چرا الکترون روی هسته سقوط نمیکند؟

مدیران انجمن: parse, javad123javad

Paradoxy

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۳/۱۰/۲۲ - ۲۲:۱۷


پست: 2211

سپاس: 1012

Re: چرا الکترون روی هسته سقوط نمیکند؟

پست توسط Paradoxy »

jamalmajidi نوشته شده:مرسی از جوابتون .این که گفتین منطقی تر به نظر میرسه .دقیقا وقتی الکترون از لایه بالایی به هسته نزدیک میشه چون در تسلط هسته قرار میگیره مجبوره بخشی از انرژی جنبشی شو از دست بده .ولی یه سوال هست که وقتی داره به لایه ی پایینی میره این انرزی جنبشی رو از طریق میدان الکتروستاتیکی به هسته منتقل میکنه یا الکترون مجاور لایه پایینی؟؟؟

نه فکر نمیکنم انرژی ای از دست بده. برعکس؛ انرژی جنبشیش رفته و رفته زیاد تر میشه چون هسته داره میکشتش به سمت خودش. مثلا یه توپ رو فرض کنید که از بالای ساختمون رها میکنیم. هرچی به سطح زمین نزدیک میشه سرعت و انرژی جنبشی میره بالا دیگه. چرا باید انرژی جنبشیش رو از دست بده اصلا؟ در حالتی که بر عکس یک الکترون انرژی گرفته و در جهت لایه های بالایی حرکت میکنه و از هسته دور میشه؛ انرژی جنبشیش کم میشه. درست مثل سنگی که از روی زمین به سمت بالا پرت میکنیم و رفته رفته کند میشه. خب انرژیش کجا میره؟ به شکل انرژی پتانسیل داخل سیستم ذخیره میشه. بعد این انرژی پتانسیل چطور خودشو نشون میده؟ ممکنه درست مثل سنگ خودش رو نشون بده؛ به شکلی که وقتی به نقطه اوج رسید پتانسیل تبدیل بشه به انرژی جنبشی و ذره در جهت برعکس حرکت کنه. البته تمام این داستان ها برای حالت به شدت کلاسیکیه که در دنیای اتمی برقرار نیست. الکترون میتونه حین جا به جایی؛ تشعشع کنه و انرژیش رو از دست بده. یا مستقیم بالا نره و با زاویه ای حرکت کنه که داخل یه مدار دیگه بیوفته و هزار حالت دیگه.

نمایه کاربر
ghm

محل اقامت: شیراز

عضویت : چهارشنبه ۱۳۹۲/۵/۹ - ۲۱:۰۸


پست: 211

سپاس: 144

جنسیت:

تماس:

Re: چرا الکترون روی هسته سقوط نمیکند؟

پست توسط ghm »

m.talebi نوشته شده:......ماهیت این لایه ها چیست؟؟؟....


ماهیت این لایه ها به حل لاپلاسین در فضای سه بعدی بر می گرده.

برای درک راحت تر این لایه ها اگر شما یک معادله دیفرانسیل در یک بعد مثلا ایکس حل کنید به ازاء شرایطی و برخی جوابهای مرزی جواب های سینوسی و کسینوسی می گیرید.
این جواب های نوسانی بعنوان مثال برای یک تار لرزان جوابهایی هستند که امواج تشکیل شده ایستاده هستند و در صورتی که طول موج این امواج با طول تار لرزان همخوانی نداشته باشه یا فرکانسش نسبت صحیحی از اون نباشه و موج جزو جواب نباشه، امواجی تشکیل میشه که ناچارا دچار حرکت های رفت و برگشتی روی تار میشوند و ایستاده نیستند و بعد از گذشت مدت کوتاهی از بین می روند و تنها نوساناتی که جزو جواب هستند به شکل پایدارتری نوسان می کنند.

