تاپیک جــــامع مقالات نجـــوم

مدیران انجمن: parse, javad123javad

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: «تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم »

پست توسط اماتور »

چرا خورشید هنگام غروب قرمز و نارنجی می‌شود؟



زیبایی خورشید در شامگاه بسیار جالب و دیدنی است اما کسانی که در شهرها زندگی می‌کنند از این زیبایی بی‌بهره هستند. بی‌گمان همة افراد چندین بار غروب خورشید را در کوهستان، کویر، کنار دریا و یا در مزرعه‌ای دیده‌اند و محو تماشای هنرنمایی و چیره‌دستی طبیعت در ترکیب رنگ‌ها شده‌اند. اگر از جنبه هنری و ادبی زیبایی غروب خورشید بگذریم و از لحاظ علمی این پدیده را بنگریم درک این زیبایی بطور حتم دوچندان خواهد شد.
هنگام غروب نور خورشید باید از بین توده‌ای از هوا و ذرات معلق در آن عبور کند این عامل سبب می‌شود که خورشید تار و قرمز به نظر برسد. میزان رنگ‌پذیری به خود هوا یا تا اندازه‌ای به آئورسلها (Aerosols) و ذرات معلق در هوا بستگی دارد. مقدار جذب و قرمز شدن ناشی از مجموع اثر جذب واقعی بخار آب، ازون و همچنین پراکنش ناشی از گازهای جوی، آئروسل‌ها و ذرات غبار است. آئروسل‌ها تجمعات کوچکی از گازها و مایعات هستند که اطراف هسته‌های متراکم بسیار ریزی مثل ذرات غبار به هم فشرده شده‌اند.
آئروسل‌ها بقدری کوچک هستند که به مدت طولانی در جو به صورت معلق می‌مانند. این ذرات به کندی رشد می‌کنند وقتی سنگین می شوند همراه با ذرات غبار درشت‌تر به خارج از جو یعنی بر روی زمین فرومی‌ریزند و ذرات آئروسل جدید تشکیل شده بطور پیوسته‌ جای آنها را می‌گیرند.
بخار آبی که باعث جذب واقعی در بعضی نوارهای طول موج طیف می شود گاهی نوارهای بارانی نامیده می‌شوند به این دلیل که نوارهای باران اغلب نوار قرمز را جذب می‌کنند و تمرکز زیاد آب سبب می‌شود که آسمان متمایل به سبز جلوه دهد.
ازون نوارهای پخشی ضعیفی در رنگ سبز و نوارهای پخشی قوی‌تر در ماورای بنفش دارد. دلیل اصلی آن که خورشید هنگام غروب به رنگ سرخ درمی‌آید این است که معمولاً بیشتر آئروسل‌ها و گازهای جوی نور‌آبی را قوی‌تر و شدیدتر از نور قرمز پخش می‌کنند. نور قرمز خورشید به چشم وارد می‌شود اما نور آبی آن در تولید رنگ آبی آسمان از بین می‌رود. دزون نیز به این پدیده کمک می‌کند.
حدود 80 درصد جو را گازهایی چون نیتروژن تشکیل می‌دهد. پراکندگی بواسطه این گاز به شدت طول موج بستگی دارد و به سمت نورآبی پیوسته در حال افزایش است. این پراکندگی به افتخار لردریلای که اولین بار توضیح ریاضی این پدیده را ارائه داده پراکندگی ریلای نامیده می‌شود. حدوداً نیمی از علت آبی بودن آسمان به دلیل پراکندگی ریلای و نیمی دیگر به علت پراکندگی ائروسل، ازون و جذب ایجاد می‌شود.
در آب و هوای صحرایی بخار آب کمتری وجود دارد بنابراین کمترین مقدار آئروسل در آن وجود دارد و به این خاطر آسمان کاملاً آبی بنظر می‌رسد. در آب و هوای شهری در مقایسه با آسمان صحرایی آسمان متمایل به سفید همراه با ته رنگ آبی کم‌رنگ است. در هنگام روز میدان دید افق نشانة خوبی است از مقدار قرمزی که در غروب خورشید در آن شامگاه دیده خواهد شد.
شدت نور خورشید از طلوع تا هنگام ظهر افزایش یافته و از هنگام ظهر تا هنگام غروب بتدریج افت می‌کند. از دید چشم ما خورشید در تمام روز تا هنگام غروب درخشندگی ثابتی دارد. کسی که موقع اعتدالین در ناحیة بیابانی به سمت غرب رانندگی کرده باشد می‌تواند درست در لحظة غروب تیره شدن درخشش خورشید را به چشم ببیند.
دلیل اینکه بین چشم و فیلم عکاسی اختلاف وجود دارد این است که چشم بطور لگاریتمی عکس‌العمل نشان می‌دهد ولی فیلم عکاسی بصورت خطی.
یک تغییر بینایی به مقدار یک درجه از درخشندگی برابر با 10 درجه تغییر در روی فیلم عکاسی است این یکی از علت‌های باارزش سیستم تنظیم دیافراگم دوربین عکاسی در گرفتن یک عکس خوب است. تنظیم خودکار چشم با درخشندگی منظره ممکن است مورد دیگری از قضاوت اشتباه را پدید آورد که این عمل را می‌توان از یک سیستم جمع‌آوری انرژی خورشید انتظار داشت. یک روز مه‌آلود یا پرغبار ممکن است به روشنایی یک روز صاف به نظر برسد.
این خطای بینایی تقریباً به این علت است که آسمانی که ما هر روز می‌بینیم ناحیة نزدیک به افق است. خورشید در آسمان صاف درخشنده است و سایه‌ها واضح و مشخص هستند در حالیکه این آسمان افق مایل به سفید روشن است. در روزهایی با آسمان صاف سیستم جمع‌آوری انرژی خورشید عالی کار می‌کند ولی در روزهای ابری انرژی مفید زیادی جذب نخواهد کرد زیرا سیستم جمع‌آوری انرژی خورشید نیز مانند فیلم عکاسی در مقایسه با چشم ما که لگاریتمی عمل می‌کند تقریباً خطی است.گاهی خورشید در هنگام غروب در حال فرورفتن به زیر ابرها دیده می‌شود اما هیچ رنگ‌آمیزی جالبی روی ابرها دیده نمی‌شود این بدان علت است که فواصل خالی در بین ابرها بقدری نیست که نور خورشید از میان آنها به ابرها برسد.
در برخی جاها غروب خورشید از طلوع آن زیباتر و در برخی جاهای دیگر برعکس است بدین سبب که به محل قرار داشتن ابرها بستگی دارد. در هر ناحیه ویژگی و وضعیت هوای محلی تأثیر زیادی بردرخشندگی خورشید در هنگام طلوع یا غروب دارد.
در شهرها نمی‌توان به خوبی از غروب در آسمان صاف لذت برد ولی مواقعی است که امکان داردخورشید هنگام غروب، هوای کثیف و آلوده به گرد و غبار را نیز بطور ظریفی رنگی جلوه دهد.
وقتی که آسمان صاف است در هنگام غروب، افق غربی زرد روشن است که در میان رنگ آبی آسمان روز محو می‌شود. وقتی سایة زمین از سمت الرأس گذشته و در آسمان غربی است، اغلب لکة زرد کم‌رنگ یا متمایل به صورتی می‌توان مشاهده کرد که بصورت پوشش دایره‌ای به 20 تا 30 درجه بالای محل خورشید در زیر افق می‌رسد.
رنگ‌هایی که خورشید در هنگام غروب به خود می‌گیرد همراه با تابش شفق ممکن است تا حدی برسد که دورنمایی پوشیده از برف را رنگی نشان دهند. زمانیکه خورشید از سطح افق پایین تر می‌رود و خط مرزی بین شفق و شب در قسمت غرب ناپدید می‌شود، سبز گوگردی تابش زرین را به سمت افق می‌راند. در جهت غرب اگر آن طرف افق صاف باشد نزدیک مرز نور و سایه ممکن است لکه‌های سرخ رنگی دیده می‌شود.
اکنون روشن‌ترین ستاره‌ها در بالای افق غربی دید، این منظره یکی از جالب‌ترین مناظر زیبا و آرام‌‌بخش در طبیعت خواهد بود.
اندکی پس از غروب خورشید، نور آبی که از ناحیة روشن جو می‌رسد هنوز در حدی است که با نور خورشید رسیده از حاشیة پایین ناحیة روشن درهم می‌آمیزد و نور ارغوانی نسبتاً کمیابی را ایجاد می‌کند. برای دیدن این نور ارغوانی هنگام غروب خورشید در یک آسمان صاف، یعنی حدوداً 12 دقیقه پس از غروب به 20 تا 30 درجة بالای افق غربی باید نگاه کرد.


