چهار و نیم میلیارد سال پیش، دو سیاره کهنسال با هم اصابت کردند و در هم ادغام شدند تا زمین را به وجود بیاورند.
در خلال این اصابت سهمگین میان دو سیاره تیا و زمین اولیه، یک جرم کوچک جان به در برد که تبدیل به ماه ما شد.
این نزدیکترین یار ما در پهنای بیکران فضا، به طور ذاتی با موجودیت ما در ارتباط است و با حرکات منظم خود روی چرخه حیات روی زمین تاثیر میگذارد.
هنوز تاثیرات ماه روی زمین را به تمامی درنیافتیم. چالش این است که بتوانیم افسانه را از تاثیر حقیقی ماه بر زمین جدا کنیم.
مدار نوسانی
مشخصترین تاثیر ماه روی زمین را میتوان در جزر و مد اقیانوس مشاهده کرد.
همانطور که زمین هر روز به دور خود میچرخد، جاذبه ماه آبهایی را که در نزدیکترین فاصله قرار دارد،
به سمت خود میکشد و تحدبی ایجاد میکند. این برآمدگی آب به دلیل نیروی گریز از مرکزِ ناشی از چرخش زمین،
در سمت دیگر سیاره نیز به وجود میآید. زمین زیر این برآمدگیهای آبی میچرخد و در نتیجه هر روز دو جزر کوتاه و دو مد بلند تولید میکند.
هر ۱۸.۶ سال یکبار، مدار ماه نسبت به خط استوای زمین، بین مثبت و منهای پنج درجه نوسان پیدا میکند.
به این پدیده چرخه نوسانهای مداری ماه میگویند که در سال ۱۷۲۸ برای اولین بار ثبت شد.
وقتی سطح ماه از سطح منطقه استوایی زمین دور میشود، جزر و مدهای زمین هم کوچکتر خواهند شد.
وقتی مدار ماه با خط استوا در یک خط قرار بگیرند، جزر و مدهای شدیدتری خواهیم داشت.
حالا ناسا میگوید بالا آمدن سطح دریا به دلیل تغییرات اقلیمی و ترکیب آن با تاثیرات نوسانهای
مداری ماه با ایجاد مدهای بلندتر، میتواند سبب بروز سیلهای بسیاری در دهه ۲۰۳۰ بشود.
بنجامین هملینگتون، پژوهشگر و مدیر تیم تغییرات سطح دریای ناسا، در این مورد تحقیق میکند
که اقدامات بشر و تغییرات طبیعی در کنار هم، چه تاثیری روی تغییرات سطح دریاها میگذارد
و این تاثیرات چه نتیجهای برای جمعیتی که در مناطق ساحلی زندگی میکنند خواهد داشت.
پیش از آنکه هملینگتون به کالیفرنیا نقل مکان کند، ساکن مناطق ساحلی ایالت ویرجینیا بود که با مشکلات بزرگ ناشی از سیل روبهرو است.
او میگوید: "سیل بر اثر مد بالا، به طور گسترده روی جوامع ساکن در مناطق ساحلی اثر میگذارد.
برای رسیدن به محل کار یا باز نگه داشتن کسب و کارتان به زحمت میافتید.
این دردسر ایجاد میکند اما نمیتوان ازش غافل شد چون به مرور زندگی کردن را سخت میکند. "
هملینگتون معتقد است سیلهایی که تحت تاثیر ماه تشدید میشوند، به زیرساختها خسارت خواهند زد
و مناطق ساحلی را دگرگون خواهد کرد. او میگوید: "احتمال دارد در دومین دهه پیش رو، چهار برابر سیل
بیشتری نسبت به امروز ببینیم. چرخه نوسانهای مداری ماه روی تمام نقاط زمین اثر میگذارد و در نتیجه
سطح آب دریاها همه جا رو به افزایش است. به همین دلیل هم شاهد افزایش سریع سیلهای ناشی از مد بالا در سراسر جهان خواهیم بود. "
پیشبینی میشود که در سومین دهه قرن ۲۱، یک نوسان در مدار ماه و افزایش سطح دریاها که ناشی از تغییرات اقلیمی است، خطر سیل در مناطق ساحلی را افزایش بدهد.
چرخه نوسان مدارهای ماه ممکن است مشکلات بسیاری برای انسانها به وجود بیاورد
اما برای جانوارنی که در زیستبومهای ساحلی زندگی میکنند، میتواند خطر نابودی داشته باشد.
ایلیا راخلین، استاد دانشگاه روتگرز، روی ارتباط بین چرخه نوسان مداری ماه و جمعیت پشههای شورهزارهای ساحلی مطالعه میکند.
او میگوید: "وقتی این نوسانات در اوج خود هستند، مدِ بالا پشهها را بیشتر به داخل خشکی میراند. "
سیلهای ناشی از مد بالا که در این بازه زمانی بیشتر اتفاق میافتند، برکهماهیها را هم با خودشان میآورند.
برکهماهیها گروهی از چندصد گونه ماهی شبیه ماهی کپور هستند که در آبهای شور و آزاد یافت میشوند.
این شکارچیان پیش از آنکه این حشرات بتوانند از آبی که محل تولدشان است، فرار کنند،
جمعیت پشهها را با خوردن تخم، لارو یا لیسه آنها کنترل میکنند.
راخلین میگوید: "معمولا تعداد این پشهها در اوج این چرخه کمتر است. در خلال چرخه نوسانی مدار ماه،
مدها ممکن است محل زندگی این پشهها را بهندرت از بین ببرند و به این صورت به آنها زمان بدهد تا زادوولد بیشتری داشته باشند. "
و این فقط روی پشهها تاثیر نمیگذارد. فراوانی آنها به معنی زندگی بهتر برای بسیاری از گونههای دیگر هم هست.
ممکن است در شورهزارهای ساحلی پستانداران گیاهخوار نداشته باشیم اما به جایش بیمهرگانی همچون میگو،
خرچنگ، حلزون، ملخ و دیگر حشرات را داریم. اینها همگی منبع غدایی بزرگی برای پرندگان ساحلی و ماهیها هستند.
راخلین میگوید: "اوج چرخه نوسان مداری ماه وقتی با افزایش سطح دریا ترکیب شود، احتمال غرق شدن کامل شورهزارهای ساحلی را با خود به همراه دارد. "
شورهزارهای ساحلی زیستگاههایی با تنوع زیستی غنی هستند و میتوانند ذخایر قابل توجهی از کربن را در خود نگه دارند
پس زمانی که بیمهرگان ساکن در این شورهزارهای ساحلی غرق شوند، پرندگان ساحلی، ماهیها و گونههای
دیگری نیز که برای ادامه حیات به آنها وابسته هستند، در معرض خطر قرار میگیرند. انسانها هم در امان نخواهند ماند
چون این شورهزارهای ساحلی نقشی حیاتی در اقتصاد جهانی بازی میکنند؛ آنها محل پرورش آبزیانی هستند
که ۷۵ درصد گونههای ماهی قابل صید را دربر میگیرند.