در مکانیک کوانتومی و بعد از حل لاپلاسین در فضای 3 بعدی که برگرفته از معادله شرودینگر هست جوابها به مراتب پیچیده ترند مجددا جوابهای متناوب وجود دارند.

موج در رابطه با الکترون متناظر هست با تابع موج مکان الکترون که مختلط هست و اندازه اش همان چکالی حضور ذره هست.

حالا اگر ذره در مکانی غیر از این لایه ها که مرتبط با جواب معادله هستند قرار بگیرد طول موج آن به شکلی خواهد بود که به یک بسته موج تبدیل شده که شبیه تار که در فرکانس غیر جواب به ارتعاش در آمده بود تابش کرده و پس از چرخش به دور هسته مجددا در یکی از این لایه ها قرار گیرد.

در این لایه ها تابع موج احتمال حضور الکترون به شکل ایستاده تشکیل شده و درباره مکان آن نمی توان نظر داد. به همین خاطر میتونه به شکل پایداری در این لایه ها قرار بگیره. و ارتفاع در این لایه ها به اندازه ای هست که شرایط مرزی برای این جوابها برقرار میشه.

البته ارتفاع این لایه ها وابسته به یکی از ثوابت خروجی حل معادله هست و ثوابت دیگه ای هم هستن که شکلهای مختلف این لایه ها رو توضیح میدن.
˙ ·٠•♥ السلام علی بقیه الله فی ارضه ♥•٠·˙

نمایه کاربر
gij

نام: ahmad.anbarzadeh

عضویت : یک‌شنبه ۱۳۹۸/۹/۲۴ - ۲۲:۵۳


پست: 200

سپاس: 19

Re: چرا الکترون روی هسته سقوط نمیکند؟

پست توسط gij »

ما میدانیم که نیروی بین الکترون و پروتون کولونی است و جاذبه ایست[color=#000000]ولی دلیل این که چرا به هم برخورد نمیکنن اینه که دقیقا هرچه نیروی بین الکترون و پروتون بیشتر بشه سرعت حرکت الکترون به دور پروتون بیشتر میشه و الکترون نیروی گریز از مرکز نیروی جاذبه رو خنثی میکنه
یا به گفته ساده تر تغییر فاصله الکترون از پروتون در تکانه الکترون همواره عددی ثابت است
[/color]
گر بگوید مرده خور کفتار کز بهر ثواب
خادم اهل قبورم بشنو و باور مکن

ammir1382

نام: امیرحسین کشاورز

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۸/۱۲/۲۲ - ۰۰:۲۳


پست: 1



Re: چرا الکترون روی هسته سقوط نمیکند؟

پست توسط ammir1382 »

سلام دوستان
نظرتون نسبت به گریز از مرکز چطوره
چون سر کلاس شیمی دهم مدرسه این بحث مطرح شد ومعلم شیمی ما در برسی مدل بور گفت دلیلی که خود بورم اروده گریز از مرکزه
ولی اگه رو مدل ابر الکترونی شرودینگنر و اربیتالی برسی کنیم به جواب واضح تری می رسیم . البته خود اربیتال ها هم جواب رو می دن

نمایه کاربر
gij

نام: ahmad.anbarzadeh

عضویت : یک‌شنبه ۱۳۹۸/۹/۲۴ - ۲۲:۵۳


پست: 200

سپاس: 19

Re: چرا الکترون روی هسته سقوط نمیکند؟

پست توسط gij »

خوب اگه ما دستمونو به هرچی بزنیم باید الکترون هسته به خاطر نیروی وارد بر الکترون یا از مدار خارج بشه یه از مدار منحرف و سقوط کنه روی هسته پس نظر گریز از مرکز اشتباه هستش
گر بگوید مرده خور کفتار کز بهر ثواب
خادم اهل قبورم بشنو و باور مکن

نمایه کاربر
You-See

نام: U30

محل اقامت: تهران

عضویت : یک‌شنبه ۱۳۹۳/۵/۱۹ - ۱۹:۰۵


پست: 1281

سپاس: 787

جنسیت:

تماس:

Re: چرا الکترون روی هسته سقوط نمیکند؟

پست توسط You-See »

یعنی چی که دستمون رو بزنیم؟
لمس کردن حاصل برهم کنش الکترون ها و راندن همدیگه هست، اگر به حد کافی نیرو وارد کنید که بتونید الکترون رو تکان بدید، صرفا اون رو برانگیخته می کنید که بره مدار بالاتر ، و در نهایت در بازگشت، انرژیش رو بصورت فوتون تخلیه می کنه.
اگر به حد کافی قوی و دقیق انرژی وارد کردید که الکترون رو بندازید روی پروتون، یک نوترون و یک نوترینو خواهید داشت. انرژی انجام این کار خیلی خیلی بالاست.
دوستای گلم حمایت کنید : https://cafebazaar.ir/app/com.nikanmehr.marmarxword/

hamedsadry3000

نام: حامد

عضویت : چهارشنبه ۱۳۹۹/۸/۲۸ - ۰۷:۵۹


پست: 4

سپاس: 1

جنسیت:

Re: چرا الکترون روی هسته سقوط نمیکند؟

پست توسط hamedsadry3000 »

من میگم نیروی یکی از ذرات چسبیده به پروتون منفی هست و منفیش کمتر از پروتونه احتمالا نوتورن باشه اونها اشتباه تشخیص دادن
اگر این موضوع درست باشه گرانش هم قابل توضیحه
تصویر

نمایه کاربر
rohamavation

نام: roham hesami radرهام حسامی راد

محل اقامت: 100 مایلی شمال لندن جاده آیلستون، لستر، لسترشر. LE2

عضویت : سه‌شنبه ۱۳۹۹/۸/۲۰ - ۰۸:۳۴


پست: 3268

سپاس: 5491

جنسیت:

تماس:

Re: چرا الکترون روی هسته سقوط نمیکند؟

پست توسط rohamavation »

میدونید اصل عدم قطعیت شما نمیتونید موقعیت یا سرعت ذره را همزمان بگین دوم الکترون خاصیت موجی داره
دلیل مهم دیگر این است که پیاده سازی تصویر ذرات در مورد اتم در واقع دشوار است. استفاده از تصویر ذره که سرعت آن بسیار زیاد است و تراکم تعداد زیاد است کار ساده ای نیست. به راحتی نمی توانید معادلات بسیاری از واحدهای متقابل را بنویسید و حل کنید. در واقع ، تقریباً غیرممکن است و هر الکترون منفرد می تواند میلیون ها بار در حول هسته بچرخه لذا با عملکرد موجی میشه توصیف کرد
در مورد ذرات بسیار کوچک ، مانند الکترون ، دیدنی نیست که ببینیم . در عوض ، ذرات با یک تابع ریاضی توصیف می شوند ، این تابع به عنوان موج توصیف می شود و به عنوان تابع موج ذرات شناخته می شود.
| Ψ | 2 = موقعیت
با این حال ، اصل عدم قطعیت هایزنبرگ در اینجا یک مشکل کوچک ایجاد می کند. اصل هایزنبرگ می گوید که یا مکان یا حرکت یک ذره کوانتوم مانند الکترون را می توان دقیقاً به دلخواه فهمید ولی و اما که میدانید هر چی که یکی از این کمیت ها با دقت بیشتری مشخص می شود ، ارزش دیگری به طور فزاینده ای نامشخص می شود. درک این نکته مهم است که این مسئله اصل درطبیعت است.
معنی این امر این است که در محدوده های کوچک اتم ، الکترون واقعاً نمی تواند به عنوان ذره ای دارای انرژی و مکان مشخص در نظر گرفته شود
با این حال ، می توانیم درمورد جایی که الکترون بیشترین احتمال خود را نشان می دهد صحبت کنیم - یعنی جایی که حداکثر بار منفی در آن پیدا می شود.
با این وجود یک مشکل جزئی در مورد تصویر کلاسیک وجود دارد. هرگاه ذره باردار شتاب بگیرد ، انرژی الکترومغناطیسی (نور) را تابش می کند. این منجر به از دست رفتن مداوم انرژی ذره در طول زمان می شود و باعث می شود که مدار آن کوچکتر و کوچکتر شود تا اینکه در نهایت در هسته قرار گیرد. بنابراین ، در مکانیک کلاسیک ، اتم های پایدار غیرممکن است. این مسئله با مکانیک کوانتوم خوب الکترون به یک متغیر تصادفی تبدیل می شود ،توصیف میشه یعنی توزیع احتمال مشاهدات توسط یک تابع موج Ψ (x ، t) توصیف می شود ، که به نوبه خود توسط معادله شرودینگر معین می کنیم خوب میدونم احتمال یافتن الکترون را نشن میده درزمان t، و موقعیت xنمی توان گفت که قطعاً به هسته خواهد افتاد ، زیرا این امر با شرایطی مطابقت دارد که موقعیت و حرکت به طور همزمان مشخص هستند.ولی توسط اصل عدم قطعیت هایزنبرگ در مکانیک کوانتوم منتفی است ، که می گوید شما نمی توانید همزمان و با دقت دلخواه هم موقعیت و هم حرکت را بشناسید.
با این حال ، می توانید درجه خاصی از محلی سازی الکترون را داشته باشید ، جایی که الکترون را می توان در برخی از فاصله هسته با احتمال زیاد یافت.تصویر
تصویر

