هوپا، انجمن علم ایران

سلام
ایا سیارات هم مانند ماه که از زمین دور میشود از خورشید دور میشوند؟ واگر جواب بله است این موضوع میتونه عامل احتمالی وجود حیات
احتمالی در برخی سیارات باشد؟!!

ایا جهت حرکت منظومه ی شمسی با جهت حرکت سیارات یکیه؟یا مثل یکی از قمرهای زحل استثنا هم داریم و اصلا دلیله این استثنا چیه؟

سیاه چاله ی مرکز کهکشان چه طور به وجود اومده؟

ستاره ها بعد از مرگشون تبدیل به ستاره ی نوترونی کوتوله ی سفید و یا سیاه چاله میشن. مرگ اینها چه طوره؟و تبدیل به چه چیزی میشوند؟(ستاره ی نوترونی کوتوله ی سفید سیاه چاله)

کمربند یا کره ی حباب مانند اطراف منظومه ی از کجا اومده ؟فقط نظریه ست ؟ مواد اضافی بیرون رونده شده توسط خورشید در ابتدای زندگی منظومه ی شمسیه؟(اگه جواب مثبته پس چرا شکل کرست؟چون تا جایی که من میدونم اکثر مواد تشکیل دهنده ی منظومه ی شمسی به صورت دیسک گردان بوده نه کره پس مواد اضافی هم بیشتر باید در جهت دیسک باشن!)
ممنون!

میدونی که محل تولد ستارگان بازوهای کهکشان ها هستن همینطور که سنشون بیشتر میشه به مرکز هم نزدیکتر میشن در کل بگم به خاطر میزان فشردگی و تراکم بسیار بسیار بالا ماده در مرکز کهکشان باعث تولید ساهچاله شده البته انو بگم از نظر ساخت هیچ فرقی با سیاهچاله های ستاره ها نداره فقط فرقش اینه که اون ستاره ولی این کهکشانه.
بقیه رو نمیدونم

m101 نوشته شده:سلام
ایا سیارات هم مانند ماه که از زمین دور میشود از خورشید دور میشوند؟ واگر جواب بله است این موضوع میتونه عامل احتمالی وجود حیات
احتمالی در برخی سیارات باشد؟!!

ایا جهت حرکت منظومه ی شمسی با جهت حرکت سیارات یکیه؟یا مثل یکی از قمرهای زحل استثنا هم داریم و اصلا دلیله این استثنا چیه؟

سیاه چاله ی مرکز کهکشان چه طور به وجود اومده؟

ستاره ها بعد از مرگشون تبدیل به ستاره ی نوترونی کوتوله ی سفید و یا سیاه چاله میشن. مرگ اینها چه طوره؟و تبدیل به چه چیزی میشوند؟(ستاره ی نوترونی کوتوله ی سفید سیاه چاله)

کمربند یا کره ی حباب مانند اطراف منظومه ی از کجا اومده ؟فقط نظریه ست ؟ مواد اضافی بیرون رونده شده توسط خورشید در ابتدای زندگی منظومه ی شمسیه؟(اگه جواب مثبته پس چرا شکل کرست؟چون تا جایی که من میدونم اکثر مواد تشکیل دهنده ی منظومه ی شمسی به صورت دیسک گردان بوده نه کره پس مواد اضافی هم بیشتر باید در جهت دیسک باشن!)
ممنون!

درباره سیاهچاله مرکز کهکشانها فکر کنم این سیاهچاله ها در زمان بیگ بنگ بوجود آمده اند .

m101 نوشته شده:سلام
ایا سیارات هم مانند ماه که از زمین دور میشود از خورشید دور میشوند؟ واگر جواب بله است این موضوع میتونه عامل احتمالی وجود حیات
احتمالی در برخی سیارات باشد؟!!

