کهکشان ها

[اماتور]

جد کهکشان راه شیری کشف شد

این کهکشان که حدود 11 میلیارد سال پیش متولد شده است کهکشانی مارپیچی است که به عنوان جد کهکشان راه شیری کشف

شده است. به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران به نقل از خبرگزاری ANSA ایتالیا بخش علم و تکنولوژی، این کهکشان مارپیچ،

کهکشان ماست، اما حدود 11 میلیارد سال پیش متولد شده است.این کهکشان زمانیکه جهان بسیار جوان بوده، متولد شده است.این

کهکشان جد کهکشان راه شیری یکی از قدیمی ترین کهکشان مارپیچی است که تاکنون مشاهده شده است.براساس این گزارش

فیزیکدانان از این مطلب شگفت زده اند چرا که تاکنون اعتقاد داشتند که جهان در آن زمان هیچ شرایط لام برای تشکیل کهکشان از این

نوع وجود نداشته است. در آن زمان، چند میلیارد سال بعد از بیگ بنگ، کهکشان ها شرایط سختی برای شکل گیری کهکشان های

مارپیچی را داشتند.

با این حال برخی از تصاویر جدید تلسکوپ فضایی هابل به وضوح یکی از این کهکشان ها را نشان میدهد.تصاویر جدید گرفته شده توسط

تلسکوپ هابل این کهکشان جدید که در فاصله نزدیک به 11 میلیارد سال نوری قرار دارد را نشان میدهد.این کهکشان که با حروف

BX442 مشخص و نامیده شده و به وضوح قابل مشاهده است.بسیاری از کهکشان ها در جهان به شکل کهکشان مارپیچی قابل

مشاهده هستند اما در واقع ساختارهایشان کاملا شکننده و ناپایدار است. ما در واقع این موضوع را در نزدیکی خودمان هم می توانیم

ببینیم و اگر به عقب برگردیم یعنی زمانیکه شرایط سخت بود، این موضوع کاهش می یابد. وجود این پیکره بندی مارپیچی به گفته

محققان ترکیبی از یک توده بسیار بزرگ است که می تواند ثبات در ساختار را ایجاد کند و حضور در نزدیکی یک کهکشان کوتوله میتواند

نیروهای جزر و مدی دورترین کهکشان بزرگ را منتقل کرده و بر آن تاثیر گذارد. شکل گیری کهکشان های مارپیچی با توجه به پدیده

وزونانس چیزی شبیه به امواج در استخر آب زمانیکه سنگی را به داخل آن پرتاب می کنیم دیده می شود.امواج تولید شده قابل مشاهده

هستند زمانیکه سطح آب آرام باشد. این دقیقا همان اتفاقی است که زمانیکه کهکشان در حالت آرام باشد در درون آن می تواند تشکیل

شود. شناسایی این جد غیر عادی، یعنی مادر بزرگ کهکشان راه شیری به عنوان یک انقلاب در تکامل جهان بیان شده است. در سال

2003 بود که یک مورد مشابه در فاصله کمی کمتر یعنی حدود 10 میلیارد سال نوری قرار داشت، کشف شد.این کشف فقط قطعه کوچک

دیگری از یک الگوی بزرگ است.


منبع ثبت میگردد

[اماتور]

كشف دوقلوهای همسان كهكشان راه شیری

ستاره شناسان برای اولین بار موفق به شناسایی دو كهكشان شدند كه كاملا مشابه كهكشان راه شیری هستند.

این كشف با استفاده از پژوهش گاما انجام شده كه اطلاعات شش تلسكوپ دیگر را برای ساخت یك نقشه سه بعدی از كهكشان های

جهان جمع آوری كرده است.این پژوهش در مجمع عمومی اتحادیه بین المللی نجوم در پكن ارائه شده و در آن محققان تصویری را نمایش

دادند كه در آن یكی از دو جفت كاملا مشابه راه شیری مشخص شده است.كهكشان بزرگ تر موسوم به GAMA 202627 كه شبیه به

كهكشان راه شیری است به طور واضحی از دو همراه در قسمت پایین این تصویر برخوردار است.رنگ های آبی تر در تصویر نمایشگر

ستارگان جوان تر و داغ تر به نسبت ستارگان موجود در راه شیری است.