hamedsadry3000

نام: حامد

عضویت : چهارشنبه ۱۳۹۹/۸/۲۸ - ۰۷:۵۹


پست: 4

سپاس: 1

جنسیت:

Re: چرا الکترون روی هسته سقوط نمیکند؟

پست توسط hamedsadry3000 »

خوب اینجا اثر میدان های ذرات بر هم در نظر گرفته نشده است
مثلا دو میدان مثبت تا چه حد میتوانند در هم فرو بروند یا به اصطلاح به هم نزدیک بشن شما این رو میتونید در یک اهن ربا با قطب یک سان تست کنید
یعنی میدان های مثبت و منفی تا چه فاصله ای از همه چه تاثیری بر هم خواهند داشت

مثلا دو اهن ربا با قطب مثبت و منفی دار فاصله ای از هم فقط میتونن کمی هم دیگه رو تکون بدن و کامل جذب نمیکنن هر چه فاصله کمتر بشه اثر بیشتر میشه
هر چی اهنربا رو بار های مثبت و منفی بیشتری در اطراف باشه ممکنه این تاثیر باعث حرکت موج و ذره بشه یعنی ذره ها دایما در بین هم به حرکت درمیان میچرخن فاصله شون کم و زیاد میشه
الکترون ابی
پرتون قهوه ای
نوترون صورتی
حلقه ها هم میدان منفی یا مثبت
تصویر
عکس

Shayan4321

نام: شایان نژادکوتی

عضویت : چهارشنبه ۱۳۹۹/۹/۵ - ۱۰:۲۳


پست: 9

سپاس: 5

جنسیت:

Re: چرا الکترون روی هسته سقوط نمیکند؟

پست توسط Shayan4321 »

