در برخورد دو سياهچاله به هم چه اتفاقي مي افتد

[omarekhayam]

تيمي از اخترشناسانِ دانشگاه هاي نورس وسترن، هاروارد و ميشيگان با استفاده از کامپيوتري جديد، براي اولين بار نشان داد؛ سياهچاله هاي اَبَرپُرجرم طي واکنش هاي متقابل سه گانه در هم مي آميزند. اين سياهچاله ها در مرکز (هسته) بيشتر کهکشان ها وجود دارند. فردريک راسيو، اختر شناس و فيزيکدان دانشگاه نورس وسترن، هشتم جولاي در ملاقاتي با انجمن نجوم آمريکا، اين اکتشاف را ارائه داد.
نتايج تئوري به دست آمده خوشحال کننده است، زيرا با نظريه هاي قبلي مطابقت دارد و يافته اخير دانشمندانِ انستيتو کاليفرنيا مبني بر احتمال وجود کوازارهاي سه گانه را تاييد مي کند.
راسيو مي گويد:«هنگامي که سياهچاله هاي اَبَرپُرجرم، توده بزرگي از گازهاي کهکشان ميزبان را مي بلعند، مقدار بسيار زيادي انرژي به طرز چشمگيري آزاد مي شود. در اين حالت يک سياهچاله مانند يک کوازار مشاهده مي شود. مطالعه سه نمونه از کوازارهاي مجاور نشان داد که واکنشهاي متقابلي بين آنها رخ داده است که شبيه سازي هاي کامپيوتري آنها را از قبل پيش بيني کرده بودند».
سياهچاله هاي اَبَرپُرجرم دوتايي وقتي شکل مي گيرند که دو کهکشان درهم بياميزند و هسته هاي آنها با هم يکي شوند. اختر شناسان اين فرايند را سال ها پيش توضيح داده اند. اما راسيو درکشفِ جديد خود نشان داد که اين واکنش هاي متقابل بسيار متعددند و پياپي تکرار مي شوند. با کشف اخير، برخورد دو کهکشان و به وجود آمدن کهکشان اَبَرپُرجرم دوتايي نمونه ساده اي به نظر مي رسد و تصور آميزش سه کهکشان سخت ترخواهد بود.
راسيو افزود: «تفاوتهاي مطالعاتي اين دو نمونه آشکار است. بررسي فرآيندهاي دوتايي از نظر نحوه به وجود آمدن و تاثيرات گرانشيِ هنگام تشکيل، بسيار سخت تر از نمونه هاي سه تايي است، در حاليکه بررسي حرکت سيستم هاي دو تاييِ بعد از تشکيل، آسان تر از سيستمهاي سه تايي است».
واکنشهاي سه تايي مهيب، درابتدا با کهکشان هاي کوچکتر صورت مي گرفت و تعداد برخوردها بيشتر بود. در آن دوران، کهکشان ها در محيطي پرتراکم بودند و جهان در حال انبساط بود و بايد به اندازه کنوني آن مي رسيد. درنتيجه کهکشان هاي کوچک با هم ترکيب مي شدند و کهکشان هاي امروزي را به وجود مي آوردند. با اينکه اين فرآيند در زمان ما نيز دنبال مي شود ولي به علت تراکم کمتر، آرام ترادامه مي يابد. کهکشان راه شيري نيزاين فرآيند را با کهکشان همسايه خود(کهکشان آندرومِدا) در آينده تجربه خواهد کرد.
لورِن هافمَن (Loren Haffman)دانشجويِ دانشگاهِ هاروارد و يکي از اعضاي تيمِ پژوهش مي گويد:«سيستم هاي سه تايي سياهچاله ها بسيار پيچيده هستند. معمولا در اين فرآيند، واکنشهاي آشوبي همراه با پرتاب مواد از کهکشان ميزبان هستند».
مارتا وُلِنتِري (Marta Volenteri) از اعضاي اين تيم مي گويد: «شناسايي سياهچاله هاي دو تايي سرگردان در فضا، نشانه هايي از بُروز واکنشهاي سه تايي است. به نظر مي رسد امواج گرانشي هم تنها راه دسترسي ما به اين سيستم هاي دو تايي است.» آميزش سياهچاله هاي اَبَرپَُرجرم دوتايي منبع اصلي تابش ها است. اخترشناسان اميدوارند که بتوانند در آينده اين بررسي ها را به وسيله ي امواج ديگري، مانند ليزر ادامه دهند.
منبع: سايت مجله نجوم
در ادامه پاسخ شما بايد اين مطلب را بگويم که طبق قانون دوم ديناميك سياهچاله ها، ناحيه افق رويداد (مرز سياهچاله) مي‌تواند ثابت بماند يا بزرگتر شود ولي هيچ‌گاه نمي‌تواند كوچكتر شود. اگر دو يا چند سياهچاله به هم برخورد كنند و يك سياهچاله تشكيل دهند، ناحيه افق رويداد جديد مساوي، يا بيشتر از جمع افق رويدادهاي قبلي خواهد بود. يك سياهچاله نمي‌تواند، هر قدر هم برخورد شديدي داشته باشد، كوچكتر شود، از بين برود يا به دو سياهچاله تقسيم شود.
همچنين مطلبي که در آدرس زير وجود دارد، نيز مي تواند براي شما جالب باشد :
http://www.isna.ir/Main/NewsView.aspx?I ... 576&Lang=P
مشاوره نجومي تبيان

[كوثر 110]

ممنو نم -جالب بود