منبع ذکر میشود

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: «تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم »

پست توسط اماتور »

شکار نشانه‌های تولد قمر جدید زحل توسط «کاسینی»



اختلال قابل مشاهده در تصاویر تهیه شده توسط کاسینی از لبه خارجی حلقه A زحل، شکل‌گیری قمر جدید این سیاره را نشان میدهد.

دوربین زاویه باریک فضاپیمای کاسینی ناسا در 15 آوریل 2013 اختلالاتی را در لبه خارجی حلقه A سیاره زحل رصد کرد؛ یکی از این

اختلالات، کمانی حدود 20 درجه روشن‌تر از محیط اطراف است که 1200 کیلومتر طول و 10 کیلومتر عرض دارد.
تصویر
اخترشناسان همچنین برآمدگی‌های غیرمعمولی در لبه حلقه مشاهده کردند و این کمان و برآمدگی‌ها احتمالا تحت تأثیرات گرانشی

یک جرم نزدیک بوجود آمده‌اند.به گفته محققان، جرم یخی در لبه خارجی حلقه A‌ احتمالا نشانگر تولد قمر جدید سیاره زحل است؛ نام

غیر رسمی Peggy برای این جرم کوچک با قطر حدود یک کیلومتر انتخاب شده است و به نظر نمی‌رسد که این جرم بزرگتر شده و رشد

کند و حتی احتمال از هم پاشیدن آن وجود دارد، اما فرآیند شکل‌گیری و حرکت آن در لبه خارجی حلقه زحل به درک بهتر محققان از سایر

قمرهای یخی این سیاره از جمله تیتان و انسلادوس کمک می‌کند.همچنین نتایج بدست آمده در این مطالعه، بینش جدیدی در خصوص

شکل‌گیری زمین و سایر سیارات منظومه شمسی ارائه می‌کند.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: «تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم »

پست توسط اماتور »

شک و تردید در مورد بزرگ‌ترین کشف دنیای فیزیک: آیا اخترشناسان قطب جنوب اشتباه کرده‎اند؟



در آخرین روزهای سال قبل، خبر بسیار هیجان‌انگیزی منتشر شد که دنیای فیزیک را تکان داد: اخترشناسان مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیت‌سونیان به رهبری جان کواچ موفق شدند با استفاده از رادیوتلسکوپ BICEP2 در قطب جنوب، نشانه‌های مستقیم امواج گرانشی نخستین را کشف کنند. امواج گرانشی نخستین، آخرین پیش‌بینی اثبات نشده نظریه نسبیت عام اینشتین هستند؛ نوسان‌هایی در چارچوب فضا که تورم اولیه عالم، آنها را در 13.82 میلیارد سال پیش و لحظاتی پس از آن‌که عالم شروع به منبسط شدن کرد، به وجود آورد.