ببینید دوستان عزیز در حالت کلی استفاده از مفاهیم فیزیک کلاسیک برای توجیه پایداری الکترون در مدار های فرضی بور یا لایه های الکترونی نظریه مکانیک کوانتوم همواره در نهایت به مشکل برمی خورد و در نهایت مجبور می شویم که به استدلال های نادرست رو بیاوریم. اول آنکه استفاده کردن از لفظ نیروی گریز از مرکز از همان ابتدا نادرست هست چون که شما وقتی که قانون اول نیوتن رو تعریف می کردید قطعا باید بدانید که این قانون تنها برای ذرات در چارچوب های مرجع لخت یا سیستم های لخت برقرار هست که هم ناظر و هم پدیده یا جسم یا رویداد در چارچوب مرجع لخت دیگری با سرعت ثابت نسبت به یکدیگر حرکت کنند و وقتی در مورد حرکات دورانی صحبت می کنیم ما درباره تازه چندین مولفه شتاب مانند شتاب مرکزگرایا جانب مرکز و شتاب کوریولیس یا شتاب مماسی در مختصات قطبی صحبت می کنیم که عملا چارچوب مرجع ناظری که آنرا مشاهده می کند به راحتی آنرا به عنوان یک چارچوب مرجع شتابدار مشاهده می کند که در آن قانون اول نیوتن برقرار نیست و در این حالت یک نیرو مجازی در تبدیلات بین دستگاه ها ظاهر می شود که به هیچ وجه معنای فیزیکی واقعی ندارند و تنها یک موجود ریاضی هست.
دوم آنکه در مدل مدار های الکترونی رادرفورد الکترون ها در اطراف هسته اتم در هر فاصله ای در حال چرخش مداری بودند که اگر این را در نظر بگیریم با دو مشکل عمده مواجه می شویم و اولی آن هست که اگر یک ذره باردار الکتریکی مانند الکترون در هر مداری در حال دوران باشد آنگاه بدلیل نیروی کولنی هسته اتم ناشی از پروتون ها بصورت مداوم کاهش انرژی پیدا می کند و در نتیجه این کاهش انرژی های پیوسته بر روی هسته اتم سقوط می کند و قاعدتا اتم فرو می پاشد و دوم آنکه کاهش انرژی های مداری پیوسته الکترون بصورت امواج الکترومغناطیسی با هر طول موج و بسامد و فرکانسی بر روی طیف نشری این عناصر و اتم های مختلف قابل آشکارسازی باید باشد یعنی آنکه طبق مدل رادرفورد طیف نشری باید پیوسته می بود و نه گسسته و خطی که آزمایش های بسیاری آنرا نفی کرده و باید گفت که خود رادرفورد هم پس از آنکه مدل اتمی او منسوخ شو گفت که از یک مدل کاملا تجربی نباید انتظار زیادی داشت. نیلز بور دانمارکی یک فیزیکدان بسیار خوش شانس بود که با فرض های ۳ گانه گونه یا اصول ۳ گانه اتمی بور در مورد مدار های فرضی الکترونی و انرژی مداری الکترون ها و فاصله های مداری فرضی توانست که مدل اتمی بور رو بنا کند که البته تنها برای اتم های هیدروژن مانند و خود هیدروژن کار می کند ولی گام رو به جلویی وسیع بود زیرا که اولین فیزیدیان بود که از مفهوم کوانتیدگی انرژی در مدل اتمی خود استفاده کرد( دقت کنیم که در مورد ماهواره ها که شما به الکترون های مداری تشبیه کردید نیز باید گفت که ماهواره ها در هر مداری در اطراف زمین نمی توانند قرار بگیرند و فواصل خاص و معینی هست که بدلیل سرعت اولیه مورد نیاز آنها و البته تابش های کیهانی این اتفاق می افتد ولینک علت باقی ماندن آنان در مدار های که تناوب مداری در آن انجام می دهند بدلیل انرژی جنبشی ناشی از سرعت اولیه و انرژی پتانسیل گرانشی آنان هست که اگر سرعت اولیه پرتابی ماهواره ها به حدی برسد آنگاه باعث ایجاد یک تناوب مداری برای آنان می شود. ) بعد از نیلز بور تنها نظریه مکانیک کوانتوم ناشی از معادله شرودینگر بود که می توانست این مسئله رو حل کند و آن هم وارد کردن عدم قطعیت در معادلات و البته وارد کردن مفاهیم جدیدی بنام لایه های الکترونیکی با یک تابع موج مشخص بود که در واقع پاسخ های معادله شرودینگر برای یک اتم در نظر گرفته می شدند و علاوه بر آن در این مدل حرکات الکترون ها در ۳ بعد در نظر گرفته شدند(برخلاف بور که آنها رو در ۲ بعد در نظر می گرفت. )

