جهان های موازی

[پریسا پرویزی]

طبق نظریه ای از هر کدوم از انسان های روی زمین یک نمونه در جهان موازی وجود داره. مثلا یه نمونه از من اون جا وجود داره که هرکاری دلش به خواد می تونه بکنه. طبق این نظریه وقتی ما داریم خواب می بینیم داریم در واقع جهان موازی رو می بینیم. بعضی از دانشمندا می گفتن که هر اتفاقی توی این جهان بیفته توی اون جهان حتما نخواهد افتاد. مثلا اگه خونتون دوتا اتاق داره ولی خواب می بینی که تو خونتونی ولی مثلا سه تا اتاق داره این نشونه اینه که تو داری جهان موازی رو می بینی. من خودم در این مورد یه مقاله نوشتم که فرستاده شده برای اموزش پرورش. خواستین برای دان بذارم. تو جواب دوستمون که گفتم کاشکی سفر در زمان نکنیم بگم که برای سفر در زمان نیاز به سرعتی حداقل یک سوم سرعت نور داریم که می شه سیصد و شصت هزار کیلومتر در ساعت. و این امر امکان ناپذیره.توی مقالم منبعه نوشته شده. چون ما گروهی نوشتیم مقالم دست دوستم باید ازش بگیرم. ولی اصلا اگه تو یک سوم هم قبول نکنی انیشتین گفته اگه 4 ماه با سرعت نور به دور زمین بچرخیم وقتی بیایم زمین رفتیم100 سال بعد. منبع این حرف هم کاب نیرو را حس کنید هستش.

خب البته که همچین نظریه هایی هست... مقالتونو اگه شد حتما به اشتراک بگذارید خوشحال میشیم و اینکه سفر در زمان : یک اینکه سرعت یک سوم نور شاید واسه ما فعلا غیرممکن باشه ولی واسه ذرات نیست جون تونستند ذرات رو به نزدیکی سرعت نور هم برسونن دو اینکه 4 ماه با سرعت نور و این حرفا فقط در مورد آینده صادقه یعنی نمیتونی به گدشته برگردی چون درواقع انگار زمان رو برای خودت متوقف کرده بودی! زمان نسبی ه و نسبت سنجش اون نوره.. فک کنم!

[bigcrunch]

این بابا چی داره می گه. مقاله رو فرستاده آموزش پرورش!!!
نکنه از اون نخبه هایی هستی که احمدی نژاد بعضی وقتا متولدشون می کنه؟
اخه کجای یک سوم سرعت نور می شه 360000 کیلومتر در ساعت!!

[cosmographer]

سلام به همگی من یه جستار نوشتم به اسم پدیده ی جهان موازی اونو مطالع کنید

[یکی از دونفر]

من نه نابغم نه نخبه. ما می گیم یک سوم اما عدد رو گرد می کنیم. سفر تو زمان اصلا برای انسان امکان نداره چون حرکت با سرعت نور باعث مرگ انسان می شه. خواستید دلیل رو هم بگم. منظور من از یک سوم سرعت نور تو ساعته.

[رضا کیاسالار]

من نه نابغم نه نخبه. ما می گیم یک سوم اما عدد رو گرد می کنیم. سفر تو زمان اصلا برای انسان امکان نداره چون حرکت با سرعت نور باعث مرگ انسان می شه. خواستید دلیل رو هم بگم. منظور من از یک سوم سرعت نور تو ساعته.

چرا حرکت با سرعت نور باعث مرگ انسان میشه؟ بیشتر توضیح میدی؟

[میون]

یکی از راه های سفر در زمان سیاهچاله ها هستند که با گرانش بینهایت خودشون اگر بخواهیم بهشون نزدیک بشیم تمام الکترون های بدن ما رو تجزیه می کنند.

[یکی از دونفر]

وقتی با سرعتی تقریبا برای سرعت نور حرکت کنی اتم های هیدروژن تششع های بسیار شدیدی ساطع می کنن که به سرعت باعث مرگ انسان و نابود شدن سفینه شما میشه. سرعت یک سوم نور تقریبا یه چیزی حسیه.