اما اکنون گروهی سه نفره از کیهان‌شناسان در مقاله‌ای که نسخه اینترنتی آن در آرکایو منتشر شده، این کشف را زیر سوال برده و مدعی شده‌اند آن‎چه به عنوان مشاهده قطبیدگی حالت B اعلام شده، در واقع تابش «حلقه‌ رادیویی» است. این کیهان‌شناسان موفق به کشف ساختارهای محلی کهکشانی شده‌اند که سیگنالی قطبیده تولید می‌کند؛ سیگنالی که تا پیش از این برای اخترشناسان مطالعه کننده تابش ریزموج زمینه کیهانی (CMB) ناشناخته بود. به عقیده آنان، این تابش پیش‌زمینه جدید که می‌توان آن را در فرکانس‌های ریزموج و رادیویی مشاهده کرد، در عرض‌های کهکشانی بالا حضور دارد و به صورت بالقوه می‌توان آن را با سیگنال قطبیدگی حالت B که نشانه‌ای از جهان اولیه است و توسط امواج گرانش نخستین ایجاد می‌شود، اشتباه گرفت.

تابش‌های الکترومغناطیسی کهکشان ما دارای دو منبع مهم هستند که باید از سوی اخترشناسانی که در مقیاس بزرگ به مطالعه و نقشه‌برداری CMB می‌پردازند مورد توجه قرار گیرد. یکی از آنها تابش‌های تقویت شده (سینکروترون) الکترون‌هایی است که در میدان مغناطیسی کهکشان حرکت می‌کنند، و دیگری تابش قطبیده ناشی از غبار کیهانی است که اطلاعات اندکی راجع به آن وجود دارد. نقشه‌برداری‌های انجام شده از کهکشان راه شیری که در سال 1971 / 1350 انجام شد، همچنین نشانه‌هایی از «حلقه‌های رادیویی» یا تابش رادیویی پراکنده‌ای پیدا کرد که در مقابل تابش رادیویی زمینه کهکشان قرار می‌گیرد.
تصویر
امروزه اخترشناسان عقیده دارند که این حلقه‌ها توسط بقایای ابرنواخترهای باستانی ایجاد شده است که با انبساط مداوم طی ده‌ها تا صدها هزارسال، تا اندازه‌های بسیار بزرگ 100 تا 300 پارسک (هر پارسک معادل 4.3 سال نوری است و هر سال نوری، مسافتی است که نور در مدت یک سال با سرعت 300هزار کیلومتر بر ثانیه طی می‏‎کند) رشد کرده‌اند. این پوسته‌های منبسط شونده گاز و غبار توسط امواج ضربه‌ای ابرنواختری یا بادهای ستاره‌ای شتاب می‌گیرند و حلقه‌های رادیویی را به وجود می‌آورند.

پوسته‌های ابرنواختری
سوبیر سرکار، عضو گروه نظریه ذرات دانشگاه آکسفورد که از دهه 1980 / 1360 به مطالعه این حلقه‌های رادیویی مشغول است، معتقد است پوسته‌های ابرنواختری می‌توانند غبار را به نحوی به دام بیاندازد که تابش پیش‌زمینه مهمی در آزمایش‎های مطالعه CMB ایجاد کند. سرکار به کمک همکاران خود در دانمارک و آمریکا، داده‌های کاوشگر ناهمسانگرد ریزموج ویلکینسون (WMAP) را مورد بررسی قرار دادند و کشف کردند تابش پیش‌زمینه حلقه رادیویی به راحتی می‌تواند از دام روش‌های «پاک‌سازی» هر دو آزمایش فضایی دبلیومپ و پلانک فرار کند.

اخترشناسان به خوبی می‌دانند حلقه‌های رادیویی نوعی تابش سینکروترون ایجاد می‌کنند؛ تابشی که در اثر چرخ زدن ذرات باردار پرتوهای کیهانی درون میدان مغناطیسی این پوسته‌ها ایجاد می‌شود. نظریه جدیدی که به تازگی مطرح شده، این است که ذرات غبار که سرشار از آهن فلزی یا مولکول‌های فرومغناطیسی هستند، می‌توانند تابشی با طول موج کوتاه‌تر ایجاد کنند که به دلیل هم‌خطی این ذرات با میدان مغناطیسی کهکشانی حالتی قطبیده دارد. شگفت‌انگیز این است که سرکار و همکارانش مدارکی از این تابش را نه تنها در گستره فرکانس‌های رادیویی، بلکه در گستره تابش ریزموج (مایکروویو) نیز پیدا کرده‌اند. این منبع تابش می‌تواند آلودگی مهمی از سیگنال‌های حالت B ایجاد کند که ظاهرا توسط تلسکوپ بایسپ -2 شناسایی شده است؛ به ویژه اینکه محدوده‌ای از آسمان که توسط این تلسکوپ پایش شده است، محل عبور یکی از این حلقه‌های رادیویی است.
تصویر
سرکار می‌گوید اگر تلسکوپ بایسپ -2 قطبیدگی حالت B را مشاهده کرده باشد، «آنها نمی‌دانند که آیا منشاء آن کیهان‌شناختی است و نشانه مهمی از امواج گرانشی زمان تورم است، یا اینکه صرفا تابش پیش‌زمینه است.» محققان بایسپ -2 با اعمال تحلیل همبستگی متقاطع (Cross-Correlation) میان مشاهدات خود و بهترین مدل‌های موجود تابش پیش‌زمینه کیهانی، گزینه دوم را حذف کرده‌اند. اما سرکار می‌گوید: «این مدل‌ها منبع جدید تابش پیش‌زمینه‌ای را که ما شناسایی کردیم در نظر نمی‌گیرند. از آنجاکه گروه بایسپ -2 نقشه آسمان خود را به شکل عمومی منتشر نساخته‌اند، ما نمی‌توانیم بررسی کنیم که آیا مشاهدات آنها با ساختارهای پیش‌زمینه که اتفاقا یکی از آنها از همان منطقه آسمانی مورد مطالعه آنها عبور می‌کند، همبستگی دارد یا خیر.» بنابراین باید منتظر ماند تا مشخص شود که آیا یافته‌های سرکار، ادعای بایسپ -2 در خصوص مشاهده امواج گرانشی نخستین را رد می‌کند؛ یا اینکه نهایتا مشخص می‌شود تابش پیش‌زمینه اثری روی این یافته‌ها نگذاشته است.