راه شیری یك كهكشان نسبتا معمولی بوده اما جفت شدن آن با همسایگان نزدیك خود در ابرهای ماژلانی یك رویداد بسیار نادر و منحصر

به فرد است. شبیه سازی های پیچیده از چگونگی شكل گیری كهكشان ها نمونه های زیادی را مشابه كهكشان راه شیری و اطراف

تولید نكرده و آنها را به شكل رویدادی نادر پیش بینی كرده اند.ستاره شناسان تا پیش از این نمی توانستند میزان نادر بودن این رویداد را

مشخص كنند تا این كه نه تنها یك بلكه دو كهكشان كاملا مشابه در میان صدها هزار كهكشان مورد بررسی كشف شد.این محققان

توانستند در كل 14 كهكشان شبیه راه شیری را شناسایی كنند كه در آن میان دو كهكشان كاملا جفت محسوب می شوند.كهكشان راه

شیری در یك رقص كیهانی پیچیده با همراهان نزدیك خود در یكی از ابرهای كوچك ماژلانی محصور شده است. این همسایه ها در

آسمان شب نیمكره جنوبی زمین كاملا قابل مشاهده هستند.بسیاری از كهكشانها دارای چندین كهكشان كوچكتر در مدار اطراف خود

هستند اما تعداد كمی از آن ها از دو همراه به بزرگی ابرهای ماژلانی برخوردارند.همچنین این پژوهش نشان داده كه اگرچه همراهانی

مانند ابرهای ماژلانی نادر هستند، معمولا در زمان شناسایی در نزدیكی یك كهكشان شبیه راه شیری به سر می برند، بدین معنی كه

ما در زمان مناسب و در مكان مناسب برای برخورداری از این نمایش جالب در شب برخورداریم.اكنون این ستاره شناسان قرار است از

تلسكوپ هایی در نیوساوت ولز و شیلی برای بررسی بیشتر این دو سیستم دوقلوی راه شیری استفاده كنند.

[اماتور]

کشف بزرگ ترین ساختار عالم به پهنای 4000000000 سال نوری

دانشمندان موفق به کشف یک گروه اختروشی شده اند که بزرگ ترین ساختار کیهان را شکل می دهد. بزرگی آن به اندازه ای است که

حتی اگر با سرعت نور حرکت کنید، پیمودن طول آن 4 میلیارد سال طول خواهد کشید.

و اینک، این شما و این بزرگ ترین ساختار در تمام عالم. یک تیم بین المللی از اخترشناسان سراسر دنیا، موفق به کشف یک گروه بزرگ

اختروشی (که با نام LQG نیز شناخته می شود) شده اند که پهنای آن 4 میلیارد سال نوری است؛. در مقام مقایسه، این اندازه 1600

بار بیشتر از فاصله میان کهکشان راه شیری ما و کهکشان همسایه آن، اندرومدا است. این ساختار حتی در مقیاس کیهانی نیز ابعادی

بزرگ و باورنکردنی دارد.به گزارش پاپ ساینس، این گروه اختروشی همچنین بسیار دور است. اختروش ها مرکز کهکشان هایی هستند

که متعلق به روزهای نخست شکل گیری جهان هستند. این اجرام کیهانی بسیار درخشانند و به صورت متناوب مقادیر عظیمی از نور

ساطع می کنند که آنها را حتی در فواصل بسیار دور فضا قابل مشاهده می سازد. بر اساس فاصله این LQG از زمین، این ساختار مربوط

به زمانی است که جهان تنها 770 میلیون سال سن داشته است. این ساختار روشن ترین جرمی را که ما تا کنون دیده بودیم به راحتی

کنار می گذارد. در واقع، این ساختار به اندازه ای روشن و عظیم است که یکی از زیرساخت های کیهان شناسی مدرن را به چالش

میکشد: اصل کیهان شناختی.

اصل کیهان شناختی (Cosmological Principle) بیان می کند که در مقیاس های فضایی به اندازه کافی بزرگ، عالم همگن و

همسان گرد است. به زبان ساده، در مقیاس های بزرگ همه جای جهان مانند هم است و مهم نیست که شما از چه نقطه ای به جهان

نگاه می کنید. این اصل یکی از چیزهایی است که با کارهای نظریه پردازانی مانند اینشتین، و سایر کسانی که تفکرات کیهان شناسی

قرن بیستم و بیست و یکم را به شدت تحت تاثیر قرار دادند، هم خوانی دارد. کیهان شناسان این اصل را باور دارند، یا حداقل آن را به

