کوازار ها

[شباهنگ]

هر جا که صحبت از کوازار ها میشه یه سری اطلاعات در مورد فاصله ، نور و انرژی زیاد و از این جور چیزها میدن کسی اطلاعات بهتر و جامع تری نداره

[راشين]

سلام!

هر جا که صحبت از کوازار ها میشه یه سری اطلاعات در مورد فاصله ، نور و انرژی زیاد و از این جور چیزها میدن کسی اطلاعات بهتر و جامع تری نداره

اطلاعاتی در مورد اندازه ی خود کوازار ها هست که شاید دانستانشان خالی از فایده نباشه!

عکس برداری اپتیکی ونیز اندازه گیری تلسکوپ های رادیویی نشان می دهد که اندازه ی کوازار ها ظاهرا بسیار کوچک است. ان ها بسیار کوچکتر از کهکشان های شناخته شده به نظر می رسند و به روش های متداول ، غالبا از ستارگان معمولی قابل تمیز نیستند . خطوط نشری بسیار پهن کوازار ها حاکی است که این اجرام از ابرهای گازی رقیق و بسیار داغ که سرعت گردابی بسیار زیادی دارند تشکیل شده اند . سرعت شعاعی کوازار ها که از جابه جایی خطوط نشری طیف انها اندازه گیری شده ، بسیار زیاد است . گاهی شدت نور انها افت و خیز های سریع و معمولا نامنظمی را طی چندین روز یا هفته نشان می دهد . اختر شناسان از این موضوع نتیجه می گیرند که کوازارها اجرام کوچکی هستند ، زیرا اگر قطرشان چندین سال نوری بود ، درخشندگی کل نمی توانست طی دوره های کوتاه تغییر کند. برای مثال اگر نورانیت جسمی با قطر 1000 سال نوری نظیر نورانیت کوازار در حال تغییر بود ، در نظر ما نخست تغییر نورانیت در نزدیکترین قسمت و هزار سال بعد ، تغییر اتفاق افتاده در دورترین قسمت اشکار می شد و از این رو دوره ی تناوب رویت تمام این تغییرات هزار سال طول می کشید .


در قسمتی از این مطالب نوشته شده است که سرعت گردابی بسیار زیادی دارند. منظور از سرعت گردابی این هست که اینها با سرعت خیلی زیاد و باعث می شود که کوازارها به شکل یک گرداب در ایند؟( مثل یک گرداب که ابها به دور یک مرکز می چرخند؟)تقریبا شبیه به یک کهکشان....؟

http://www.hupaa.com/forum/viewtopic.ph ... 51&p=37624


موفق باشید.

[ویستا M]

یا سلام خدمت دوست عزیز...
در تکمیل حرفهای راشین عزیز باید گفت:
بنظر می‌رسد که کوازارها (شبه ستاره‌ها) هسته فعال کهکشانهای دور دست باشند. آنها درخشانترین ، سریعترین و دورترین اجرام شناخته شده در جهان هستند. کوازارها همانند ستارگان از سطح زمین به مثابه یک نقطه نورانی خیلی ریز دیده می‌شوند. اگر چه کوازارها فقط به اندازه منظومه شمسی هستند، نور برخی از آنها مسافتی در حدود 10 میلیارد سال نوری را طی می کند تا به ما برسد. ما برای اینکه بتوانیم چنین اجرام دوری را شناسایی کنیم نیاز به تابش زیاد نور آنها داریم. تشعشع انرژی بعضی از کوازارها حدود 100 برابر تشعشع کهکشانهای عظیم است.

با گسترش جهان کوازارها که در لبه خارجی آن قرار دارند بسرعت از زمین فاصله می‌گیرند. دورترین کوازارهایی که قابل رویت حدود 12 میلیارد سال نوری در جهت انتهای قابل مشاهده جهان قرار دارند. بخاطر زمان زیادی که طول می‌کشد تا نور کوازارها به زمین برسد، این کهکشانها ستاره شناسان را قادر می‌سازند تا جهان را در اولین مراحل شکل گیری ، مورد مطالعه قرار دهند. کوازارها فوق العاده درخشان و در عین حال بسیار مهم فشرده می‌باشند. در مقایسه با گستره کهکشان راه شیری که 100000 سال نوری می‌باشد، کوازارها قطری معادل چند روز یا هفته نوری را تشکیل می‌دهند.
همیشه موفق باشید...

