نسبت عناصر در کیهان

[rohamavation]

آیا نسبت های متفاوتی از عناصر در فواصل کیهانی مختلف وجود دارد؟
چیزی که من می فهمم این است که ما می توانیم به نوری که از کهکشان های دور می آید نگاه کنیم. با انجام تجزیه و تحلیل طیفی روی آن، می‌توانیم تعیین کنیم که چه عناصری وجود دارند (و من نسبت عناصر را فرض می‌کنم) و انتقال به سرخ کهکشان. با فرض قانون هابل برای این سوال، می توانیم فاصله کهکشان ها را تعیین کنیم.
حالا برای کهکشان هایی که دورتر محاسبه می شود، آیا نسبت های متفاوتی از عناصر را اندازه گیری می کنیم؟
بله، ما مقدار رو به کاهش عناصر سنگین‌تر از هیدروژن یا هلیوم را اندازه‌گیری می‌کنیم که دورتر و دورتر به تاریخ کیهان نگاه می‌کنیم، اما پراکندگی بسیار زیاد است.
تولید عناصر سنگین‌تر به شدت به این بستگی دارد که کهکشان‌ها چگونه ستاره‌ها را کارآمد می‌سازند، و این دوباره به جرم کهکشان و بسیاری چیزهای دیگر بستگی دارد. این به این معنی است که اگر به کهکشان‌های سنگین‌تر نگاه کنید، آن‌ها تمایل دارند با عناصر سنگین‌تر غنی شوند (اغلب با نسبت اکسیژن به هیدروژن، O/H یا عدد تا حدودی عجیب اما بسیار رایج 12 + log اندازه‌گیری می‌شود. (O/H)) خیلی زودتر از کهکشان های کم جرم.
از آنجایی که عناصر سنگین عمدتاً در ستارگان تولید می‌شوند، در مکان‌هایی که ستارگان هستند، در فضای بین‌ستاره‌ای (ISM) یک کهکشان، به‌وفور بسیار بالاتری نسبت به گاز اطراف آن‌ها (محیط کهکشانی یا CGM) یافت می‌شوند و حتی کمتر در گاز بین کهکشان ها، محیط بین کهکشانی (IGM).
بنابراین شما کهکشان‌هایی را در کیهان بسیار اولیه خواهید یافت که در زمان‌های بسیار دیرتر دارای فراوانی اکسیژن بسیار بالاتری نسبت به CGM یا IGM هستند، و کهکشان‌هایی با جرم بالاتر با فراوانی بالاتر در زمان‌های اولیه نسبت به کهکشان‌های با جرم پایین‌تر در زمان‌های بعدی خواهید یافت.
اما در مجموع، قطعاً با نزدیک‌تر شدن به زمان و همسایگی کهکشانی‌مان، نسبت O/H، به عنوان نماینده فراوانی عمومی عناصر سنگین، افزایش می‌یابد. این نیز با همه چیزهایی که می دانیم مطابقت دارد. هنگامی که هسته‌های هیدروژن با عناصر سنگین‌تر درون ستارگان ترکیب شدند، راه آسانی برای بازگرداندن دوباره آن‌ها به هیدروژن وجود ندارد، بنابراین در طول تاریخ کیهانی انباشته خواهند شد.
اندازه‌گیری‌ها در شکل همه در سیستم‌های به اصطلاح Damped Lyman Alpha انجام می‌شوند - به طور خلاصه، این کهکشان‌ها هستند که گاز آنها در مقابل یک اختروش قرار دارد. نکته خوب در مورد اینها این است که فلزی بودن یک کهکشان کاملاً به میزان فاصله ای که گاز را از مرکز کهکشانی اندازه گیری می کنیم بستگی دارد. استفاده از اختروش‌ها برای انتخاب آنها به این معنی است که تصادفی آماری خوبی در جرم و شعاع کهکشان‌ها به دست می‌آوریم، اگرچه با یک سوگیری هندسی نسبت به قسمت‌های بیرونی. توجه داشته باشید که M/H (فلزیته) در مقیاس لگاریتمی نشان داده شده است، بنابراین تکامل، و همچنین پراکندگی، در واقعیت قوی تر از آن چیزی است که به نظر می رسد.