خود این شورهزارهای ساحلی نیز از نظر زیستمحیطی حائز اهمیت هستند و میتوانند با نرخ بسیار بالاتری
از هر زیستبومی در خشکی، کربن در خود ذخیره کنند. تالابهای آب شیرین در این میان، به دلیل گستردگیشان،
چیزی حدود ده برابر بیشتر از این باتلاقهای آب شور کربن در خود ذخیره میکنند. با افزایش سیلابهای ناشی
از نوسانات ماه و همینطور افزایش سطح دریاها، این تالابهای آب شیرین هم ممکن است با تغییرات شدیدی مواجه شوند.
کریستین هافنسپرگر، پژوهشگر محیط زیست در دانشگاه کنتاکی شمالی، که روی نمکیشدن تالابهای آب شیرین مطالعه میکند میگوید:
"تالابهای آب شیرین مناطق ساحلی هر روز نوسانات جزر و مدی زیادی را تجربه میکنند و تنوع زیستی به مراتب بیشتری نسبت به رقیب خود، یعنی شورهزارها دارند. "
او ادامه میدهد: "بسیاری از گونههای جانوری ویژهی این محیط هستند، یعنی به محض آنکه گیاهان یا اولین سطح شبکه غذای،
ترکیبش را از یک محیط با تنوع زیستی گونههای گیاهی آب شیرین به محیطی با تنوع زیستمحیطی کمتر از گیاهان سازگار با نمک تغییر بدهد،
جانورانی که به این گیاهان وابسته بودند نیز تغییر میکنند. پرندگان، حشرات خاکی و از این قبیل. گونههای آبزی در تالابهای آب شیرین نیز
با افزایش غلظت نمک تحت تاثیر قرار میگیرند و برای آنکه بتوانند در آب شیرین زندگی کنند مجبور میشوند به سرچشمه نزدیکتر شوند.
نمکی شدن تالابهای آب شیرین با افزایش سطح دریاها ادامه خواهد یافت و هرچه تعداد سیلابها بیشتر شود، این تالابها هم بیشتر نمکی خواهند شد. "
احتمالا ماه در یکی از بزرگترین سیستمهای ساختهشده ناشی از تغییرات آب وهوایی نقش دارد که آن را ال نینو- نوسان جنوبی مینامیم
جهان بدون جزر و مد جهانی با سیستم آبوهوایی کاملا متفاوتی خواهد بود. جزر و مد یکی از عواملی است
که روی جریانهای اقیانوس تاثیر میگذارد که سبب حرکت آب گرم یا سرد در جهان میشود.
جریانهای گرم اقیانوسی آب و هوای گرمتر و با بارندگی بیشتر را به همراه دارند و همزمان جریانهای سرد، هوای سرد و خشکتری با خود میآورند.
یکی از مهمترین پدیدههایی که از شرایط آبوهوایی روی زمین به وجود میآید هم، ممکن است تحت تاثیر چرخه مدار نوسانی ماه باشد.
عموما، بادهای شدید روی استوا، از آمریکای جنوبی به سمت اندونزی، با وزش خود روی سطح آب گرم به سمت غرب، آب را بخار میکند
و آب سردتر در عمق، بالا میآیند و جایشان را میگیرند.
در زمان وقوع ال نینو، این بادها ضعیف میشوند یا حتی خلاف جهت حرکت میکنند که روی آب و هوای سراسر زمین تاثیر میگذارد.
آب گرم سطح دریا، در نزدیکی سواحل غربی آمریکای جنوبی تلنبار میشود و آب سرد در أعماق اقیانوس باقی میماند.
در این مواقع عموما مناطق مرطوب به سمت خشکسالی میروند و مناطق خشک هم زیر بارانهای شدید غوطه میخورند و حتی گاهی صحراها را سرسبز میشوند.
در لا نینا، اما پدیدهای برعکس ال نینو داریم. بادهای مداوم در لا نینو شدیدتر از معمول هستند و آب گرم بیشتری را به سمت آسیا میرانند.
آبهای سردی که از سواحل آمریکا جاری میشوند، تندباد را به سمت شمال میرانند. نتیجهاش زمستانهای بیش از حد معمول گرم
در جنوب و سردتر از معمول در شمال خواهد بود.
ال نینو و لا نینو پدیدههایی هستند که بخشی از چرخه النینو-نوسان جنوبی یا به اختصار "اِنسو" را میسازند.
("نوسان جنوبی" به تغییر در فشار هوای سطح دریا در منطقه استوایی اقیانوس آرام اشاره دارد.)
پژوهشگران دانشگاه اوهایو فکر میکنند تبدیل بین ال نینو و لا نینا احتمالا تحت تاثیر موج زیرسطحی اقیانوس است
که از نیروی جاذبه جزرومدی ماه ناشی میشود. پژوهشگران دانشگاه توکیو هم گزارش کردهاند که با مشاهده چرخه
مدار نوسانی ۱۸.۶ ساله ماه میتوان پدیده "اِنسو" را پیشبینی کرد.
فیل وودوُرث، کارشناس در زمینه سطح دریا و از اعضای مرکز اقیانوسشناسی ملی بریتانیا، میگوید:
"مشخصا اثر نوسان مداری ماه روی دمای سطح دریاها شناسایی شده است. " جاذبه ماه روی جریانهای جزرومدی تاثیر میگذارد
و در نتیجه روی حرکت و اختلاط لایههای بالایی اقیانوس اثر میگذارد که به گفته آقای وودورث، "تاثیر ویژهاش بر اقیانوس آرام شمالی است. "
یخ، زمین و هوا
با اینکه چرخه نوسان مدار ماه قرار است در دهههای آینده تغییرات قابلتوجهی ایجاد کند،
در بازه کوتاهتر، ماه به روشهای کمتر شناختهشدهای نیز بر زمین تاثیر میگذارد.
گفته میشود که ماه روی دمای قطب و تغییرات وسعت یخ موجود در قطب شمال نیز تاثیر میگذارد.
البته این موضوع، ربطی به نوسان مدار ماه ندارد بلکه بیشتر به تغییرات میزان نوری که ماه منعکس میکند
مربوط است که دائم زیاد و کم میشود. اندازهگیریهای ماهوارهای نشان داده است که دمای قطب وقتی ماه کامل است،
۰.۵۵ درجه سلسیوس گرمتر میشود. اضافه بر این، نیروهای جزرومدی ورقههای یخ را در هم میشکنند و جریانهای حرارتی
اقیانوس را تغییر میدهند و بدین صورت میزان یخ موجود در قطب شمال متغیر میشود.
