کهکشانی مارپیچی که دو هسته‌ی فعال دارد!
کهکشانی مارپیچی که دو هسته‌ی فعال دارد!
مجله علمی ایلیاد - در کهکشان مارپیچی «NGC 4490» دو هسته وجود دارد که یکی از آن‌ها در طول‌موج‌های نوری مرئی قابل مشاهده است و هسته‌ی دوم در طول‌موج‌های رادیویی و مادون قرمز دیده می‌شود. اینها نتایج تحقیقاتی است که در مجله‌ی Astrophysical Journal منتشر شده است.
کهکشان NGC 4490 در فاصله‌ی ۳۰ میلیون سال نوری و در صورت فلکی تازی‌ها قرار دارد. این کهکشان به همراه کهکشان نامتعارف «NGC 4485» تشکیل یک جفت داده‌اند و جفت آن‌ها به‌نام «Arp 269» شناخته می‌شوند. اطراف این جفت کهکشانی را ابرهایی از هیدروژن احاطه کرده است. نیروهای کشندی قوی که این دو کهکشان به یکدیگر وارد می‌کنند، تعیین‌کننده‌ی شکل و مشخصات کهکشان‌ها هستند.
«آلن لارنس» به‌عنوان یک ستاره‌شناس ۷۷ ساله که دو سال پیش از دانشگاه ایالتی آیووا مدرک کارشناسی ارشد ستاره‌شناسی دریافت کرده و هنوز هم با این دانشگاه همکاری دارد، می‌گوید: «من حدود هفت سال پیش هسته‌ی دوگانه‌ی کهکشان NGC 4490 را مشاهده کردم. این موضوع تا کنون نه در مورد این کهکشان و نه در مورد کهکشان‌های دیگر مشاهده نشده بود. برخی از ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ‌های نوری خود، این کهکشان را رصد می‌کردند و فقط یکی از هسته‌ها را می‌دیدند و برخی دیگر از ستاره‌شناسان نیز با تلسکوپ‌های رادیویی فقط هسته‌ی دوم کهکشان را می‌دیدند و هیچکدام از این گروه‌های ستاره‌شناسان یافته‌های خود را با یکدیگر مقایسه نکرده بودند و نتوانسته بودند بفهمند که این کهکشان دو هسته دارد.»
هر دو هسته‌ی موجود در NGC 4490 دارای اندازه، جرم و میزان درخشش مشابهی هستند. همچنین این هسته‌ها از نظر جرم و روشنایی با هسته‌ی کهکشان جفت NGC 4490 نیز مشابه هستند. وجود کهکشانی با دو هسته را می‌توان اینگونه توجیه کرد که خود این کهکشان احتمالاً در نتیجه‌ی ادغام دو کهکشان کوچک‌تر ایجاد شده است. این توضیح می‌تواند توجیه کننده‌ی ابرهای هیدروژنی احاطه کننده‌ی این جفت کهکشان نیز باشد.
ستاره‌شناسان می‌گویند: «سرراست‌ترین توضیح برای این وضعیت، همان برخورد دو کهکشان در گذشته است. ادغام دو کهکشان می‌تواند محرک و گسترش دهنده‌ی سطح ستاره‌زایی لازم برای تولید ابرهای هیدروژنی باشد.»