اگر کسی درباره ی کف کوانتومی چیزی میدونه من رو کمک کنه
خیییلی منون میشم
کف کوانتومی
Re: کف کوانتومی
درود بر شما
جناب 3tar بنده از این مطلب, تنها همین متن را
( در کتاب متا فیزیک از نگاه فیزیک)یافتم!
-----
اگر هم این مورد را سرچ کنید, مطلب زیادی, شاید به دست نیاورید.
-----
جان ویلر و همکارانش نظریه " کف کوانتومی " را ارائه کردند.
ویلر و دیگران چنین تصور کردند که فضا – زمـان در کوچکترین
مقیاس ، به چیزی تجزیه میشود که برای داشتن تصویری بهتر
میتوان آنرا به کفی پر از حباب تشبیه کرد. در واقع این مقیاس
کوچکترین بخش زمـان و باریکترین قطعه قابل تصور فضاست.
اگر بتوانید یک ثانیه را دو نیم کرده یکی را نگه داشته و دیگری
را دور بیندازید و این فرآیند را 150 بار تکرار کنید، به کوچکترین لخظه
زمان که فیزیکدانان درباره ی آن صحبت می کنند می رسید. این
لحظه زمانی را کرونن می نامند. به علاوه ، اگر همین عمل را با
یک سانتی متر انجام دهید و عمل تقسیک کردن را تا 110 بار تکرا
کنید به کوچکترین قطعه فضا که مورد نظر فیزیکدانان است ، دست
خواهید یافت. برخی فیزیکدانان معتقدند ، در چنین مقیاس کوچکی
فیزیک کوانتومی و نظریه نسیبت عام اینشتین که گرانش را هم
در بر دارد ، با هم آمیخته شده حفره های سیاه کوانتومی را تشکیل
می دهند. این حفره های ، حباب پیوسته ای را در فضا- زمان تشکیل
می دهند که خود به خود شکل می گیرد. در چنین مقیاس کوچکی
اصل عدم قطعیت که از جایگزیدگی ماده ، جلوگیری می کند با میدانهای
بسیار قوی گرانشی موجود در این فواصل به مقابله می پردازد. نتیجه
این تقابل چیست ؟ تشکیل همـان کف کوانتومی و حتی شاید تمـامی جهان.
نویسنده : فرد آلن ولف – باب توبن
جناب 3tar بنده از این مطلب, تنها همین متن را
( در کتاب متا فیزیک از نگاه فیزیک)یافتم!
-----
اگر هم این مورد را سرچ کنید, مطلب زیادی, شاید به دست نیاورید.
-----
جان ویلر و همکارانش نظریه " کف کوانتومی " را ارائه کردند.
ویلر و دیگران چنین تصور کردند که فضا – زمـان در کوچکترین
مقیاس ، به چیزی تجزیه میشود که برای داشتن تصویری بهتر
میتوان آنرا به کفی پر از حباب تشبیه کرد. در واقع این مقیاس
کوچکترین بخش زمـان و باریکترین قطعه قابل تصور فضاست.
اگر بتوانید یک ثانیه را دو نیم کرده یکی را نگه داشته و دیگری
را دور بیندازید و این فرآیند را 150 بار تکرار کنید، به کوچکترین لخظه
زمان که فیزیکدانان درباره ی آن صحبت می کنند می رسید. این
لحظه زمانی را کرونن می نامند. به علاوه ، اگر همین عمل را با
یک سانتی متر انجام دهید و عمل تقسیک کردن را تا 110 بار تکرا
کنید به کوچکترین قطعه فضا که مورد نظر فیزیکدانان است ، دست
خواهید یافت. برخی فیزیکدانان معتقدند ، در چنین مقیاس کوچکی
فیزیک کوانتومی و نظریه نسیبت عام اینشتین که گرانش را هم
در بر دارد ، با هم آمیخته شده حفره های سیاه کوانتومی را تشکیل
می دهند. این حفره های ، حباب پیوسته ای را در فضا- زمان تشکیل
می دهند که خود به خود شکل می گیرد. در چنین مقیاس کوچکی
اصل عدم قطعیت که از جایگزیدگی ماده ، جلوگیری می کند با میدانهای
بسیار قوی گرانشی موجود در این فواصل به مقابله می پردازد. نتیجه
این تقابل چیست ؟ تشکیل همـان کف کوانتومی و حتی شاید تمـامی جهان.