به گفته کریس ویلسون، کارشناس فیزیک دریا و اقلیم اقیانوس در مرکز اقیانوسشناسی ملی بریتانیا،
ماه هم روی سطح دریا و هم در اعماق اقیانوس، جریانها و امواج جزرومدی تولید میکند. او میگوید:
"این جریانها میتوانند در حین جابهجایی و اختلاط آبهای گرمتر یا حرکتهای کششی که یخ را به قطعات کوچکتر خرد میکند،
یخ دریا را آب کنند یا درهم بشکنند که البته بیشتر باعث ذوب آنها میشوند. "
ماه از طریق جزرومد و همینطور نوری که میتاباند، تاثیر نامحسوسی روی یخهای قطب شمال دارد
تنها آب و یخ اقیانوسها نیستند که جزر و مد را تجربه میکنند. ماه حتی بر اتمسفر و خاک هم اثری شبیه جزر و مد دریا میگذارد.
جزر و مد زمین چیزی شبیه به جزر و مد اقیانوس است. زمین خشک هم درست مثل دریا تغییر شکل میدهد و بالا میآید
و باعث بروز فعالیتهای آتشفشانی و زمینلرزه میشود.
جزر و مد جوی سبب جابهجایی جریان انرژی از سطوح بالاتر به سطوح پایینتر جو و در نتیجه تغییر فشار میشود.
ارتباط فشار هوا و موقعیت ماه در آسمان اولین بار در سال ۱۸۴۷ کشف شد. نیروی جاذبه ماه اتمسفر زمین را دچار
نوسان و تحدب میکند، درست همان چیزی که در مورد آب اتفاق میافتد.
لیز بنتلی، مدیر اجرایی انجمن سلطنتی هواشناسی، میگوید: "تغییرات فشار اتمسفر و دمای بالا به هم مرتبطند که به این معنی است
که مولکولهای هوا میتوانند رطوبت بیشتری را به شکل بخار هوا در خود نگه دارند و بدین صورت احتمال بارش و رطوبت را پایین بیاورند.
در نتیجه، فشار کمتر یعنی هوای سرد و بارش داریم و فشار بالاتر هم به معنای هوای دلپذیرتر و آرامتر است. "
اما تاثیر ماه از طریق این جزر و مدهای جوی بر بارندگی اندک است چون عوامل دیگری مانند گرمای خورشید تاثیر بس بزرگتری دارد.
پژوهشگران دانشگاه واشینگتن میگویند ماه بر بارندگی اثر میگذارد اما تاثیرش تنها حدود یک درصد است.
جان والاس، استاد علوم جوی از دانشگاه واشینگتن، میگوید: "مواقعی که جاذبه خورشید و ماه هر دو در کارند،
کمی بیشتر از شش ساعت قبل یا بعدش امکان بارندگی داریم. بنابراین جاذبه ماه روی اینکه چقدر باران میبارد اثری ندارد اما روی اینکه چه زمانی ببارد چرا. "
تاثیر ماه، گاه ظریف و گاه ژرف، تاثیر تکوینگری روی حیات کره زمین داشته است. بعضی پژوهشگران استدلال می کنند
که این ماه بوده که حیات روی زمین را ممکن کرده است. ماه باعث ثبات چرخش زمین به دور خودش یا همان حرکت وضعی میشود
و این موضوع کمک میکند ما آب وهوای پایداری داشته باشیم. بدون ماه، زمین نوسانهای نامنظمتری داشت، قطبها نسبت
به مدار زمین بهطور قابل توجهی جابهجا میشدند و فصلها و روز و شب، کاملا با وضع فعلی متفاوت بود.
اما این جزر و مد که حیات روی زمین را ممکن کرده است، در عین حال دارد ماه را از ما دور میکند.
هر سال، ماه به دلیل جزر و مدهایی که روی زمین ایجاد میکند، چیزی حدود ۴ سانتیمتر از زمین فاصله میگیرد.
زمین بسیار تندتر از ماه به دور خود میچرخد بنابراین کشش گرانشی برآمدگی ناشی از جزر و مد، ماه را سریعتر به جلو میکشاند.
درست مثل وقتی که شما روی چرخ و فلک توی پارک نشستهاید؛ هر چه تندتر بچرخد احساس میکنید نیرویی دارد شما را به بیرون پرتاب میکند.
ماه نزدیکترین متحد ما در این جهان بیکران است و بدون او زمین بسیار یکه و تنها خواهد بود.
بنمایه
تاثیر ظریف ماه روی آبوهوای زمین
- DARKENERGY
نام: Melina
محل اقامت: krj_teh
عضویت : پنجشنبه ۱۳۹۰/۱۲/۱۸ - ۱۳:۲۷
پست: 7033-
سپاس: 4152
- جنسیت:
تماس:
تاثیر ظریف ماه روی آبوهوای زمین
شما دسترسی جهت مشاهده فایل پیوست این پست را ندارید.
- rohamavation
نام: roham hesami radرهام حسامی راد
محل اقامت: 100 مایلی شمال لندن جاده آیلستون، لستر، لسترشر. LE2
عضویت : سهشنبه ۱۳۹۹/۸/۲۰ - ۰۸:۳۴
پست: 3278-
سپاس: 5494
- جنسیت:
تماس:
Re: تاثیر ظریف ماه روی آبوهوای زمین
ابتدا من توضیحخاتی راجب ماه بدم ماه قطرِ ماه حدودِ ۳٬۴۷۶ کیلومتر استکرهٔ ماه چهاردهمین جسم در منظومهٔ خورشیدی بر پایهٔ جرم و حجم میباشد. قطر کرهٔ ماه یکچهارمِ کرهٔ زمین است و هیچ سیارهٔ دیگری در منظومهٔ خورشیدی، نسبت به اندازهٔ خود، دورگردی به این بزرگی ندارد. چگالی ماه چهار پنجم چگالی زمین است هر 27.3 روز یکبار به دور زمین می چرخد و هر 27.3 روز یک بار بر روی محور خود می چرخد. این بدان معناست که اگرچه ماه در حال چرخش است ، اما همیشه یک صورت را به سمت ما نگه می دارد. به عنوان "چرخش همزمان" شناخته می شود ، به همین دلیل است که ما فقط نزدیکی ماه را از زمین می بینیم. دلیل این امر چیزی است که ما آن را قفل جزر و مدی می نامیم:دلیل این اتفاق این است که دوره تناوب چرخش ماه به دور خود و گردشش به دور زمین برابر هستند. یعنی هنگامی که ماه یک دور کامل دور زمین می گردد، یک دور هم دور خود چرخیده است. این هماهنگی زیبا در طبیعت موجب شده است همیشه یک روی ماه به سمت زمین باشد.
قفل کردن جزر و مد (یا چرخش ثبت شده) زمانی رخ می دهد که گرادیان گرانشی باعث می شود یک طرف یک بدن نجومی همیشه رو به روی دیگر قرار گیرد ، این اثر به عنوان چرخش همزمان شناخته می شود. به عنوان مثال ، همان سمت ماه زمین همیشه رو به زمین است. یک بدن قفل شده از نظر قفل شده به همان اندازه طول می کشد که حول محور خود بچرخد و به دور شریک خود بچرخد. این امر باعث می شود یک نیمکره دائماً با بدن شریک روبرو شود. معمولاً ، در هر زمان معین فقط ماهواره به طور مرتب در اطراف بدن بزرگتر قفل می شود ، اما اگر تفاوت جرم بین دو جسم و جداسازی فیزیکی آنها اندک باشد ، ممکن است هریک به طور مرتب به دیگری قفل شوند ، همانطور که این اثر برای تثبیت برخی از ماهواره های مصنوعی استفاده می شود.