نمایه کاربر
rohamavation

نام: roham hesami radرهام حسامی راد

محل اقامت: 100 مایلی شمال لندن جاده آیلستون، لستر، لسترشر. LE2

عضویت : سه‌شنبه ۱۳۹۹/۸/۲۰ - ۰۸:۳۴


پست: 3268

سپاس: 5491

جنسیت:

تماس:

Re: چرا الکترون روی هسته سقوط نمیکند؟

پست توسط rohamavation »

دلیل مهم دیگر این است که پیاده سازی تصویر ذرات در مورد اتم در واقع دشوار است. استفاده از تصویر ذره که سرعت آن بسیار زیاد است و تراکم تعداد زیاد است کار ساده ای نیست. به راحتی نمی توانید معادلات بسیاری از واحدهای متقابل را بنویسید و حل کنید. در واقع ، تقریباً غیرممکن است ، مخصوصاً در زمانی که رایانه ها غیرقابل شنیده بودند. مشکل بسیاری از بدن تا به امروز حل نشده است. در همان زمان ، نظریه های مربوط به رسانه های مداوم موفقیت بزرگی را در پیش بینی نتیجه فعل و انفعالات فیزیکی به اثبات رساندند. مکانیک سیالات ، انتقال گرما و جرم ، مغناطیس مغناطیسی در یک محیط ، کشش در مواد جامد و موارد دیگر. تمام آنچه شما نیاز دارید این است که نیروها را تعریف کنید ، سپس چند ثابت ماده را تعریف کنید ، آنها را تغییر دهید تا مطابق با اندازه گیری های واقعی باشد و شما یک مدل کاری دقیق دارید.
این رویکرد معادلات ناویر-استوکس ، معادله نفوذ ، معادلات پواسون و لاپلاس ، معادلات ماکسول و معادله موج و سایر موارد را تولید کرد. پس چرا همین کار را برای اتم ها نیز انجام ندهید .. و شما معادله شرودینگر و بعداً معادله دیراک را دارید. یک مزیت اضافه شده به رویکرد پیوسته این است که معادلات به یک متغیر پیوسته نشان دهنده منابعی مانند بار جرم و غیره اشاره دارد که در آن شما می توانید از همه ابزارهای قدرتمند حساب برای انجام کار خود استفاده کنید - بدون یکسان بودن امتیازهای خاص. در صورت داشتن سیستم واحدهای گسسته ، انجام این کار آسان نیست. این مانند تفاوت بین انجام یک مقدار بی نهایت از یک سری یا انجام همان کار با استفاده از یک انتگرال است. موفقیت فوری معادلات جدید تلاش برای استفاده از هر روش دیگری را اضافی کرد.
اما آیا با انکار وجود تصویر ذره اساسی ، سست می شوید. من زیاد فکر می کنم توضیحات شما باید به صورت فرضیه ها و قوانین همراه با اثبات غذا خوردن باشد - به اصطلاح .. این در توافق بین تئوری و آزمایش است .. گاهی اوقات شما شروع به توضیح چیزها با ساده انکار وجود آنها می کنید. . برای من یک محیط همگن می تواند امواج را گسترش دهد ، اما به عنوان مثال آنها را شروع نمی کند. شما می توانید موج را شروع کنید یا موجی را منعکس کنید فقط اگر در خواص محیط ناپیوستگی / مرز داشته باشید ..Question این است که اگر این همه میدان شماست و هیچ ذره ای نیست ، این ناپیوستگی ها از کجا آمده اند. حال ، استدلالهایی که علیه تصویر ذره مطرح شده اند چیست؟ در زیر خلاصه می شود.