ایا جهت حرکت منظومه ی شمسی با جهت حرکت سیارات یکیه؟یا مثل یکی از قمرهای زحل استثنا هم داریم و اصلا دلیله این استثنا چیه؟

سیاه چاله ی مرکز کهکشان چه طور به وجود اومده؟

ستاره ها بعد از مرگشون تبدیل به ستاره ی نوترونی کوتوله ی سفید و یا سیاه چاله میشن. مرگ اینها چه طوره؟و تبدیل به چه چیزی میشوند؟(ستاره ی نوترونی کوتوله ی سفید سیاه چاله)

کمربند یا کره ی حباب مانند اطراف منظومه ی از کجا اومده ؟فقط نظریه ست ؟ مواد اضافی بیرون رونده شده توسط خورشید در ابتدای زندگی منظومه ی شمسیه؟(اگه جواب مثبته پس چرا شکل کرست؟چون تا جایی که من میدونم اکثر مواد تشکیل دهنده ی منظومه ی شمسی به صورت دیسک گردان بوده نه کره پس مواد اضافی هم بیشتر باید در جهت دیسک باشن!)
ممنون!

سلام
مطمئن نیستم سیارات از خورشید دور میشن یا نه ، اما این به تشکیل حیات در بقیه سیارات ربطی ندارد. در اوایل تشکیل منظومه شمسی مریخ شرایطی شبیه شرایط فعلی زمین داشته که میتونسته حیات در اونجا تشکیل بشه.

بله. سیارات حرکت به دور خورشید را از همون حرکت سحابی اولیه گرفتن. یعنی چون سحابی اولیه درحال حرکت و چرخش بوده، این حرکت به سیارات منتقل شده.که این خودش به خاطر اینه که نیروی وارده به سحابی اولیه در مناطق نزدیک به مرکز کهکشان بیشتر بوده و به نقاط دورتر کمتر. و این باعث چرخش سحابی میشده.( فکرکنم یه چیزی شبیه به این که سرعت چرخش سیارات دورتر و سیارات نزدیکتر به خورشید با هم فرق داره!)

این از جمله چیزهاییه که هنوز به طور دقیق دلیلش معلوم نیست. اما احتمالا بازمانده های ستاره های ابر پر جرم هستند که به خاطر بزرگی و جرم زیاد، زود به پایان عمر خودشون رسیدن و این جرم زیاد باعث شده که در مرکز کهکشان قرار بگیرند.پرتوهای عظیم x وجود این سیاهچاله ها را تایید میکند.

چگونگی پایان عمر یک ستاره به جرم ستاره اولیه برمیگرده. ستاره هایی با جرمی مشابه خورشید خودمون، در پایان عمر تبدیل به کوتوله سفید میشن. ستاره هایی با جرم بیشتر میشن ستاره نوترونی،اجرام چگالی که نیروی تبهگنی نوترونها (هسته) جلوی رمبش را میگیرد. و اگر بازهم پر جرم تر بودن هیچ نبرویی نمیتونه جلوی رمبش را بگیرد و به سیاهچاله تبدیل میشن.

این کره که به اسم ابر اوورت معروفه، کره ایه به شعاع یک سال نوری که اطراف منظومه شمسی را فرا گرفته. این هم باقیمانده همون سحابی اولیه ست.

هرکجا که توضیح بیشتر لازم بود بگو .

با تشکراز همه ی دوستان و شما که به همه ی سوالها جواب دادید!
سوال دوم و چهارمم رو یه مقدار بد گفتم!
منظورم از جهت حرکت منظومه ی شمسی جهت حرکتش در کهکشان بود! مثلا اگه مواد موجود در کهکشان (که منظومه ی شمسی هم نمونشه) جهت گردششون ساعتگرده (به دور مرکز کهکشان) ایا سیارات هم لزوما به صورت ساعتگرد گردش میکنن؟

و منظورم مرگ خود ستاره ی نوترونی کوتوله ی سفید و سیاه چاله بود؟
ممنون.


