MA102 نوشته شده:زندانی پارادوکس را صحیح استنتاج کرده. مشکل سر این قاضی است که چرند بافته. قاضی قولی را داده که نمیتوانسته به آن عمل کند. مگر اینکه هوشیاری زندانی را تا زمان اعدام از بین ببرد.
مشکلی که این قبیل پارادوکس ها دارند در این پیش فرض قدیمی است که حتی خیلی از فیلسوفان را به اشتباه انداخته. معادل دانستن "تناقض" با "غیرقابل تصور بودن". هم این مورد و هم مورد پارادکس سفر در زمان و کشتن پدر بزرگ، مثال نقض این پیش فرض هستن. در این سناریوها ما وضعیتی داریم که قابل تصور است، اما پارادکس دارد.
همون طور که گفتم استفاده از این استدلال ایجاد پارادوکس می کنه در نتیجه استدلال غلطه چون شرط های مسئله بروی خود تفکر شما قرار دارند شما هرگونه نتیجه ای که بگیرید باعث برقراری خود شرط که با نتیجه ی شما در تضاد است می شود مانند این که هر چیزی که شما انتخاب کنین من متضاد آن را انتخاب کنم!
cosmographer نوشته شده:سلام شاید قاضی میدونسته که زندانی این استدلال رو میکنه بنابراین اگه هرروزی اونو میکشتن براش غیر منتظره بوده
سلام اتفاقا چون قاضی از استدلال مجرم خبر نداشته، پس روز آخر نمیتونسته اعدامش کنه چون این استدلال رو هم در نظر میگرفت که: ممکن است زندانی استدلال کندکه فقط روز آخر قاضی مرا نمیتواند اعدام کند زیرا من با پایان روز29 میفهمم که فقط یک روزدیگر از نوامبر مانده پس من در همان روز آخر اعدام میشوم و بدین گونه از روز اعدام خود با خبر میشد.
سلام به همگی دوستان فرض زندانی کاملا اشتباهه چون اون در حالت اول فرض کرده تا روز اخر اعدام نمیشه و همین ابتدای کار یک فرایند پیش بینی صورت گرفته که کاملا نادرسته به نظر من که تناقضی وجود نداره چون روند گذر زمان یک پیکانه رو به جلوست در حالی که زنذانی درست این روند رو برعکس در نظر گرفته و به نحوی از حکم مساله فرض نادرستی پیشگویی کرده! موفق باشید
جهان به حق مدیون ملت و ملیت ایرانی است با افتخار و غرور ایرانی ام بر سر جهانیان فریاد میزنم که: من نواده ی کوروش کبیرم
tsasan نوشته شده:بنابراین اعدام غیر منتظره فقط می تواند در مدت زمان میان روز یکم تا بیست هشتم واقع بشود.
روز 28هم نمیتونه اعدام بشه، چون روزهای 29 و 30 حذف شدند. و الی آخر.
[/quote] موضوع ظریف همین جاست روز 29 و 30 قطعی است ولی در مورد دیگر روزها وهمچنین روز 28 ام احتمال حاکم است پس روز 28 می تونه اعدام بشه....دومین نکته ظریف اینجاست اگر تا روز 29 ام اعدام نشود روز 29 ام قطعی است چون مطمئن است که روز 30 ام نمی تواند اعدام غیر منتظره رخ بدهد ....ولی در روز 28 ام در مورد روز 29 ام احتمال حاکم است و برای همین اعدام غیرمنتظره می تواند رخ بدهد
اشتباه بودن استدلال زندانی در اینجاست که اون از چندتا فرض متفاوت(تا روز x ام اعدام نشوم،تا روز y ام اعدام نشوم و .....) به چند نتیجه میرسه که هرکدام بطور مستقل صحیح هستند ولی از اونجایی که نمیدونیم کدوم یک از این فرضها اتفاق می افتند پس هیچ نتیجه گیری ای در مورد آینده نمیشه کرد. فقط میتوان مطمئن بود که روز آخر نخواهد بود چون تا روز آخر تمام ٢٩ فرض دیگر باطل شده اند و فقط یک فرض مانده که آنهم اعدام در روز آخر است و در صورت اعدام قاضی خلف وعده کرده(البته حرف قاضی ابهام دار است چون نگفته اگر تو بفهمی چه روزی اعدام میشوی آیا آزاد میشوی یا نه)
mr90 نوشته شده:اشتباه بودن استدلال زندانی در اینجاست که اون از چندتا فرض متفاوت(تا روز x ام اعدام نشوم،تا روز y ام اعدام نشوم و .....) به چند نتیجه میرسه که هرکدام بطور مستقل صحیح هستند ولی از اونجایی که نمیدونیم کدوم یک از این فرضها اتفاق می افتند پس هیچ نتیجه گیری ای در مورد آینده نمیشه کرد. فقط میتوان مطمئن بود که روز آخر نخواهد بود چون تا روز آخر تمام ٢٩ فرض دیگر باطل شده اند و فقط یک فرض مانده که آنهم اعدام در روز آخر است و در صورت اعدام قاضی خلف وعده کرده(البته حرف قاضی ابهام دار است چون نگفته اگر تو بفهمی چه روزی اعدام میشوی آیا آزاد میشوی یا نه)
در پست قبلیم هم گفتم هر نتیجه ای که از این استدلال بگیرید باعث برقراری شرط می شود چون شرط برپایه و سطح نتیجه و فکر شما قرار داده شده است و هیچ راه فراری با این استدلال ها (استدلال حذفی) نیست شما نمی تونید نتیجه بگیرید که "تنها روز آخر نمی تواند باشد" چون زندانی این را می داند و در نتیجه انتظار آن را ندارد در نتیجه باز شرط برقرار است
