هوپا، انجمن علم ایران

یه جا خوندم که نیروی جاذبه بین کوارکها (بر خلاف سایر نیروها) با فاصله بینشون رابطه مستقیم داره و هر چی فاصله بینشون زیادتر میشه با شدت بیشتری همدیگه رو جذب میکنن !!! و در نتیجه در طبیعت، یه کوارک به تنهایی نمیتونه وجود داشته باشه.
حالا سوالم اینه که ماهیت این نیروی جاذبه، کدومیک از 4 نیروی بنیادیه؟ و دوم اینکه اگه قراره کوارکهای دورتر، نیروی جاذبه بیشتری به هم وارد کنن چرا جهانی به این گستردگی از کوارکها داریم و همچنان پایدار مونده؟؟؟
اگه میشه خیلی ساده برام توضیح بدین . مرسی

mpishevar نوشته شده:یه جا خوندم که نیروی جاذبه بین کوارکها (بر خلاف سایر نیروها) با فاصله بینشون رابطه مستقیم داره و هر چی فاصله بینشون زیادتر میشه با شدت بیشتری همدیگه رو جذب میکنن !!! و در نتیجه در طبیعت، یه کوارک به تنهایی نمیتونه وجود داشته باشه.
حالا سوالم اینه که ماهیت این نیروی جاذبه، کدومیک از 4 نیروی بنیادیه؟ و دوم اینکه اگه قراره کوارکهای دورتر، نیروی جاذبه بیشتری به هم وارد کنن چرا جهانی به این گستردگی از کوارکها داریم و همچنان پایدار مونده؟؟؟
اگه میشه خیلی ساده برام توضیح بدین . مرسی

ماهیت برهمکنش بین کوارک ها از نوع برهمکنش قوی هست و این نیرو یک نیروی کوتاه برد هست به همین خاطر اگه دو کوارک در فواصل زیاد بر هم اثری ندارند.
در واقع این که کوارک آزاد نداریم به این نکته بر می گرده که ترکیبات رنگی ( کوارک در سه رنگ ظاهر می شوند) تا به حال مشاهده نشده و به این فاز هم فاز محبوس شدگی هم می گن. عقیده بر اینه که در جهان اولیه یا در مرکز ستاره های چگال مثل ستاره های نوترونی یا در برخورد دهنده های یونی یک تغییر فاز از حالت محبوس شدگی (confinement) به حالت غیرمحبوس شدگی (deconfinement) رخ میده.
در حالت محبوس شدگی پتانسیل بین دو کوارک خطی هستش و در حالت دیگر پتانسیل از جنس یوکاوایی هست.

اگه برهمکنش کوارکها با همدیگه از نوع برهمکنش کوتاه برد باشه پس یعنی نیرویی که کوارکها بر هم وارد میکنن با فاصلشون رابطه مستقیم نداره (زیاد شدن فاصله معادل با کاهش نیرو) و بنابراین من اشتباه فکر میکردم درسته ؟؟؟

mpishevar نوشته شده:اگه برهمکنش کوارکها با همدیگه از نوع برهمکنش کوتاه برد باشه پس یعنی نیرویی که کوارکها بر هم وارد میکنن با فاصلشون رابطه مستقیم نداره (زیاد شدن فاصله معادل با کاهش نیرو) و بنابراین من اشتباه فکر میکردم درسته ؟؟؟

در واقع همه چیز برمیگرده به اون دو فازی که مطرح کردم در حالت محبوس شدگی برهمکنش خطی هستش و با فاصله رابطه مستقیم داره و در حالت دیگر برهمکنش یوکاوایی است که متناسب با عکس فاصله هست.
در واقع اگه بتونیم اون قدر انرژی تامین بکنیم که کوارک های محبوس شده در مزون ها یا هادرون ها به کوارک آزاد تبدیل بشوند یک تبدیل در نوع پتانسیل از پتانسیل خطی به یوکاوایی رخ می دهد.
البته هنوز مکانیزم این تغییر فاز هنوز به طور دقیق مشخص نیست.
کوتاه برد هم که گفتم به این علت هستش که حداکثر اثرات این نوع برهمکنش در ابعاد هسته (خیلی خوشبینانه) هستش که در مقایسه با الکترومغناطیس که برد زیادی داره مفهوم کوتاه برد بودنش معنا پیدا میکنه.

مرسی Ali.T عزیز، جوابمو گرفتم.تنکسسسس