زیرا اغلب اوقات جنگنده های جت با چشم غیر مسلح شناسایی نمیشوند بلکه توسط رادار شناسایی میشن و رادار رنگ جنگنده را نشان نمیدهد. اما حتی اگر اینطور باشد، آسمان در بیشتر مواقع آبی نیست. شما یک جت جنگنده در ارتفاع پایین را هر رنگی که میبینید. شما هرگز یک جت جنگنده با ارتفاع بالا را بدون رادار نمیتونید ببینید دید.حالا، اگر از پایین دیده شود، صرف نظر از اینکه هواپیمای خود را چه رنگی میکنید (و من در ارتفاع بسیار پایین صحبت نمیکنم اما میگویم حدود 3000 فوت به بالا)، اگر در طول روز آن را از پایین ببینید هواپیما سیاه به نظر میرسه. بنابراین به هر حال برجسته خواهد شد. اگر خیلی بلند باشد (مثلاً 30000 فوت) به هر حال تشخیص چیزی به اندازه یک جنگنده برای شما مشکل خواهد بود بنابراین واقعاً مشکلی نیست.نور خورشید در جو مانند مه آبی روشن/خاکستری عمل میکنه. به همین دلیله که وقتی در طول روز به بالا نگاه میکنید رنگ آبی میبینید. اگر جو صاف بود، فقط فضای سیاه یا نور سفید خورشید را میدیدید.حالا به این F-18 نگاهی بیندازید. میتونید ببینید که چگونه برخی از قسمت ها (مخصوصاً قسمت زیرین) سایه روشن تری از خاکستری دارند.
مثال نماد کوسه رو روی بدنه زیر دماغه میزارن فقط جهت تهاجمی تر نشون دادن رنگ مهم نیست
با این حال، زمانی که F-18 در سطح پروازه فقط خاکستری مستح به نظر میرسه و شروع به ترکیب شدن با اتمسفر آبی/خاکستری و زمین میکنه.دلیل اصلی رنگ آمیزی هواپیمای جنگنده به رنگ خاکستری استتار هست این هواپیما هنگام حرکت رنگهای زیادی را از منظرهای مختلف به نمایش میگذارد. اگر جنگنده ها به رنگ خاکستری درآیند محو شدن آنها در آسمان و در نهایت افق اسونتر خواهد بود. اگر و زمانی که هواپیما درگیر یک نبرد برد بصری باشه این نمیتواند دور از واقعیت باشد. با استفاده از این طرح رنگ هواپیما ممکنه عملاً غیرقابل تشخیص شود. هواپیما باید زمانی که روی آب است یا حتی در ارتفاع پایین (افق) ظاهر خاکستری تیره ای داشته باشد. در حالی که هواپیما از روی جت جنگنده دشمن میگذرد چشمتون باید به ابرهای خاکستری نگاه کند.
آسمان واقعا آبی نیست رنگ آبی در برابر رادار محافظت نمیکنه. به هر حال آن را میدیدیم. شواهد به ما نشان داده است که استتار مخرب صرف نظر از رنگ همیشه موثرتر از رنگ جامد است.
رنگ می تواند تأثیر بسیار واقعی بر بازتاب رادار داشته باشد. بنابراین از رنگ های مخصوص برای هواپیماهای رادارگریز استفاده می شد.
- جنگنده‌های رادارگریز معمولاً به رنگ سیاه یا تیره رنگ میشوند تا دید خود را به رادار کاهش دهند. مواد جاذب رادار ضد تشعشع بهتری میدهد ...شکل زاویه ای F-117 که به عنوان جنگنده های پنهان کار شناخته میشه برای انعکاس امواج رادار طراحی شده بود و با استفاده از مواد جاذب رادار تقویت میشد. از آنجایی که انتظار میرفت هواپیما فقط در شب کار کنه رنگ سیاه آن را به رنگ سیاه درآوردند تا تشخیص آسمان شب را دشوارتر کند.مواد جذب کننده رادار (RAM) یک کلاس تخصصی از مواد مبتنی بر پلیمره که بر روی سطح هواپیماهای نظامی رادارگریز مانند F-22 Raptor و F-35 Lightning II اعمال می شود تا سطح مقطع راداری را کاهش داده و در نتیجه آنها را بسازند. شناسایی توسط رادار سخت تر است.اطلاعات مربوط به ترکیب رم ها توسط سازندگان محافظت می شود. اکثر رم ها شامل ذرات فرومغناطیسی هستند که در یک ماتریس پلیمری با ثابت دی الکتریک بالا تعبیه شده اند. یکی از رایج ترین رم ها رنگ توپ آهنی نام دارد که حاوی کره های ریز با پوشش فلزی است که در یک رنگ مبتنی بر اپوکسی معلق هستند. کره ها با فریت یا آهن کربونیل پوشیده شده اند. هنگامی که تابش الکترومغناطیسی وارد رنگ توپ آهنی می شود توسط مولکول های آهن فریت یا کربونیل جذب می شود که باعث نوسان آنها می شود. سپس نوسانات مولکولی با آزاد شدن گرما از بین می روند و این یک مکانیسم موثر برای میرایی امواج الکترومغناطیسی است. مقدار کمی از گرمای تولید شده توسط نوسانات به بدنه هواپیما منتقل می شود و در آنجا پخش می شود .
