درود
کهکشان های انفجاری و رادیویی در ریخت شناسی (مورفولوژی) و گروه های کهکشانی،
جزو کهکشان های غیرعادی و فعال هستند.
کهکشان های انفجاری به صورت مستقیم در دسته بندی کهکشان های غیر عادی و فعال
قرار می گیرند. اما نوع رادیویی آنها خود در دسته ای از کهکشانها قرار دارد که به نام AGN
شناخته می شوند. (یعنی AGN ها جزو کهکشان های غیرعادی و فعال هستند که خودشان
نیز شامل کهکشانها و اجرامی می باشند، که کهکشان رادیویی هم جزو آنهاست.)
AGN مخفف "Active Galactic Nucleus" به معنای "هسته ی کهکشانی فعال" است.
و علاوه بر کهکشان های رادیویی، شامل نوع دیگری از کهکشان به نام "Seyfert" است
که به نام کاشفش نام گذاری شده و همچنین شامل اختروش ها و Blazars است.
پس تا اینجا، "کهکشان های غیرعادی و فعال" به علاوه ی "کهکشان های مارپیچی" که
خود شامل مارپیچی میله ای هم هستند و "کهکشان های بیضوی" و "کهکشانهای ناهمگون"
صورت های کلی انواع کهکشان ها هستند. البته تا آنجایی که من می دانم(!).
.......................................................
- ابتدا به کهکشان های انفجاری (یا کهکشان هایی که ایجاد انفجار می کنند و ...) می پردازیم:
این کهکشان ها در فاصله ی بسیار زیادی از کهکشان ما قرار دارند، به صورتی که فعالیت بسیار
زیاد ستاره ها ی آنها که مثلن در زمان حال، در حال مشاهده آنها هستیم شاید برای چندین میلیون
سال قبل بوده باشد. (نمیدانم شاید 10 میلیون یا بیشتر.)
این ستاره ها سدها بار پرجرم تر از ستاره های کهکشان های معمولی اند. و بسیار پرنور هستند و
این ویژگی های ستاره ها، این کهکشان ها را در بین کهکشان های درخشان قرار می دهد.
حال یک تئوری (که بسیار مورد پسند است و رواج دارد) در مورد ایجاد انفجار های کهکشانی، می گوید:
با توجه به اینکه، رخ دادن این انفجار ها ناحیه ای در حدود هزاران سال نوری را پوشش می دهد و نکاتی
دیگر، عامل انفجار، ترکیب شدن با کهکشانی دیگر است که این باعث ایجاد یک shock waves (نمیدانم
چه معادلی برایش بنویسم) میشود که به ابرهای بزرگ گازی فشار می آورد و ستاره ها ی پرجرم مانند یک
سوپرنوا به انفجار می رسند که این خود باعث بیشتر شدن shock wave ها می شود که تاثیراتشان
می تواند تمام گازها را ناگهان در ناحیه ی مرکزی کهکشان پخش کند. تا زمانی که، بیشتر این گازها
به وسیله ی انفجار تحت تاثیر قرار بگیرند. و بعد انفجار پایان می یابد.
- کهکشان های رادیویی:
همانطور که اشاره شد جزو AGN ها هستند و لازم است اشاره شود که حداقل %5
کهکشان های
بزرگ _ ویا شاید خیلی بیشتر از این مقدار _ دارای "supermassive black hole" یا "MBH" هستند
که در کهکشان های رادیویی به دلیل وجود سیاهچاله درمرکز (تقریبن)، ماده به درون سیاه چاله یک رمبش
گرانشی دارد. به این صورت که مواد در هنگام سقوط در سیاه چاله از خود تابش های نورانی گسیل می کنند
و این تابش ها بقیه ی موادی که در خارج از ناحیه ی بحرانی سیاه چاله قرار دارند را به سمت عقب می راند.
و باعث می شود که مرکز کهکشان پرنور دیده شود.
---
نتیجه ی کلی اینکه:
هر دو کهکشان (انفجاری و رادیویی) دارای سیاه چاله ای بسیار بزرگ در قسمت مرکزی هستند
با این تفاوت که طرز بوجود آمدنشان طبق نظریه ها ی گفته شده متفاوت است و ... .
در اینجا هم می توانید کهکشان های انفجاری را ببینید:
chandra.harvard.edu
.
.
.
با عرض پوزش، که کمی زیاد شد. (:
