دخترِ حوّا... گُلِ من... شِکّرم، گریه.. و.. زاری. مکن.. اندر.. برم .....................................................................دختر حوّا.. مشو... غمگین ز من، تاج من انگشترم ای... گوهرم اخم از آن صورت ماهت ببر، تلخی.. و... تندی مکن ای جان دگر .....................................................................دختر حوّا.. به... تمنّا... زنم، پیشِ.. دو پایت... به.. زمین... پیکرم بر.. دلِ پاکت.. عجبا برده ام، مر تو ببخشم... که غلط... کرده ام .....................................................................دختر حوّا.. بِمَبینم.. کنی، قهر.. که... صد.. ناز.. تو... را می خرم فتنه ی الله.. به سر.. آمدی، فرقْ... گشایم.... چو... تبر... آمدی .....................................................................دختر حوّا.. بزن اندوه خود، درد.. و... بلایت.. همه.. را.. بر.. سرم بر من امانت تو ز یزدان شدی، تحفه ای از جانب رحمن... شدی .....................................................................دختر حوّا.. تو.. مبادا.. بری، شِکوِه.. ز من.. نزد حق.. ای.. دلبرم صورتِ گریان.. و... دلی پر ز غم، مانده.. برایم به جهان زان صنم .....................................................................دختر حوّا.. بشو ام مرهمی، چون.. رخ.. خندان.. تو... را... بنگرم نیست کسی یار در این های و هو نیست در این راه یکی راهپو .....................................................................دختر حوّا.. مرهانم.. به.. ره، یکّه... و... تنها... که.. تویی... یاورم
صحبت ما.. همچو... نگین بوده است...........چون زر.. و چون دُرِّ ثمین بوده است کور چه بیند؟.. چو.. که.. در.. نزد.. او............سنگ و طلا.. هر دو وزین بوده است آنچه.. مبرهن.. شده.. بر.. عقل... ما............جهلِ شما.... اهلِ.. زمین بوده است او.. که.. "بلی".. گفت... به... آیینتان............پیروِ...... ابلیسِ...... لعین بوده است گولِ.. شما.. کِی خورَد. این دل که از...........قوتِ خدا ...سیر و سمین بوده است نیست.. عجب.. شاهیِمان... بر جهان...........برتری... از.. پیشْ... یقین بوده است پیکرِ.... لاغر..... بَرد...... ار..... نصرتی...........قوتی.. از.. غیبْ.... قرین بوده است "جزء".... بگردیده..... رسولی.... امین..........با رخِ آن "کل" چو. عجین بوده است کس که خواصان بشدست اسوه اش..........جای.. به... فردوس برین بوده است رنجِ.. بشر.. دشنه.. بُوَد... سوی.. دل...........تا.... بُده.... ایّام.... چنین بوده است بادِ... هوا... نیست... که.... آواز.... ما...........گر.. شنوی، حبلِ... متین بوده است
عاشقه بتهوون و موتسارتم. باخ و ویوالدی رو هم دوست دارم، البته اگه منظورتون موسیقیه سنتی باشه از شهرام ناظری خیلی خوشم میاد و شجریان و مختاباد رو هم دوست دارم که مجموعاً بیش از 100 تا کاست از همه ی این افراد تو اتاقمه و بارها بهشون گوش کردم. فقط چند سالی میشه که به صدای سراج هم علاقه مند شدم ولی متاسفانه فقط دو سه تا کاست ازش دارم. اگه ازش mp3 داری برام بفرست
[email protected] نوشته شده:عاشقه بتهوون و موتسارتم. باخ و ویوالدی رو هم دوست دارم، البته اگه منظورتون موسیقیه سنتی باشه از شهرام ناظری خیلی خوشم میاد و شجریان و مختاباد رو هم دوست دارم که مجموعاً بیش از 100 تا کاست از همه ی این افراد تو اتاقمه و بارها بهشون گوش کردم. فقط چند سالی میشه که به صدای سراج هم علاقه مند شدم ولی متاسفانه فقط دو سه تا کاست ازش دارم. اگه ازش mp3 داری برام بفرست
منظورم همون آثار بتهوون و موتسارت و... هست.متاسفانه موسیقی سنتی ایرانی ندارم.سمفونی های تصویری بتهوون رو دیدید؟
[email protected] نوشته شده:یکی دوبار دیدم ولی اگه داری یه دونه بفرست البته اگه سخته آپلود کنی خودتو به زحمت ننداز.
سمفونی های تصویری کلا حدود 28 گیگه.حجم هر کدوم زیاده و آپلودش خیلی طول میکشه.اگه بخواید می تونم روی دی وی دی به همراه تمام اجرا ها به صورت mp3 براتون بفرستم.
عشّاقِ جهان.. جمله. به دامان عفافند........... بی خویش. چو آیینه.. و پاکیزه.. و صافند گر صد. گنه آرند.. سپس سوی خداوند........... خونین جگرانْ.. گریه کنانْ سینه شکافند کِی.. خرده بگیرند.. ز کمرنگیِ... اطعام........... نان.. را.. و.. کمی ماست اگر قوتِ کفافند جز قصّه ی حق... صحبتِ انبوه.. میارند........... نی.. خبط... سرایند... نه افسانه.. ببافند تمجید اگر از خویش.. فزایند.. به گه گاه........... لطف است.. که ایشان پیِ بیهوده ملافند بر زخم زبان، صبر بگیرند.. به جان پیش........... در خشم.. چه بسیار. که شمشیر غلافند افراشته.. آرند... به... سر.. پرچمِ... الله........... پیروزِ.. نبردند... چو... با.... دیو.... مصافند خندان.. همه خیزند.. به یکتایی آن شاه........... در حق چو بمیرند... همان خنده ی قافند این گفته صحیح است که مردان خداجو........... هستند.. بدان سوی که مردم.. به خلافند
عشّاقِ جهان.. جمله. به دامان عفافند........... بی خویش. چو آیینه.. و پاکیزه.. و صافند گر صد. گنه آرند.. سپس سوی خداوند........... خونین جگرانْ.. گریه کنانْ سینه شکافند کِی.. خرده بگیرند.. ز کمرنگیِ... اطعام........... نان.. را.. و.. کمی ماست اگر قوتِ کفافند جز قصّه ی حق... صحبتِ انبوه.. میارند........... نی.. خبط... سرایند... نه افسانه.. ببافند تمجید اگر از خویش.. فزایند.. به گه گاه........... لطف است.. که ایشان پیِ بیهوده ملافند بر زخم زبان، صبر بگیرند.. به جان پیش........... در خشم.. چه بسیار. که شمشیر غلافند افراشته.. آرند... به... سر.. پرچمِ... الله........... پیروزِ.. نبردند... چو... با.... دیو.... مصافند خندان.. همه خیزند.. به یکتایی آن شاه........... در حق چو بمیرند... همان خنده ی قافند این گفته صحیح است که مردان خداجو[color=#BFBFFF]........... هستند.. بدان سوی که مردم.. به خلافند[/color]