فرکانس‌های بیشتر
پیتر کولس، فیزیک‌دان دانشگاه ساسکس می‌گوید: «بزرگ‌ترین نگرانی من راجع به نتایج بایسپ-2 این است که اندازه‌گیری‌ها تنها در فرکانس 150گیگاهرتز انجام شده است. برای متقاعد شدن اینکه سیگنال مذکور ماهیتی کیهان‌شناختی دارد و ناشی از منبع پیش‌زمینه‌ای نیست، باید منتظر شد و دید که آیا سایر اندازه‌گیری‌ها در فرکانس‌های دیگر نیز این یافته را تایید می‌کنند یا خیر. سیگنال واقعی کیهانی یکنواخت و مستقل از فرکانس است؛ در حالی‌که تابش پیش‌زمینه وابسته به فرکانس است. سوالی که باید پرسیده شود این است که آیا الگوی تابش در بخشی از آسمان که توسط بایسپ -2 مشاهده شده است، با اندازه‌گیری‌های فرکانس‌های دیگری مانند فرکانس‌های مشاهده شده توسط پلانک همبستگی دارد یا خیر. اگر پاسخ «مثبت» باشد، آنگاه محتمل‌تر این است که بایسپ-2 به جای تابش ناشی از مهبانگ، تابش قطبیده شده غبار کیهانی اندازه‌گیری کرده باشد.»
به گفته دیوید اسپرگل از دانشگاه پرینستون، تابش حلقه رادیویی به اندازه کافی ضعیف است که «آلاینده مهمی» در نقشه‌های دمایی پلانک و دبلیومپ نباشد. وی می‌گوید: «با این وجود، از آنجایی‌که سیگنال قطبیده کمتر از یک صدم سیگنال دمایی است، تحلیل این اثرات ریز به مراتب مهم‌تر از بررسی داده‌های قطبیده است.»
بررسی‌های موازی حیاتی
در حالی‌که مقاله اخیر سرکار تنها داده‌های دبلیومپ را در بر می‌گیرد، به گفته وی ساختارهای مشابهی در نقشه عمومی پلانک نیز دیده می‌شود. وی می‌گوید: «از نظر من، پذیرش ادعای بایسپ-2 از سوی جامعه بدون منتظر شدن برای بررسی‌های موازی حیاتی اشتباه است؛ مثلا بررسی اینکه آیا سیگنال مشابهی در فرکانس‌های مختلف نیز دیده می‌شود، یا اینکه آیا پلانک نیز به صورت مستقل این داده‌ها را تاییید می‌کند یا خیر.»
خوشبختانه، سرکار، کولس و اسپرگل همگی توافق دارند که هم اکنون همه نگاه‌ها به داده‌های قطبیده آینده ماهواره پلانک دوخته شده است؛ داده‌های که طی همین امسال تکلیف موضوع را مشخص می‌کند. اسپرگل می‌گوید: «پلانک اندازه‌گیری‌های قطبیده‌ای در تمام پهنه آسمان در فرکانس‌های مختلف انجام داده است. در نتیجه هم مشخصات جزئی از تابش کیهانی فراهم می‌کند و هم امیدوارنه می‌تواند نتایج بایسپ-2 را تایید کند و مدرکی قانع کننده فراهم کند که نشان دهد این تابش کیهان‌شناختی است.»

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: «تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم »

پست توسط اماتور »

آغاز ساخت مریخ‌نورد جدید ناسا



کار ساخت سومین مریخ‌نورد ناسا با هدف بررسی پوسته، گوشته و هسته سیاره‌سرخ به زودی آغاز خواهد شد.

، مأموریت اصلی کاوشگر سه پا InSight تعیین جامد یا مایع بودن هسته مریخ و علت فقدان صفحات تکتونیکی بر روی پوسته

این سیاره عنوان شده است.این کاوشگر ۴۲۵ میلیون دلاری علاوه بر بهره‌مندی از بازوهای رباتیک و دو ابزار جدید شامل «آزمایش لرزه‌ای

برای ساختار داخلی» و «جریان حرارت و خواص فیزیکی»، مجهز به لرزه‌سنج و میله حفاری است که امکان نفوذ به عمق 2.7 تا 4.5 متری

و بررسی ساختار داخلی پوسته، گوشته و هسته مریخ را فراهم می‌کند.

در طول 720 روز مأموریت در سیاره سرخ، مریخ‌نورد InSight برای نخستین‌بار اطلاعات جدیدی از ساختار داخلی این سیاره تهیه و در

اختیار محققان قرار خواهد داد.تیم علمی بین‌المللی شامل محققانی از کشورهای اتریش، بلژیک، کانادا، فرانسه، آلمان، ژاپن،

لهستان، اسپانیا، سوئیس و انگلیس با محققان آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا در این پروژه همکاری می‌کنند.

ناسا در حال حاضر چهار سایت فرود ایمن را برای این کاوشگر در نظر گرفته است که عمدتا صاف، دارای سنگ‌های اندک و شیب بسیار

کم هستند؛ اما سایت نهایی فرود با استفاده از نتایج مطالعات صورت گرفته توسط مدارگرد اکتشافی مریخ (MRO) تعیین خواهد شد.

طبق برنامه‌ریزی صورت گرفته، مریخ‌نورد جدید ناسا ماه مارس 2016 از پایگاه نیروی هوایی واندنبرگ در کالیفرنیا به فضا پرتاب شده و

شش ماه بعد بر سطح این سیاره فرود خواهد آمد.اطلاعات جمع‌آوری شده توسط مریخ‌نورد InSight به انجام سفر سرنشین‌دار به مریخ

در دهه 2030 میلادی کمک خواهد کرد.