سه نوع آزادسازی ماه وجود دارد:
آزادسازی طول جغرافیایی ناشی از خارج از مرکز بودن مدار ماه در اطراف زمین است. چرخش ماه گاهی منجر به موقعیت مداری می شود و گاهی عقب می افتد.
آزادی در عرض جغرافیایی ناشی از تمایل کمی بین محور چرخش ماه و حالت عادی به سطح مدار آن در اطراف زمین است. منشاء آن شبیه به چگونگی پدید آمدن فصول از انقلاب زمین در مورد خورشید است.
رکورد روزانه یک نوسان کوچک روزانه به دلیل چرخش زمین است ، که یک ناظر را ابتدا به یک طرف و سپس به طرف دیگر خط مستقیم منتقل می کند و به مرکز زمین و ماه می پیوندد و به ناظر اجازه می دهد ابتدا به یک طرف ماه نگاه کند. و سپس در اطراف دیگری - زیرا ناظر در سطح زمین است ، نه در مرکز آن.
با چرخش زمین هر روز ، جاذبه ماه آب را از نزدیکترین طرف زمین به سمت خود می کشد و برآمدگی ایجاد می کند. در حال حاضر ، ناسا می گوید که افزایش سطح دریا به دلیل تغییرات آب و هوایی ، همراه با تأثیر چرخه گره ماه باعث افزایش چشمگیر تعداد سیلاب های بزرگ می شود.یک مدار بسیار غیر عادی بر فصول تأثیر می گذارد. بدون شیب محوری ، برای روشن شدن ، این شیب محوری است که باعث فصول می شود ، نه فاصله تا خورشید. اما همانطور که با شیب محوری صفر مشخص کردید ، در این صورت فاصله بر فصلها حاکم است ، اما در خارج از مرکزیت فعلی زمین ، این تأثیر کوچک خواهد بود. هرچه مرکز گریز از مرکز بیشتر باشد ، تغییرات فصلی در این فرضیه بیشتر است و فصول در سراسر سیاره قرار می گیرد ، و بین دو نیمکره متناوب نیست.
تابستان نیز به دلیل حرکت سریعتر زمین در اطراف خورشید در نزدیکترین نقطه ، کوتاهتر از زمستان خواهد بود ،
خود روزها تأثیر زیادی نخواهد گذاشت. طول یک روز معمولی (Synodic) بر اساس سرعت مداری زمین یک یا دو دقیقه متغیر است. این امر چندان قابل توجه نخواهد بود اما با یک کج محوری صفر درجه ، 12 ساعت آفتاب بر اساس سرعت و موقعیت مداری در مدار خارج از مرکز کمی تغییر می کند. به به و اندازه خورشید در آسمان و شکست جوی. به به به اما فقط چند دقیقه اینجا یا آنجا با سرعت چرخش فعلی زمین.
مرحله ماه بستگی به زاویه بین خط خورشید تا زمین و خط زمین تا ماه دارد. وقتی آن زاویه 0 درجه باشد ، ماه بین زمین و خورشید قرار دارد ، بنابراین ماه جدیدی را می بینیم. وقتی زاویه 180 درجه است ، ماه در طرف مقابل زمین با خورشید قرار دارد ، بنابراین ماه کامل را می بینیم. وقتی زاویه بین این دو افراط باشد ، بخشی از سطح ماه را در سایه می بینیم. تغییرات فازها در یک مدار کامل اتفاق می افتد.
همین امر در مورد ماه زمین ثابت نیز صادق است. از آنجایی که زاویه بین دو خط با حرکت ماه به دنبال چرخش زمین متفاوت است ، ما هنوز مراحل را می بینیم. اکنون ، گردش کامل ماه یک روز طول می کشد ، بنابراین طیف وسیعی از مراحل را در طول یک روز مشاهده خواهید کرد. اگر به نقطه ای که ماه به دور آن می چرخد نزدیک باشید ، ماه نو را در ظهر خورشیدی و ماه کامل را در نیمه شب مشاهده می کنید ، که بعد از ظهر و عصر موم می زنند و در طول شب و صبح کاهش می یابد. با دورتر شدن از آن نقطه ، زمان تغییر می کند زیرا زاویه دید شما متفاوت خواهد بود. و البته ، اگر در آن سوی کره زمین هستید ، به هیچ وجه ماه را نمی بینید.تغییر روز و شب ناشی از چرخش زمین بر محور آن است. ... تغییر طول روزها و شبها بستگی به مکان شما در زمین و زمان سال دارد. همچنین ساعات روز تحت تأثیر شیب محور زمین و مسیر آن به دور خورشید قرار می گیرد به همین دلیل است که روز ما بیشتر از 23 ساعت و 56 دقیقه است ، یعنی زمان لازم برای چرخش کامل 360 درجه. به دلیل چرخش در اطراف خورشید ، زمین باید 361 درجه بچرخد تا یک روز خورشیدی را مشخص کند. ... آن چرخش اضافی 235.91 ثانیه طول می کشد ، به همین دلیل روز خورشیدی ما به طور متوسط 24 ساعت است دلیل اثرات جزر و مدی است که ماه بر گردش زمین دارد. ساعت های اتمی نشان می دهد که زمان امروزی نسبت به یک قرن قبل حدود 1.7 میلی ثانیه طولانی تر است
اثر چرخش ماه به دور زمین ، یک نیروی گریز از مرکز به سمت خارج ایجاد میشود، که درست به اندازه نیروی گرانش زمین میباشد که به سمت داخل کشش دارد.این دو نیروی مخالف، اثر یکدیگر را بطور متقابل خنثی میکنند، به نحوی که ماه هموراه بر مدار خود باقی میماندکره ماه همزمان با گردش در مدار زمین نیروی جاذبه ای تولید می کند که می توان تاثیر آن را به عنوان مثال روی جزر و مد دریاها دید. خورشید نیز به خاطر نیروی جاذبه خود چنین تاثیری روی سطح کره زمین دارد. ولی نیروی جاذبه ماه قوی تر است. این دو نیروی جاذبه متناسب با اینکه موقعیت زمین در چه وضعیتی باشد گاه یکدیگر را خنثی می کنند. ولی گاه این دو نیروی جاذبه به یکدیگر افزوده می شوند، مثلا در موقعی که ماه کامل را می بینیم.تحت تاثیر این تقابل انرژی بین دو سیاره از سرعت گردش زمین کاسته می شود ولی در مقابل این انرژی به کره ماه منتقل شده و در نتیجه بر سرعت گردش آن به دور محورش می افزاید. به همین خاطر کره ماه به مرور از زمین دور می شود. طی سال های متمادی تغییرات کوچکی در طول یک شبانه روز بر روی زمین به وجود می آید که شما متوجه آن نمی شوید.