یه سوال دیگه : جایی خوندم ماه هر سال ۳/۸ cm از زمین دور میشه. دلیل این دور شدن چیه؟
دلیلش مربوط به سرعت گردش ماه به دور زمین میشه؟

یه سوال دیگه : جایی خوندم ماه هر سال ۳/۸ cm از زمین دور میشه. دلیل این دور شدن چیه؟
دلیلش مربوط به سرعت گردش ماه به دور زمین میشه؟
جواب:ماه سالانه مقاديري از انرژي زمين را ربوده و از آن براي بالا کشيدن خود به اندازه چهار سانتيمتر در بالاترين مدارش استفاده مي کند. محققان معتقدند ماه زماني که در حدود 4.6 بيليون سال پيش شکل گرفته است، فاصله اي برابر 22 هزار و 530 کيلومتر از زمين داشته است که اين فاصله اکنون به 450 هزار کيلومتر افزايش پيدا کرده است.
در عين حال سرعت چرخش زمين رو به کندي است و به همين دليل روزهاي زمين رو به طولاني تر شدن گذاشته اند. به تدريج صعود کشش سياره زمين در ميان يک خط فرضي ميان مرکز زمين و ماه انباشته خواهد شد و به اين شکل تغييرات چرخش سياره اي زمين متوقف خواهد شد. در اين صورت يک روز زمين برابر يک ماه خواهد شد. در صورت وقوع چنين پديده اي که احتمال آن به بيليونها سال در آينده نسبت داده شده است، يک ماه زمين بسيار طولاني شده و ماه به تدريج فاصله خود را از زمين افزايش خواهد داد.

فکر کنم سیاهچاله مرکزی ما در دوران نزدیک به بیگ بنگ بوجود اومده باشه که جهان تازه تشکیل شده بوده و به شکل امروزی گسترش پیدا نکرده بوده و بر اثر سوپرنوا در مرکز کهکشان این سیاهچاله بوجود اومده باشه.

ممنون از همه ی دوستان.
در مورد سوال ماه:ممنون.اطلاعات خیلی مفیدو جالبی بود ولی متاسفانه من دلیل دور شدن ماه از زمین رو نفهمیدم!!!(اگه میشه بیشتر توضیح بدید)
و سوالات قبلیم:
سوال دوم و چهارمم رو یه مقدار بد گفتم!
منظورم از جهت حرکت منظومه ی شمسی جهت حرکتش در کهکشان بود! مثلا اگه مواد موجود در کهکشان (که منظومه ی شمسی هم نمونشه) جهت گردششون ساعتگرده (به دور مرکز کهکشان) ایا سیارات هم لزوما به صورت ساعتگرد گردش میکنن؟

و منظورم مرگ خود ستاره ی نوترونی کوتوله ی سفید و سیاه چاله بود؟
ممنون.

منظورم از جهت حرکت منظومه ی شمسی جهت حرکتش در کهکشان بود! مثلا اگه مواد موجود در کهکشان (که منظومه ی شمسی هم نمونشه) جهت گردششون ساعتگرده (به دور مرکز کهکشان) ایا سیارات هم لزوما به صورت ساعتگرد گردش میکنن؟

جواب :زمین در حال حاضر به سمت شرق حرکت میکند ولی منظومه شمسی دور محور خود از غرب به شرق میچرخند به جز سیاره ناهید که از شرق به غرب میچرخد....

در مورد سوال ماه:ممنون.اطلاعات خیلی مفیدو جالبی بود ولی متاسفانه من دلیل دور شدن ماه از زمین رو نفهمیدم!!!(اگه میشه بیشتر توضیح بدید)
جواب:ماه سالانه مقاديري از انرژي زمين را ربوده و از آن براي بالا کشيدن خود به اندازه چهار سانتيمتر در بالاترين مدارش استفاده مي کند.(یعنی اینکه خودش رو از زمین به اندازه ی 4 سانتی متر از زمین دور میکنه). این جواب سوال سماست بقیه ی اون اطلاعات اضافیه زیاد ذهنتو مشغول نکن

m101 نوشته شده:یه سوال دیگه : جایی خوندم ماه هر سال ۳/۸ cm از زمین دور میشه. دلیل این دور شدن چیه؟

