چرا سیارات بزرگ از خورشید دور و سیارات کوچکتر نزدیک هستند

مدیران انجمن: parse, javad123javad

ارسال پست
نمایه کاربر
rohamavation

نام: roham hesami radرهام حسامی راد

محل اقامت: 100 مایلی شمال لندن جاده آیلستون، لستر، لسترشر. LE2

عضویت : سه‌شنبه ۱۳۹۹/۸/۲۰ - ۰۸:۳۴


پست: 3222

سپاس: 5492

جنسیت:

تماس:

چرا سیارات بزرگ از خورشید دور و سیارات کوچکتر نزدیک هستند

پست توسط rohamavation »

چرا سیارات بزرگ از خورشید دور هستند و سیارات کوچکتر نزدیک به خورشید؟Why are large planets away from the Sun and smaller planets near the Sun?

چرا سیارات بزرگ از خورشید دور هستند و سیارات کوچکتر نزدیک به خورشید؟ از آنجایی که جاذبه بین سیاره بزرگ بزرگ است، سیاره بزرگتر باید به خورشید نزدیکتر باشد اما برعکس آن است.
سناریوی من خورشید انرژی و ذرات را در جریانی ثابت به نام بادهای ستاره ای فرستاد. این بادها آنقدر قوی بودند که اکثر گازهای چهار سیاره نزدیک به خورشید را منفجر کردند و آنها را کوچکتر کردند و فقط سنگها و فلزات آنها دست نخورده باقی ماندند. به همین دلیل به آنها سیارات سنگی یا زمینی می گویند.حجم کمتری در منظومه شمسی درونی در مقایسه با منظومه شمسی بیرونی وجود دارد، بنابراین مواد کمتری در قرص پیش سیاره‌ای برای تشکیل سیارات بسیار بزرگ‌تر از سیارات زمینی وجود داشت.بین سیاره‌های درونی و بیرونی، منطقه‌ای پر از میلیون‌ها سیارک - اجسام کوچک سنگی، یخی و فلزی باقی مانده از شکل‌گیری منظومه شمسی قرار دارد. هیچ سیاره ای در این منطقه تشکیل نشده است. ستاره شناسان این نظریه را مطرح می کنند که گرانش مشتری آنقدر بر این منطقه تأثیر گذاشته است که هیچ سیاره بزرگی نمی تواند شکل بگیرد. مشتری 11 برابر اندازه (قطر) زمین و بیش از دو برابر بزرگتر از مجموع سیارات دیگر است. تقریباً به اندازه کافی بزرگ است که به یک ستاره تبدیل شود.
از میان چهار سیاره سنگی، عطارد کوچکترین است، تقریباً دو پنجم اندازه زمین. اندازه زمین و زهره تقریباً یکسان است، در حالی که اندازه مریخ تقریباً نصف آنها است. ستاره شناسان حدس می زنند که یک جسم کوچکتر باید به عطارد برخورد کرده باشد، پوسته آن تبخیر شده و تنها هسته آهنی بزرگتر از حد معمول باقی مانده است.
همه سیارات بر اساس مکان و ترکیب آنها تفاوت هایی دارند. غول‌های گازی بیرونی امروزه بسیار بزرگ هستند، زیرا آنها چقدر سریع مواد را جمع می‌کنند. در یک دیسک پیش سیاره ای، هنگامی که یک جسم به اندازه کافی جرم پیدا می کند، می تواند دیگران را از طریق گرانش جذب کند، و این روند را بسیار سریعتر از چسبیدن دانه ها از طریق نیروهای الکترومغناطیسی یا برخوردهای تصادفی به یکدیگر می کند. دلیل اینکه سیارات بیرونی توانستند خیلی سریعتر از سیارات درونی جرم پیدا کنند این است که مواد بیشتری با محیط بزرگتر وجود دارد و این ماده قادر است به جای گاز شدن، جامد بماند.
با جرم بزرگتر، سیارات بیرونی مواد را سریعتر به خود جذب می کردند و این روند خود به خود ادامه می یافت. علاوه بر این، این غول‌های گازی این فرصت را داشتند که گاز بیشتری را جمع‌آوری کنند که خورشید به دلیل دورتر بودن آنها نگرفت. مشتری های داغ می توانند دانشمندان را گیج کنند زیرا چقدر به ستاره میزبان خود نزدیک هستند در حالی که نمی توانستند در آنجا شکل بگیرند.
کمربند کویپر و ابر اورت نیز دو موضوع جالب در شکل گیری سیاره ها هستند و به احتمال زیاد یادگاری از شکل گیری سیاره ها هستند. این ناشی از موادی است که در اطراف آن منطقه ایجاد شده است، اما همچنین موادی که توسط غول های گازی به مدارهای بزرگتر پرتاب شده اند. ابر اورت همچنین می‌تواند از برهمکنش خورشید با ستاره‌های همسایه تشکیل شده باشد، اما هنوز رصد مستقیمی از این ابر نداریم.hope I helped you understand the question. Roham Hesami, sixth
semester of aerospace engineering
smile072 smile072 رهام حسامی ترم ششم مهندسی هوافضاتصویر
smile260 smile016 :?:

ا
تصویر

ارسال پست