هم اکنون ماه در حال فاصله گرفتن از زمین با سرعت ۳.۸۲ سانتی متر در سال است و این بدین معناست که ظرف ۲۰۰ میلیون سال آینده هر روز زمینی معادل ۲۵ ساعت خواهد بود. به دلایل مختلف، سرعت چرخش زمین در حال کمتر شدن است و تحقیقات جدید این موضوع را نشان می دهند. دلیل بلندتر شدن طول شبانه روز . .بدون وجود ماه، میزان جزر و مد آب ها به میزان تخمینی ۷۵ درصد کاهش خواهد یافت. این مسأله زندگی بسیاری از انواع خرچنگ، صدف ماسل و حلزون دریایی را که در پهنه های جزر و مدی زندگی می کنند به خطر خواهد انداخت و رژیم غذایی حیوانات بزرگ تری که از آن ها تغذیه می کنند را برهم خواهد زد، امری که باعث به خطر افتادن کل اکوسیستم های ساحلی می شود. ظرف چند دهه ما شاهد کاهش عظیم جمعیت موجودات زنده در آب ها و خشکی ها خواهیم بود.تأثیر فوری بزرگتری بر جزر و مد اقیانوس خواهد بود. اما برای درک تأثیر ، باید نحوه عملکرد جزر و مد را بدانیم. جزر و مد در نتیجه کشش گرانشی ماه و خورشید است که زمین احساس می کند. اگر در حال حاضر از خورشید غافل شویم ، اقیانوس های زمین رو به ماه در پاسخ به نیروی گرانشی ماه برآمده می شوند: جزر و مد بالا. تفاوت در جاذبه گرانشی در دو طرف نزدیک و دور زمین به این معنی است که در همان زمان ، جزر و مد بالایی در طرف دورترین ماه وجود دارد. و چون اقیانوس مایع است ، بین این دو جزر و مد بالا دو جزر و مد کم وجود دارد. در حالی که زمین در حال چرخش است ، این جزر و مد جزر و مد در طول 24 ساعت در سراسر جهان حرکت می کند ، به این معنی که هر مکان ساحلی هر روز دو جزر و مد بالا و دو جزر و مد را تجربه می کند.
در واقعیت ، کمی پیچیده تر است. گردش ماه به دور زمین به مدت 27 روز به معنی زمان تغییر جزر و مد بالا و پایین است. بین هر جزر و مد باید 12 ساعت بعلاوه 25 دقیقه منتظر بمانید. و خورشید نیز نقش خود را ایفا می کند. تأثیر خورشید بر جزر و مد کمتر از نصف ماه است.
هنگامی که خورشید ، ماه و زمین همه در یک ردیف قرار می گیرند ، خورشید و ماه با هم کار می کنند تا جزر و مد "بهاری" ایجاد کنند (اگرچه به طور گیج کننده ای لازم نیست در بهار اتفاق بیفتد). در طول جزر و مد جزر و مد کمی بیشتر و جزر و مد کمی کمتر از حالت عادی است. در مقابل ، هنگامی که خورشید و ماه با یکدیگر زاویه مستقیم دارند ، جزر و مد از خورشید تا حدی آبهای ماه را لغو می کند و ما برعکس آن را داریم: جزر و مدهای "ناپ". در اینجا جزر و مد کمی پایین تر و جزر و مد کمی بالاتر از حد متوسط است. بدون تسلط ماه بر این تصویر ، جزر و مد زمین بسیار ساده تر ، اما مهمتر بسیار ضعیف تر خواهد بود.
بدون کشش شدید ماه بر جزر و مد ، زندگی حیوانات - به ویژه در منطقه بین جزر و مدی - باید سریع سازگار شود. منطقه بین جزر و مدی یک گروه متمرکز است که در آن گونه های خاصی بین جوامع اکولوژیکی دریا و خشکی رشد می کنند. جزر و مد ضعیف باعث باریک شدن این گروه می شود و رقابت را افزایش می دهد و بقا را به خطر می اندازد.
گاهی اوقات ، محور زمین مستقیما به سمت بالا و پایین با زاویه راست به مدار زمین به دور خورشید اشاره می کند. در این سناریو ، فصول دیگر مربوط به گذشته خواهد بود و شب و روز در تمام طول سال به یک اندازه طولانی خواهند بود. در مواقع دیگر ، زمین در تمام طول کج می شود و در ارتباط با مدار خود به دور خورشید به پهلو می افتد. این بدان معناست که قطب ها داغ می سوزند و خط استوا سرد می شود.
در واقع ، برداشتن ماه باعث تغییر شدید آب و هوا می شود. تفاوت های زیادی بین دما و نور روز در طول سال وجود خواهد داشت و عصر یخبندان هر چند هزار سال یکبار به نقاط مختلف جهان برخورد می کند. آن وقت برای ما خوش شانس است که ماه به این زودی به جایی نمی رسد.
پاورقی
اگر زمین و ماه مانند پلوتو و شارون به دور یکدیگر میچرخندآنها این کار را می کنند ، اما با توجه به تفاوت نسبت جرم ها بسیار زیاد ، به نظر می رسد که این کار را نمی کنند زیرا به نظر می رسد ماه در اطراف (مرکز) زمین می چرخد.
نسبت جرم زمین و ماه $\frac{M_{Earth}}{M_{Moon}} = 81.3$ است
در حالی که برای پلوتو و کارون نسبت یکسانی $\frac{M_{Pluto}}{M_{Charon}} = 8.09$ است
از آنجا که نسبت پلوتو و شارون نسبتاً کم است ، مرکز این سیستم - باریسنتر ، که دو جسم در اطراف آن می چرخند - جایی در خطی است که بین دو مرکز جرم دو جرم آسمانی کشیده شده است. اما برای زمین و ماه ، از آنجا که نسبت زمین بسیار سنگین تر است ، مرکز سیستم به خارج از زمین نمی رسد ، اما در عوض حدود 4500 کیلومتر از مرکز زمین فاصله دارد (عکس زیر را نیز ببینید):
در مواردی که یکی از دو شیء بطور قابل ملاحظه ای جرم بیشتری نسبت به دیگری دارد (و نسبتاً نزدیک است) ، مرکز باریکس معمولاً در داخل جسم پرجرم تر قرار می گیرد. به جای آنکه به نظر برسد در مرکز مرکزی جرم با بدن کوچکتر به نظر می رسد ، بزرگتر به سادگی کمی تکان می خورد. این امر در مورد سیستم زمین -ماه صادق است ، جایی که مرکز باریس به طور متوسط 4671 کیلومتر از مرکز زمین و در شعاع 6378 کیلومتری این سیاره واقع شده است.