نویسنده : فرد آلن ولف – باب توبن
كتاب طبيعت با نمادهای رياضی نوشته شده است.
Galileo Galilei
Galileo Galilei
Re: کف کوانتومی
سلام و ممنون از شماGh-Galaxy نوشته شده:جناب 3tar بنده از این مطلب, تنها همین متن را
( در کتاب متا فیزیک از نگاه فیزیک)یافتم!
ولی من هم این مطلب رو خونده بودم و اطلاعات بیشتری می خواستم.
منبع فارسی هم پیدا نکردم. اما لاتینش فراوونه.می تونید qountum faom رو سرچ کنید.
Re: کف کوانتومی
سلام
بلاخره تونستم یه مطلب در این مورد برای نشریه ی دانشگاه بنویسم.
ممنون می شم اگر اشکالاتش رو بگید.
بلاخره تونستم یه مطلب در این مورد برای نشریه ی دانشگاه بنویسم.
ممنون می شم اگر اشکالاتش رو بگید.
Re: کف کوانتومی
این نظریه توسط جان ویلر(john wheeler) در سال 1955 ارائه شد و همین نظریه او را به جایزه ی نوبل رساند.ویلر وهمکارانش چنین فرض کردند که فضا-زمان در کوچکترین مقیاس چیزی شبیه کفِ پر از حباب و یا شبیه اسفنج است.اگر یک ثانیه را 150 بار نصف کنیم(حدود ثانیه) به کوچکترین لحظه ی زمانی ِ مدنظر آنها می رسیم که کرونن (chronon) نام دارد.اگر این عمل تقسیم کردن را برای یک سانتی متر از فضا 110 بار انجام دهیم به کوچکترین قطعه ی فضا که مورد نظر آنهاست دست خواهیم یافت یعنی سانتی متر. ایده اساسی این نظریه بدین گونه است که گرانش ، میدانی است با خواصی مانند خواص دیگر میدان های ِ نیروی بنیادین در طبیعت ؛ و این به این معنی است که حالت و وضعیت این میدان در بعضی سطوح بوسیله ی مکانیک کوانتومی توصیف می گردد. در چنین مقیاسهای کوچکی در بالا عنوان شد (که به آن مقیاس پلانک هم می گویند)، اصل عدم قطعیت ایجاب می کند که ذرات در فضای خالی از هیچ ایجاد شوند وسپس در عرض ثانیه در خلال بر هم کنش بین ذره ای نابود گردند؛ بدون اینکه قانون بقای ماده وانرژی را زیر سوال برده شود. این ذرات مجازی که هرگز به طور مستقیم قابل مشاهده نیستند، بروی ویژگی های خلاء اثر می گذارند و این یعنی اینکه به آن یک انرژی غیر صفر (انرژی خلاء)می دهند.
از طرف دیگرطبق نظریه ی نسبیت عام انیشتین، انرژی، فضا – زمان را خم می کند و این مقدار انرژی که به ذرات مجازی نسبت داده می شود، برای خم کردن فضا – زمان به اندازه ی کافی بزرگ است.حال هرچه ابعاد فضا –زمان کوچکتر شود، انرژی ذرات افزایش می یابد وانحنای فضا –زمانی بیشتر می شود. پس ذرات پر انرژی تر میتوانند سیاهچاله ای در سطح کوانتومی ایجاد کنند.جان ویلر ارتباط بین این حفره های سیاه (سیاهچاله ها) و حفره های سفید (حفره ای که نقش کاملاً متضادی ایفا می کند و همه چیز را با حسی از معکوس شدگی ِ زمان از این حفره به بیرون فوران می کند. این پدیده را چند تن از فیزیکدانان در اوایل دهه ی 1960 با پیگیری ِ یکی از نظریه های انیشتین و همکارش روزن، کشف کردند) را کرمچاله نامید؛ درست مثل حفره های کرمی زیر خاک.اگر بتوانیم با سرعت نور حرکت کنیم ،این احتمال وجود دارد که به یک کرمچاله وارد شویم ودر مکانی که میلیارد ها سال نوری با ما فاصله دارد پدیدار شویم ، بدون اینکه زمان برای ما سپری شده باشد.
تشکیل شدن و نابود شدن ِ این سیاهچاله ها و ( و احتمالاً کرمچاله ها ) در بازه ی زمانی کرونن دریای نا آرام ، طوفانی و پرتلاطم را در سطح کوانتومی ایجاد می کند.چیزی شبیه یک کف کوانتومی.
جان ویلر در کتاب دینامیک هندسی (انجیل فیزیک نوین)این ایده را ارائه می دهد که ماده ( ودر نتیجه کل عالم) تماماً از فضای خمیده ی سه بعدی که توسط کرمچاله ها در هم تنیده شده (کف کوانتومی)، تشکیل شده است.
با این وجود دانشمندان هیچ مدرکی برای اثبات این که گرانش یک میدان کوانتومی است و این که فضا – زمان دارای چنین ساختاری در مقیاس پلانک می باشد، ندارند.
منابع:
http://www.astronomy cafe.net
http://www.en.wikipedia.org-
- متافیزیک از نگاه فیزیک/فرد آلن ولف-باب توین
(مرتضی خلج)
از طرف دیگرطبق نظریه ی نسبیت عام انیشتین، انرژی، فضا – زمان را خم می کند و این مقدار انرژی که به ذرات مجازی نسبت داده می شود، برای خم کردن فضا – زمان به اندازه ی کافی بزرگ است.حال هرچه ابعاد فضا –زمان کوچکتر شود، انرژی ذرات افزایش می یابد وانحنای فضا –زمانی بیشتر می شود. پس ذرات پر انرژی تر میتوانند سیاهچاله ای در سطح کوانتومی ایجاد کنند.جان ویلر ارتباط بین این حفره های سیاه (سیاهچاله ها) و حفره های سفید (حفره ای که نقش کاملاً متضادی ایفا می کند و همه چیز را با حسی از معکوس شدگی ِ زمان از این حفره به بیرون فوران می کند. این پدیده را چند تن از فیزیکدانان در اوایل دهه ی 1960 با پیگیری ِ یکی از نظریه های انیشتین و همکارش روزن، کشف کردند) را کرمچاله نامید؛ درست مثل حفره های کرمی زیر خاک.اگر بتوانیم با سرعت نور حرکت کنیم ،این احتمال وجود دارد که به یک کرمچاله وارد شویم ودر مکانی که میلیارد ها سال نوری با ما فاصله دارد پدیدار شویم ، بدون اینکه زمان برای ما سپری شده باشد.
تشکیل شدن و نابود شدن ِ این سیاهچاله ها و ( و احتمالاً کرمچاله ها ) در بازه ی زمانی کرونن دریای نا آرام ، طوفانی و پرتلاطم را در سطح کوانتومی ایجاد می کند.چیزی شبیه یک کف کوانتومی.
جان ویلر در کتاب دینامیک هندسی (انجیل فیزیک نوین)این ایده را ارائه می دهد که ماده ( ودر نتیجه کل عالم) تماماً از فضای خمیده ی سه بعدی که توسط کرمچاله ها در هم تنیده شده (کف کوانتومی)، تشکیل شده است.
با این وجود دانشمندان هیچ مدرکی برای اثبات این که گرانش یک میدان کوانتومی است و این که فضا – زمان دارای چنین ساختاری در مقیاس پلانک می باشد، ندارند.
منابع:
http://www.astronomy cafe.net
http://www.en.wikipedia.org-
- متافیزیک از نگاه فیزیک/فرد آلن ولف-باب توین
(مرتضی خلج)
شما دسترسی جهت مشاهده فایل پیوست این پست را ندارید.