1-مدارها از نظر تجربی گسسته مشاهده می شوند و مکانیک کلاسیک نمی تواند دلیل آن را توضیح دهد. این درست نیست .. ارتعاش کلاسیک است و همانطور که می دانیم گسسته است. بنابراین اتم باید یک سیستم ارتعاشی باشد.
2-اندازه گیری نمی تواند مدار ثابتی از الکترون را نشان دهد و تنها چیزی که می بینید یک ابر است. دلیل آن ساده است .. سرعتها بسیار زیاد است - تقریباً سرعت نور ، فضا بسیار کوچک است (برای صحیح بودن بسیار کوچک است) و هر الکترون منفرد می تواند میلیون ها بار در یک زمان بسیار کوتاه از شما ، ناظر عبور کند. نتیجه البته ابر است. فقط به یک فن نگاه کنید و ببینید آیا پره هایی دارد یا ابری دارد که هیچ شباهتی به پره ندارد.
3-الکترون ها به دور خود شتاب می گیرند و در نتیجه تابش می کنند. این منجر به از دست دادن سرعت و سقوط به سمت اتم می شود در هیچ زمان. پاسخ این است که درست است که الکترون ها تابشی و سستی دارند ، اما در عین حال درست است که آنها دائماً انرژی می گیرند. اگر این دو برابر باشند ، الکترون در همان جایی که هست می ماند. اما وقتی مساوی نباشد ، از یک سطح به سطح دیگر می پرد.
4-الکترون ها مانند امواج حرکت می کنند و نه مانند قرار گرفتن در یک پتانسیل کولن ، که یک نیروی مربع معکوس است. در حصر ، این زمانی است که حرکت محدود می شود و تعداد ذرات زیاد است ، مربع معکوس خود به قانون Hook’s (یا قانون فنر فضایی) تغییر می کند. وقتی توده های فنر دارید و یک ضربان خارجی دارید ، مطمئناً لرزش دارید. دلیل موفقیت معادله شرودینگر این است که این مسئله را تشخیص می دهد - محیط موجود در اتم یک محیط لرزشی است و فرمول بندی را از آنجا آغاز می کند. این از استدلالهای انرژی و احتمال استفاده می کند زیرا این روشها برای حل مشکلات بیشتر مناسب هستند فقط وقتی که شروع و پایان دوره مشاهده را در نظر بگیریم. آنچه در این بین اتفاق می افتد به دلیل تحرک زیاد سازندگان بسیار نامشخص است و نمی توان آن را با جزئیات دنبال کرد.
5-اخیراً نشان داده شده است که هنگام هارمونیک شدن نیرو ، تنظیمات بار غیر تابشی وجود دارد. از تحولات فوریه برای حل این حرکت ذرات استفاده می شود. تفسیر ساده این پدیده این است که ذرات در مقادیر مساوی تابش می کنند و جذب می شوند و در نتیجه یک رفتار غیر تابشی آشکار ، با تشخیص متناظر در سطوح انرژی ایجاد می شود. به عنوان مثال ، برای فرض د بروگلی که الکترون یک موج است و فقط امواج ایستاده در هر مدار اتمی مجاز هستند ، که کاملاً ضد شهودی است ، می توان آن را به استدلال شهودی تری تبدیل کرد - اگر فکر کنیم الکترون الکترون گیرنده است با تابش خاص خود در امتداد مدار ، پس از یک دور کامل به دلیل سرعت بسیار بالا. این باید در طول موج های کامل باشد تا همگام شود و پایدار باشد - یک موج ایستاده.