در مورد جزر و مد
وقتی دو جسم گرد به دور یکدیگر می چرخند ، تمایل به "قفل جزر و مدی" دارند: سرعت چرخش انفرادی آنها با انقلاب همزمان می شود ، به طوری که در هر صورت ، دو جسم همیشه یک نیمکره یکسان را در برابر یکدیگر نگه می دارند. پلوتو و شارون در این مرحله هستند. ماه نیز به طور مرتب با زمین قفل شده است: ما همیشه یک نیمکره مشابه را می بینیم (در واقع ما کمی بیشتر از نیمی از ماه را می بینیم ، زیرا کمی تکان می خورد). زمین هنوز قفل نشده است ... اما در نهایت خواهد شد.
در حقیقت ، زمین و ماه نیروهای جزر و مدی را بر یکدیگر اعمال می کنند. این امر با در نظر گرفتن سرعت مداری به راحتی توضیح داده می شود: هنگامی که یک ماهواره بسیار کوچک به دور یک سیاره بزرگ می چرخد ، باید با سرعتی بستگی به ارتفاع ماهواره داشته باشد: هرچه ماهواره دورتر باشد ، کندترین سرعت آن می رود (به عنوان مثال ماهواره های با مدار پایین با سرعت 8 کیلومتر بر ثانیه زوم می شود ، در حالی که ماه با سرعت 1 کیلومتر در ثانیه یا بیشتر). اما ماه بسیار حجیم است: شعاع آن کمی بیش از 1700 کیلومتر است. این بدان معناست که اگر مرکز ماه با سرعت مناسب برای مدار خود حرکت کند ، سنگهای سمت دور ماه 1700 کیلومتر از زمین فاصله دارند و بنابراین برای این مدار کمی سریع هستند ، بنابراین آنها می خواهند آنجا را ترک کنند. به به طور مشابه ، سنگهای طرف نزدیک ماه 1700 کیلومتر به زمین نزدیکترند و بنابراین خیلی کند پیش می روند: تمایل دارند به سمت زمین "بیفتند".
این پدیده متقارن است: زمین همچنین نیروهای جزر و مدی از ماه را تجربه می کند. در واقع ، هر دو زمین و ماه نیروهای جزر و مدی را از زوج گرانشی زمین و ماه تجربه می کنند. این جزر و مد ایجاد می کند ، جایی که آب در پاسخ به نیروها حرکت می کند. سنگها به این دلیل نیستند که سنگ هستند ، یعنی در شرایط عادی بسیار سیال نیستند - آنها دوست دارند حرکت کنند ، اما برای انجام این کار بسیار سفت هستند.
نیروهای جزر و مدی به نوعی مخالف چرخش سریعتر زمین از 27 روز برای انقلاب زمین و ماه هستند و انرژی چرخشی به آرامی از بین می رود: برخی از آنها به طور همزمان در اتصال گرانشی زمین و ماه تزریق می شود ، که آنها را از یکدیگر دور می کند. یکدیگر (به لطف بازتابنده های کاوشگر فضایی و ماموریت های آپولو اندازه گیری شده است: ماه با سرعتی حدود 38 میلی متر در سال از ما فرار می کند) ؛ بقیه در اصطکاک ناشی از حرکت آب از بین می روند ، بنابراین در نهایت به گرمای تابیده شده به فضا تبدیل می شوند.help you understand the question. Roham Hesami رهام حسامی ترم پنجم مهندسی هوافضا
قفل کردن جزر و مد (یا چرخش ثبت شده) زمانی رخ می دهد که گرادیان گرانشی باعث می شود یک طرف یک بدن نجومی همیشه رو به روی دیگر قرار گیرد ، این اثر به عنوان چرخش همزمان شناخته می شود. به عنوان مثال ، همان سمت ماه زمین همیشه رو به زمین است. یک بدن قفل شده از نظر قفل شده به همان اندازه طول می کشد که حول محور خود بچرخد و به دور شریک خود بچرخد. این امر باعث می شود یک نیمکره دائماً با بدن شریک روبرو شود. معمولاً ، در هر زمان معین فقط ماهواره به طور مرتب در اطراف بدن بزرگتر قفل می شود ، اما اگر تفاوت جرم بین دو جسم و جداسازی فیزیکی آنها اندک باشد ، ممکن است هریک به طور مرتب به دیگری قفل شوند ، همانطور که این اثر برای تثبیت برخی از ماهواره های مصنوعی استفاده می شود.
سه نوع آزادسازی ماه وجود دارد:
آزادسازی طول جغرافیایی ناشی از خارج از مرکز بودن مدار ماه در اطراف زمین است. چرخش ماه گاهی منجر به موقعیت مداری می شود و گاهی عقب می افتد.
آزادی در عرض جغرافیایی ناشی از تمایل کمی بین محور چرخش ماه و حالت عادی به سطح مدار آن در اطراف زمین است. منشاء آن شبیه به چگونگی پدید آمدن فصول از انقلاب زمین در مورد خورشید است.
رکورد روزانه یک نوسان کوچک روزانه به دلیل چرخش زمین است ، که یک ناظر را ابتدا به یک طرف و سپس به طرف دیگر خط مستقیم منتقل می کند و به مرکز زمین و ماه می پیوندد و به ناظر اجازه می دهد ابتدا به یک طرف ماه نگاه کند. و سپس در اطراف دیگری - زیرا ناظر در سطح زمین است ، نه در مرکز آن.
با چرخش زمین هر روز ، جاذبه ماه آب را از نزدیکترین طرف زمین به سمت خود می کشد و برآمدگی ایجاد می کند. در حال حاضر ، ناسا می گوید که افزایش سطح دریا به دلیل تغییرات آب و هوایی ، همراه با تأثیر چرخه گره ماه باعث افزایش چشمگیر تعداد سیلاب های بزرگ می شود.یک مدار بسیار غیر عادی بر فصول تأثیر می گذارد. بدون شیب محوری ، برای روشن شدن ، این شیب محوری است که باعث فصول می شود ، نه فاصله تا خورشید. اما همانطور که با شیب محوری صفر مشخص کردید ، در این صورت فاصله بر فصلها حاکم است ، اما در خارج از مرکزیت فعلی زمین ، این تأثیر کوچک خواهد بود. هرچه مرکز گریز از مرکز بیشتر باشد ، تغییرات فصلی در این فرضیه بیشتر است و فصول در سراسر سیاره قرار می گیرد ، و بین دو نیمکره متناوب نیست.
تابستان نیز به دلیل حرکت سریعتر زمین در اطراف خورشید در نزدیکترین نقطه ، کوتاهتر از زمستان خواهد بود ،
خود روزها تأثیر زیادی نخواهد گذاشت. طول یک روز معمولی (Synodic) بر اساس سرعت مداری زمین یک یا دو دقیقه متغیر است. این امر چندان قابل توجه نخواهد بود اما با یک کج محوری صفر درجه ، 12 ساعت آفتاب بر اساس سرعت و موقعیت مداری در مدار خارج از مرکز کمی تغییر می کند. به به و اندازه خورشید در آسمان و شکست جوی. به به به اما فقط چند دقیقه اینجا یا آنجا با سرعت چرخش فعلی زمین.
