محققان ایرانی موفق به حذف سمیت نانوذرات نقره تأثیرگذار بر سلول‌های انسان شدند
 سمیت سلولی نانوذرات نقره با تلاش پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد آمریکا به طور کامل بر طرف شد.
به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، این محققان در پژوهش‌های خود، نانوذرات اکسید آهن را با پوشش پلیمری علاقه‌مند به جذب یون‌های نقره، پوشش داده و پس از فرایند احیا و تشکیل پوسته صاف، علاوه بر حذف سمیت سلولی این نانوذرات، خاصیت آنتی‌بیوتیکی آنها را نیز افزایش دادند.
خواص منحصر بفرد نانوذرات نقره باعث شده است تا در ساخت نانومواد پزشکی و داروسازی مورد توجه قرار گیرند. در همین راستا خاصیت آنتی‌بیوتیکی نانوذرات نقره شناخته شده است، اما در استفاده مستقیم از این نانوذرات مشکلاتی مطرح شده که مهمترین آنها اثرات سمیت قابل توجه نانوذرات نقره بر روی سلول‌های انسان و همچنین عملکرد ضعیف در نفوذ به بیوفیلم باکتریایی است.
دکتر مرتضی محمودی، استادیار گروه فناوری نانو از دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران در این باره گفت: در این پژوهش مشکل اصلی نانوذرات نقره (سمیت سلولی آنها) به طور کامل رفع شده است، همچنین این روش باعث افزایش قدرت نانوذرات برای از بین بردن بیوفیلم باکتری‌ها می‌شود.
وی که این پژوهش را با همکاری دکتر وحید سرپوشان، محقق پسادکتری در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد آمریکا انجام داده است، در ادامه گفت: در این کار تحقیقاتی، نانوذرات اکسید آهن با پوشش پلیمری علاقه‌مند به جذب یون‌های نقره، پوشش داده شده و پس از فرایند احیا، پوسته‌ای بسیار صاف بر سطح ذرات تشکیل شد. این ذرات با توجه به خواص مغناطیسی، قابلیت نفوذ در بیوفیلم‌های باکتری‌ها را دارند و منجر به نابودی آنها می‌شوند. این در حالی است که با توجه به سطح بسیار صاف نقره، ترکیب پروتئین کرونا به نحوی است که مانع از حضور نانوذرات در میتوکندری سلول‌های انسانی شده و در نتیجه اثر سمی بر آنها ندارد.
روش استفاده شده در این تحقیقات در USPTO به عنوان اختراع ثبت شده است.
به گفته دکتر محمودی این تحقیقات به منظور تجاری‌سازی ادامه داده شده است که در فرایند تجاری‌سازی این نانوذره نوین، دکتر محمدعلی شکرگزار از انیستیتو پاستور ایران نیز همکاری دارد.
نتایج این پژوهش امیدهای قابل توجهی را در استفاده از این نوع جدید نانوذرات برای درمان عفونت‌ها و پاتوژن‌ها بوجود آورده است.
نتایج این کار تحقیقاتی در مجله «ACS Nano» منتشر شده است.
ایسنا
|
|
|
|