رسمیت میشناسند.اصل کیهان شناختی زمانی که در نظریات متداول کیهان شناسی لحاظ می شود، بیان می کند که اخترفیزیک دانان

نباید بتوانند چیزی با ابعاد بزرگ تر از 370 مگاپارسک (هر پارسک 3.26 سال نوری است، پس 370 مگاپارسک معادل 1.2 میلیارد سال

نوری است) را در جهان پیدا کنند. اما به نظر می رسد که این LQG به طور متوسط 500 مگاپارسک پهنا دارد، و اندازه آن در طولانی ترین

بعدش به 1200 مگاپارسک نیز بالغ می شود. این موضوع لزوما به این معنا نیست که اصل کیهان شناختی اشتباه است؛ اما شاید لازم

باشد تا ما آنچه را فکر می کردیم از این اصل درک کرده ایم، مورد بازبینی قرار دهیم.

[اماتور]

منبع مطالبی که منبع انها ذکر نشده


http://www.momtaznews.com

[اماتور]

بزرگ‌ترین کهکشان مارپیچی عالم

علاوه بر کشف سیارات فراخورشیدی یکی از موضوعات روز دنیا که همیشه در خبرهای داغ نجومی به چشم می‌خورد، «ترین» های

عالم است که هر چند وقت یک‌بار به‌روز می‌‍شوند، مثل دورترین کهکشان، نزدیک‌ترین کوازار، بزرگ‌ترین سیاه‌چاله و… . این‌بار اختر

شناسان بزرگ‌ترین کهکشان مارپیچی را شناسایی کردند.این تصویر ترکیبی کهکشان بزرگ میله‌ای مارپیچی NGC 6872، از رصد نور

مرئی تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه‌ی جنوبی اروپا به همراه داده‌های فرابنفش دور GALEX ناسا و طیف فروسرخ 3/6 میکرون

تلسکوپ فضایی اسپیتزر به دست آمده است.

پیش از این هم اخترشناسان NGC 6872 را به عنوان بزرگ‌ترین کهکشان مارپیچی میله‌ای تصور میکردند اما اکنون با بررسی

داده‌های به دست آمده از چند تلسکوپ فضایی و رصد‌های زمینی و محاسبات و شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای، با قطعیت اعلام کردند که این

کهکشان بزرگ‌ترین کهشکان مارپیچی است که تا به امروز شناخته‌ایم. قطر این کهکشان معادل 522 هزار سال نوری است، حدود 5 برابر

اندازه‌ی کهکشان راه شیری. یکی از محققان این پروژه از مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا در این‌باره میگوید: «بدون تونایی ابراز

GALEX در شناسایی جوان‌ترین، داغ‌ترین ستاره‌های این کهکشان در طیف فرابنفش نمی‌توانستیم به عظمت این منظومه‌ی

شگفت‌انگیز پی ببریم».اما این کهکشان به خودی خود این قدر عظیم‌الجثه نشده است. اخترشناسان بر این باور که کهکشان‌های بزرگ

از جمله راه شیری از طریق ادغام و جمع شدن چند منظومه‌ی کوچک‌تر در طی میلیارد‌ها سال رشد کرده‌اند. ظاهر و اندازه‌ی غیرعادی

این کهکشان از برهم کنش آن با صفحه‌ی کهکشانی به نام IC 4970 ، که حدود یک پنجاهم جرم NGC 6872 است، تاثیر گرفته

است. هر دو کهکشان در فاصله‌ی 212 میلیون سال نوری از زمین و در صورت‌فلکی جنوبی طاووس قرار دارند. جالب‌تر اینکه تعامل

گرانشی این دو کهکشان با یکدیگر ممکن است موجب شکل‌گیری یک کهکشان جدید کوچک‌ترشود.کمی دورتر از انتهای بازوی شمال

شرقی NGC 6872 ، کهکشان کوتوله‌ی کشندی می‌بینید که در طیف فرابنفش آشکار شده است.


