چرا سیاهچاله ها برای ما سیاه به نظر می رسند؟

مدیران انجمن: parse, javad123javad

ارسال پست
نمایه کاربر
rohamavation

نام: roham hesami radرهام حسامی راد

محل اقامت: 100 مایلی شمال لندن جاده آیلستون، لستر، لسترشر. LE2

عضویت : سه‌شنبه ۱۳۹۹/۸/۲۰ - ۰۸:۳۴


پست: 3266

سپاس: 5491

جنسیت:

تماس:

چرا سیاهچاله ها برای ما سیاه به نظر می رسند؟

پست توسط rohamavation »

چرا سیاهچاله ها برای ما سیاه به نظر می رسند؟
سوال ممکن است عجیب به نظر برسد اما سرم در آن گیر کرده است. همانطور که می دانیم اجسامی که در سیاهچاله ها می افتند به نظر می رسد در افق رویداد خود بدون تغییر باقی می مانند زیرا نورها نمی توانند از آن فرار کنند. برای مثال، در تصویر زیر (تصویر با فضانورد سفید) از سیاهچاله، بقایای فضانورد را در افق رویداد خود خواهیم دید.
در حال حاضر، ما همچنین می دانیم که سیاهچاله ها دائماً تمام اجرام بین ستاره ای و شهاب های اطراف خود را می کشند، بنابراین اگر این اجرام توسط سیاهچاله گرفته شود، قرار است شاهد باشیم که بسیاری از این اجرام در سطح افق رویداد آن بدون تغییر باقی می مانند. قرار نیست رنگ سیاهچاله سیاه باشد، در عوض رنگ تحریف شده توسط اجسام (یعنی تصویر زیر). اما همچنان رنگ آن را مشکی خالص در بیشتر نمایش ها و عکس ها می بینیم.تصویر
پس چرا سیاهچاله ها را به جای رنگ های مخدوش اجرام فضایی سیاه می بینیم؟
زیرا با نزدیک شدن جسم در حال سقوط به افق رویداد، نور نیز به سمت طول موج های بی نهایت به قرمز منتقل می شود. این دو چیز با هم پیش می روند - به نظر می رسد که جسم در افق رویداد طبق یک ناظر دور منجمد می شود، اما این بدان معناست که فرکانس های نوری که از خود ساطع می کنند (طبق نظر همان ناظر دور) به سمت صفر گرایش دارند.
بنابراین اگر تلسکوپی داشتید که می توانست طول موج های بسیار طولانی را ببیند، ممکن است جسم برای مدت کمی طولانی تر «قابل مشاهده» بماند.
هنگامی که فضانورد در خارج از سیاهچاله قرار دارد، می توانیم فضانورد را به طور معمول ببینیم.
وقتی فضانورد به سمت سیاهچاله می افتد، همه چیز عجیب می شود. ما نمی‌بینیم که فضانورد از افق رویداد عبور می‌کند، در عوض وقتی فضانورد به سمت افق رویداد می‌افتد، به نظر می‌رسد که زمان درگیر شده است. ساعت روی مچ دست او به نظر می رسد (از دید ما) کندتر کار می کند (او از منظر خود متوجه این موضوع نمی شود، ساعت عادی است). هر چه او به افق رویداد نزدیک تر می شود، نور منعکس شده از او بیشتر و بیشتر به قرمز منتقل می شود. همانطور که او به افق رویداد نزدیکتر می شود، نور به مادون قرمز منتقل می شود (در این نقطه او نامرئی به نظر می رسد) سپس امواج مایکروویو و سپس طول موج های بلندتر و طولانی تر که انرژی کمتر و کمتری را حمل می کنند. او برای ما سیاه و نامرئی خواهد شد.
بنابراین شما نمی توانید اجسامی را که به سیاهچاله سقوط کرده اند ببینید.
از نظر فضانورد، او به زمین می افتد و در یک مقدار کوتاه یک تکینگی در معادلات وجود دارد. به نظر می رسد که بدن او در یک نقطه منفرد با چگالی بی نهایت فشرده شده استhelped you understand the question. Roham Hesami, sixth
semester of aerospace engineering
smile072 smile072 رهام حسامی ترم ششم مهندسی هوافضاتصویر
smile260 smile016 :?:، به نظر می رسد که نسبیت عام هنوز نمی تواند این حالت را توصیف کند، که به یک نظریه کوانتومی گرانش نیاز دارد.
تصویر

ارسال پست