SANAZ qb نوشته شده:زندگی توی خوابگاه اولش خیلی سخته اینکه بخوای با چند نفر دیگه که فرهنگای مختلفی دارن زندگی کنی... البته آدم باید یکم انعطاف پذیر هم باشه وسعی کنه خودشو با محیط وفق بده ...اوج سختیا واسه ترم اوله بعدش کم کم که با محیط آشنا بشی کلی دوست پیدا میکنی و روزای زندگی تو خوابگاه میشه یکی از پر خاطره ترین روزای عمر آدم. کلی ام تجربه پیدا میکنی
من ترم اولم اونقدر واسم سخت بود که همش عین بچه ها گریه میکردم..و میخواستم از خوابگاه انصراف بدم.
ولی بعدش اینقدر با هم اتاقیا و دوستای دانشگام صمیمی شدم که روز فارق التحصیلیم بازم عین بچه ها گریه کردم....
تازه الانم بهترین دوستا و صمیمی ترین دوستام همون هم اتاقیام و چندتا از همکلاسیای دانشگاهم هستن...
اینقدر از دوران خوابگاه و داشگاه خاطرات خنده دار دارم که یه کتاب ازش در میاد
طینت انسان این که اول به پیرامونش واکنش نشون میده بعد عادت میکنه
