Re: تعریف فاصله در نسبیت و سازگاری نسبیت عام با مکانیک نیوتو
ارسال شده: یکشنبه ۱۳۹۸/۲/۲۲ - ۰۱:۰۹
محمدجان داری اشتباه میزنی. معادله اینشتین اصلا قرار نیست که حرکت یک جسم در فضا رو توصیف کنه، که بعد بخواد معادله نیوتونی بده یا نده، متمم بخواد یا نخواد. معادله اینشتین تنها کاری که قراره انجام بده اینه که به ما میگه چطور فضا خمیده شده در حضور جرم و انرژی. حالا ما میخوایم بدونیم که یک جسم چطور در این فضای خمیده حرکت میکنه؟ معادله ژئودزیک میزنیم. میخوایم رفتار امواج الکترومغناطیسی رو ببینیم؟ قوانین ماکسول تعمیم یافته (که درش خمش فضا هم لحاظ شده و خمشه از معادله اینشتین درومده) استفاده میکنیم. میخوایم ببینیم یک شاره، مثلا پلاسمای داغی که از یه ستاره میزنه بیرون چه جور رفتاری داره؟ معادله پیوستگی میزنیم، اما خمشی که از معادله اینشتین بدست اومده رو درش لحاظ میکنیم. نه که نسبیت عام این باشه، نسبیت خاصم که میدونی همینطوریه. الان مثلا جمع سرعتای نسبیتی، عین همون گالیله ایش هست دیگه یه ضریب بالا پایین داره، پس بگیم نسبیت خاصم ناقصه و نیاز به متمم گالیله ای داره. نشد که. زمانی میشد بگیم نسبیت عام متمم میخواد، که اصلا معادله اینشتین قرار بود خودش حرکت جسمی رو توصیف کنه، بعد نمیتونست، و مجبور میشدیم از معادلات کمکی استفاده کنیم برای این موضوع. منتهی نسبیت عام اصلا این نیست. نسبیت عام صرفا راهی برای کار کردن با مراجع شتاب داره. راهی برای محاسبه خمش فضا زمانه و ...، اینکه چطوری از نتایجش استفاده کنیم دست خودمونه. برعکس فیزیک نیوتونی که اصلا برای توصیف حرکت اجسام پایه گذاری شده.
ضمن اینکه در نظر داشته باش، هرچند سال ها قبل از اینشتین معادلات ژئودزیک بودن و فلان، منتهی هیچ کس پا نشده بود بره ورژن معمولیش رو عمومیت بده به فضای خمیده، در واقع نسبیت عام این نیاز رو ایجاد کرد که معادلات معمولی، فرم عمومی تری بگیرند و در نتیجش نه تنها فیزیک بلکه ریاضیاتم پیشرفت کرد.
عدم رضایت اینشتین برای این بودش که معادلاتش جهان منبسط شونده رو پیشبینی میکردن، اینشتین ایستا میخواست. یه جمله اضافه کرد به معادلش به شکل نسبتا مصنوعی به اسم ثابت کیهانی که این قضیه رو حل کنه ، ولی بدتر شد. بعدا مشخص شد که نه جهان واقعا منبسط میشه و اون ثابت کیهانم خوب چیزیه.
ضمن اینکه در نظر داشته باش، هرچند سال ها قبل از اینشتین معادلات ژئودزیک بودن و فلان، منتهی هیچ کس پا نشده بود بره ورژن معمولیش رو عمومیت بده به فضای خمیده، در واقع نسبیت عام این نیاز رو ایجاد کرد که معادلات معمولی، فرم عمومی تری بگیرند و در نتیجش نه تنها فیزیک بلکه ریاضیاتم پیشرفت کرد.
عدم رضایت اینشتین برای این بودش که معادلاتش جهان منبسط شونده رو پیشبینی میکردن، اینشتین ایستا میخواست. یه جمله اضافه کرد به معادلش به شکل نسبتا مصنوعی به اسم ثابت کیهانی که این قضیه رو حل کنه ، ولی بدتر شد. بعدا مشخص شد که نه جهان واقعا منبسط میشه و اون ثابت کیهانم خوب چیزیه.