منبع ثبت میگردد

[اماتور]

رکورد دورترین جسم آسمانی بازهم شکسته شد 13,290,000,000 سال‌نوری

با استفاده از عمیق‌ترین عکس‌های فروسرخی که تاکنون تصویربرداری شده‌اند، هفت کهکشان دوردست (آن قدر دور که نوری که اکنون

از آنها به زمین رسیده است، تنها 600 میلیون سال پس از مهبانگ تولید شده بود) آشکار شده‌اند. و اکنون مشخص شده که یکی از این

کهکشان‌ها، که پیش از این تصور می‌شد بسیار دورافتاده باشد، 13.29 میلیارد سال نوری (4.1 میلیارد پارسک) از زمین فاصله دارد. به

این ترتیب این کهکشان دورترین چیزی است که تاکنون کشف شده است.این اولین نمونه قابل اعتماد از چنین کهکشان‌های دوردستی

است که با استفاده از تصاویر تهیه شده از دوربین میدان گسترده 3 تلسکوپ فضایی هابل کشف شده‌اند. این عکس‌ها توسط گروهی به

رهبری ریچارد الیس، اخترشناس کالتک (انستیتو صنعتی کالیفرنیا در پاسادنا) تهیه شده‌اند و دربردارنده اولین نمونه‌های بسیار عظیم از

کهکشان‌های اولیه هستند که بتوان با آن نظریه استانداردی را اثبات کرد که به موجب آن هر چه در جستجوی زمان ظهور کهکشان‌ها

عقب‌تر برویم و به زمانی برسیم که جهان تنها 450 میلیون سال عمر داشته (یعنی کمتر از 4% از عمر کنونی آن)، اخترشناس‌ها باید

شاهد کاهش ملایمی در تعداد کهکشان‌ها باشند.

علاوه بر این از وفور کهکشان‌ها چنین برمی‌آید که تعداد ستارگان یک کهکشان اولیه آن‌قدر بوده که پس از خنک شدن عالم در اثر انبساط

سریع اولیه، اتم‌های هیدروژن جهان را یونیزه کند (تنها الکترونشان را از آنها بگیرد)؛ که معیاری کلیدی در تکامل جهان محسوب میشود.

الیس و همکارانش یافته‌های خود را در یک جلسه توجیهی تلفنی ناسا در روز چهارشنبه ارائه کردند. به گفته آوی لوئب، دانشمند نظری

اخترفیزیک در دانشگاه هاروارد (کمبریج ماساچوست) «این پژوهش عمیق‌ترین حفاری باستان‌شناسی در جهان است که تاکنون انجام

شده است». وی می‌افزاید که علاوه بر آن جامع‌ترین آنها نیز به شمار می‌رود.

الیس و همکارانش دوربین تلسکوپ هابل را در بخش بسیار کوچکی از آسمان که به نام میدان بسیار عمیق هابل نامیده می‌شود،

تنظیم کردند. به دلیل این که کهکشان‌های دوردست نور بسیار ضعیفی دارند، پژوهشگران نمی‌توانند با اندازه گیری انتقال به سرخ اشیاء

(جابجایی نور گسیل شده از ستارگان، از سمت فرابفنش طیف نور به انتهای فروسرخ آن در اثر سرعت انبساط عالم)، به طور مستقیم

فاصله آنها را از زمین محاسبه کنند. در عوض، اخترشناسان این فاصله را با مشاهده کهکشان‌ها از طریق چندین فیلتر فروسرخ ارزیابی

میکنند.مرزهای هابلرصدهای اخیر که در ماه‌های مرداد و شهریور انجام شده‌اند، در ترکیب با بررسی‌های پیشین میدان عمیق هابل،

تصاویری را تولید کرده‌اند که عمق میدانی دو برابر (با نوردهی دو برابر) بهترین عکسی دارند که یک تلسکوپ تا پیش از این قادر به تهیه

آن بود. آنها همچنین دربردارنده تصاویر گرفته شده با یک فیلتر اضافی بودند که به گروه اجازه می‌داد تا با قطعیت بیشتری، این احتمال را

رد کند که برخی از این کهکشان‌ها در واقع کهکشان‌های نزدیک‌تری هستند که در اثر پدیده‌هایی مانند سرخ‌شدگی بر اثر غبار میان

کهکشانی کم‌نور شده‌اند.گارت ایلینگورث، اخترفیزیک‌دان در دانشگاه سانتاکروز کالیفرنیا و عضو گروه دیگری که آنها هم از دوربین فروسرخ

هابل برای یافتن کهکشان‌های دوردست استفاده کرده‌اند، می‌گوید: «هیچ شکی وجود ندارد که این داده‌های جدید به ما کمک میکنند

تا بهترین نمونه‌های کهکشان‌هایی با انتقال به سرخ بین 8 تا 10 را داشته باشیم، از 450 میلیون تا 600 میلیون سال پس از