[MRT]

تیم‌های تلسکوپ‌های فضایی « اسپیتزر» و «هابل» قدمی تازه برای شناخت یک بچه کهکشان در عالم نوزاد برداشتند. تلسکوپ‌های فضایی هابل و اسپیتزر یک کهکشان فوق‌العاده پرجرم را در فضا شناسایی کردند که در دورترین فاصله‌هایی که تاکنون شناخته شده است، رصد شده‌اند. این مسئله ازآن‌جهت برای اخترشناسان تعجب‌آور بود که اولین کهکشان‌ها در عالم، عرفاً این گمان را به یدک می‌کشند که این توده‌های ستاره‌ای بسیار کوچک‌تر از آن هستند که پس از چندی با یکدیگر برخورد کنند و پدیدآور کهکشان‌های بزرگ‌تری چون راه شیری ما باشند .
دکتر بهرام مبشر از مؤسسه علوم تلسکوپ‌های فضایی که کاشف این کهکشان بوده است، گفت: به نظر می‌رسد این کهکشان در ظرف صد میلیون سال اولیه پس از انفجار بزرگ به‌سرعت و به طرزی شگفت‌انگیز، عظیم‌الجثه‌تر شده است.

وی افزود: این کهکشان تقریباً ۸ بار بیشتر از راه شیری در ستارگان جرم‌سازی کرده است و تنها در یک‌لحظه شکل‌گیری ستارگان در آن متوقف شده است. به نظر می‌رسد این کهکشان به طور نابهنگامی رشد کرده است. این کهکشان بادقت زیادی به تقریباً ۱۰ هزار کهکشان دیگر که دربسته‌ای کوچک از آسمان قرار دارند و میدان‌های فراژرف هابل نامیده می‌شوند، اشاره می‌کند. در سایه تحقیقات هابل این منطقه ژرف‌ترین مناظر و تصاویر را به‌صورت مرئی و نزدیک به طول‌موج فروسرخ از عالم به دست می‌دهد و نیز در عمیق‌ترین زمینه دید تلسکوپ فضایی اسپیتزر است که البته این دو بزرگ‌ترین رصدخانه‌های بنیادین پیمایش عمقی در آسمان هستند .


این كهکشان به دوری دورترین اجرام و کوازارهایی است که تاکنون شناخته شده‌اند. نوری که امروز از آن به ما می‌رسد در واقع سفر خود را زمانی آغاز کرده است که هستی تنها ۸۰۰ میلیون سال عمر داشته است. دانشمندان با عکاسی از آن گمان می‌بردند کهکشانی بسیار جوان یا اصطلاحاً کهکشانی نوزاد را یافته‌اند؛ اما در عوض کهکشانی نوجوان را آشکار کرده بودند که نسبت به کهکشان‌های هم عصر کیهانی خود بسیار بزرگ‌تر بوده است و پیش‌ازاین کاملاً به حد بلوغ رسیده بوده است . دوربین پیشرفته پیمایش آسمان هابل (ACS) هرگز موفق به رویت این کهکشان نشده است. این در حالی است که در حقیقت میدان فراژرف هابل دورترین تصویر تهیه شده‌ای است که تاکنون در نور مرئی از اعماق جهان به‌دست‌آمده است و نمایانگر این واقعیت است که نور آبی آن به جهت سفری از نوع سال نوری و گذر از میان گازهای هیدروژن حایل جذب شده بوده است (همچون تلاش برای دیدن کف دریاچه‌ای که مملو از لجن است). فی‌الواقع این کهکشان با استفاده از دوربین فروسرخ هابل و طیف نمایی چندجزئی (NICMOS) و نیز با يک دوربین فروسرخی که بر روی تلسکوپ بسیار بزرگی (VLT) واقع در رصدخانه جنوبی اروپا نصب است رویت شده است. اما در این طول‌موج‌ها کهکشان بسیار کم‌نور و قرمزرنگ است. بااین‌حال تعجب واقعی در آنجا است که چقدر این کهکشان در تصاویر اسپیتزر درخشان‌تر و واضح‌تر است و به‌راحتی آن را در طول‌موجی ۵ بار بلندتر از طول‌موج رویت شده به‌وسیله هابل آشکار می‌کند .