منبع ثبت میگردد

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: «تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم »

پست توسط اماتور »

حالا کاری ندارم ولی چقد عقب مونده ایم smile080

اصن نگا کنین. تکنولوژی - دقت - کیفیت و زحمت از سرو هیکل این ماشین میریزه
تصویر

تصویر

تصویر

تصویر

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: «تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم »

پست توسط اماتور »

کشف بزرگترین دهانه برخوردی جدید منظومه شمسی




مدارگرد اکتشافی ناسا موفق به کشف یک دهانه برخورد جدید روی سطح مریخ شد.

میلیون‌ها دهانه برخورد در سراسر منظومه شمس وجود دارند، اما یافتن مدرکی مستقیم از برخوردهای عظیمی که آن‌ها را شکل

داده، بسیار دشوار است.

«تصویرگر رنگی مریخ» (MARCI) که روی «مدارگرد اکتشافی مریخ» (MRO) نصب است، حین نظارت‌کردن معمول بر آب و هوای مریخ

تصاویر بزرگ‌ترین دهانه برخورد جدید ناشی از یک دنباله‌دار را در منظومه شمسی کشف کرده است. دانشمندان با مشاهده داده‌

های دریافتی از تصویرگر به این کشف بزرگ نائل آمدند.
تصویر
تصاویر دریافتی وجود این دهانه برخورد جدید با ابعاد 48.5*43.5 متر را تایید کرد. این دهانه با چند دهانه برخورد کوچک‌تر احاطه شده و

چنین موضوعی نشان‌دهنده برخورد یک دنباله‌دار به این مکان و پراکنده‌شدن بقایای آن است.سامانه MRO در 12 آوت سال 2005 از

ایستگاه نیروی هوایی کیپ کارناوال فلوریدا پرتاب شد و در 10 مارس 2006 به مدار مریخ رسید. این کاوشگر بدون‌سرنشین در اصل برای

یک ماموریت‌ دو ساله طراحی شده بود و ابزارهایش شامل دوربین‌های با تفکیک‌پذیری بالا، طیف‌سنج‌ها و یک رادار است؛ رادار برای

مطالعه آب و هوای جو مریخ طراحی شده و به دنبال کشف آب و مواد معدنی تشکیل‌دهنده آب روی سطح این سیاره است.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: «تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم »

پست توسط اماتور »

ونوس اکسپرس آماده شیرجه‌زنی به جو ناهید



فضاپیمای ونوس اکسپرس در حال آغاز شیرجه‌زنی به درون جو داغ‌ترین سیاره منظومه شمسی پس از یک ماموریت موفق هشت‌

ساله است.

این فضاپیما که متعلق به آژانس فضایی اروپاست، مدت‌هاست که انتظار سازندگانش را برآورده کرده است؛ زیرا در ابتدا تصور می‌شد

ماموریت آن فقط 500 روز به طول بینجامد؛ اما هم‌اکنون، با تمام‌شدن سوخت آن ماموریت سامانه مزبور با فرستادنش به درون جو

ناهید به پایان می‌رسد.
تصویر
ونوس اکسپرس در نهم نوامبر سال 2005 پرتاب شد و در 11 آوریل سال 2006 به ناهید رسید. از آن زمان تاکنون این سامانه حول سیاره

مورد هدف مدارگردی کرده و نماهای باورنکردنی از این جرم کیهانی را مخابره کرده است.مدارگردی این سیستم نیازمند سوخت زیادی

بود تا بتواند در مقابل تابش خورشید مقاومت کرده و سرعتش را حفظ کند. با این حال، در حال حاضر، سوخت مورد نیاز برای حفظ مدار

گردی ونوس اکسپرس به سطح پایینی رسیده است. در ماه مه عملیات علمی این سامانه متوقف شد و تلاش‌ها روی عبوردادن آن از

میان جو پایین‌تر ناهید متمرکز شد.از تاریخ 18 ژوئن تا 11 ژوئیه ترمزهوایی آزمایشی ونوس‌اکسپرس اجرا می‌شود و ارتفاع این فضاپیما

به تدریج کاهش خواهد یافت. گفته می‌شود ونوس اکسپرس به عمق 130 کیلومتری جو ناهید و حتی پایین‌تر شیرجه خواهد رفت اما

مشخص نیست که آیا از این عملیات خطرناک جان سالم به در می‌برد یا خیر. نتیجه هر چه باشد، این تلاش، دانش ارزشمندی درباره

ترکیب جو ناهید ارائه خواهد داد و همچنین آزمایشی کارآمد درباره محدودیت‌های ترمز هوایی خواهد بود.

ترمز هوایی به عنوان شیوه‌ای برای قرارگرفتن در مدار اطراف سیارات بدون حمل سوخت فراوان معرفی شده و بنابراین وزن پرتاب‌ها را

کاهش می‌دهد. چنانچه ونوس اکسپرس از این مهلکه جان به در برد، امکان مانوردهی ترمز هوایی بی‌نهایت‌تر را در آینده فراهم میسازد

و به سامانه‌های فضایی اجازه حمل ابزار پیشرفته‌تر را بدون نیاز به سوخت اضافی میدهد.در صورتی که این فضاپیما پس از شیرجه سالم

بماند، در اواسط ژوئیه مدارش دوباره تا ارتفاع 475 کیلومتری افزایش خواهد یافت. در این صورت، عملیات محدود برای چندین ماه دیگر

ادامه خواهد یافت اما اواخر سال جاری میلادی سوخت آن کاملا به اتمام می‌رسد. آژانس فضایی اروپا اعلام کرده شانسی برای بقای

ونوس اکسپرس در سال 2015 وجود ندارد.

طی هشت‌سال ماموریت، این فضاپیما آتشفشان‌های متعددی را روی ناهید کشف و آب و هوای آن را رهگیری کرد و شواهدی از رعد و

برق فرازمینی را نیز ارائه داد.