چرا هواپیماهای رادارگریز در قسمت پایین به رنگ آبی آسمانی رنگ آمیزی نشده اند تا با نگاه کردن از زمین به سختی دیده شوند؟
در شب یا با ابرهای بین هواپیما و زمین، هواپیما به هر حال قابل مشاهده نخواهد بود، بنابراین رنگ مهم نیست. با این حال، در یک روز صاف، اگر هواپیما با رنگ آسمان همخوانی داشت، دیدن آن دشوارتر نخواهد بود؟یکی دیگر از مواردی که باید در نظر داشت این است که قسمت پایین هواپیما طبق تعریف بیشتر اوقات در "سایه" است، یعنی سمتی که در بیشتر ساعات روشنایی روز بیشترین فاصله را از خورشید دارد. به این ترتیب، با نگاه کردن به آسمان، هواپیما بدون توجه به رنگ آن تیره تر به نظر می رسد زیرا اساساً از پشت روشن می شود. بنابراین، رنگ آمیزی رنگی که با آسمان مطابقت داشته باشد اساساً خود را شکست می دهد زیرا چیزی تیره تر از خود آسمان می بینید. اگر می خواهید شانس دیده شدن از پایین را به حداقل برسانید، بهترین رنگ ممکن است سفید مات باشد، به طوری که از زیر تا حد ممکن روشن به نظر برسد، در حالی که از شعله های بازتابی که هواپیما را از دورتر از حد معمول قابل مشاهده می کند، اجتناب کنید. اگر خورشید مستقیماً یا نزدیک به بالای (پشت) هواپیما باشد، باز هم کار نخواهد کرد زیرا به دلیل کنتراست شدید نور بین منبع نور و قسمت زیرین هواپیما، همچنان تقریباً سیاه به نظر می رسد.در واقع تقریباً همه جنگنده ها (از جمله جنگنده های خاکستری "ساده") استتار شده اند. این فقط آن نوع استتار نیست که شما به دیدن آن عادت دارید. مشکل استفاده از طرح رنگ آبی معمولی "استتار" روی یک جنگنده تغییر مداوم ارتفاع و زاویه دید است.
یکی دیگر از مواردی که باید در نظر داشت این است که قسمت پایین هواپیما طبق تعریف بیشتر اوقات در "سایه" است، یعنی سمتی که در بیشتر ساعات روشنایی روز بیشترین فاصله را از خورشید دارد. به این ترتیب، با نگاه کردن به آسمان، هواپیما بدون توجه به رنگ آن تیره تر به نظر می رسد زیرا اساساً از پشت روشن می شود. بنابراین، رنگ آمیزی رنگی که با آسمان مطابقت داشته باشد اساساً خود را شکست می دهد زیرا چیزی تیره تر از خود آسمان می بینید. اگر می خواهید شانس دیده شدن از پایین را به حداقل برسانید، بهترین رنگ ممکن است سفید مات باشد، به طوری که از زیر تا حد ممکن روشن به نظر برسد، در حالی که از شعله های بازتابی که هواپیما را از دورتر از حد معمول قابل مشاهده می کند، اجتناب کنید. اگر خورشید مستقیماً یا نزدیک به بالای (پشت) هواپیما باشد، باز هم کار نخواهد کرد زیرا به دلیل کنتراست شدید نور بین منبع نور و قسمت زیرین هواپیما، همچنان تقریباً سیاه به نظر می رسد.
