آشنایی با مشاغل

[q2w2hddjb]

مسلماً همه ی شمایی که علوم پایه میخونید قرار نیست و نمی تونید استاد دانشگاه بشید یا حتی شغلی مرتبط با رشته تون پیدا کنید.
(برای پی بردن به وخامت اوضاع همین قدر بدونید که بنا به گفته ی یکی از روسای دانشکده ی یکی از دانشگاه ها , پارسال بیشتر از هزار نفر برای استخدام در یکی از دانشگاه های دولتی اصفهان درخواست داده بودند درحالیکه فقط به تعداد انگشت شماری مدرس نیاز بود و عده ی کمی هم پذیرفته شدند)

پس بهتره هم زمان با تحصیل به فکر یه شغل هم باشید و انتخاب شغلو به زمان فارق التحصیلی موکول نکنید که تازه بعد از چند سال فرسایش توی دانشگاه بخوایید دربه در دنبال کار بگردید. این را به عنوان یه احتمال جدی در نظر بگیرید که امکان داره مدرکتون فقط بدرد تزیین دکور اتاقتون بخوره .چه قبول کنید چه نکنید علوم پایه جایگاه تخمی ای توی ایران و توی خیلی کشورهای داغون دیگه داره . اگه تو این رشته ها واقعاً شاخ هستید و کارتون درست بوده و براش واقعاً وقت گذاشتید همون بهتر که به فکر اشغال یه کرسی استادی یا کار توی مراکز تحقیقاتی و اینها باشید. ولی اگه مثل خیلی ها , درباره ی این رشته ها توهم داشتید و تازه بعد از ورود به دانشگاه فهمیدید که این رشته اون چیزی که فکر میکردید نبوده و علاقه و انگیزتون رو هم نسبت بهش از دست دادید , پس خیلی زودتر دست بکار بشید و خودتونو از شر دانشگاه خلاص کنید و بیش از این مغزتونو پر از کود اطلاعات نکنید و وقتتونو هم بیش از این تلف نکنید. اگه امکانش براتون هست انصراف بدید یا بشینید هرجوری شده درسارو شوت (پاس) کنید و شرشونو بکنید و وارد بازار کار بشید.

حتی کسایی که تو این رشته ها موفق هم هستند لزوماً برای شغل استادی و تدریس مناسب نیستند . شغل تدریس نیاز به مهارت ها و ویژگی های فردی ای داره که ممکنه تو خیلی از این افراد نخبه هم نباشه و اگه این افراد بدون داشتن این ویژگی ها این شغلو انتخاب کنند شاهد چرت زدن دانشجوها سرکلاسهای خودشون و افتادن ها و غیبت های مکرر اونها و شنیدن نظراتی درباره ی عمه ی خودشون خواهند بود. پس اگه علوم پایه میخونید خیلی جدی به این فکر کنید که ممکنه رشته ی تحصیلیتون, رشته ی کاریتون نباشه.

حالا دنبال چه کاری بریم ؟ اگه میخوایید از کارتون لذت ببرید و دائماً عین بچه مدرسه ای ها برای آخر هفته و تعطیلات روزشماری نکنید باید دنبال کاری باشید که با ویژگی های فردیتون متناسب باشه . اینکه آیا همچین کاری در صورت وجود , گیرتون میاد یا نه بحثش جداست .
برای اینکه ببینید چه کاری با ویژگی های فردیتون سازگاره تست های روانشناسی زیادی هست .کارخونه ها و سازمان ها و شرکت های بزرگ دنیا از این تست ها برای انتخاب بهترین افراد برای بهترین کارهایی که میتونند بکنند خیلی استفاده میکنند.