اسپیتزر به نور دریافتی از ستارگان پیرتر که باید بیشتر جرم کهکشان را شامل شوند حساس‌تر است و درخشندگی کهکشان به‌راستی بر این مدعا که کهکشان بسیار پرجرم است، اشاره دارد . «مارک دیکینسون» از رصدخانه ملی مریی (NOAO) گفت : این كهکشان امروز باید یک زوج کهکشان عظیم باشد . وی افزود: در آن زمان که گیتی تنها ۸۰۰ میلیون سال سن داشته است این کهکشان واقعاً و به‌طورقطع غول‌پیکر بوده است. دکتر مبشر و همکاران او از طریق آمیختن اطلاعات ناشی از رصدهای هابل، اسپیتزر و VLT فاصله تا این كهکشان را تخمین زدند . این رصدها جمعاً ردپای وسیعی را از طیف الکترومغناطیس _ از طول‌موج مرئی تا نیمه‌های فروسرخ (از۴/۰ تا ۸ میکرون )- را پوشش می‌دهد .


درخشندگی نسبی این كهکشان در طول‌موج‌های مختلف با نظریه انبساط عالم به‌خوبی توافق دارد و به اخترشناسان اجازه می‌دهد تا با استفاده از سایر روش‌ها فاصله را با تقریب مناسبی تخمین بزنند . آنها در این زمان همچنین می‌توانند تصویری از پیشروی کهکشان چه از نظر جرم و یا سن ستارگان به دست آورند. این تیم همچنان تلاش می‌کند تا فاصله تخمینی را به‌وسیله سنجش طیف نمایی با بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های مستقر در زمین یعنی VLT ، KECK و رصدخانه‌های GEMINI به‌درستی تثبیت كنند . اما این کهکشان اثبات کرده است که برای رصدهای زمینی سوژه‌ای بس کم‌نور و ضعیف است؛ اگرچه در نتیجه رصدهای بسیاری در طول‌موج‌های متفاوت تأثیر رنگ در آن بسیار منحصربه‌فرد به نظر می‌رسد و آن را از حیث جرم و اندازه بسیار عظیم‌الجثه معرفی می‌کند .


بسیاری از اخترشناسان بر این باورند که کهکشان‌ها، پس از چندی اقدام به کوچک‌شدن می‌کنند و به‌ازای آن جرم خود را تقویت می‌کنند . هرچند این موضوع به دکتر مبشر و همکاران او نظریاتی سنتی و قدیمی را گوشزد می‌کند که در آنها برخی کهکشان‌ها به طور یکپارچه متولد می‌شوند و به‌سرعت شکل می‌گیرند و در جمع کل همچون گذشته هستند. برای چنین کهکشان بزرگی این باید به‌صورت یک رویداد انفجاری هولناک بوده باشد و انرژی حاصل از ظهور سریع ستارگان احتمالاً به گرم‌کردن عالمی که پس از انفجار بزرگ سرد شده بوده است کمک کرده است. این حادثه زودهنگام ( ۵ درصد اولیه عمر هستی) زمینه‌ای پرثمر برای انتظار تلسکوپ فضایی James Webb است كه حساسیتی فروسرخی دارد تا شاید به تماشای ستارگان بسیار قدیمی که پس از مهبانگ مشتعل شده‌اند، بپردازد .


http://elminews.blogspot.com/2005/06/bl ... 06716.html

تصویر فراژرف با تلفیق تصاویر و داده‌های تلسکوپ‌های فضایی در ناحیه مرئی و آشکارساز " نیکموس" در ناحیه مادون‌قرمز و" اسپیتزر" - در طول‌موج‌های بلندتر - و نیز برخی تلسکوپ‌های زمینی ۸ متری و ۱۰ متری نظیر کک، جمینا و سوبارو حاصل شده و امکان بررسی روند شکل‌گیری کهکشان‌ها را فراهم می‌کند .

نماینده آژانس فضایی اروپا (ESA) در مؤسسه تلسکوپ فضایی "هابل" درباره تصویر فراژرف تهیه شده توسط هابل گفت: "فراژرف" عمیق‌ترین تصویری است که تاکنون بشر دیده است . وقتی به اعماق فضا می‌نگریم - به دلیل محدود بودن سرعت نور و در نتیجه زمانی که طول می‌کشد تا نور به ما برسد -، گویی در زمان به عقب نگاه می‌کنیم، در نتیجه کهکشان‌ها را آن‌طور که بوده‌اند می‌بینیم، نه آن‌طور که در حال حاضر هستند و هر چه دورتر برویم، گویی به ابتدای جهان نزدیک‌تر می‌شویم .

