هوپا، انجمن علم ایران

من یک سوال داشتم هرچی هم گشتم جواب کامل رو پیدا نکردم!!!
چرا با وجود فاصله کم میان الکترون ها و پروتون های اتم یک دیگر را جذب نمیکنند؟
یعنی الکترون ها روی پروتون قوط نمیکنند؟
ممنون
==========
DARKENERGY
درود
لطفا عنوان مناسب برای جستار های خودتون انتخاب کنید.تشکر

بنا بر اصل عدم قطعیت اگر x ∆ عدم قطعيت در مكان و p ∆ عدم قطعيت در اندازه ي حركت جسم باشد ، در هر تلاش براي اندازه گيري اين دو كميت ، حاصل ضرب دو عدم قطعيت همواره از يك مقدار ثابت بزرگ تر خواهد بود يعني :

∆ x . p ∆
h<
حال فرض كنيم الكترون ، جذب هسته شده ، دقيقا بر روي هسته در يك نقطه قرارگيرد . پس اكنون موقعيت آن به طور دقيق مشخص شده است ( x ∆ بسيار كوچك است ) .بنابر اين عدم قطعيت در اندازه حركت آن ( p ∆) بسيار بزرگ مي شود واين موجب مي شود كه انرژي جنبشي الكترون بسيار زياد شود .اين انرژي جنبشي زياد با جاذبه ي الكترواستاتيكي هسته مقابله كرده از جذب شدن الكترون توسط هسته جلوگيري مي كند و الكترون از هسته دور مي شود .

mahshid.m نوشته شده:بنا بر اصل عدم قطعیت اگر x ∆ عدم قطعيت در مكان و p ∆ عدم قطعيت در اندازه ي حركت جسم باشد ، در هر تلاش براي اندازه گيري اين دو كميت ، حاصل ضرب دو عدم قطعيت همواره از يك مقدار ثابت بزرگ تر خواهد بود يعني :

∆ x . p ∆
h<
حال فرض كنيم الكترون ، جذب هسته شده ، دقيقا بر روي هسته در يك نقطه قرارگيرد . پس اكنون موقعيت آن به طور دقيق مشخص شده است ( x ∆ بسيار كوچك است ) .بنابر اين عدم قطعيت در اندازه حركت آن ( p ∆) بسيار بزرگ مي شود واين موجب مي شود كه انرژي جنبشي الكترون بسيار زياد شود .اين انرژي جنبشي زياد با جاذبه ي الكترواستاتيكي هسته مقابله كرده از جذب شدن الكترون توسط هسته جلوگيري مي كند و الكترون از هسته دور مي شود .

میشه یکم ساده تر توضیح بدین در حد دوم دبیرستان

fabulusgirl نوشته شده:

mahshid.m نوشته شده:بنا بر اصل عدم قطعیت اگر x ∆ عدم قطعيت در مكان و p ∆ عدم قطعيت در اندازه ي حركت جسم باشد ، در هر تلاش براي اندازه گيري اين دو كميت ، حاصل ضرب دو عدم قطعيت همواره از يك مقدار ثابت بزرگ تر خواهد بود يعني :

∆ x . p ∆
h<
حال فرض كنيم الكترون ، جذب هسته شده ، دقيقا بر روي هسته در يك نقطه قرارگيرد . پس اكنون موقعيت آن به طور دقيق مشخص شده است ( x ∆ بسيار كوچك است ) .بنابر اين عدم قطعيت در اندازه حركت آن ( p ∆) بسيار بزرگ مي شود واين موجب مي شود كه انرژي جنبشي الكترون بسيار زياد شود .اين انرژي جنبشي زياد با جاذبه ي الكترواستاتيكي هسته مقابله كرده از جذب شدن الكترون توسط هسته جلوگيري مي كند و الكترون از هسته دور مي شود .

میشه یکم ساده تر توضیح بدین در حد دوم دبیرستان

عزیزم اصل عدم قطعیت میگه که در اجسام میکروسکوپی اندازه گیری مکان و زمان با هم میسر نیست چون اگر بخوای مکان رو دقیق بدونی چون سرعتش فوق العاده بالاست نمیتونی اندازه گیریش کنی همینطور اگر بخوای سرعت رو دقیق اندازه بگیری چون خیلی کوچک هست کمی جابجایی براش خیلی هست و عدم قطعیت در مکان را خواهیم داشت دلتا p حاصل ضرب جرم در تغییرات سرعت هست و h ثابت پلانک
بقیشم که خودش توضیحش ساده است
نمیدونم خوب منظور را رسوندم یا نه...

mahshid.m نوشته شده:

fabulusgirl نوشته شده:

mahshid.m نوشته شده:بنا بر اصل عدم قطعیت اگر x ∆ عدم قطعيت در مكان و p ∆ عدم قطعيت در اندازه ي حركت جسم باشد ، در هر تلاش براي اندازه گيري اين دو كميت ، حاصل ضرب دو عدم قطعيت همواره از يك مقدار ثابت بزرگ تر خواهد بود يعني :

∆ x . p ∆
h<
حال فرض كنيم الكترون ، جذب هسته شده ، دقيقا بر روي هسته در يك نقطه قرارگيرد . پس اكنون موقعيت آن به طور دقيق مشخص شده است ( x ∆ بسيار كوچك است ) .بنابر اين عدم قطعيت در اندازه حركت آن ( p ∆) بسيار بزرگ مي شود واين موجب مي شود كه انرژي جنبشي الكترون بسيار زياد شود .اين انرژي جنبشي زياد با جاذبه ي الكترواستاتيكي هسته مقابله كرده از جذب شدن الكترون توسط هسته جلوگيري مي كند و الكترون از هسته دور مي شود .

