هوپا، انجمن علم ایران

#گالری

چند روز از برپایی اولین نمایشگاه نقاشی های تهمینه میلانی نگذشت که باعث ایجاد جنجال و تنش بین نقاشان و دانشجویان نقاشی با این کارگردان سینما شد. دانشجویان و نقاشان از نحوه برپایی و نقاشی ها که بعضا کپی بودن انتقاد کردند که با واکنش شدید خانم میلانی رو به رو شد. در آخر هم باعث تعطیلی نمایشگاه گردید.












از سطح پایین نقاشی ها و اشکالاتی که نقاشان از نقاشی ها گرفتند که بگذریم، نحوه برخورد غیر حرفه ای خانم میلانی که از روز اول منتقدان را متهم به تخریب سازمان یافته کردند، باعث بیشتر شدن فضای تنش بین هنرمندان و نقاشان شد. شاید اگر برخورد خانم میلانی بهتر بود همچین اتفاقی نمی افتاد چون هنرمندان دیگری همچون امیر آقایی در زمینه عکاسی و نقاشی فعالیت میکنند و نقاشی های خوبی عرضه میکنند و بدون هیچ تنشی نمایشگاه ها برگذار میشوند.
نکته دیگر تنش درباره قیمت ها بود که بعدا خانم میلانی گفتند هزینه ها صرف خیریه میشود! آیا اینکه صرف هزینه خیریه میشود، مجوز ارائه کارهای ضعیف و بی ارزش را به هنرمندان میدهد؟ اینکه بگوییم هنر بی حد و مرز است و هنر تعریف و قانونی ندارد و کسانی بودند که کاسه توالت را به عنوان هنر معرفی کردند بحث هایی است که میتواند این موضوع را به چالش بکشد.

واکنش پرویز پرستویی:



پ.ن: ملت همیشه در صحنه هم که در پیج خانوم میلانی رفتن و پیام دادن و مسخره کردن، ولی تا دیروز اصلا به نقاشی علاقه نداشتن و اطلاعاتی درباره نقاشی نداشتن و ندارن هم جالب بود (:

OA WRU

amiko نوشته شده: ↑

دوشنبه ۱۴۰۰/۸/۲۴ - ۱۵:۴۵

OA WRU

OA stands for Original Angel?

داشتم پستای قبلیم رو از همین تاپیک می‌خوندم می‌گفتم او مای گاد این منم؟؟؟ چه حرفای گنده گنده ای می‌زدم الان که می‌خونمشون باورم نمی‌شد اون حرفا رو چجوری می‌زدم (نوار شکلکا کوش؟ شکلک زبون دراوردن)

شب زنده داری زمانی یک رسم بود، آنهم در پاییز و زمستان که همه اش شب است...

شب دراز و پرستاره ای بود و داشتم در این خلوتگاه دنج از خودم حساب می کشیدم. دیدم حسابم با خیلی ها صاف نیست؛ از کسی طلبی ندارم یا اگر دارم نمی خواهم ولی بدهکار خیلی ها هستم. بدهکاری ام البته معنوی و مرامیست وگرنه بدهی مالی ای به کسی ندارم.

بنظرم بهشت و جهنمی اگر باشد در همین زندگیست و هر حقی اگر پایمال شود در همین زندگی گریبان می گیرد؛ نه، کارما منظورم نیست، منظورم در درون است. اگر ستمی حتی به یک گنجشک کرده باشی، در درون خود چطور روی آرامش را می توانی دید؟ مگر اینکه وجدانت را از دست داده باشی که این یعنی بودن در قعر جهنم؛ زندگی بدون وجدان حتی در قصر هم جهنم است. بهشت هم زمانی پدیدار می شود که وجدانت آسوده باشد.

کسانی هستند که حتی خودشان هم نمی دانند چه کمک هایی به من کرده اند، اما من که نیک می دانم، و قدردان آنها هستم. اگر زمانه اینچنین مرا در تنگنا نگذاشته و سرگردان نکرده بود خیلی پیش از اینها میبایست حق دوستی ها و همراهی ها را بجا می آوردم و زخم هایی که زده بودم را مرهم می گذاشتم و تاوانش را پس می دادم.

در زندگی تجربه های نابی هست که دیگر تکرار نمی شوند...

اما بدترین چیز درباره ی آنها، این است که در آن لحظه های آخر... هیچ نمی دانی که در آخرین لحظه ها هستی...

از آنها تنها تصویر و خاطره ای زنده می ماند و رویایی