[Rezvanspace]

تا اونجایی که من درموردش خوندم و میدونم،جهان هستی دارای 7بعد هستش که بر اثاث نظریه جهانهای موازی که تقریبا هم ثابت شده اگر از هر حفره ی کرم(در صورت که در هر سیاهچاله باشد یا بتوانیم بسازیم)عبور کنیم به سرعت نور و اگر الکترون ها بدن ما رو تجزیه نکنن به صفحه ها و جهان های دیگری میرسیم.این جهانها ممکن است در انتهای هر سیاه چاله باشند.در هر یک از آنها کرات زمین و فضایی مانند فضای ما وجود دارد که در هر سرزمین و کره زمین یک همزاد با نام اطلاعات و خاطرات شما وجود دارد که هم زمان با شما دارد اعمالی که انجام میدهید را انجام میدهد.جهانهای موازی بحث گسترده ای دارد که در یک بحث کوتاه قابل توضیح نیست.من ک حاضرم به یکی از آنها با همه خطراتش سفر کنم.شما چطور؟شما الان نزدیک به 6 همزاد دارید.....

[tapakhtar]

منم خیلی کنجکاو هستم تا جایی که من میدونم مثل هندسه است وقتی صحبت از چند بعدی بودن میشه. تصور کن که یک خط توی صفحه فقط یک بعد داره و در مقابلش صورت تو توی یک جهان سه بعدی دارای سه بعد مختلف و جهان 4 بعدی در مقابل جهان ما است و این جهان ها باهم موازی هستند یعنی اگه موازی نبودند با هم تداخل پیدا میکردند و اینجوری قانون جهان به هم میخورد . حالا قانع شدی .

[nobari]

بنده یک سوال فلسفی راجع به این سوال داشتم
از انجایی که جهان های موازی فعلا در حد حدس و فرضیه هست و اگر هم اثبات بشه طبق همین فرضیه هیچ راهی برای رسیدن به این جهان ها وجود نداره و چیری که دسترسی به ان امکان نداره ونخواهد داشت بحث در باره ان چه سودی داره؟

[Archimedes]

خوب در این صورت طبق گفته شما باید در فیزیک نظری و کیهانشناسی و اختر فیزیک و کلا فیزیک نجومی رو تخته کنیم بزاریم کنار.
انسانها فطرتا کنجکاو و خواستار فهمیدن هستن و با فهمیدن مسایلی که هنوز مبهمه و ناشناخته است احساسس آرامش وصف ناپذیری بهشون دست میده و بنظر من این رو نمیشه تو دنیا با هیچی عوض کرد. حتی اگه اون سری مسایل مثل جهان های موازی صرفا در حال حاضر فقط باعث آگاهی بیشتر انسان از پیرامون خودش بشه و جنبه کاربردی نداشته باشه . البته فعلاsmile072

[nobari]

خوب در این صورت طبق گفته شما باید در فیزیک نظری و کیهانشناسی و اختر فیزیک و کلا فیزیک نجومی رو تخته کنیم بزاریم کنار.
انسانها فطرتا کنجکاو و خواستار فهمیدن هستن و با فهمیدن مسایلی که هنوز مبهمه و ناشناخته است احساسس آرامش وصف ناپذیری بهشون دست میده و بنظر من این رو نمیشه تو دنیا با هیچی عوض کرد. حتی اگه اون سری مسایل مثل جهان های موازی صرفا در حال حاضر فقط باعث آگاهی بیشتر انسان از پیرامون خودش بشه و جنبه کاربردی نداشته باشه . البته فعلاsmile072

دوست عزیز بنظرم متوجه منظور من نشدید من میخواهم این را بدانم وقتی چیزی ابدالدهر غیر قابل دسترسی است بودن یا نبودنش چه فرقی به حال احساس کنجکاو شما خواهد کرد البته این مطلب هم پیرامون شما نیست

[dr.amir]

سلام
می شه اگه کسی راجع به جهان های موازی چیزی میدونه بگه؟

خب خب خب. این موضوع در دانشگاه کالیفرنیا در دست تحقیق هستش که آیا درست هست یا نه. اما تا الان به این نتیجه رسیدن که درسته. بزار برای درک بهترت مثالی که خود محقق های اون دانشگاه نوشتن و بگم.
فکر کن تو تو اتاقت نشستی و داری تلویزیون میبینی اما جهان موازی جهانی هست که در همان لحظه اتمهای بدن تو میرن خونه مامانبزرگت و کولوچه میخورن.
این تقریبا همون جوابی هستش که دوستمون بهت گفته اگر با سرعت نور حرکت کنیم جهان تغییری نمیکنه بلکه یک جهان موازی با این جهان بوجود میاد که تو اون حرکت میکنیم.