اینجا میتونید با انواع این تست ها آشنا بشید:
http://iranianpath.com//%D8%A7%D9%86%D9 ... C2114.html

اینجا هم میتونید با شغل ها آشنا بشید:
http://iranianpath.com/%D9%85%D8%B9%D8% ... _2093.html

____
من قبلاً کار توی بورس رو پیشنهاد کرده بودم , البته به عنوان شغل دوم . ولی فعلاً انگار اوضاع بورس خوب نیست و تصمیم برای ورود به بورس رو مدتی به تعویق بندازید ولی روی آموزشش کار کنید تا اگه شرایط خوب شد بتونید سریع واردش بشید و ازش استفاده کنید.
viewtopic.php?f=12&t=34589

[candle]

من نظر خودم را می گویم. به نظر من مشکل ما در ایران، نوع برداشت و انگارش سنتی و نحوه نگرش کاسبکارانه به مقوله دانش و فن و مدرک تحصیلی است. در واقع اکثر ما در هنگام ورود به دانشگاه، «دانش جو» نیسیتیم بلکه شغل جو و یا بدتر از آن، استخدام جو هستیم؛ یعنی آمده ایم مدرکی را بگیریم تا بدهیم به یک کارگزینی و استخدام شویم تا نانی و نامی به کف آوریم. از این منظر آگاهیهای دانشیک و مقوله اطلاعات، اگر منجر به درآمد نشوند، به فرمایش شما، «کود» محسوب می شوند!

فرهنگ و شیوه نگاه به دانش و آموزشهای دانشگاهی در کشورهای پیشرفته با کشور ما نایکسان است. در ایران نگرش به دانشگاه، بیشتر نسخه ای مدرن شده از همان حوزه های علمیه است یعنی ساختمانی که در آن، استادی دارد درسی را می گوید و افرادی که گفته هایش را می شنوند تا بعدا برای بقیه مردم بازگو کنند و دستمزذی بگیرند. در نگاه حاکمیتها به دانش هم، خروجی دانشگاه را برای این می خواسته ایم که مثلا مشکل راه و پل سازی در کشور را حل کنند و یا مثلا نیروهائی برای کارخانجات صنعتی تربیت شوند (در اساسنامه دانشگاه شریف، هدف تاسیس آن را تربیت نیرو برای ذوب آهن اصفهان ذکر کرده اند ! ).
عامه مردم ایران هم؛ یا امکان کسب موقعیتهای شغلی و پرستیژ و جایگاه اجتماعی بهتر را توسط مدرک دانشگاهی ملاک قرار داده اند و یا صرفا مد بودن مدرک دار بودن در جامعه را !. بنابراین در هر مقطع زمانی خاص، برخی شاخه های دانش پرطرفدارترند و برخی دیگر رشته های بد (!) دانشگاه به حساب می آیند.
در مقابل در کشورهای پیشرفته، در اولین قدم، دانشگاه مکانی متعالی است برای پژوهش در مسیر شناخت بیشتر زندگی و رفاه بشر و جهان پیرامون وی. در این راه افراد بسیاری از همه چیز خود گذشته اند تا حتی شده اندکی به گنجینه دانش بشری بیفزایند. این یک رویکرد ذهنی ایده آلیستی نیست بلکه دقیقا راه نجات جوامعی شبیه ما از عقب ماندگی تاریخی فکری و صنعتی است. نهایتا عرض می کنم که:

دانش ابزار کاریابی نیست و اساسا هدف گذاری و تعریف پایه ای آن هم این نیست.

[q2w2hddjb]

شاید این حرف درباره ی علوم محض درست باشه ولی بدون هیچ شکی در مورد علوم کاربردی و مهندسی و پزشکی و ... نه تنها درست نیست , بلکه در نهایت احترام , چرته .
یه مهندس اگه قرار نباشه با مدرکش کار کنه و چیزی بسازه , پس این چیزا رو یاد میگیره که باهاش چه شکری بخوره؟ همینطور در مورد یه پزشک , یه ریاضیدان کاربردی ,یه فیزیکدان هسته ای و...

درسته علم آموزی میتونه تنها یه سرگرمی و برای ارضای میل کنجکاوی باشه , من مشکلی با این ندارم .ولی اگه یکی بخواد عمرشو پای علم آموزی بزاره باید از یجا پول هم دربیاره ! اگه قراره دولت پول اینا رو از جیب من بده , پس باید منو قانع کنه که کار اینا چه سودی به حال من داره. منی که مثلاً هیچ علاقه ای به اینکه بوزون هیگز چه غلطی میکنه یا توپولوژی چه شکری به خورد ریاضیدانا میده و... ندارم.

و اگه این افرادی که علوم پایه خوندن قراره خودشون پول دربیارند باز یا مجبورند توی حیطه ی رشته ی خودشون کار کنند که نیاز به مدرکی دارند که تواناییشون رو ثابت کنه (که این در تضاد با حرف شما ست که میگید دانش ابزار کار نیست) یا اینکه باید شغلی رو انتخاب کنند که ربطی به رشته شون نداره (و این همون راه کاریه که من تو این جستار دادم)

[q2w2hddjb]

5 توصیه برای یافتن شغلی متناسب با شخصیت تان

ببینید چه چیزی به شما انگیزه واقعی می دهد.
می توانید به سرگرمی هایی که به شما انرژی می دهد، فکر کنید؟ این می تواند چیزی باشد که از کودکی عاشق انجام دادنش بودید. این می تواند برای دیگران یک وظیفه باشد ولی برای شما یک سرگرمی. این می تواند مسافرت، نقاشی، اختراع، نوشتن، کمک کردن و یا چیز دیگری باشد.

حالا به شغل های مختلفی که وظایف یکسان یا مشابهی دارند، فکر کنید. این می تواند شغلی باشد که دوست دارید حتی بدون دستمزد آن را انجام دهید. شما عاشق آن هستید چون با شخصیت، علایق و تمایلات شما تناسب دارد و فقط آن را برای پرداخت هزینه های زندگی تان انجام نمی دهید.

استعدادهایتان را کشف کنید.
اغلب ما عاشق انجام کاری هستیم که هیچ استعدادی در آن نداریم. واضح است که این شغل برای شما بهترین نیست. مناسب ترین شغل برای شما شغلی است که علاوه بر شخصیت و علاقه، با مهارت ها و استعدادهای ذاتی تان تناسب داشته باشد.

از دیگران بپرسید.
گاهی دیگران در خصوص اینکه ما در چه کاری بهترین هستیم، قضاوت بهتری دارند. اگر نمی توانید کسی را در اطرافیان پیدا کنید که شما را خوب بشناسد، می توانید از یک مربی یا مشاور کمک بگیرید. به کمک او استعدادهای ذاتی تان را کشف کنید تا بتوانید بهترین مسیر شغلی را برای خود ترسیم کنید.

از یک ابزار شخصیت شناسی مناسب و معتبر استفاده کنید.
منابع مختلفی برای یافتن یک تست جامع و معتبر شخصیت شناسی وجود دارد. ما به شما استفاده از تست شخصیت شناسی MBTI را پیشنهاد می کنیم. پس از استفاده از تست و تعیین تیپ شخصیتی خود، می توانید به کمک راهنماهای برنامه ریزی مسیر شغلی، مناسب ترین مشاغل برای خودتان را پیدا کنید.

امتحان کنید.
راه دیگر برای یافتن شغل مناسب شخصیت تان، انجام کارآموزی یا کار موقت در شغل مورد نظر است. دوره های کاری موقت خیلی سخت و طولانی نیستند و شما هیچ تعهد خاص و زیادی در قبال شرکت مورد نظر ندارید. در طول کارآموزی یا کار موقت، سعی کنید از وقت تان به درستی استفاده کنید و با کار و محیط کارتان درگیر شوید تا بتوانید به شناخت خوبی برسید. در طی این دوره می توانید به شناخت خوبی از شرکت یا سازمان مورد نظر نیز برسید. اگر کارفرما کارتان را بپسندد، به احتمال زیاد به شما پیشنهاد کار دائم خواهد داد!

http://iranianpath.com/%DB%B5-%D8%AA%D9 ... 12001.html