mr90 نوشته شده:اشتباه بودن استدلال زندانی در اینجاست که اون از چندتا فرض متفاوت(تا روز x ام اعدام نشوم،تا روز y ام اعدام نشوم و .....) به چند نتیجه میرسه که هرکدام بطور مستقل صحیح هستند ولی از اونجایی که نمیدونیم کدوم یک از این فرضها اتفاق می افتند پس هیچ نتیجه گیری ای در مورد آینده نمیشه کرد. فقط میتوان مطمئن بود که روز آخر نخواهد بود چون تا روز آخر تمام ٢٩ فرض دیگر باطل شده اند و فقط یک فرض مانده که آنهم اعدام در روز آخر است و در صورت اعدام قاضی خلف وعده کرده(البته حرف قاضی ابهام دار است چون نگفته اگر تو بفهمی چه روزی اعدام میشوی آیا آزاد میشوی یا نه)
در پست قبلیم هم گفتم هر نتیجه ای که از این استدلال بگیرید باعث برقراری شرط می شود چون شرط برپایه و سطح نتیجه و فکر شما قرار داده شده است و هیچ راه فراری با این استدلال ها (استدلال حذفی) نیست شما نمی تونید نتیجه بگیرید که "تنها روز آخر نمی تواند باشد" چون زندانی این را می داند و در نتیجه انتظار آن را ندارد در نتیجه باز شرط برقرار است
هر روزی بجز روز آخر زندانی اعدام بشه حرف قاضی درسته، ولی اگر روز آخر این اتفاق بیفته حرف قاضی خودمتناقض میشه. مثل این میمونه که قاضی به محکوم بگه ما تو را فردا اعدام خواهیم کرد ولی بصورت غیرمترقبه!
من فکر میکنم استدلال زندانی کاملا درسته اما نکته اینجاست که قاضی گفته ما تو را روزی اعدام میکنیم که برای شخص تو غیر مترقبه باشد نه اینکه از نظر منطقی غیر مترقبه باشد. لازمه ی اینکه قاضی به حرفش عمل کنه اینه که ذهن زندانی رو بخونه و اینکار رو کرده. همین.
mr90 نوشته شده:اشتباه بودن استدلال زندانی در اینجاست که اون از چندتا فرض متفاوت(تا روز x ام اعدام نشوم،تا روز y ام اعدام نشوم و .....) به چند نتیجه میرسه که هرکدام بطور مستقل صحیح هستند ولی از اونجایی که نمیدونیم کدوم یک از این فرضها اتفاق می افتند پس هیچ نتیجه گیری ای در مورد آینده نمیشه کرد. فقط میتوان مطمئن بود که روز آخر نخواهد بود چون تا روز آخر تمام ٢٩ فرض دیگر باطل شده اند و فقط یک فرض مانده که آنهم اعدام در روز آخر است و در صورت اعدام قاضی خلف وعده کرده(البته حرف قاضی ابهام دار است چون نگفته اگر تو بفهمی چه روزی اعدام میشوی آیا آزاد میشوی یا نه)
در پست قبلیم هم گفتم هر نتیجه ای که از این استدلال بگیرید باعث برقراری شرط می شود چون شرط برپایه و سطح نتیجه و فکر شما قرار داده شده است و هیچ راه فراری با این استدلال ها (استدلال حذفی) نیست شما نمی تونید نتیجه بگیرید که "تنها روز آخر نمی تواند باشد" چون زندانی این را می داند و در نتیجه انتظار آن را ندارد در نتیجه باز شرط برقرار است
هر روزی بجز روز آخر زندانی اعدام بشه حرف قاضی درسته، ولی اگر روز آخر این اتفاق بیفته حرف قاضی خودمتناقض میشه. مثل این میمونه که قاضی به محکوم بگه ما تو را فردا اعدام خواهیم کرد ولی بصورت غیرمترقبه!
حرف قاضی کاملا پایداره چون زندانی اینگونه استدلال می کند: 1-فردا روز آخر است در نتیجه تنها روزی که می توانند مرا اعدام کنند فرداست 2-من فردا انتظار دارم اعدام شوم 3-به گفته ی قاضی روزی که انتظار اعدام را داشته باشم آن روز اعدام نمی شوم 4-درنتیجه ی بند 3 من فردا اعدام نمی شوم درنتیجه ی این استدلال زندانی با توجه به بند 4 بند 2 را رد می کند و این باعث می شود بند 4 هم دیگر پایدار نباشد و این یک پارادوکس است چون در صورتی که 2 پایدار باشد 4 نیز هست ولی اگر 4 پایدار باشد 2 پایدار نیست! وقتی به پارادوکس می رسیم باید کل استدلال را نادرست بپنداریم
استدلال زندانی اساسا غلط است چون: روزی که او (به هر دلیلی) نتیجه بگیرد که در آن روز اعدام می شود با توجه به قول قاضی (در روزی اعدام می شود که تا ساعت 8 آن روز از روز اعدام خود خبر نداشته باشد) نتیجه میگیرد که اعدام نمی شود، درنتیجه زندانی باز از زمان اعدام خود اطلاعی ندارد، پس در نتیجه احتمال اعدام او توسط قاضی در آن روز سر جای خود برمیگردد. و چون زندانی به این مساله توجه نمی کند استدلال او اشتباه است. اما در این مساله تنها روزی که قاضی نمی تواند برای اعدام زندانی انتخاب کند، روز آخر ماه است. چون در این صورت کل قضیه به پارادوکس یا تناقض برمی خوررد که دلیل و توضیح آن مفصل است و بعدا آن را توضیح خواهم داد.
