی توش دخیلند. اتر من هم از روی رفتارهای کُلّیش شناخته می شه و نه از ساختار جزئیش فقط در نظر بگیر که اتر من ضریب شکست داره، جرمش منفیه و در برابر بارهای مثبت، بارمثبت پیدا میکنه و بالعکس و .... . فعلا ً تا من تکلیفم رو با نسبیت خاص توی اون مقالم معلوم نکنم نمی خوام راجع به مطلق بودن یا نبودن این اتر صحبت کنم، بذار این سوالات عمیق تر رو به وقتی موکول کنیم که من اول "مطلقیت" رو معرفی کنم.

matrix2013: آفرین مثال خوبی زدی البته این نوع چشم هوشمند 360 درجه به فکر خودم هم رسیده بود، دقیقاً این چشم یا سنسور هیچ حرکت دورانی نسبی رو احساس نمی کنه و برای همین باید چیز جایگزینی به اسم غلظت رو درک کنه تا وقایع فیزیکی رو که مشاهده می کنه با ناظران دیگه مغایر نباشه [همین سنسور جادویی در واقع یکی از محرک های من برای این تئوری بود]

[matrix]

یه سوال داشتم
آیا این نظریه شما با مکانیک کوانتوم و عدم قطعیت هم در ارتباط است یا شما ارتباطی پیدا نکردید؟

[[email protected]]

فعلا ً من نتوانستم ارتباط قابل وصفی بین این نظریه با مکانیک کوانتوم پیدا کنم ولی نظریه ی ساعت خارجی حاوی نتایجیست که ارتباط نظریه را با مکانیک کوانتومی محتمل می داند.

[matrix]

این قسمت از مقالتون رو توضیح میدید

ناظری که حرکت اتاقک را از طریق یک دوربین تک چشمی یا نظیر آن دنبال می کند با اینکه مسیر نور را طولانی تر از آنچه در ساعت نوری خودش می گذرد نمی بیند ولی متوجه می شود که فضا-زمان در اتاقک دوار با ضریب شکست مشخصی غلیظ شده و باعث کندی سرعت نور می شود که ای کاهش باید مقداری را داشته باشد که دقیقا منجر به مقدار کندی زمان نسبیتی شود.

[thetime]

بهتر نبود به جای اینکه از ناظر تک چشمی استفاده کنید و چرخشش را با دنبال کردن حرکت اتاقک بیان کنید، از چارچوب مرجعی بهره می بردید که محور مختصات آن نسبت به چارچوب مرجع بیرونی در در حال چرخش است و نسبت به آن زاویه پیدا می کند. چون برای ناظر تک چشمی باید زمان رفت و برگشت نور و اثرات نسبیتی را روی خود نور رسیده از اتاقک به ناظر مرکزی نیز بررسی کنید تا دچار اشتباه نشوید.

[[email protected]]

matrix2013: ببینید نسبیت خاص اتساع زمان را برای شیء دوار پیشگویی می کند و آن هم از طریق مسیر مورب نور. (یکی از شکل های lightwave در مکاتبات قبلی همین مسیر مورب یا مثلثی شکل نور رو نشان می ده) ولی این ادعای نسبت خاص وقتی صحیح است که ناظر سر خود را در جهت حرکت اتاقک نچرخاند تا بتواند مسیر مورب را ببیند. ولی به محض آنکه سر خود را چرخاند و یا از طریق دوربین، اتاقک را دنبال کرد آنگاه دیگر طبق پیشگویی ِ نسبیت خاص مسیر نور را مورب نمی بیند و نور را به همان حالت خط مستقیم می بیند چون اتاقک نسبت به دایره ی دوربین ثابت است. خوب حالا دو حالت پیش می آید: 1- یا از دید این ناظر زمان دیگر متسع نمی شود و ناظر مرکز با حرکت جزئی سر آن را خنثی کرده و نسبیت خاص غلط است یا 2- نسبیت خاص صحیح است ولی باید برای توجیه کندی زمان در اتاقک به جای مسیر مورب نور چاره ی دیگری بیاندیشیم. من حالت دوم را انتخاب کردم و برای توجیه کندی ساعت فرض کردم که نور همان مسیر مستقیم را کندتر طی می کند. پس احتمالاً محیط غلیظ شده که باعث کندی سرعت نور گردیده است.

thetime: گفته ی شما با گفته ی من معادل است. در ضمن وقتی که ما مسیر نور را در نسبیت خاص مورب می بینیم مگر تاثیرات نورانی شیء را در نظر می گیریم؟ اساساً مگر نور از خود فوتون تولید می کند تا مسیرش را برای ما قابل رؤیت کند؟ در قسمت مسیر نور، خود اینشتین هم تصور ناظر را در نظر گرفته و نه قابلیت ناظر در دیدن آن را، چون مسیر نور را اساساً نمی شود دید.

[matrix]

من توضیح محیط غلیظ شده رو می خواستم اما در هر حال چیزی که توی نظریتون دیدم اینه که...

همون حالتی که گفتیم دید ما 360 درجه ای هست رو در نظر بگیرید.اگر دید ما بصورت تعقیب آن اتاق در قطار باشد و بقول مهندس های کامپیوتر مغزمون یک حالت single tasking باشد و به طور همزمان نتوانیم از همه دید 360 درجه ای خود استفاده کنیم در این صورت ما حالت خط مستقیم را میبینیم اما اگر مغزمون multi tasking باشد و ما همزمان بتوانیم از همه ظرفیت دید خود استفاده کنیم در اینصورت نمیتوان نتیجه گرفت که ما خط مستقیم آن را میبینیم و به صورت مورب در خواهد آمد. من این حالت رو که دیدم خاصیت ذره ای موجی نور و الکترون به ذهنم اومد و اون حالت اول شبیه حالت ذره ای و حالت دوم شبیه حالت موجی است.