مهبانگ».ایلینگورق و ریچارد بوئنز، که اخترشناس دیگری از دانشگاه سانتاکروز است، به همراه گروه همکارانشان، پیش از این مشخص

کردند که یکی از کهکشان‌های آزمایش شده توسط گروه الیس، دارای انتقال به سرخ 10 است، که معادل زمانی است که جهان تقریبا

482 میلیون سال عمر داشت. ولی از تازه‌ترین داده‌ها چنین برمی‌آید که شاید انتقال به سرخ این کهکشان در واقع 11.9 باشد، که به

این معنی خواهد بود که این کهکشان در فاصله رکورد شکن 13.29 میلیارد سال از زمین (4.1 گیگاپارسک) قرار دارد و این فاصله یعنی

مرز نهایی چیزی که دوربین هابل بتواند ببیند.اما پژوهشگران هر دو گروه هشدار می‌دهند که، کماکان این احتمال وجود دارد که این

کهکشان در فاصله بسیار کمتری از زمین قرار داشته باشد، کما اینکه خود این کشف برای خود آنها هم غیر منتظره بود. بوئنز میگوید:‌

«باید انتظار هر چیزی را داشته باشیم».


منبع : http://nojumy.blogfa.com/

[نوآور]

به نظر من براي آنها كه توان دركش را داشته باشند، تصوير ميدان عميق هابل، زيباترين تصويريست كه تا بحال، بشر توانسته از طبيعت ثبت كنه.

[اماتور]

کشف راز یک مسیر حیرت‌آور در تکامل کهکشانها

یک مطالعه جامع در خصوص صدها کهکشان مشاهده شده توسط تلسکوپ Keck در هاوایی و همچنین تلسکوپ فضایی هابل نشان‌

دهنده وجود یک الگوی تغییر غیرمنتظره است که از هشت میلیارد سال قبل تاکنون در کیهان وجود داشته است.به گزارش تازه هاي

نجومي به نقل از ايسنا مشاهدات جدید دانشمندان پرده از راز یک مسیر حیرت‌آور در تکامل کهکشان‌ها بر می‌دارند.یک مطالعه جامع

در خصوص صدها کهکشان مشاهده شده توسط تلسکوپ Keck در هاوایی و همچنین تلسکوپ فضایی هابل نشان‌دهنده وجود یک

الگوی تغییر غیرمنتظره است که از هشت میلیارد سال قبل تاکنون در کیهان وجود داشته است.منجمان قبلاً بر این باور بودند که

کهکشان‌های دیسکی حدود هشت میلیارد سال قبل شکل کنونی را به خود گرفته‌اند و از آن زمان تاکنون دارای تغییرات اندکی بوده‌اند.

با این حال مطالعات سوزان کسین، منجم مرکز پرواز فضایی گودارد و همکارانش از واقعیتی کاملاً مخالف با این تصور حکایت دارند.به

ادعای این دانشمندان، این کهکشان‌ها طی این بازه زمانی به طور مداوم در حال تغییر بوده‌اند.امروزه کهکشان‌های شکل‌دهنده ستارگان

از قبیل کهکشان آندرومد یا کهکشان راه شیری دارای فرم معمول سیستم‌های دیسکی شکلی هستند که در آن چرخش بر سایر

حرکات درونی غلبه می‌کند با این حال دورترین کهکشان‌های آبی رنگ مورد مطالعه در این تحقیق دارای رفتاری کاملاً متفاوت هستند.

این کهکشان‌ها حرکات نامنظم و سازماندهی‌نشده‌یی را در جهت‌های چندگانه از خود بروز میدهند.بر اساس این تحقیق، یک تغییر

مداوم به سمت سازماندهی بیشتر تا زمان حال حاضر در این کهکشان‌ها وجود دارد زیرا حرکات نامنظم به مرور زمان از هم پاشیده شده

و سرعت‌های چرخش افزایش می‌یابند و این کهکشان‌ها به تدریج در حال قرار گرفتن در درون دیسک‌های دارای رفتار مناسب هستند.