در تصویر فراژرف، کهکشانی را رویت کردیم که حدود ۶۰۰ میلیون سال پس از "بیگ بنگ" (انفجار بزرگ) به وجود آمده و فاصله آن با ما ۱۲ میلیارد سال است و جرمی نزدیک به صدهزار میلیون برابر جرم خورشید دارد و این سؤال پیش می‌آید که در مدت‌زمان کوتاهی از ابتدای جهان، چطور توانسته چنین جرم زیادی را کسب کند .

در ادامه مطالعات، تعداد بیشتری از این نوع کهکشان‌ها را پیدا کردیم و مشغول مطالعه هستیم که در صورت صحیح بودن نتایج، تئوری‌های موجود در زمینه پیدایش کهکشان‌ها را زیر سؤال می‌برد .

دکتر مبشر تصریح کرد: این کهکشان‌ها از ستاره‌های پیر تشکیل شده‌اند و اگر فرض کنیم تمام جهان به یک‌شکل و نظیر همان نقطه‌ای است که ما این مطالعات را انجام داده‌ایم؛ پس در کل جهان این کهکشان‌های غول‌پیکر پراکنده هستند .

بر اساس تئوری‌های موجود، کهکشان‌های بزرگ در اثر ادغام کهکشان‌های کوچک‌تر به وجود می‌آیند، اما نکته اینجاست که کهکشان‌های یاد شده آن‌قدر زود در طول عمر جهان به وجود آمده‌اند که فرصتی نبوده تا کهکشان‌های کوچک به وجود آمده و با هم ادغام شوند و تنها در صورت تلقی پیدایش ناگهانی این کهکشان‌ها در اثر توده گاز و ابر، می‌توان این مسئله را توجیه کرد که صحت این تئوری هنوز به اثبات نرسیده است.



http://www.nojumi.org/newsn/news.php?ac ... ews&id=718

[MRT]

در نظریه انفجار بزرگ چنین تصور شده است که کل ماده فعلی موجود در کیهان، در مدت‌زمان کسری از ثانیه بعد از انفجار بزرگ پدیدار شده یا به وجود آمده است. ولی برسی‌های جدید که توسط این اخترشناس انجام‌گرفته، می‌تواند موید این موضوع مهم باشد که اجرام سماوی وجود دارند که پیدایش آنها از قانون کلی وضع شده توسط تئوری انفجار بزرگ برای کیهان، پیروی نمی‌کنند و بافاصله زمانی بسیار زیادی از سایر اجرام شکل‌گرفته‌اند. ساده و خلاصه مطلب مهم اینکه، ما در کیهان امروزی، ماده با تاریخ تولید یا خلقت متفاوت داریم، همچنین کهکشان‌هایی که خیلی قبل از تاریخ پیش‌بینی‌شده توسط نظریه انفجار بزرگ برای پیدایش کیهان، پدیدار شده‌اند و این مدارک می‌تواند نظریه انفجار بزرگ را نقض و مردود کند.
در حدود 15 سال پیش ما با مدارک، شواهد و دلایل منطقی نشان دادیم که تئوری انفجار بزرگ غلط است. تلسکوپ جیمز وب هم به خاطر برطرف کردن این شکیات گویا پرتاب شده است. آن موقع خیلی ها در تالار ما را مسخره می کردند که به جنگ با علم برخواسته ایم ولی گویا نتیجه تحقیقات جیمز وب در نهایت گفته ما را ثابت و نظریه انفجار بزرگ مردود خواهد شد البته اگر فیلسوفان بگذارند. چون به خاطر حمایت و پشتیبانی از این نظریه کلیسایی یعنی آتش اولیه در تورات تفسیر جورج لماتیره یک کشیش بلژیکی هزار و یک نظریه و تئوری جدید ارائه خواهد شد چون این واقعا یک ورشکستی بزرگ علمی برای بشریت است که پذیرش آن نیز بسیار سخت خواهد بود. اگر علاقمند بودید تمام دلایل را مجددا ارائه کنیم که این فقط یکی از آنهاست.

شکیات = تصاویر فرا ژرف هابل و تحلیل آنها
وظیفه جیمز وب = تحلیل فروسرخ = تبدیل شکیات به واقعیت = رد نظریه انفجار بزرگ اگر فلاسفه بگذارند

راهکار فلاسفه = انفجارات متعدد با فاصله زمانی و .... که ابطال آنها هم کار ساده ای خواهد بود.

نظریه انفجار بزرگ به ما می گوید باید در نزدیک آهن و در دور هیدروژن دیده شود ولی در دور نیز آهن دیده می شود که با منطق نظریه ناسازگار است.