مرحله ماه بستگی به زاویه بین خط خورشید تا زمین و خط زمین تا ماه دارد. وقتی آن زاویه 0 درجه باشد ، ماه بین زمین و خورشید قرار دارد ، بنابراین ماه جدیدی را می بینیم. وقتی زاویه 180 درجه است ، ماه در طرف مقابل زمین با خورشید قرار دارد ، بنابراین ماه کامل را می بینیم. وقتی زاویه بین این دو افراط باشد ، بخشی از سطح ماه را در سایه می بینیم. تغییرات فازها در یک مدار کامل اتفاق می افتد.
همین امر در مورد ماه زمین ثابت نیز صادق است. از آنجایی که زاویه بین دو خط با حرکت ماه به دنبال چرخش زمین متفاوت است ، ما هنوز مراحل را می بینیم. اکنون ، گردش کامل ماه یک روز طول می کشد ، بنابراین طیف وسیعی از مراحل را در طول یک روز مشاهده خواهید کرد. اگر به نقطه ای که ماه به دور آن می چرخد نزدیک باشید ، ماه نو را در ظهر خورشیدی و ماه کامل را در نیمه شب مشاهده می کنید ، که بعد از ظهر و عصر موم می زنند و در طول شب و صبح کاهش می یابد. با دورتر شدن از آن نقطه ، زمان تغییر می کند زیرا زاویه دید شما متفاوت خواهد بود. و البته ، اگر در آن سوی کره زمین هستید ، به هیچ وجه ماه را نمی بینید.تغییر روز و شب ناشی از چرخش زمین بر محور آن است. ... تغییر طول روزها و شبها بستگی به مکان شما در زمین و زمان سال دارد. همچنین ساعات روز تحت تأثیر شیب محور زمین و مسیر آن به دور خورشید قرار می گیرد به همین دلیل است که روز ما بیشتر از 23 ساعت و 56 دقیقه است ، یعنی زمان لازم برای چرخش کامل 360 درجه. به دلیل چرخش در اطراف خورشید ، زمین باید 361 درجه بچرخد تا یک روز خورشیدی را مشخص کند. ... آن چرخش اضافی 235.91 ثانیه طول می کشد ، به همین دلیل روز خورشیدی ما به طور متوسط 24 ساعت است دلیل اثرات جزر و مدی است که ماه بر گردش زمین دارد. ساعت های اتمی نشان می دهد که زمان امروزی نسبت به یک قرن قبل حدود 1.7 میلی ثانیه طولانی تر است
اثر چرخش ماه به دور زمین ، یک نیروی گریز از مرکز به سمت خارج ایجاد میشود، که درست به اندازه نیروی گرانش زمین میباشد که به سمت داخل کشش دارد.این دو نیروی مخالف، اثر یکدیگر را بطور متقابل خنثی میکنند، به نحوی که ماه هموراه بر مدار خود باقی میماندکره ماه همزمان با گردش در مدار زمین نیروی جاذبه ای تولید می کند که می توان تاثیر آن را به عنوان مثال روی جزر و مد دریاها دید. خورشید نیز به خاطر نیروی جاذبه خود چنین تاثیری روی سطح کره زمین دارد. ولی نیروی جاذبه ماه قوی تر است. این دو نیروی جاذبه متناسب با اینکه موقعیت زمین در چه وضعیتی باشد گاه یکدیگر را خنثی می کنند. ولی گاه این دو نیروی جاذبه به یکدیگر افزوده می شوند، مثلا در موقعی که ماه کامل را می بینیم.تحت تاثیر این تقابل انرژی بین دو سیاره از سرعت گردش زمین کاسته می شود ولی در مقابل این انرژی به کره ماه منتقل شده و در نتیجه بر سرعت گردش آن به دور محورش می افزاید. به همین خاطر کره ماه به مرور از زمین دور می شود. طی سال های متمادی تغییرات کوچکی در طول یک شبانه روز بر روی زمین به وجود می آید که شما متوجه آن نمی شوید.هم اکنون ماه در حال فاصله گرفتن از زمین با سرعت ۳.۸۲ سانتی متر در سال است و این بدین معناست که ظرف ۲۰۰ میلیون سال آینده هر روز زمینی معادل ۲۵ ساعت خواهد بود. به دلایل مختلف، سرعت چرخش زمین در حال کمتر شدن است و تحقیقات جدید این موضوع را نشان می دهند. دلیل بلندتر شدن طول شبانه روز . .بدون وجود ماه، میزان جزر و مد آب ها به میزان تخمینی ۷۵ درصد کاهش خواهد یافت. این مسأله زندگی بسیاری از انواع خرچنگ، صدف ماسل و حلزون دریایی را که در پهنه های جزر و مدی زندگی می کنند به خطر خواهد انداخت و رژیم غذایی حیوانات بزرگ تری که از آن ها تغذیه می کنند را برهم خواهد زد، امری که باعث به خطر افتادن کل اکوسیستم های ساحلی می شود. ظرف چند دهه ما شاهد کاهش عظیم جمعیت موجودات زنده در آب ها و خشکی ها خواهیم بود.تأثیر فوری بزرگتری بر جزر و مد اقیانوس خواهد بود. اما برای درک تأثیر ، باید نحوه عملکرد جزر و مد را بدانیم. جزر و مد در نتیجه کشش گرانشی ماه و خورشید است که زمین احساس می کند. اگر در حال حاضر از خورشید غافل شویم ، اقیانوس های زمین رو به ماه در پاسخ به نیروی گرانشی ماه برآمده می شوند: جزر و مد بالا. تفاوت در جاذبه گرانشی در دو طرف نزدیک و دور زمین به این معنی است که در همان زمان ، جزر و مد بالایی در طرف دورترین ماه وجود دارد. و چون اقیانوس مایع است ، بین این دو جزر و مد بالا دو جزر و مد کم وجود دارد. در حالی که زمین در حال چرخش است ، این جزر و مد جزر و مد در طول 24 ساعت در سراسر جهان حرکت می کند ، به این معنی که هر مکان ساحلی هر روز دو جزر و مد بالا و دو جزر و مد را تجربه می کند.
در واقعیت ، کمی پیچیده تر است. گردش ماه به دور زمین به مدت 27 روز به معنی زمان تغییر جزر و مد بالا و پایین است. بین هر جزر و مد باید 12 ساعت بعلاوه 25 دقیقه منتظر بمانید. و خورشید نیز نقش خود را ایفا می کند. تأثیر خورشید بر جزر و مد کمتر از نصف ماه است.
هنگامی که خورشید ، ماه و زمین همه در یک ردیف قرار می گیرند ، خورشید و ماه با هم کار می کنند تا جزر و مد "بهاری" ایجاد کنند (اگرچه به طور گیج کننده ای لازم نیست در بهار اتفاق بیفتد). در طول جزر و مد جزر و مد کمی بیشتر و جزر و مد کمی کمتر از حالت عادی است. در مقابل ، هنگامی که خورشید و ماه با یکدیگر زاویه مستقیم دارند ، جزر و مد از خورشید تا حدی آبهای ماه را لغو می کند و ما برعکس آن را داریم: جزر و مدهای "ناپ". در اینجا جزر و مد کمی پایین تر و جزر و مد کمی بالاتر از حد متوسط است. بدون تسلط ماه بر این تصویر ، جزر و مد زمین بسیار ساده تر ، اما مهمتر بسیار ضعیف تر خواهد بود.