[شباهنگ]

واقعا ممنونم

[محسن مباركيان]

سلام
جایی خوندم که پالسهای سریعی که از یک کوازار منتشر میشه بخاطر وجود یک ستاره ی نوترونی در مرکز اونه.اگه میشه توضیح بدین.
ممنوم

[HYPERCUBE]

با سلام
احتمالا شما قصد دارید اطلاعاتی ر مورد این پالس ها و خود ستاره نوترونی کسب کنید.

ستاره نوترونی پس از مرگ یک ستاره بوجود می آید.
اگر جرم یک ستاره از جرم خورشید بیشتر باشد عاقبت پس از اتمام سوخت هسته ای خود ، بخش مرکزی ستاره به یکباره دچار فروریزش شده و به شدت منقبض می شود ، از طرفی لایه های خارجی ستاره نیز بدلیل افزایش یکباره دما و انرژی به محیط بین ستاره ای پرتاب می شوند. به این رویداد نواختر یا ابر نو اختر گفته می شود . در این حالت درخشندگی ستاره صد ها برابر بیشتر از قبل می شود و این درخشش تا روزها ، هفته ها و یا چند ماه ادامه می یابد .
حال ببینیم چرا به این جرم بوجود آمده ستاره نوترونی می گویند.
در طی انقباض ستاره ، به دلیل جرم بسیار زیاد آن دیگر ، فشار تبهگنی که ناشی از نیروی دافعه الکترونها می باشد قادر به مقاومت در برابر گرانش فوق العاده ستاره نیست و ستاره به قدری منقبض می شود که پروتون ها و الکترون های آن با یکدیگر پیوند می خورند و نوترون را پدید می آورند . به همین دلیل به این جرم بوجود آمده که بطور عمده از نوترون تشکیل یافته است ستاره نوترونی می گویند.
یک ستاره نوترونی میدان مغناطیسی بسیار بسیار قوی دارد به طوری که میدان مغناطیسی آن تقریبا یک میلیارد برابر میدان مغناطیسی زمین است . وقتی که الکترون ها وارد چنین میدان مغناطیسی پرقدرتی می شوند در یک مسیر حلزونی و مخروطی شکل در دو قطب ستاره شتاب می گیرند .
میدانیم که اگر یک الکترون وارد میدان مغناطیسی شود می تواند تابش کند.
در یک چنین میدانی این تابش ها به صورت اشعه ایکس یا گاما و یا ... در دوجهت منتشر می شوند .
دقیقا مانند یک فانوس دریایی .
هنگامی که بر اثر چرخش بسیار سریع ستاره هریک از این دو راستای تابش در جهت دید ما باشد این امواج دریافت و زمانی که سوی آنها بر اثر چرخش ستاره تغییر کند این امواج قطع می شوند . به همین دلیل ما تابش این ستاره را در بازه های زمانی یکسانی دریافت می کنیم . دقیقا مانند یک پالس رادیویی .
بنابراین به این نوع ستاره تپ اختر یا پالسار گفته می شود .

[محسن مباركيان]

راستش منظور من این بود که اثبات شده یک ستاره نوترونی در مرکز کوازار هست؟

[afi]

راستش منظور من این بود که اثبات شده یک ستاره نوترونی در مرکز کوازار هست؟

سلام
کوازارها درواقع همون ستاره های نوترونی هستند.
در ستاره های نترونی از دو سر اونها(گره های مغناطیسی)امواج و پرتوهای پر انرژی خارج میشه ولی فقط تعداد کمی از اینها برای ما از روی زمین قابل دیده است.یعنی زمین باید در راستای اون پرتوها قرار بگیرد. اگر چنین شد،پالس ها قابل دیدن هستند و ما به اونها میگیم پالسار(کوازار).

[parse]

سلام!

خیر. ستاره های نوترونی همان کوازارها نیستند. ستارگان نوترونی تپنده را پالسار یا پت اختر می نامیم. البته احتمالا تمام

ستارگان نوترونی، تپنده هستند. اما بر اساس آنچه که مرسوم شده، تنها آنهایی را که می توانیم پتش آونها رامشاهده کنیم،

پت اختر می نامیم.

کوازارها از اجرام ناشناخته علم نجوم هستند که امروزه به آنها AGN یا هسته های فعال کهکشانی می گوییم.

[محسن مباركيان]

سلام
یعنی هیچ تئوری در مورد علت تولید پالس از کوازارها داده نشده؟ ولی من توی چند کتاب خوندم که پالسهای یک کوازار بخاطر وجود ستاره های نوترونی توی کوازارهاست.اگه اطلاعات دقیقی دارین ممنون میشم بگین.