میشه یکم ساده تر توضیح بدین در حد دوم دبیرستان

عزیزم اصل عدم قطعیت میگه که در اجسام میکروسکوپی اندازه گیری مکان و زمان با هم میسر نیست چون اگر بخوای مکان رو دقیق بدونی چون سرعتش فوق العاده بالاست نمیتونی اندازه گیریش کنی همینطور اگر بخوای سرعت رو دقیق اندازه بگیری چون خیلی کوچک هست کمی جابجایی براش خیلی هست و عدم قطعیت در مکان را خواهیم داشت دلتا p حاصل ضرب جرم در تغییرات سرعت هست و h ثابت پلانک
بقیشم که خودش توضیحش ساده است
نمیدونم خوب منظور را رسوندم یا نه...

mer30 yek jooraee fahmidam

mahshid.m نوشته شده:بنا بر اصل عدم قطعیت اگر x ∆ عدم قطعيت در مكان و p ∆ عدم قطعيت در اندازه ي حركت جسم باشد ، در هر تلاش براي اندازه گيري اين دو كميت ، حاصل ضرب دو عدم قطعيت همواره از يك مقدار ثابت بزرگ تر خواهد بود يعني :

∆ x . p ∆
h<
حال فرض كنيم الكترون ، جذب هسته شده ، دقيقا بر روي هسته در يك نقطه قرارگيرد . پس اكنون موقعيت آن به طور دقيق مشخص شده است ( x ∆ بسيار كوچك است ) .بنابر اين عدم قطعيت در اندازه حركت آن ( p ∆) بسيار بزرگ مي شود واين موجب مي شود كه انرژي جنبشي الكترون بسيار زياد شود .اين انرژي جنبشي زياد با جاذبه ي الكترواستاتيكي هسته مقابله كرده از جذب شدن الكترون توسط هسته جلوگيري مي كند و الكترون از هسته دور مي شود .

به قول گریفیث : نیروی بین آنها یک نیروی شعاعی مرکزگرا هستش مثل این که شما نخی را بردارین و به یک سر آن گلوله ای ببندی و آن را بچرخانی این نخ گلوله را در مسیرش نگه می دارد و اگر نباشد گلوله دیگر مسیر دایره ای نداشته و از مدارش خارج می شود.(چون الکترون یک سرعت اولیه داشته وقتی به دام هسته میفته صرفا این نیرو آن را در مداری نگه می دارد)

دلیلش :
زیرا الکترون دارای یک نیروی مرکز گراست و نیروی هسته را خنثی میکند به همین دلیل الکترون روی هسته سقوط نمیکند!

fabulusgirl نوشته شده:دلیلش :
زیرا الکترون دارای یک نیروی مرکز گراست و نیروی هسته را خنثی میکند به همین دلیل الکترون روی هسته سقوط نمیکند!

نیروی هسته همان نیروی مرکزگرا می باشد.
در آن مثالی که من زدم هم آن نخ یک نیروی مرکز گرا به گلوله وارد می کند.

البته باید توجه داشته باشیم که همیشه اینطور نیست
در رمبش گرانشی الکترون به پروتون برخورد میکنه

سلام به تو كه از دوم ديرستان عاشق فيزيك هستي
عزيزم جواب سوالت به طور خيلي ساده اين ميشه:
الكترون ها در مدارهاي تقريبا دايره اي به دور پروتون ها مي چرخند اما به دليل اينكه هر مدار بايد انر‍‍‍‍ژي خاصي داشته باشه نمي تونه از اون مدار به جاي ديگه اي بره (البته با دادن انرژي به الكترون ميشه به مدار بالاتري بردش) ، درنتيجه الكترون ها بيشتر از يك مقدار مشخصي نمي تونن به هسته نزديك بشن ، در غير اينصورت پديده رمبش رخ ميده.

tayebe نوشته شده:سلام به تو كه از دوم ديرستان عاشق فيزيك هستي
عزيزم جواب سوالت به طور خيلي ساده اين ميشه:
الكترون ها در مدارهاي تقريبا دايره اي به دور پروتون ها مي چرخند اما به دليل اينكه هر مدار بايد انر‍‍‍‍ژي خاصي داشته باشه نمي تونه از اون مدار به جاي ديگه اي بره (البته با دادن انرژي به الكترون ميشه به مدار بالاتري بردش) ، درنتيجه الكترون ها بيشتر از يك مقدار مشخصي نمي تونن به هسته نزديك بشن ، در غير اينصورت پديده رمبش رخ ميده.

درسته ولی من منظورم یک چیز دیگه بود معلممون جوابشو گفت مرسی!

ببخشید اگر به هسته ی اتم پرتوی بتا بتابونیم چه اتفاقی میوفته؟

Ammar.Mehrabi نوشته شده:ببخشید اگر به هسته ی اتم پرتوی بتا بتابونیم چه اتفاقی میوفته؟

نمیدونم ولی آلفا رو میدونم اگه به کارتون میاد!