در نورشناسی هندسی خوانده اید که نور در گذر از یک محیط به محیطی با ضریب شکست متفاوت شکست پیدا می کند و اگر ضریب شکست محیط دوم کمتر از محیط اول باشد زاویه ای وجود دارد که اگر زاویه ی فرود نور با خط عمود بر سطح دو محیط بیشتر از آن زاویه باشد نور در محیط اول بازتاب کلی پیدا می کند و اصلا وارد محیط دوم نمی شود که به این زاویه زاویه ی حد می گویند.
به طور کلی این پدیده درباره ی تمام طیف امواج الکترومغناطیسی (که نور مرئی هم جزء آنهاست) درست است
اما اگر در فاصله ی کمی(در حدود چند برابر طول موج) از محیط دوم که نور نمی تواند در آن حرکت کند محیط سومی باشد که ضریب شکست آن طوری باشد که نور بتواند در آن به حرکتش ادامه دهد (مثلا از جنس همان محیط اول باشد) در این صورت مشاهده می شود که موج الکترومغناطیسی از محیط دوم عبور کرده و وارد محیط سوم شده است (البته انرژی آن کم می شود).
این پدیده را که در فیزیک کلاسیک قابل توجیه نیست تونل زنی می گویند (یعنی موج از محیط دوم تونل زده است).
با یک آزمایش ساده می توانید این پدیده را خودتان مشاهده کنید. یک لیوان شیشه ای محتوی آب بردارید و از بالای ظرف درون آن را نگاه کنید. خواهید دید که جداره ی لیوان به رنگ نقره ای روشن دیده می شود و نمی توانید پشت لیوان را نگاه کنید. این به همان دلیل شکست نور است. حالا نوک انگشتان خود را مر طوب کنید و از بیرون به دیواره ی لیوان بچسبانید. اگر این بار از بالای ظرف دیواره ی آن را نگاه کنید می توانید اثر انگشتتان را روی دیواره ی ظرف شیشه ای ببینید که این همان پدیده ی تونل زنی است.
منبع:سایت همگام
یه سوال این قضیه تونل زنی تو همین مثالی که زدین به جنس لیوان هم بستگی داره؟ 