بدون کشش شدید ماه بر جزر و مد ، زندگی حیوانات - به ویژه در منطقه بین جزر و مدی - باید سریع سازگار شود. منطقه بین جزر و مدی یک گروه متمرکز است که در آن گونه های خاصی بین جوامع اکولوژیکی دریا و خشکی رشد می کنند. جزر و مد ضعیف باعث باریک شدن این گروه می شود و رقابت را افزایش می دهد و بقا را به خطر می اندازد.
گاهی اوقات ، محور زمین مستقیما به سمت بالا و پایین با زاویه راست به مدار زمین به دور خورشید اشاره می کند. در این سناریو ، فصول دیگر مربوط به گذشته خواهد بود و شب و روز در تمام طول سال به یک اندازه طولانی خواهند بود. در مواقع دیگر ، زمین در تمام طول کج می شود و در ارتباط با مدار خود به دور خورشید به پهلو می افتد. این بدان معناست که قطب ها داغ می سوزند و خط استوا سرد می شود.
در واقع ، برداشتن ماه باعث تغییر شدید آب و هوا می شود. تفاوت های زیادی بین دما و نور روز در طول سال وجود خواهد داشت و عصر یخبندان هر چند هزار سال یکبار به نقاط مختلف جهان برخورد می کند. آن وقت برای ما خوش شانس است که ماه به این زودی به جایی نمی رسد.
پاورقی
اگر زمین و ماه مانند پلوتو و شارون به دور یکدیگر میچرخندآنها این کار را می کنند ، اما با توجه به تفاوت نسبت جرم ها بسیار زیاد ، به نظر می رسد که این کار را نمی کنند زیرا به نظر می رسد ماه در اطراف (مرکز) زمین می چرخد.
نسبت جرم زمین و ماه $\frac{M_{Earth}}{M_{Moon}} = 81.3$ است
در حالی که برای پلوتو و کارون نسبت یکسانی $\frac{M_{Pluto}}{M_{Charon}} = 8.09$ است
از آنجا که نسبت پلوتو و شارون نسبتاً کم است ، مرکز این سیستم - باریسنتر ، که دو جسم در اطراف آن می چرخند - جایی در خطی است که بین دو مرکز جرم دو جرم آسمانی کشیده شده است. اما برای زمین و ماه ، از آنجا که نسبت زمین بسیار سنگین تر است ، مرکز سیستم به خارج از زمین نمی رسد ، اما در عوض حدود 4500 کیلومتر از مرکز زمین فاصله دارد (عکس زیر را نیز ببینید):
در مواردی که یکی از دو شیء بطور قابل ملاحظه ای جرم بیشتری نسبت به دیگری دارد (و نسبتاً نزدیک است) ، مرکز باریکس معمولاً در داخل جسم پرجرم تر قرار می گیرد. به جای آنکه به نظر برسد در مرکز مرکزی جرم با بدن کوچکتر به نظر می رسد ، بزرگتر به سادگی کمی تکان می خورد. این امر در مورد سیستم زمین -ماه صادق است ، جایی که مرکز باریس به طور متوسط 4671 کیلومتر از مرکز زمین و در شعاع 6378 کیلومتری این سیاره واقع شده است.
در مورد جزر و مد
وقتی دو جسم گرد به دور یکدیگر می چرخند ، تمایل به "قفل جزر و مدی" دارند: سرعت چرخش انفرادی آنها با انقلاب همزمان می شود ، به طوری که در هر صورت ، دو جسم همیشه یک نیمکره یکسان را در برابر یکدیگر نگه می دارند. پلوتو و شارون در این مرحله هستند. ماه نیز به طور مرتب با زمین قفل شده است: ما همیشه یک نیمکره مشابه را می بینیم (در واقع ما کمی بیشتر از نیمی از ماه را می بینیم ، زیرا کمی تکان می خورد). زمین هنوز قفل نشده است ... اما در نهایت خواهد شد.
در حقیقت ، زمین و ماه نیروهای جزر و مدی را بر یکدیگر اعمال می کنند. این امر با در نظر گرفتن سرعت مداری به راحتی توضیح داده می شود: هنگامی که یک ماهواره بسیار کوچک به دور یک سیاره بزرگ می چرخد ، باید با سرعتی بستگی به ارتفاع ماهواره داشته باشد: هرچه ماهواره دورتر باشد ، کندترین سرعت آن می رود (به عنوان مثال ماهواره های با مدار پایین با سرعت 8 کیلومتر بر ثانیه زوم می شود ، در حالی که ماه با سرعت 1 کیلومتر در ثانیه یا بیشتر). اما ماه بسیار حجیم است: شعاع آن کمی بیش از 1700 کیلومتر است. این بدان معناست که اگر مرکز ماه با سرعت مناسب برای مدار خود حرکت کند ، سنگهای سمت دور ماه 1700 کیلومتر از زمین فاصله دارند و بنابراین برای این مدار کمی سریع هستند ، بنابراین آنها می خواهند آنجا را ترک کنند. به به طور مشابه ، سنگهای طرف نزدیک ماه 1700 کیلومتر به زمین نزدیکترند و بنابراین خیلی کند پیش می روند: تمایل دارند به سمت زمین "بیفتند".
این پدیده متقارن است: زمین همچنین نیروهای جزر و مدی از ماه را تجربه می کند. در واقع ، هر دو زمین و ماه نیروهای جزر و مدی را از زوج گرانشی زمین و ماه تجربه می کنند. این جزر و مد ایجاد می کند ، جایی که آب در پاسخ به نیروها حرکت می کند. سنگها به این دلیل نیستند که سنگ هستند ، یعنی در شرایط عادی بسیار سیال نیستند - آنها دوست دارند حرکت کنند ، اما برای انجام این کار بسیار سفت هستند.
نیروهای جزر و مدی به نوعی مخالف چرخش سریعتر زمین از 27 روز برای انقلاب زمین و ماه هستند و انرژی چرخشی به آرامی از بین می رود: برخی از آنها به طور همزمان در اتصال گرانشی زمین و ماه تزریق می شود ، که آنها را از یکدیگر دور می کند. یکدیگر (به لطف بازتابنده های کاوشگر فضایی و ماموریت های آپولو اندازه گیری شده است: ماه با سرعتی حدود 38 میلی متر در سال از ما فرار می کند) ؛ بقیه در اصطکاک ناشی از حرکت آب از بین می روند ، بنابراین در نهایت به گرمای تابیده شده به فضا تبدیل می شوند.help you understand the question. Roham Hesami رهام حسامی ترم پنجم مهندسی هوافضا