این بدین معناست که کهکشان‌های آبی‌رنگ حرکات کمتر سازماندهی‌شده‌تر دارند و با نزدیک شدن به زمان حال سرعت‌های چرخشی

سریعتری را از خود نشان می‌دهند.این رفتار برای کهکشان‌های دارای تمامی جرم‌ها صادق است اما پرجرم‌ترین سیستم‌ها همواره

بالاترین سطح سازماندهی را از خود نشان می‌دهند.محققان حاضر در این پروژه مدعی‌اند که کهکشان‌های آبی دوردست مورد مطالعه

آن‌ها به تدریج در حال متحول شدن به سمت کهکشان‌های دیسکی چرخشی (مانند کهکشان راه شیری) هستند.به گفته بنجامین

واینر، ستاره‌شناس دانشگاه آریزونا، مطالعات پیشین کهکشان‌هایی که به دیسک‌های چرخشی منظم معمول در جهان امروز شبیه

نبودند را حذف و فقط کهکشان‌های دوردست نایاب دارای رفتار سازماندهی شده‌تر را بررسی می‌کردند و به این نتیجه رسیده بودند که

این کهکشان‌ها تغییر نمی‌کنند.محققان حاضر در این طرح به جای محدود کردن نمونه‌ها، انواع خاصی از تمامی کهکشان‌های دارای

خطوط انتشار را بررسی کردند. این خطوط به اندازه کافی روشن هستند تا حرکات درونی را تعیین کنند.خطوط انتشار طول موج‌های

تشعشعی هستند که توسط گازهای درون کهکشان ساطع میشوند.این خطوط هنگامی که نور کهکشان به اجزای رنگی‌ تجزیه میشود

آشکار می‌شوند و حامل اطلاعاتی در خصوص فاصله و حرکات درونی کهکشان هستند.به نظر می‌رسد کهکشان راه شیری نیز سیر

تکاملی مشابه به کهکشان‌های حاضر در نمونه موردی را طی کرده باشد و به تدریج و به هنگام شکل‌گیری خورشید و منظومه شمسی

در وضعیت کنونی خود قرار گرفته است.طی هشت میلیارد سال گذشته تعداد ادغام‌های بین کهکشان‌های بزرگ و کوچک به طور قابل

توجهی کاهش یافته است. بنابراین از میزان کلی شکل‌گیری ستارگان و وقوع انفجارات ابرنواختری مرتبط با شکل‌گیری این اجرام کاسته

شده است.دانشمندان معتقدند این مولفه‌ها ممکن است در خلق مسیر تکاملی مورد مشاهده آن‌ها نقش ایفا کرده باشند.با مشاهده

این الگو محققان می‌توانند شبیه‌سازی‌های رایانه‌یی موجود در خصوص تکامل کهکشانی را تغییر دهند تا زمانی که مدل‌های حاصل

بتوانند مسیر مشاهده شده را تکرار کنند.


منبع : http://tazehayenojoomi.ir

[اماتور]

قدیمی ترین پدیده جهان کشف شد

اخترشناسان معتقدند موفق به مشاهده قدیمی ترین پدیده ای شده اند که تاکنون در جهان هستی دیده شده است: کهکشانی دور

دور متعلق به زمانهای بسیار بسیار گذشته.

به گزارش خبرگزاری مهر، تصویر این کهکشان که در میان تصاویر منتشر شده از تلسکوپ هابل پنهان شده بود در ابتدا لکه ای کوچک

و نورانی دیده می شد که اخترشناسان اروپایی اکنون آن را کهکشانی متعلق به 13.1 میلیارد سال پیش می دانند، زمانی که جهان

بسیار جوان بوده و تنها 600 میلیون سال سن داشته است. چنین خصوصیاتی این لکه درخشان را به قدیمی ترین و دورافتاده ترین

کهکشان در جهان هستی تبدیل خواهد کرد.به گفته "متیو لنرت" از رصدخانه پاریس به دلیل قدمت بالای این کهکشان، آنچه دیده

میشود فرم اولیه کهکشان نیست و در حال حاضر این کهکشان با همسایگان خود ترکیب شده است."ریچارد الیس" از موسسه

تکنولوژی کالیفرنیا که نقشی در این کشف نداشته است می گوید: ما در حال نگریستن به جهان هستیم در زمانی که تنها یک

بیستم سن کنونی اش را داشته است. در مقیاس انسانی می توان گفت در حال نگریستن سن چهار سالگی از کل طول عمر یک

فرد بالغ هستیم.اخترشناسان اروپایی پس از 16 ساعت رصد از میان تلسکوپ شیلی به منظور بررسی نشانه های نوری گازهای

سرد هیدروژن سن این کهکشان را تخمین زدند.کهکشان جدید هیچ نامی ندارد و تنها با کمکی یکسری از حروف و اعداد شناخته

میشود و از این رو لنرت و همکارانش آن را "حباب انتقال سرخ دورافتاده" مینامند.بر اساس گزارش تلگراف، یافته جدید اخترشناسان

با نظریه هایی که در رابطه با زمان متولد شدن اولین کهکشانها و ستاره ها وجود دارد کاملا همخوانی داشته و احتمالا این کهکشان

نیز یکی از اولینها بوده است.