منبع ثبت میگردد

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم

پست توسط اماتور »

برنامه‌ های نهایی ناسا برای شکار یک سیارک



ناسا برنامه‌های نهایی خود برای شکار یک سیارک، حرکت‌دادن آن به مدار ماه و اعزام فضانوردان برای بازیابی نمونه‌هایی از این جرم

کیهانی را اعلام کرد.

آژانس فضایی تمامی برنامه‌های خود را به دو مفهوم محدود کرده است: شکار سیارک و آوردن آن به مدار ماه و اعزام فضانوردان برای

جمع‌آوری نمونه‌ موردی‌هایی از آن.گفته می‌شود این ماموریت زمینه‌های لازم برای فرستادن انسان به مریخ را فراهم میکند.
تصویر

تصویر

طرح‌های ناسا برای شکار سیارک

تصویر

الحاق فضاپیمای اوریون به ابزار بازجهت‌ دهی‌کننده سیارک
تصویر
فضانوردان در حال نمونه‌گیری از سیارک شکارشده

تلسکوپ فضایی «اسپیتزر» اندازه سیارک موسوم به 2011 MD را شش متر تعیین کرده است. این در حالی است که پیش‌تر اندازه‌گیری

این جرم کیهانی با مشاهدات نور مرئی و به صورت تقریبی انجام می‌شد اما اسپیتزر از دوربین مادون‌قرمز حساس به حرارت برای شکار

سیارک‌ها و ارائه تخمین بهتری از اندازه آن‌ها استفاده می‌کند.این پروژه تحت «برنامه اعلام هیئت‌مدیره آژانس برای بازجهت‌بخشی

سیارک» (BAA) اجرا می‌شود.فضانوردان بر بورد فضاپیمای اوریون این سیارک را در مدار ماه ملاقات و نمونه‌هایی از آن را جمع‌آوری

خواهند کرد.ناسا پیش‌تر اعلام کرده دو نفر از فضانوردانش به نام‌های «استان لاو» و «استیو بون» دوره‌های آموزشی برای قدم‌گذاشتن

روی سیارک را به عنوان پیش‌زمینه‌ای برای سفر به مریخ آغاز کرده‌اند. گفته‌ می‌شود آماده‌سازی برای این ماموریت در یک آکواریوم بزرگ

آب انجام می‌شود تا حالت بی‌وزنی شبیه‌سازی شود.
تصویر
استخر عمیقی برای شبیه‌سازی بی‌وزنی فضانوردان
این استخر حاوی ماکتی از فضاپیمای اوریون است که فضانوردان را به سیارک مزبور می‌برد. بدل اوریون نیز خود حاوی ماکتی از یک

فضاپیمای رباتیک است که برای شکار سیارک و آوردن آن به مدار ثابت نزدیک ماه به کار خواهد رفت.ناسا به دنبال فرودآوردن فضانوردان

روی سیارک 2011 MD در دهه 2020 است.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم

پست توسط اماتور »

کشف جزیره جادویی بر روی تیتان



منجمان از کشف یک جزیره جادویی بر روی قمر تیتان زحل خبر دادند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دانشمندان نوعی جسم ژئولوژیکی شفاف و مرموز را در تصاویر راداری

کاسینی از Ligeia Mare، دومین دریای بزرگ تیتان، کشف کرده‌اند. این نقطه از لحاظ علمی به عنوان «ویژگی زودگذر» تلقی می‌شود

اما منجمان آن را «جزیره جادویی» لقب داده‌اند.
تصویر

تصویر

تصویر
دانشمندان معتقدند این شاید نخستین مشاهده از فرآیندهای زمین‌شناسی پویا در نیمکره شمالی تیتان باشد. جیسون هوفگارتنر

از دانشگاه کورنل و نویسنده ارشد این مقاله گفت: این کشف به ما می‌گوید که مایعات موجود در نیمکره شمالی این قمر راکد و غیر

قابل‌ تغییر نیستند بلکه پویا هستند.وی و همکارانش هنوز دلیل ظهور این جزیره جادویی را نمی‌دانند و به مطالعات بیشتری در این

زمینه نیاز دارند.

تیتان، بزرگ‌ترین قمر از میان 62 قمر شناخته‌شده زحل به شمار می‌آید و جهانی مملو از دریاها و دریاچه‌هاست. این جرم کیهانی به

دلیل وجود باد و باران‌هایی که منجر به ظهور چشم‌اندازهای مشابه زمین شده‌اند، به کره خاکی ما بسیار شبیه است.علی‌ رغم جو

نیتروژن-متان ضخیم و مه‌آلود تیتان، منجمان کوه‌ها، تپه‌ها و دریاچه‌هایی را روی سطح آن یافته‌اند.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم

پست توسط اماتور »

یک سیاره دیگر به جمع شبیه‌ترین‌های زمین پیوست




سیاره بیگانه Gliese832c در فاصله 16 سال نوری از زمین، دارای فصل‌های مشابه زمین بوده و از قابلیت میزبانی از حیات

برخوردار است.محققان دانشگاه نیوساوت‌ولز در استرالیا با بررسی تغییرات ناشی از گرانش این سیاره در زمان حرکات ستاره میزبان

موفق به شناسایی سیاره Gliese832c شدند.
تصویر
این کشف با استفاده از ابزار طیف‌نگار Echelle بر روی تلسکوپ Anglo-Australian در استرالیا، طیف‌نگار سیاره‌یاب کارنگی بر روی

تلسکوپ ماژلان II در شیلی و طیف‌نگارHARPS تلسکوپ رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی انجام شد.ابر زمین تازه کشف شده

Gliese832c جرمی 5 برابر جرم زمین دارد، اما شرایط دمایی آن تقریبا شبیه سیاره ما بوده و و دارای تغییرات فصلی مشابه فصل‌های

زمین است.این سیاره بیگانه در منطقه قابل سکونت ستاره Gliese832 در فاصله 16 سال نوری از زمین واقع شده است که فاصله

مناسب برای داشتن آب به شکل مایع محسوب می‌شود؛ یک دور چرخش کامل این سیاره بدور ستاره میزبان 36 روز بطول می‌انجامد.