همون طور كه ميدوني ماه باعث جزر و مد ميشه و زمين هموار نيست و پر از چاله چوله است ، وقتي جزر و مد ايجاد ميشه حركت آب روي اين ناهمواري ها اصطكاك ايجاد مي كنه و باعث كند شدن حركت زمين به دور خودش ميشه و به دنبال اون ماه هم از زمين دور ميشه
اطلاعات بيشتر رو ميتوني از لينك پايين بگيري
http://www.hupaa.com/forum/viewtopic.php?f=22&t=17258

ممنون!
جوابم رو تاحد زیادی گرفتم!عالی بود!
اگه میشه در مورد از بین رفتن ستاره ی نوترونی کوتوله ی سفید و سیاه چاله هم توضیح بدید !
ممنون.

mamy72
خیلی ممنون ولی اگه ببینید سوال من نبود سوالm101بود که می خواستم جواب بدم و سوال رو دوباره تکرار کردم..خیلی ممنون
و اما جواب کوتوله ی سیاه سیاه چاله....
جواب:ميليونها سال طول مي كشد تا ستاره اي به وجود آيد و ميلياردها سال هم زمان مي برد تا از بين برود و چيزي كه چگونگي مردنش را تعيين ميكند جرم خود ستاره هست...هسته ي هليومي ستاره، همزمان با انبساط قسمت هاي خارجي، منقبض مي شود و دمايش افزايش مي يابد. در دماي 100 ميليون درجه 3 اتم هليوم با يکديگر ترکيب مي شوند و يک اتم کربن را مي سازند. اين روند همجوشي ادامه مي يابد تا ستاره به متغيير قيفاووسي تبديل مي شود (قيفاووسي ستاره اي است که درخشش آن به طور تناوبي و منظم تغيير مي کند). و بالاخره، بسته به جرمي که دارد يکي از سه حالت زير رخ مي دهد:
1. اگر جرم ستاره کمتر از 2/1 برابر جرم خورشيد باشد، به کوتوله ي سفيد تبديل مي شود.
2. اگر ستاره اندکي سنگين تر از 2/1 برابر جرم خورشيد باشد، بخشي از جرمش (يا بخش هايي از جرمش را به دفعات متوالي) به دور مي افکند و نواختر مي شود.

3. اگر جرم ستاره بسيار بيشتر از 2/1 برابر جرم خورشيد باشد، ستاره بخش بزرگي از جرم خود را به فضا پرتاب مي کند و يک سحابي ابرنواختري بوجود مي آورد. و نيز بسته به جرم باقي مانده، به يک کوتوله ي سفيد، ستاره ي نوتروني يا سياه چاله تبديل مي شود.

اگه توضیح خواستید بفرمائید

ممنون!
اما مشکل من بعد از از بین رفتن ستارست! یعنی مثلا خود سیاه چاله چه طور از بین میره ؟ همین طور کوتوله ي سفيد و ستاره ي نوتروني؟

m101 نوشته شده:ممنون!
اما مشکل من بعد از از بین رفتن ستارست! یعنی مثلا خود سیاه چاله چه طور از بین میره ؟ همین طور کوتوله ي سفيد و ستاره ي نوتروني؟

سن عالم هنوز اونقدر زیاد نیست که مرگ سیاهچاله ، کوتوله سفید و ستاره های نوترونی را زیاد دیده باشد(!) اما نظریاتی هست که میگه ستاره نوترونی و کوتوله های سفید بعد از اینکه باقیمانده گرما و انرژی خودشون را از دست دادن به کوتوله سیاه تبدیل میشن : نقاطی سرد و تاریک.
درمورد سیاهچاله ها بحث زیاده.یکی از این نظریات تبخیر سیاهچاله ست : سیاهچاله جرم از دست میده.انگار که بخار میشه!

بحث اضافی :
اینها در شرایطی بود که اون جسم مورد نظر تنها باشد و اتفاق دیگه ای براش رخ نده.
مثلا اگر کوتوله سفید در یک سیستم دوتایی باشه احتمال دارد که مقداری ماده از ستاره همدم بدزدد و یک باره منفجر بشه و تبدیل به نواختر بشه و ... .