برای جمع آوری مجدد ، می توان الکترون ها را به عنوان نقاطی در دور هسته با سرعت بسیار بالا تصور کرد. آنها تابش می کنند اما باز جذب می شوند به همان اندازه که آنها را در مدارهای ثابت رها می کند ، و شرط این امر همان موج ایستاده در توضیح مدار است ، اما نه به دلیل موج بودن الکترون ، بلکه به دلیل هماهنگی بین تابش ساطع شده و دریافت شده در امتداد حلقه / مدار. به دلیل تشعشعات اضافی از خارج ، الکترون می تواند به سطح انرژی بالاتر بپرد و در اثر فعل و انفعالات با ذرات دیگر ، انرژی را از دست داده و به سطح پایین تری برسد و یا حتی توسط خود هسته گرفته شود.
بنابراین داشتن توضیحات بصری امکان پذیر است ، اما در عین حال می بینید که توصیف با استفاده از معادلات ساده بسیار پیچیده است. راه حل در شرودینگر داده شده است. این یعنی رفتن به راه حل های انرژی و احتمال - که برای یک الکترون "معمولی" و نه یک الکترون "خاص" برای دنبال کردن مناسب است. معادله وی برای اتم همان کاری را انجام می دهد که معادلات Navier-Stocks برای مولکول های آب انجام می دهند.
من یک کتاب در زمینه مکانیک کوانتوم درباره کتاب علوم پایه خواندم و نویسنده گفت که الکترونها به دلیل مکانیک کوانتوم در هسته نمی افتند - کدام اصول این را نشان می دهد (من فکر می کنم این عدم قطعیت هایزنبرگ و اصل استثنائی پائولی بود) و چرا؟
بحث اساسی می تواند بر اساس دو چیز از نظریه شرودینگر غیر نسبی باشد:
1) برای همیلتونین های معمولی برای اتم (مانند شرودینگر که برای اتم هیدروژن استفاده می شود) یک تابع $\psi_0$ وجود دارد که میانگین انرژی مورد انتظار برای آن تعریف می شود $\int \psi_0^* \hat{H}\psi_0\,dq$
2) اتم خود به خود به حالتی تبدیل نمی شود که عملکرد ψ همراه با آن به طور متوسط انرژی مورد انتظار را ارائه دهد$\int \psi^* \hat{H}\psi\,dq$بالاتر از آن از آنجا که $\psi_0$ دارای شعاع بور شعاع 10−10 متر است ، هیچ سقوطی وجود ندارد. عملکرد متمرکزتر انرژی متوسط بیشتری خواهد داشت عملکرد موج
با تئوری طیفی ، ما می توانیم یک اندازه گیری احتمال را به مقادیر A در هر حالت ψ مرتبط کنیم. همچنین می توانیم نشان دهیم که مقادیر احتمالی A قابل مشاهده در هر حالت باید متعلق به طیف A باشد. در حالت خاص A فقط یک طیف گسسته دارد ، نتایج احتمالی اندازه گیری A آن است
به طور کلی نظر من این هست چون من کوانتوم نخوندم و رشته درسی من فیزیک کوانتوم نیست نمیتوانم مانند یک کارشناس فیزیک توضیح بدهم
تصویر

Mr. Ali

عضویت : یک‌شنبه ۱۳۹۹/۱۲/۱۰ - ۲۳:۵۱


پست: 1



جنسیت:

Re: چرا الکترون روی هسته سقوط نمیکند؟

پست توسط Mr. Ali »

نظریه ی جدید فیزیک کوانتوم این مشکل رو حل می کنه. طبق این نظریه، الکترونی رو که توی مدار خودش دور هسته می چرخه رو میتونیم مثل موجی فرض کنیم که طول موج اون بستگی به سرعت اون داره. توی این گونه مدار ها یک تاج موج پس از یکدور گردش بدور هسته، در همون وضعیت اول خودش قرار میگیره و بدین ترتیب امواج با یکدیگر جمع میشه.
البته در مدار هایی که طول آنها مضرب صحیحی از طول موج نیستند، ضمن گردش الکترون، هر تاج موج با یک حضیض سرانجام خنثی میشه؛
این مدار ها مجاز نیستند

ارسال پست