ستاره میزبان (Gliese832) یک کوتوله قرمز، بسیار کم‌نورتر و سردتر از خورشید است، به همین دلیل سیاره Gliese832c انرژی

ستاره‌ای معادل زمین دریافت می‌کند که باعث می‌شود این سیاره بیگانه در جمع سه سیاره شبه‌زمین جای بگیرد.

ستاره Gliese832 میزبان سیاره بیگانه شبه‌مشتری به نام Gliese832b است که در سال 2009 شناسایی شد؛ سیاره Gliese832c

نیز که به تازگی کشف شده است، به فهرست سیارات بیگانه قابل سکونت اضافه شده و این رقم به 23 سیاره افزایش پیدا کرد.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم

پست توسط اماتور »

شبیه‌سازی سفر در زمان با استفاده از ذرات نور برای نخستین بار




محققان استرالیایی برای نخستین بار از ذرات نور برای شبیه‌سازی ذرات کوانتومی که در زمان سفر می‌کنند، استفاده کرده‌اند.

محققان دانشگاه کوئینزلند از فوتونها برای شبیه‌سازی ذرات کوانتومی در حال سفر در زمان استفاده و رفتار آنها را بررسی کرده‌اند

که احتمالا می‌تواند جنبه‌های عجیبی از فیزیک مدرن را به نمایش بگذارد.

نظریه نسبیت عام اینشتین به نمایش امکان سفر در زمان با تعقیب مسیر فضا زمان که به نقطه شروع در فضا بازمی‌گردد، پرداخته،

با این تفاوت که نقطه آغاز را در زمان قبلتری قرار داده است.این احتمال فیزیکدانان و فلاسفه را از زمان کشف آن توسط کورت گوندل

در سال 1949 تاکنون متحیر کرده است، چرا که بنظر باعث ایجاد تناقضاتی مانند تناقض سفر به گذشته در جهان کلاسیک می‌شود که

در آن فرد می‌تواند از ازدواج پدربزرگ و مادربزرگ خود جلوگیری کرده تا از تولد خود اجتناب کند.

این امر باعث می‌شود که مسافر زمان در درجه اول نتواند در آنجا حضور داشته باشد.به گفته محققان استرالیایی،‌ در سال 1991 پیش‌

بینی شد که سفر در زمان در جهان کوانتومی می‌تواند از چنین تناقضاتی جلوگیری کند.آنها به شبیه‌سازی رفتار یک فوتون پرداختند

که از میان یک کرم‌چاله سفر کرده و با خود قدیمی‌ترش تعامل برقرار می‌کرد.این امر با استفاده از تعادل ریاضیاتی بین دو مورد محقق

شد.در مورد اول، فوتون یک از میان یک کرم‌چاله به گذشته سفر کرده و سپس با نسخه قدیمی‌ترش تعامل برقرار می‌کرد.در مورد دوم،

فوتون دو از میان مسیر عادی فضا-زمان سفر می‌کرد اما با فوتون دیگری که در یک کانال شمارنده/زمان سنج برای همیشه گیر افتاده

بود، تعامل برقرار می‌کرد.



منبع ثبت میگردد

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم

پست توسط اماتور »

دریافت سیگنال رادیویی قمر زحل در زمین




دانشمندان ناسا 18 ژوئن (28 خرداد) از فاصله 1.4 میلیارد کیلومتری زمین امواج رادیویی را از دریاچه‌های قمر تیتان زحل به گونه‌ای

بازتاباندند که سیگنال‌های آن‌ها در زمین دریافت شدند.

تحلیل سیگنال دریافت‌شده توسط ایستگاه‌های «شبکه‌های اعماق فضا» (DSN) روی زمین این موضوع را مشخص می‌کند که دریاچه‌

های تیتان از چه عناصری تشکیل شده‌اند. سیگنال‌های رادیویی از ابزاری بر بورد فضاپیمای کاسینی ناسا به سمت تیتان ارسال شدند

که هم‌اکنون حول زحل مدارگردی می‌کند.

حین اجرای مانور بازتاباندن سیگنال، کاسینی در 3659 کیلومتری بالای سطح تیتان بود و با سرعت شش کیلومتر در ثانیه (20 هزار

کیلومتر در ساعت) حرکت می‌کرد. این فناوری در سال 1997 به فضا پرتاب شد و در سال 2004 به زحل در همسایگی زمین رسید.

سیستم مزبور از آن زمان به بعد در حال مطالعه این سیاره گازی غول پیکر و قمرهایش بوده است. تیتان، بزرگ‌ترین قمر زحل و تنها

قمر طبیعی شناخته‌شده در منظومه شمسی است که دارای جوی متراکم است.این جسم کیهانی تنها شی به جز زمین است که

اجسام مایعی مانند دریاچه‌ها و دریا‌ها را روی سطحش دارد. با این حال این دریاچه‌ها حاوی آب نیستند زیرا سطح دمای متوسط روی

سطح تیتان 180- درجه سانتی‌گراد گزارش شده و بنابراین آب می‌تواند فقط در شکل یخ وجود داشته باشد؛ با این حال، دانشمندان

بر این باورند دریاچه‌های تیتان احتمالا از هیدروکربن‌هایی مانند متان و اتان در شکل مایع تشکیل شده‌اند.

