مشاعره

[خروش]

دل و دین و عقل و هوشم همه را بر آب دادی
ز کدام باده ساقی به من خراب دادی

چه دل و چه دین و ایمان همه گشت رخنه رخنه
مژه‌های شوخ خود را چه به غمزه آب دادی
فیض کاشانی

[mycolony]

یارم با یک لا پیراهن خوابیده زیر نسترن ترسم که بوی نسترن مستستو هوشیارش کند

[!VECTOR]

در شگفتم که درین مدت ایام فراق - برگرفتی ز حریفان دل و دل می دادت

[Overdose]

تــو کــه یـک روز پـراکـنـده نـبـوده سـت دلـت

صورت حال پراکنده دلان، کـی دانـی

[nsa]

یار پیمانه منم از خود بیگانه منم

رسوای زمانه منم دیوانه منم

چون باد صبا دربه درم با عشق و جنون هم سفرم

شمع شب بی سحرم از خود نبود خبرم

[الاباما]

یار پیمانه منم از خود بیگانه منم

رسوای زمانه منم دیوانه منم

چون باد صبا دربه درم با عشق و جنون هم سفرم

شمع شب بی سحرم از خود نبود خبرم

من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و مقال عالمی میکشم از برای تو

[nsa]

وای از این شیدا ، دل من
مست و بی پروا ، دل من

مجنون هر صحرا ، دل من
رسوا دل من ، رسوا دل من

[Overdose]

نی قصهی آن شمع چگل بتوان گفت
نی حال دل سوخته دل بتوان گفت

غم در دل تنگ من از آن است که نیست
یک دوست که با او غم دل بتوان گفت

[خروش]

تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من
هیچ کس می‌نپسندم که به جای تو بود
سعدی

[Cartouche]

در بحر مایی و منی افتاده ام بیار
می تا خلاص بَخشیَم از مایی و منی
"حافظ"

[خروش]

یاد باد آن‌که نهانت نظری با ما بود
رَقَم مِهر تو بر چهره ما پیدا بود
حافظ

[Cartouche]

در نظر بازی ِ ما بی خبران حیرانند
من چنینم که نمودم، دگر ایشان دانند
عاقلان نقطه ی ِ پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند
"حافظ"

[M a n i a]

در آن مجلس که چشم یار جام حسن گرداند
کسـی گـر باده پیمـاید، حقـیـقـت بـاد پیمـاید

سعدی

[nsa]

دلشده ی پای بند،گردن و جان در کمند
زهره ی گفتار نه،کاین چه سبب وان چراست؟

[خروش]

تیغ برآر از نیام، زهر برافکن به جام
کز قِبَل ما قبول، وز طرف ما رضاست

گر بنوازی به لطف، ور بگدازی به قهر
حکم تو بر من روان، زجر تو بر من رواست
سعدی