منبع : http://www.tabnak.ir

[اماتور]

تصویر جدید «هابل» از یک کهکشان مارپیچی

تلسکوپ فضایی هابل تصویر بسیار زیبایی را از کهکشان مارپیچ IC 2233 ارائه داد.به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران

(ایسنا)، این شی کیهانی یکی از مسطح‌ترین کهکشان‌های جهان است. کهکشان‌‍‌های مارپیچ مانند راه شیری معمولاً از سه بخش

قابل‌رویت اصلی تشکیل شده‌اند.این بخش‌ها شامل یک دیسک است که بازوهای مارپیج و بخش اعظم گاز و غبار در آن متراکم شده‌

اند.قسمت دیگر هاله‌یی است که در واقع کره زبری به دور دیسک بوده و شامل گاز، غبار یا روند تشکیل ستاره اندک است.سومین

بخش برآمدگی مرکزی موجود در قلب دیسک است که از تراکم عظیم ستارگان باستانی تشکیل شده است. این ستارگان احاطه‌ کننده

«مرکز کهکشانی» هستند.با این حال، IC 2233 دارای مشخصه‌هایی فراتر از کهکشان‌های مارپیچ معمول است.این شی نمونه اولیه‌یی

از یک کهکشان فوق باریک بوده که در آن قطر کهشکان دست کم ده‌ها برابر بزرگ‌تر از ضخامت آن است.این نوع کهکشان‌ها هنگامی که

از لبه مشاهده می‌شوند، شامل دیسک ساده‌یی از ستارگان هستند که این ویژگی‌ آن‌ را به سوژه جذابی برای مطالعه تبدیل میکند.

یک مشخصه بارز اشیا کیهانی مزبور این است که دارای درخشندگی پایینی بوده و تقریباً همگی آن‌ها هیچ برآمدگی ندارند.رنگ آبی که

در طول دیسک قابل مشاهده است، مدرکی دال بر ماهیت مارپیچی کهکشان است و از حضور ستارگان جوان، داغ و درخشان حکایت

دارد.این ستارگان از ابرهای گاز بین‌ستاره‌یی متولد شده‌اند.افزون بر این، بر خلاف کهکشان‌های نوعی، IC 2233 هیچ گونه مسیر غباری

تعریف شده‌یی را نشان نمی‌دهد و فقط تعداد اندکی نواحی تکه‌تکه در مناطق درونی هم در پایین و هم در بالای سطح میانی آن

مشاهده می‌شود.این کهکشان در سال 1894 و توسط ایساک روبرت منجم بریتانیایی کشف شد.

تصویر جدید توسط دوربین پیشرفته تحقیقات هابل رصد شده که تصاویر مرئی و مادون قرمز را ترکیب می‌کند.


منبع ثبت میگردد

[اماتور]

مارپیچ تولد ستاره

هر چند فضا پر از کهکشان های مارپیچی است، اما هیچگاه دو کهکشان شبیه هم نیستند. تصویر زیر کهکشان مارپیچی بنام

(NGC 3982) نمونه خوبی از یک زایشگاه بزرگ ستاره ی همراه با بازو های پیچان می باشد. بازو های این کهکشان با مناطق

بزرگ ستاره ساز صورتی گاز های درخشان هیدروژن، خوشه های آبی ستارگان تازه متولد شده و خطوط تیره گرد و غباری مواد خام

برای تولد ستاره ها همردیف میباشد. هسته درخشان آن خانه جمعیت پیر و کهن ستارهایی است که از روی تراکم زیاد به سوی مرکز

در حال رشد اند.