[امیرکاوه]

ببینید دوستان جهان موازی یا واقعیت جایگزین فرضیه‌ای در بارهٔ وجود واقعیت‌های جداگانه در کنار واقعیت کنونی است. گروه خاصی از جهان‌های موازی مولتی‌ورس نامیده می‌شود، اگرچه این اصطلاح نیز می‌تواند برای توصیف جهان‌های موازی که واقعیت را تشکیل می‌دهند مورد استفاده قرار گیرد. با وجود اینکه عبارت‌های جهان موازی و واقعیت جایگزین را می‌توان بیشتر جاها به جای هم به کار برد، گاهی اوقات واقعیت جایگزین به مفهوم ضمنی دیگری نیز اشاره دارد که حاکی از آن است که واقعیت بدیل دیگری از خود ماست. اصطلاح جهان‌های موازی عمومی‌تر است و معنای ضمنی رابطه یا عدم رابطه با جهان خود ما را در بر ندارد. جهان‌هایی که در آن‌ها بسیاری از قوانین طبیعت متفاوت هستند - برای مثال در آن هیچ محدودیت نسبیتی وجود ندارد و سرعت نور را می‌توان پشت سر گذاشت - را می‌توان در شمار جهان‌های موازی به حساب آورد ولی این‌ها واقعیت جایگزین نیستند. تعریف درست جهان‌های موازی در مکانیک کوانتومی به صورت «جهان‌هایی است که از یکدیگر تنها توسط یک رویداد کوانتومی جدا می‌شوند».

[nobari]

فیزیکدانان کوانتمی دانشگاه کالیفرنیا کشف عجیبی کرده اند که به گونه ای نشان می دهد جسمی که در مقابل یک فرد قرار گرفته و دیده می شود می تواند به صورت همزمان در جهانی موازی نیز وجود داشته باشد.

به گزارش خبرگزاری مهر، این کشف به واسطه ذره ای کوچک و فلزی انجام گرفته است؛ براده ای به قطر یک تار مو، جسمی که بسیار ریز است اما در عین حال می توان آن را با چشم غیر مسلح نیز مشاهده کرد.

دانشمندان این ذره را در کاسه ای مخروطی و تاریک سرد کرده و تمامی هوای اطراف آن را به منظور حذف ارتعاش خارج کردند. سپس محققان ذره را مانند یک دیاپازون حرکت داده و مشاهده کردند ذره در زمانی واحد حرکت کرده و متوقف می شود.

چگونه این پدیده را درک کنیم؟

برای درک این پدیده که کاملا غیر ممکن به نظر می رسد، باید بسیار بسیار کوچک اندیشید، حتی کوچکتر از اتمها، الکترونهایی که به دور هسته اتم در گردشند، در آن واحد در حالتهای چند گانه حرکت می کنند که ثابت کردن آنها تقریبا غیر ممکن است. به بیان ساده تر می توان گفت زمانی که فردی در شهر اکلاهاما به دیدن مادر خود می رود در جهان موازی که ذرات اتمی وی در آن حضور دارند همان فرد در خانه مشغول تماشای تلویزیون است.

به گفته دانشمندان شاید این پدیده کاملا غیر واقعی به نظر آید اما بر پایه علم حقیقی رخ می دهد. بر اساس یکی از نظریه های فیزیکی زمانی که پدیده ای در یک حالت مشاهده می شود این پدیده جهان را به دو بخش تقسیم می کند. نظریه چند حالتی بر این پایه استوار است که جهان فعلی طی مشاهده انسان متوقف شده و انسان تنها یکی از واقعیات در حال وقوع را مشاهده می کند. برای مثال می تواند توپ فوتبال را ببیند که در هوا در پرواز است، اما شاید در جهان موازی این توپ در همان لحظه سقوط کرده باشد و یا شاید اصلا فردی در آن لحظه مشغول بازی فوتبال نباشد.