در این ماموریت، کاسینی در زاویه‌ای قرار گرفته بود که سیگنال رادیویی آن می‌توانست بر جو متراکم تیتان نفوذ کرده و از سطح چندین

جسم مایع کوچک و همچنین لبه دومین دریاچه بزرگ این قمر به نام Ligeia Mare منعکس شود. علاوه بر رمزگشایی از ماهیت دریاچه‌

های مرموز بر سطح سرد تیتان، سیگنال دریافتی جزئیاتی درباره ساختار جو این قمر را نیز آشکارسازی می‌کند.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم

پست توسط اماتور »

مهمانی «کنجکاوی» در سیاره سرخ به یک سال مریخی رسید smile041




مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا روز 24 ژوئن (سوم تیر) حضور خود به مدت یک سال کامل مریخی را روی سیاره سرخ تکمیل کرد.سال مریخی

دارای 687 روز زمینی است.
تصویر
طی این سال، هدف اصلی ماموریت کاوشگر مزبور مبنی بر تعیین‌کردن این که آیا مریخ زمانی شرایط محیطی مطلوب برای حیات

میکروبی را داشته است یا خیر، با موفقیت محقق شد. همچنین، یکی از نخستین یافته‌های مهم پس از فرود کنجکاوی روی مریخ در

ماه اوت سال 2012، شناسایی نوعی بستر رود باستانی در محل فرودش بود.افزون بر این، کنجکاوی در ناحیه‌ای موسوم به «خلیج

یلونایف» به یکی از اهداف مهمش مبنی بر این که آیا دهانه برخورد گیل برای اشکال ساده حیات، زیست‌پذیر بوده یا خیر، دست یافت.

پاسخ مریخ‌نورد به این پرسش پس از تحلیل‌ نمونه‌هایی از این مکان مثبت بود.بر اساس اطلاعات مخابره‌شده، این دهانه برخورد زمانی

بستر دریاچه‌ای با آب ملایم بوده است. علاوه بر این، وجود نوعی منبع انرژی شیمیایی که تعدادی از میکروب‌های زمینی از آن بهره

میبرند، در این ناحیه مخابره شد.از دیگر یافته‌های مهم کنجکاوی طی نخستین سال مریخی‌اش، ارزیابی سطوح تشعشع طبیعی حین

پرواز آن بر فراز مریخ و همچنین سطح این سیاره بود که سرنخ‌هایی جهت طراحی حفاظتی مورد نیاز برای ماموریت‌های انسانی به

مریخ را در اختیار گذاشت.کاوشگر کنجکاوی همچنین قادر به ارزیابی عمر یک صخره روی مریخ و تعیین این موضوع شد که این صخره چه

مدت در معرض تابشهای خطرناک بوده است. این نکته دیدگاه‌هایی را برای سنجیدن سرعت زوال ترکیبات آلی در صخره‌ها و خاک‌های

مریخ ارائه داد.

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: تاپیک جــــامع مقالاتــــ نجـــوم

پست توسط اماتور »

منبع مطالبی که منبع انها ذکر نشده ( همچنین در کهکشان ها - سیاهچاله ها و ستارگان )


http://www.isna.ir

http://www.momtaznews.com

http://bigbangpage.com

نمایه کاربر
اماتور

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۲۵ - ۱۲:۴۳


پست: 2909

سپاس: 2151

جنسیت:

تماس:

Re: تاپیک جــــامع مقالات نجـــوم

پست توسط اماتور »

افزایش شانس کشف حیات بیگانه در جهان‌های دیگر با شناسایی یک زمین یخزده



یک سیاره منجمد مشابه زمین که در اطراف یکی از ستارگان یک منظومه دو ستاره‌ای گردش می‌کند، می‌تواند شانس کشف حیات

بیگانه را افزایش دهد.
تصویر
این سیاره که در فاصله 3000 سال نوری از ما قرار گرفته، دو برابر زمین بوده و فاصله آن از ستاره میزبانش مشابه فاصله زمین تا

خورشید است.تا پیش از این کشف هیچ کس نمی‌دانست که سیارات سنگی می‌توانند مدارهای ثابتی را در اطراف یکی از اعضای

یک سیستم دو ستاره‌ای شکل دهند. سیارات اطراف جفت ستاره‌ها نسبتا شایع هستند.ستاره میزبان این سیاره موسوم به

OGLE-2013-BLG-0341LBb از درخشش 400 برابر کمتر از خورشید برخوردار است.به گفته ستاره‌شناسان، سیاره‌ای که در مدار

مشابه زمین از ستاره میزبان خود گردش کند، می‌تواند از شرایط مناسب برای آب مایع سطحی و حیات برخوردار باشد.این سیاره

بطور اتفاقی و زمانی که دانشمندان یک سیگنال عجیب در نور را از یک ریزهمگرایی گرانشی رصد کردند، کشف شد. این رویداد زمانی

که گرانش ستاره مانند یک عدسی عمل کرده و نور را از جسم دورتری در پشت خود خم می‌کند، اتفاق می‌افتد.

در این مورد، سیستم دو ستاره‌ای میزبان سیاره جدید، نور یک ستاره دورتر را در فاصله 200 سال نوری در صورت‌فلکی قوس مختل کرده

بود.این سیاره باعث کم شدن سیگنال نوری و تحریف آن شده بود که تحلیلهای رایانه‌ای پس از آن توانستند اطلاعاتی در مورد جرم،

جهت و فاصله آن از ستاره میزبان ارائه کنند.داده‌های شبکه‌ای از تلسکوپها در شیلی، نیوزلند و استرالیا برای تائید یافته‌ها استفاده

شد.ستاره دوم این منظومه نیز بسیار کم نور است. این دو ستاره در فاصله‌ای مشابه خورشید و سیاره زحل از یکدیگر قرار گرفته‌اند.

تحلیلهای رایانه‌ای محققان نشان داد دمای سیاره تازه کشف شده منفی 210 درجه سانتیگراد است.منظومه‌های دو ستاره‌ای که از

ستاره‌های کم‌نوری مانند منظومه مورد بحث تشکیل شده‌اند، از شایعترین نمونه‌ها در کهکشان راه‌شیری به شمار می‌روند. از این

رو می‌توان دریافت که ممکن است سیارات خاکی بیشتری با دمای گرمتر و حتی احتمال برخورداری از حیات در سایر نقاط راه شیری

وجود داشته باشد.



منبع ثبت میگردد

ارسال پست