لاونتا: 11 سر سنگی عظیم‌الجثه‌ای که متیو استیرلینگ در دل جنگلهای مه‌آلود جنوب مکزیک از زیر خاک بیرون آورد، اولین نشانه‌های تمدنی بودند که تا آن زمان ناشناخته بود و در نهایت، اولمک نامیده شد. با کنار زدن خاک‌ها بین سال‌های 1938 و 1942، وی یک آرامگاه با ستون‌های بازالتی، یک تابوت سنگی با سر یوزپلنگ و گنجینه‌ای از اشیای مصنوع پیدا کرد که باعث شد این دهکده به عنوان لا ونتا و سن لورنزو تنوشتیتلان برای همیشه روی نقشه باستان‌شناسی ثبت شود.
هرکولانیوم: پمپی و هرکولانیوم دو شهر باستانی در ایتالیا هستند که زیر شن‌های زمان مدفون شدهاند. در واقع آنها زیر چندین تن صخره و خاکستر مدفون شدند که در سال 97 میلادی از دل کوه وزوویوس فوران یافت. چنان که دکتر سارا بیزل در دهه 1980 در حفاری‌های هرکولانیوم کشف کرد، بسیاری از مردم در آن زمان به سمت دریای مدیترانه گریختند. وی بقایای انسان‌هایی را یافت که در حالت وحشت‌زده خشک شده و به خاکستر تبدیل شدهاند، اسکلت‌هایی که هنوز جواهرات خود را دارند و یا دست‌هایی که برای محافظت به دور کودکان حلقه زده شده و به همان شکل باقیمانده است.
ماچوپیچو: هیئت‌های اعزامی پرو به سرپرستی پروفسور هیرام بینگهام در فاصله سال‌های 1912 تا 1915، مهم‌ترین پروژه‌های این حوزه را در ماچوپیچو انجام دادند، چرا که اولین ماجراجویی‌های باستان‌شناسانه در آن اتفاق می‌افتاد. منظره حاصل از این تلاش‌های اولیه، نمی‌توانست از این خاص‌تر و زیباتر باشد: قله‌ای از آند، در میان ابرها، جایی که این گروه با همکاری دانشگاه ییل، اولین حفاری‌ها را در شهر گمشده اینکاها انجام داد.
بامیان، بعد از طالبان: از وقتی طالبان، دو مجسمه بزرگ بودایی دره بامیان را در سال 2001/1380 از بین بردند، باستان‌شناس افغان، زماریالی تارزی، به دنبال مجسمه سومی می‌گردد که گفته می‌شود مجسمه عظیم یک بودای خوابیده است که بر اساس نوشته‌های باستان بیش از 300 متر طول دارد و جایی در بامیان دفن شده است.. تا به حال او موفق شده بقایای نمونه‌های کوچک‌تری را در معبدی در همان نزدیکی پیدا کند، اما او به جستجوی خود تا یافتن مجسمه بزرگ ادامه خواهد داد، تا چنان که خودش می‌گوید، ارزش و اهمیت باستان‌شناختی سایتی را نشان بدهد که بسیاری خیال می‌کنند برای همیشه از بین رفته است.
استون‌هنج: معبد آفتاب، محل رصد ستاره‌شناسی، تقویم، ... بسیاری از محققین تا به حال تلاش کردهاند معمای این حلقه سنگی معروف را که در جنوب انگلستان قرار گرفته، کشف کنند. به نظر می‌رسد که امروزه، مایک پارکر پیرسون و همکارانش در این زمینه از همه جلوترند و به پاسخ این معما بسیار نزدیک شدهاند. نتیجه بررسی‌های آنها در اطراف این بنای عجیب و شگفت این احتمال را بیان می‌دارد که استون‌هنج در دنیای باستان به طور همزمان هم مکانی ابدی برای آرام گرفتن اجساد اجداد باستانی و هم مکانی مشهور برای شفا گرفتن بود.
http://surveyor-top.mihanblog.com/post/1227