NGC 3982

کهکشان NGC 3982 حدود 68 میلیون سال نوری دور از ما در جهت صورت فلکی خرس بزرگ قرار دارد و قطر ان حدود 30 هزار

سال نوری میباشد؛ یعنی یک سوم کهکشان راه شیری. این تصویر رنگی ترکیبی از تصاویر تهیه شده توسط دوربین میدان گسترده

سیاره ی 2، دوربین پیشرفته میدان گسترده 3 هابل از ماه مارچ سال 2000 تا ماه اگست 2009 تهیه شده است. محدوده وسیع رنگ

ها نشانگر این واقعیت است که کهکشان نامبرده در طول موج های مرئی و نزدیک به فروسرخ تصویر برداری شده. در ضمن از یک فیلتر

برای جدا کردن تابش هیدروژن کار گرفته شده و این تابش از مناطق درخشان ستاره ساز نقطه شکل در بازو های مارپیچی می آید.


منبع ثبت میگردد

[اماتور]

منبع مطالبی که منبع انها ذکر نشده



http://www.parssky.com

[اماتور]

کشف گنجینه پنهان تلسکوپ هابل

یک مدرس نجوم با بررسی تصاویر تلسکوپ فضایی هابل، موفق به کشف نمای خیره‌کننده ای از یک کهکشان ماهواره‌ای در

همسایگی کهکشان راه شیری شد.: رقابت «گنجینه‌های پنهان هابل» با هدف تشویق علاقه‌مندان به فضا برای یافتن تصاویر دیده

نشده در رصدهای تلسکوپ فضایی هابل از سوی ناسا برگزار می‌شود.«جاش لیک» از مدرسان نجوم یکی از مدارس ایالت کانتکتیکات

با استفاده از تصاویر تلسکوپ هابل، تصویری از منطقه LHA120-N11 تهیه کرده است؛ این کهکشان ماهواره‌ای در فضا شناور بوده

و در حال رقص آرام بدور کهکشان راه شیری است.

در این تصویر یک مهد کودک ستاره ای با خطوط تیره گرد و غبار در ابر ماژلانی بزرگ در فاصله 200 هزار سال نوری با زمین دیده میشود

.تصویر تهیه شده توسط «جاش لیک» با رصدهای دقیق منطقه N11 در طول موج های نوری آبی، سبز و نزدیک به مادون قرمز

ترکیب و تصویر جدیدی از منطقه N11‌ در تاریخ 17 ژانویه (28 دی) از سوی ناسا منتشر شد.این مدرس نجوم با کشف نمای

خیره کننده از کهکشان ماهواره ای، جایزه نخست رقابت عکاسی هابل را به خود اختصاص داد.


منبع ثبت میگردد

[اماتور]

مهاجم فضایی» به شکار «هابل» درآمد

اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل موفق به شکار تصویر «مهاجم فضایی» در خوشه کهکشان دوردست Abell 68‌

شدند.به گزارش دانشگاه نیوز: مهاجمان فضایی (Space Invandrs)‌ یکی از معروف ترین بازی های ویدوئی دهه 1970 میلادی

محسوب میشود؛ اخترشناسان به تازگی نمونه ای از این «مهاجم فضایی» را در دل یک کهکشان شناسایی کرده اند.به گفته

دانشمندان، تصویر خوشه کهشکان «مهاجم فضایی» شباهت زیادی با اثر فضایی موسوم به عدسی گرانشی (gravitational

lensing)‌ دارد.

در اجرام فضایی وسیع مانند خوشه های کیهانی، نور در یک مسیر خمیده و موج دار از درون آنها عبور کرده و یک شکل عجیب ایجاد

میکند؛ این پدیده اصطلاحا عدسی نامیده می‌شود، چراکه اغلب باعث بزرگنمایی تصاویر یک شیء کوچک و دوردست می‌شود.همین

پدیده در خوشه کهکشان دوردست Abell 68‌ در فاصله دو میلیارد سال نوری با زمین نیز روی داده است و نور با حرکت در مسیر

های مختلف، تصویری شبیه «مهاجمان فضایی» ایجاد کرده است.در این تصویر که پنجم مارس (15 اسفند) منتشر شده است، نور

مادون قرمز دوربین میدان گسترده تلسکوپ هابل با داده های نزدیک مادون قرمز دوربین پیشرفته نقشه برداری تلسکوپ ترکیب شده

است.پدیده عدسی گرانشی یک ابزار نجومی قدرتمند محسوب می شود که به دانشمندان برای ارتقاء قدرت بزرگنمایی تلسکوپ های

فضایی از جمله تلسکوپ هابل کمک می کند.

[الاباما]

کهکشان-راه-شیری[1].jpg