رنگ هواپیما اغلب به دلیل مدل تهدید، تفاوت کمی دارد، به عنوان مثال. پرواز خیلی بلند یا خیلی سریع برای اینکه اگر کسی به صورت بصری آن را ببیند تفاوتی ایجاد نمی کند. برای هواپیماهای با حرکت کندتر که ممکن است معطل شوند، ممکن است منطقی باشد. برخی از هواپیماها مانند هلیکوپترهای پلیس اغلب دارای رنگ سفید در پایین هستند، اگرچه من شک دارم که تفاوت زیادی داشته باشد.
آیا طراحان از یک پوشش RAM (مواد جذب کننده رادار) در طول و عرض یک هواپیمای جنگنده استفاده می کنند؟در واقع، تغییر رنگ در واقع پوشش RAM نیست، بلکه حسگرهایی است که نشان می‌دهند یک شی ورودی (مانند موشک) چه چیزی به سمت هواپیما می‌آید.به نظر می‌رسد که فرمول‌های رنگ مخفی، اسرار محرمانه‌ای هستند. در محفظه های آزمایش الکترومغناطیسی ما از مواد جاذب تشعشع (RAM) برای جذب میدان های سرگردان استفاده می کنیم.یکی از موثرترین انواع RAM شامل آرایه‌هایی از قطعات هرمی شکل است که هر کدام از موادی با تلفات مناسب ساخته شده‌اند. برای کار موثر، تمام سطوح داخلی محفظه آنکوئیک باید به طور کامل با رم پوشانده شود. بخش هایی از RAM ممکن است به طور موقت برای نصب تجهیزات برداشته شوند، اما باید قبل از انجام هر آزمایشی جایگزین شوند. برای اینکه به اندازه کافی تلفات داشته باشد، RAM نه می تواند رسانای الکتریکی خوب باشد و نه یک عایق الکتریکی خوب، زیرا هیچ کدام از این دو نوع در واقع هیچ توانی را جذب نمی کنند. به طور معمول رم هرمی از یک ماده فوم لاستیکی آغشته به مخلوط کنترل‌شده کربن و آهن تشکیل می‌شود. طول از پایه تا نوک ساختار هرم بر اساس کمترین فرکانس مورد انتظار و میزان جذب مورد نیاز انتخاب می شود. برای میرایی فرکانس پایین، این فاصله اغلب 60 سانتی متر (24 اینچ) است، در حالی که پانل های فرکانس بالا به اندازه 7.5-10 سانتی متر (3-4 اینچ) کوتاه هستند. پانل های RAM معمولاً روی دیواره های یک محفظه آزمایش EMC نصب می شوند که نوک آن به سمت داخل محفظه است. RAM هرمی سیگنال را با دو اثر کاهش می دهد: پراکندگی و جذب. پراکندگی می تواند به صورت منسجم، زمانی که امواج منعکس شده در فاز هستند اما به سمت گیرنده هدایت می شوند، یا به طور نامنسجم در جایی که امواج توسط گیرنده دریافت می شوند اما خارج از فاز هستند و بنابراین قدرت سیگنال کمتری دارند، رخ می دهد. این پراکندگی نامنسجم در ساختار فوم نیز رخ میدهد و ذرات کربن معلق باعث تداخل مخرب میشوند. پراکندگی داخلی می تواند منجر به کاهش 10 دسی بل شود. در همین حال، اشکال هرم در زوایایی بریده می شوند که تعداد پرش های یک موج در ساختار را به حداکثر می رساند. با هر پرش، موج انرژی خود را به مواد فوم از دست می دهد و بنابراین با قدرت سیگنال کمتری خارج می شود. یک نوع جایگزین از RAM شامل صفحات مسطح از مواد فریت است که به شکل کاشی های مسطح به تمام سطوح داخلی محفظه ثابت می شوند. این نوع دارای محدوده فرکانس موثر کمتری نسبت به رم هرمی است و به گونه ای طراحی شده است که بر روی سطوح رسانا خوب ثابت شود. به طور کلی نسبت به رم‌های هرمی مناسب‌تر و بادوام‌تر است، اما در فرکانس‌های بالاتر کارایی کمتری دارد. با این حال، اگر آزمایش‌ها به فرکانس‌های پایین‌تر محدود شوند، عملکرد آن ممکن است کاملاً کافی باشد (صفحات فریت دارای منحنی میرایی هستند که آنها را بین 30 تا 1000 مگاهرتز مؤثر می‌کند). یک نوع هیبریدی نیز وجود دارد، یک فریت به شکل هرمی. با داشتن مزایای هر دو فناوری، محدوده فرکانس را می توان به حداکثر رساند در حالی که هرم کوچک (10 سانتی متر) باقی می ماند.
