آرژنا نوشته شده:وقتی اندازه گیری ای انجام ندادیم سیستم همزمان در تمام حالت های ممکن هست. وقتی اندازه گیری میکنیم سیستم یکی از حالات رو انتخاب میکنه و میره به اون.(جهش میکنه)
حالا اینکه سیستم در اندازه گیری قبلی در یکی از ویژه حالات Aبوده و بعد دوباره رفته به یکی از ویژه حالات Aفقط باعث میشه تغییر رو حس نکنید. بین دو اندازه گیری سیستم بین همه حالات شناوره.
بله حرف های شما درسته
منظور شما از تغییر رو حس نمیکنیم چیه؟
وقتی سیستم رو در یک حالت فراهم میکنیم میتونیم اون حالت رو بر حسب ویژه توابع مشاهده پذیرمون بسط بدیم. یعنی در این حالت با دامنه های احتمال مشخص سیستم میتونه در هر کدوم از ویژه توابع مشاهده پذیر باشه.
با این حال من دو وضعیت رو میتونم در ذهنم تصور کنم
اول اینکه در حالتی که حالت اولیه یکی از پایه های فضا باشه یعنی بقیه حالت ها با احتمال صفر بروز می کنند و تنها یک حالت دسترس پذیر برای سیستم باقی میمونه که همون وضعیت ماناست و سیستم در لحظه اندازه گیری مختل شده و دوباره به وضعیت قبل جهش میکنه
دوم اینکه به واسطه اینکه هیچ روشی برای تشخیص اندازه گیری توسط سیستم وجود نداره، در واقع نمیفهمه اندازه گیری انجام شده و در مقابل پاسخی نمیده و در همون حالت باقی میمونه و واژه اندازه گیری مفهوم خودش رو نداره.
آرژنا نوشته شده:ویستاM نوشته شده:کتاب کوهن جلد اول فصل سوم:
تغییر ناگهانی از یک بردار حالت به بردار حالت دیگر از اندازه گیری ناشی می شود و این امر متناظر با یک «اختشاش بنیادی » است.
هر تغیری ناشی از اندازه گیریست نه "هر اندازه گیری ای تغییر ایجاد میکند".البته منظور تفاوت بین حالت های اندازه گیری شده اولیه و ثانویه است نه سیستم قبل و بعد از اندازه گیری
یعنی مثلا اگه من یه میدان مغناطیسی خارجی به اتم بزنم و باعث اختلالش بشم چی رو اندازه گرفتم؟
فکر کنم همون جمله داخل گیومه صحیح تره
دوستان چرا همگی در صدد پاسخ دادن به من هستید؟ یعنی این موضوع تا بحال توجه شما رو جلب نکرده بود؟
من میتونستم این سوال رو از یه استاد بپرسم و 1 دقیقه بعد هم پاسخ بگیرم اما اینجا مطرح میکنم تا هم من دوباره کتاب هام رو ورق بزنم و هم فایده ای برای دیگران داشته باشم/
واقعا ممنون از پاسخ هاتون
موفق باشید