تولید مولیبدنیوم با استفاده از شتاب‌دهنده خطی الکترون
مولیبدنیوم 99 با استفاده از یک شتاب‌دهنده ذرات در مرکز CLS کانادا تولید شد. برخلاف راکتورهای هسته‌ای، که در حال حاضر برای تولید آن بکار می‌روند، این سیستم به اندازه‌ی کافی کوچک هست که در یک بیمارستان بزرگ مستقر شود و ذخیره‌سازی ایزوتوپ‌های کوتاه عمر را بهبود بخشد.
مولیبدنیوم 99 (Mo-99) طی واپاشی به تکنسیوم 99m (Tc-99m) تبدیل می‌شود که جهت نشاندار سازی رادیوداروها مورد استفاده قرار می‌گیرد و نیز در تصویربرداری پزشکی نقش حیاتی ایفا می‌کند.
در این مرکز یک شتاب‌دهند‌ی خطی الکترون با توان کم برای تولید شاری از پرتوهای ایکس پرانرژی ناشی از تابش ترمزی بکار گرفته می‌شود. این پرتوها با هدفی از جنس مولیبدنیوم 100 غنی‌شده برخورد می‌کنند. و رانش یک نوترون از برخی هسته‌های هدف منجر به تولید مولیبدنیم 99 می‌شود.
بنا به گفته‌ی آنان، مزیت این روش اجتناب از بکارگیری هرگونه اورانیوم یا شکافت هسته‌ای است و بنابراین مشکلاتی نظیر تولید ایزوتوپ‌های کوتاه عمرِ فرار و یا دفع زباله‌های پرتوزا با عمر طولانی پدید نمی‌آید.
هدف پس از چند روز تحت تابش بودن در تاسیسات CLS، 800 کیلومتر تا مرکز بهداشت وینپگ منتقل می‌شود؛ جایی که حل شده و تکنسیم 99m استخراج می‌شود. این انتقال به واسطه‌ی نیمه عمر طولانی مولیبدنیم 99 به میزان 66 ساعت میسر است. اما تکنسیم 99m نیمه عمر 6 ساعت دارد بنابراین باید در نزدیکترین مکان ممکن به جایی که قرار است مورد استفاده قرار گیرد، تولید شود.
در آینده نیاز به چنین جابجایی طولانی نخواهد بود، چون شتاب‌دهنده خطی الکترون به اندازه کافی کوچک هست تا در نزدیک جایی که قرار است مورد استفاده قرار گیرد، واقع شود. در حال حاضر تولید مبتنی بر شکافت سبب می‌شود که بیش از 80 درصد مولیبدنیم 99 تولید شده قبل از رسیدن به بیمارستان دچار واپاشی شود.
psi.ir
|
|
|
|