بسیاری از فیزیکدانان بزرگ پایه های علمی جهان چند حالتی را حتی اگر نتوان آن را به اثبات رساند قبول دارند. "شان کرول" از موسسه تکنولوژی کالیفرنیا یکی از این فیزیکدانان بوده و معتقد است تا زمانی که نتوان تمدنهای فوق پیشرفته بیگانه را تصور کرد که پی به واقعیت این نظریه برده اند، انسانها تحت تاثیر امکان وجود جهانهای دیگر قرار نخواهند گرفت. وی در عین حال معتقد است هرگز فردی قادر به ابداع دستگاهی نخواهد بود که با استفاده از آن بتوان میان این جهانها ارتباط برقرار کرد.

درک واقعیت جهان موازی بستگی شدیدی به درک انسان از زمان دارد. به گفته "کرول" ما زمان را به صورت واقعی احساس نمی کنیم، تنها شاهد گذشت آن هستیم. برای مثال گذشت زمان در هنگام یک مسابقه هیجان انگیز بسیار سریع و در سر کلاس یک درس کسل کننده کاملا کند است. یا هنگامی که فردی تلاش دارد با تاخیر در دفتر کارش حاضر نشود، دقایق برای وی با سرعتی باور نکردنی می گذرند اما چند دقیقه باقی مانده از ساعت کار به راحتی با چندین ساعت برابری می کنند.

بازگشت به آینده

"فرد آلن ولف" از دانشمندان فیزیک کوانتم نیز معتقد است زمان به شکل یک خیابان یک طرفه به نظر می آید که از گذشته به سوی حال در حرکت است، اما با در نظر گرفتن نظریه های قابل ملاحظه ای که در سطح کوانتمی ارائه شده اند، ذرات در آن واحد به سمت عقب و جلو در حرکتند. در صورتی که بتوانیم از بخش "جلو و عقب رفتن در آن واحد" صرف نظر کنیم، شانس درک بخشی از فیزیک را از خود گرفته ایم.

به گفته "ولف" زمان در ماشینهای کوانتمی به صورت مستقیم حرکت نمی کند بلکه حرکتی زیگزاگ داشته و به همین دلیل وی معتقد است امکان ساختن ماشینی که بتواند زمان را منحرف کند، وجود دارد.

به گفته "ریچارد گات" فیزیکدان دانشگاه پرینستون "سرگئی کریکالو" فضانورد روسی که در 6 ماموریت فضایی حضور داشته است نسبت به بقیه انسانهای روی زمین 48/1 ثانیه جوانتر است زیرا وی در سرعتی بسیار بالا در مدار حرکت کرده است و کم سن تر بودن نسبت به بقیه به معنی جهش به آینده و تجربه نکردن زمان حال مشابه با دیگران است. به گفته وی از جهتی می توان گفت این فضانورد به سوی آینده سفر کرده و دوباره بازگشته است!

"گات" می گوید نیوتن باور داشت زمان پدیده ای جهانی است و تمامی ساعتهای جهان به صورت یکسان حرکت می کنند. اکنون با توجه به نظریه نسبیت خصوصی اینشتین می توان گفت سفر به آینده امکان پذیر است. با در نظر گرفتن نظریه گرانش اینشتین، قوانین فیزیک از منظری که امروز آنها را درک می کنیم نشان می دهند حتی سفر در زمان به سوی گذشته نیز امکانپذیر است اما برای مشاهده امکان این سفر باید قوانین جدید فیزیکی در سطح کوانتمی فراگرفته شوند.

درک این قوانین نیز با استفاده از ذره ای فلزی و بسیار کوچک و کاسه ای مخروطی شکل آغاز شده است. در واقع فیزیکدانان دانشگاه کالیفرنیا با ابداع خود مقیاس ماشینهای کوانتمی را به ابعاد بزرگتری تغییر دادند.

بر اساس گزارش فاکس نیوز، مسئله بعدی فراگرفتن چگونگی کنترل ماشینهای کوانتمی و استفاده از آنها برای اجسام بزرگتر است. در این صورت شاید بتوان با دستکاری تنها چند الکترون کوچک به جهان موازی دست پیدا کرد.